Το σκάνδαλο των 425 υπόπτων – ποδοσφαιριστών, διαιτητών, παραγόντων-
και των 56 ήδη συλληφθέντων μας παρέχει την ευκαιρία να ανιχνεύσουμε,
πάλι, αναλογίες ανάμεσα στον αθλητισμό και την περιρρέουσα κοινωνική,
οικονομική πραγματικότητα. Όπως και ανάμεσα σε αντίστοιχες
μυθοπλασίες…
του Διονύση Ελευθεράτου
Μην μας πείτε ότι δεν έχετε ακούσει αυτό το κλισέ… ιστορικής
φαντασίας: «Εάν μας είχαν υπόδουλους 400 χρόνια οι Γερμανοί κι όχι οι
Τούρκοι, τώρα θα ήμασταν άλλος λαός και θα είχαμε κράτος της
προκοπής…». Πώς ακριβώς θα ήμασταν; Πειθαρχημένοι, μεθοδικοί, με
κανόνες, απαλλαγμένοι από διαφθορά, απάτες, κλπ. Ε, μιας και ο
μεταμοντέρνος ραγιαδισμός διαλέγει τη… σκλαβιά που θα «μας έκανε
ανθρώπους» και υπηκόους «κανονικού κράτους», αντιπαραθέτοντας στην
Οθωμανική Αυτοκρατορία κάποιο Ράιχ, ας πληροφορηθούν οι οπαδοί του για
μια επίκαιρη, αθλητικού τύπου «αναμέτρηση»: Τουρκία- Γερμανία 76-70…
Όχι, δεν είναι σκορ μπάσκετ. Είναι η… τελική κατάταξη, ανά χώρα, των
380 ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών αγώνων (;) της τετραετίας 2008-11 που
βαρύνονται με την υποψία του «στησίματος» (ή «χειραγώγησης», επί το
ευπρεπέστερον..,) και τους οποίους ερευνά , επί 18 μήνες, η Ευρωπαϊκή
Αστυνομία- η Γιούροπολ. Στον κατάλογο των εθνικών πρωταθλημάτων
(διαφόρων κατηγοριών), τη μεγαλύτερη μπόχα αναδύει η Τουρκία με 76
δύσοσμα ματς και, όσο κι αν μένουν άναυδοι οι απανταχού αφελείς,
ακολουθεί από κοντά, με 70, η Γερμανία. Ναι, η… αδιάφθορη Γερμανία
της υπερχειλίζουσας «προτεσταντικής ηθικής»! Τρίτη, με 41 ματς, όχι
καμιά χώρα της ανατολικής ή νοτιοανατολικής Ευρώπης, από όσες
φημίζονται ως «σφηκοφωλιές» μαφιών, αλλά η… Ελβετία! Ποιες άλλες
ευρωπαϊκές χώρες εμπλέκονται μέχρι στιγμής στο σκάνδαλο των 380 αγώνων
(κι άλλων 300 στις υπόλοιπες ηπείρους), τους οποίους είχε «φτιάξει» το
κύκλωμα που εδρεύει στη Σιγκαπούρη; Μεγάλη Βρετανία, Ολλανδία, Βέλγιο,
Αυστρία, Φινλανδία, Ουγγαρία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία. Τα
εξακριβωμένα κέρδη είναι 8,5 εκ. ευρώ, εκ των οποίων τα 2 δόθηκαν σε
όσους συνετέλεσαν στις «χειραγωγήσεις».
Δήλωσε σχετικά ο διευθυντής της Γιούροπολ, Ρομπ Γουέινραϊτ, σε
συνέντευξη Τύπου στη Χάγη: «Είναι η μεγαλύτερη έρευνα για στημένους
αγώνες που έγινε ποτέ στην Ευρώπη. Απέφερε σημαντικά αποτελέσματα που
αποκάλυψαν το μεγάλο πρόβλημα αξιοπιστίας του ποδοσφαίρου. Ανακαλύψαμε
εκτεταμένο εγκληματικό κύκλωμα, αλλά φοβόμαστε ότι έχουμε εντοπίσει
μόνο την κορυφή του παγόβουνου». Και εμείς πολύ φοβόμαστε ότι θα
απογοητευθούν όσοι εξιδανικεύουν – βλακωδώς- τα περίλαμπρα, υψηλά
διαζώματα της ευρωπαϊκής μπάλας: στον κατάλογο των ύποπτων ματς
συμπεριλαμβάνονται δυο του Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, κρίθηκε ότι κάτι
δεν… πάει καλά με κάμποσα διεθνή παιχνίδια της Μάντσεστερ
Γιουνάιτεντ, αλλά και μεμονωμένα άλλων αγγλικών ομάδων.
