Κώστας Λυμπέρης*
Το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα της Αττικής (φράγματα και ταμιευτήρες Ευήνου, Μόρνου, Μαραθώνα, λίμνη Υλίκης, γεωτρήσεις Πάρνηθας και βοιωτικού κάμπου, υδραγωγεία, δίκτυα μεταφοράς 400 χλμ, αντλιοστάσια) είναι η κύρια υποδομή στον κύκλο του νερού, ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του λεκανοπεδίου της Αθήνας. Όποιος ελέγχει το νερό, ελέγχει τη ζωή της κοινωνίας και των πολιτών της.
Η κυβέρνηση, ιδεοληπτικά ταγμένη στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία και πολιτικά υποταγμένη στα ιδιωτικά συμφέροντα, πιστεύει ότι οι «ιθαγενείς» θα θαμπωθούν από τα καθρεφτάκια που τιτλοφορούνται «ΣΔΙΤ». Ότι επειδή «ταΐζουν» με εκατομμύρια τους μηχανισμούς προπαγάνδας θα πείσουν το «πόπολο» που έχει πληγεί από την ανεργία και την οικονομική ύφεση, ότι οι γνωστοί επιχειρηματικοί όμιλοι (που ήδη σφάζονται για το ΚΕΛ Ψυττάλειας) θα φέρουν επενδύσεις και θέσεις εργασίας.
Το μόνο που θα φέρουν, όπως αποδεικνύει διαχρονικά η διεθνής εμπειρία ιδιωτικοποιήσεων του κύκλου του νερού, είναι δραματικές επιπτώσεις στην ποιότητα του πόσιμου νερού, αύξηση τιμολογίων, περιβαλλοντική επιβάρυνση, εργασιακή επιδείνωση, αύξηση ανεργίας, επιβάρυνση των κρατικών προϋπολογισμών με επιδοτήσεις και οικονομική καταστροφή για τους οργανισμούς ύδρευσης. Αντί για δήθεν επενδύσεις, θα τσεπώνουν μέρος από τα έσοδα της κερδοφόρας ΕΥΔΑΠ, χρεώνοντας την όποια πραγματική επένδυση στον κρατικό προϋπολογισμό.
Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που στη μέχρι σήμερα παγκόσμια μαύρη λίστα των ιδιωτικοποιήσεων νερού μπαίνει όχι το δίκτυο διανομής αλλά οι πηγές νερού και το δίκτυο μεταφοράς του φυσικού πόρου (μακροχρόνια παραχώρηση της διαχείρισης και λειτουργίας θα την ονομάσουν). Να θυμηθούμε τους θανάτους και τις ανήκεστες βλάβες στην υγεία παιδιών από τη μόλυνση του δικτύου ύδρευσης στο Φλιντ των ΗΠΑ, το 2014, όταν η ιδιωτική εταιρεία ύδρευσης, για λόγους οικονομίας, άλλαξε τις πηγές υδροδότησης της πόλης από άλλες με μολυσμένο νερό.
Οι πολίτες του Λεκανοπεδίου δεν θα επιτρέψουμε την παράδοση του νερού στα χέρια των επιχειρηματιών. Η ενότητα και η αποφασιστικότητα των εργαζομένων και η ισχυρή συμμαχία τους με την κοινωνία, είναι αυτό που υπολογίζουν οι κυβερνήσεις και τα ιδιωτικά συμφέροντα.