Δημήτρης Σταμούλης
▸ Πλημμύρισαν οι δρόμοι σε πολλές γειτονιές από πρωτοφανείς διαδηλώσεις, σαρώνοντας το αφήγημα της κυβέρνησης
Οι εντυπωσιακές σε όγκο, παλμό και πολιτικά συνθήματα, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του περασμένου Σαββατοκύριακου σε πολλές γειτονιές απέδειξαν με εκκωφαντικό τρόπο ότι αλλάζει ραγδαία το κοινωνικό σκηνικό στη χώρα και η κυβέρνηση πληρώνει το τίμημα της υπεροψίας της. Παρά το σκληρό lockdown στα δικαιώματα, την τρομοκρατική «δράση» των δυνάμεων καταστολής, τους βασανισμούς συλληφθέντων στη ΓΑΔΑ, νέοι και νέες, μαθητές, φοιτητές, οικογένειες, βγήκαν μαζικά σε πλατείες και δρόμους, αντιδρώντας στο πρωτοφανές κύμα κρατικής τρομοκρατίας και ποδηγέτησης των ελευθεριών από την κυβέρνηση.
Σχεδόν σε όλα τα διαμερίσματα του δήμου Αθήνας, από τον Πειραιά μέχρι το Ίλιο και την Πετρούπολη, και από την Αγία Παρασκευή μέχρι το Ελληνικό, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν. Το ίδιο κλίμα και στην περιφέρεια, από τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα, μέχρι την Ηγουμενίτσα και τη Σητεία, και από τη Δράμα μέχρι τη Σάμο. Σε πολλές γειτονιές οι διαδηλώσεις είχαν έως 2.000 ή και 3.000 άτομα, αλλού έγιναν πορείες χωρίς να είναι προγραμματισμένες, ενώ τον τόνο και το πάθος σχεδόν παντού τα έδινε η νεολαία. Ήταν τέτοιο το μέγεθος των διαδηλώσεων που επέβαλε να γίνουν… ορατές και από τα συστημικά ΜΜΕ.
Καταρρίφθηκε με πάταγο ο κυβερνητικός μύθος περί… μεταφερόμενων ομάδων «εξτρεμιστών» και «ακροαριστερών». Ήταν ο κόσμος των γειτονιών που φώναξε «πονάω» και διαδήλωσε «ως εδώ!». Τα πολύχρωμα «ποτάμια» της οργής έτυχαν της θετικής αποδοχής ευρύτερων κοινωνικών τμημάτων. Χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια, κορναρίσματα οδηγών, χαμόγελα στα πεζοδρόμια. Ακόμα και οργανωμένοι οπαδοί ομάδων βάδισαν δίπλα σε σωματεία και αριστερές οργανώσεις, όπως οι Φενταγίν του Περιστερίου και όχι μόνο.
Αυτό το κοινωνικό «τσουνάμι» δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ακολούθησε την Τετάρτη, για πρώτη φορά, μια τόσο μαζική διαδήλωση με αιχμή τη δημόσια υγεία και διοργανωτές ΟΕΝΓΕ και ΠΟΕΔΗΝ, με συμμετοχή πολλών εργατικών πρωτοβάθμιων σωματείων, δυνάμεων του ΠΑΜΕ, φοιτητικών συλλόγων με διαφορετικές συγκεντρώσεις κ.α. Είχε προηγηθεί νέα μεγάλη φοιτητική διαδήλωση κατά του ψηφισθέντος αντιδραστικού νόμου Κεραμέως- Χρυσοχοίδη, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα καταγράφεται μια σταθερή ανοδική συμμετοχή κόσμου σε διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις.
Με τέτοια μαζική συμμετοχή, κάθε σκέψη «παρέμβασης» των αστυνομικών δυνάμεων μπήκε στο συρτάρι. Πουθενά δεν τόλμησαν να εμφανίσουν ΜΑΤ και Δράση απέναντι σε διαδηλωτές. Αυτό αποτελεί τρανή απόδειξη του πώς μπορεί να σπάσει η κρατική καταστολή, αλλά και να ηττηθεί η κυβερνητική απαγόρευση στη διαδήλωση. Με τη μεγάλη και συντονισμένη κινητοποίηση λαού και νεολαίας, με αντικυβερνητικό πολιτικό πλαίσιο και συνθήματα, με γραμμή συνολικής ρήξης με τους πυλώνες της αστικής πολιτικής στην υγεία, την παιδεία, τις λαϊκές ελευθερίες. Όχι με μεμονωμένες ενέργειες ή ατομικές μορφές βίας.
