Αυτές τις μέρες οι περισσότεροι καταφέρνουν να πάρουν μερικές ανάσες ξεκούρασης, να ανταλλάξουν ομορφιά και αλληλεγγύη με φίλους, συντρόφους, συγγενείς. Ας μην ξεχνάμε όμως τη βαρβαρότητα που κυριαρχεί γύρω μας και θέλουν να την περάσουν και μέσα μας, να τη συνηθίσουμε ή και να την αποδεχθούμε. Τα σπίτια των φτωχών και των ανέργων είναι δίπλα μας, όπως και οι άστεγοι και οι απόκληροι που συναντάμε στο διάβα μας, συχνά δίπλα σε στολισμένες βιτρίνες.
Πιο μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι οι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που διαβιούν σε απίστευτα άθλιες συνθήκες, μέσα στο καταχείμωνο. Όλοι αυτοί που η κυβέρνηση και τα κυρίαρχα ΜΜΕ εμφανίζουν ως απειλή για την ελληνική κοινωνία, ενώ είναι θύματα πολέμου, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και οικονομικής καταστροφής. Πάνω από 42.000 είναι οι πρόσφυγες και μετανάστες που στοιβάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες στις «Μόριες» των νησιών, ζώντας μέσα στην παγωνιά, στις λάσπες, τη βροχή, τα σκουπίδια, τη βία και την περιφρόνηση. Παιδιά ζουν χωρίς κατάλληλη τροφή, σχολείο, εκπαίδευση, ένα χάδι. Άρρωστοι χωρίς ιατρική παρακολούθηση, γυναίκες γεννούν χωρίς να τις έχει δει γιατρός, ενώ χωρίς ΑΜΚΑ δεν γίνονται ούτε εμβόλια. Το φαγητό είναι χείριστης ποιότητας και συχνά δεν φτάνει εκεί που είναι διασκορπισμένοι οι πρόσφυγες. Ανήλικα παιδιά εξαφανίζονται, η επαιτεία αναπτύσσεται, όπως και η πορνεία.
Στον Έβρο, στα σκοτεινά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αστυνομία, στρατός και Frontex πετάνε πίσω στην Τουρκία πρόσφυγες που προσπαθούν να ξεφύγουν από όσα τους κυνηγούν.
Εχουμε σιωπήσει πολύ και πολλοί για να μπορεί αυτό να συνεχιστεί…