Η κυβέρνηση από τη μεριά της φοβούμενη το ανερχόμενο ρεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής της, επιλέγει το στόχο που τη… συμφέρει. Πίσω από όλα… κρύβεται ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη ΝΔ και τα μιντιακά παπαγαλάκια της, κάτι που αποτελεί το πιο «σύντομο ανέκδοτο», αφού κινηματικά η «αξιωματική αντιπολίτευση» είναι άφαντη! Είναι για γέλια η ανακοίνωση της ΝΔ που κατηγορεί για… «αντικυβερνητικό αγώνα» τον ΣΥΡΙΖΑ και για δήθεν καλέσματά του «σε 31 πορείες»! Λίγες δεκάδες μελών του παραβρέθηκαν σε κάποιες από αυτές και μάλιστα στα… μουλωχτά. Όμως και η άλλη «εξ αριστερών» κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν «έβαλε πλάτη». Σε πολύ λίγες περιπτώσεις το ΚΚΕ συμμετείχε, όπως για παράδειγμα στη Νέα Ιωνία, μέσω σωματείων, ενώ γενικώς περιορίστηκε σε κάποιες εξορμήσεις της ΚΝΕ. Όσο για το ΜεΡΑ25, ούτε λόγος, αφού σε γειτονιές ή σωματεία είναι ανύπαρκτο.
Στην προσπάθεια να εκφραστεί η αγωνία και η οργή του κόσμου και της νεολαίας πρωτοστάτησε ένας αστερισμός αγωνιστικών ριζοσπαστικών συλλογικοτήτων γειτονιών, εργατικές λέσχες, αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης, αλλά και οι δυνάμεις της μαχόμενης, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, το ΝΑΡ και η νΚΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και της αυτονομίας. Αυτές οι δυνάμεις έδωσαν την «πλατφόρμα» να εκφραστεί όλο αυτό το κοινωνικό ρεύμα, η αντιπολίτευση των κάτω, γι αυτό και φοβάται η κυβέρνηση και το σύστημα αυτό το κίνημα που ξεπρόβαλε ορμητικά στο προσκήνιο.
Δεν είναι τυχαίο ότι εμφανίζουν και δυνάμεις της ακροδεξιάς να «φλερτάρουν» με τις διεργασίες αυτές. Η ακροδεξιά Δημοκρατία έγραψε ότι «η πάνδημη “εξέγερση της γειτονιάς” τρομάζει την κυβέρνηση», προσπάθησε να «βαφτίσει» ακομμάτιστους τους διαδηλωτές και να προσδώσει έναν «ακομμάτιστο» χαρακτήρα στις κινητοποιήσεις. Από την άλλη διακινούνται «σενάρια» και ακροδεξιών αντι-λοκντάουν δράσεων που ίσως αξιοποιηθούν κατά το δοκούν από το σύστημα. Φαίνεται ότι τους ενοχλεί που στη χώρα μας η «εκτός των τειχών» Αριστερά έγκαιρα έδωσε τον τόνο στους αγώνες και όχι η ακροδεξιά όπως σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Στις πορείες πρωτοστάτησαν συλλογικότητες και η αντικαπιταλιστική Αριστερά
Το ζητούμενο από εδώ και πέρα είναι πώς θα έχει συνέχεια και κλιμάκωση ο αγώνας. Ήδη συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις και σε άλλες γειτονιές της Αττικής αυτό το Σαββατοκύριακο, ενώ σχεδιάζονται νέες το επόμενο. Οι διάφορες δράσεις συντονίζονται, ενώ υπάρχουν προτάσεις για πλατιές συνελεύσεις σε γειτονιές, αλλά και για ένα πιο συνεκτικό πλαίσιο στόχων πάλης στα μέτωπα της δημοκρατίας, της υγείας, της παιδείας, της εργασίας. Με αιχμές όπως την «εδώ και τώρα» διάλυση των ΜΑΤ, ΔΙΑΣ και Δράση, την κατάργηση του νόμου κατά των διαδηλώσεων και τη διαγραφή προστίμων, την επίταξη των ιδιωτικών κλινικών χωρίς αποζημίωση, μαζικές προσλήψεις υγειονομικών, εκπαιδευτικών, αύξηση δαπανών για τη δημόσια υγεία και εκπαίδευση. Σε όλο και περισσότερους αγωνιστές δυναμώνει η απαίτηση για μαζικούς και μαχητικούς αγώνες για τις ανάγκες και τα δικαιώματα εργαζομένων, λαού και νεολαίας, για να σπάσουν οι απαγορεύσεις, να ηττηθεί η αντιδραστική εκστρατεία της κυβέρνησης, να ανατραπεί η πολιτική κεφαλαίου και ΕΕ.