Α, όλα κι όλα… Μπορεί ο «δείκτης» των ύποπτων αγώνων στις εσωτερικές
διοργανώσεις κάθε χώρας να δίνει στη Γερμανία το… αργυρό μετάλλιο,
αλλά σε ένα άλλο πεδίο της έρευνας της Γιούροπολ φαντάζει ακλόνητη η
γερμανική πρωτοκαθεδρία: όπως δημοσιεύθηκε, από τα 425 ύποπτα άτομα τα
151 ανήκουν στο γερμανικό ποδοσφαιρικό στερέωμα. Δηλαδή, το 35,5%…
Άντε, να δούμε πόση κορυφή του παγόβουνου, κατά την έκφραση του
Γουέινραϊτ, θα ξεπροβάλλει τώρα – στη Γερμανία και ανά τον κόσμο… Το
βέβαιο είναι ότι, σε αμφότερα τα επίπεδα, την ποδοσφαιρική διαφθορά
χαρακτηρίζουν ιδιότητες Λερναίας Ύδρας.
Ήταν 2009, όταν η εισαγγελία του Μπόχουμ άσκησε διώξεις για μία
υπόθεση περίπου διακοσίων «στημένων» ματς, στη Γερμανία και άλλες οκτώ
χώρες. Πολλοί τότε εξεπλάγησαν. Νόμιζαν ότι, έπειτα από το περιβόητο
σκάνδαλο Χόιτσερ (αρχές 2005), τα κυκλώματα «χειραγώγησης» θα δίσταζαν
για πολλά χρόνια να προσδώσουν υψηλούς ρυθμούς… παραγωγικότητας στη
«δουλειά» τους. Αμ δε… Προσεκτικότερα ναι, άτολμα όχι. Το 2009, ένα
από τα «μπουμπούκια» που συνελήφθησαν γνωστοποίησε ότι η μαφία του
στοιχήματος έγινε σοφότερη χάρη στο σκάνδαλο Χόιτσερ. Απέφευγε κατά
κανόνα να μιλά απ’ ευθείας σε ποδοσφαιριστές, άρχισε δε να διενεργεί
συστηματικές έρευνες για το παρελθόν, την οικονομική τους κατάσταση,
τυχόν πάθη τους (τζόγος, ποτό, κλπ). Τι άλλο είπε ο συγκεκριμένος
κύριος; Πως οι «στημένοι» αγώνες, στη Γερμανία, ήταν διπλάσιοι όσων
υπολόγιζαν οι αρχές, καθώς και ότι στο 80% των περιπτώσεων το κύκλωμα
εκπλήρωνε το στόχο του!
Το σκάνδαλο του 2005 είχε ως υπόβαθρο το στοίχημα και ως κεντρικό
πρόσωπο τον διαιτητή Ρόμπερτ Χόιτσερ, ο οποίος τιμωρήθηκε με ποινή
φυλάκισης. Στη Γερμανία η υπόθεση εκείνη σχολιάστηκε ως αβάσταχτο
όνειδος, συν τοις άλλοις επειδή το ποδόσφαιρο της χώρας εξευτελιζόταν,
την εποχή που η ίδια προετοίμαζε, ως διοργανώτρια, το Μουντιάλ (του
2006).
Το εν λόγω σκάνδαλο τα είχε… όλα. Πρώτον, είχε διεθνείς προεκτάσεις:
ο Χόιτσερ εισέπραττε 20 έως 30 χιλιάδες ευρώ από την κροατική σπείρα
των τριών αδελφών (Άντε, Μίλαν, Φίπιλ) Σάπινα, για κάθε ματς του
οποίου την έκβαση καθόριζε ο ίδιος, με τα σφυρίγματά του, κατά… το
δοκούν. Δεύτερον, ταχύτατη επέκταση: αποκαλύφθηκε ότι οι μεν Σάπινα
«έκαναν παιχνίδι» και σε άλλες (πλην Γερμανίας και Κροατίας)
ευρωπαϊκές χώρες, στο δε γερμανικό ποδόσφαιρο γινόταν, με ή χωρίς
Χόιτσερ, «του Κουτρούλη ο γάμος»! Τρίτον, γκρίνια και αιτιάσεις για
ολιγωρία: στηλιτεύτηκε η γερμανική ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, διότι –
σύμφωνα τουλάχιστον με τους επικριτές της- αγνόησε τις περί «στημένων»
ματς υποψίες, τις οποίες της είχε διαβιβάσει ο κρατικός οργανισμός
στοιχημάτων. Τέταρτον: μπόλικη απομυθοποίηση των… θεσμικών
ασφαλιστικών δικλείδων. Παράδειγμα: μιλώντας τον Φεβρουάριο του 2005
στο BBC Greek, ο γερμανός αθλητικογράφος της «Τάγκεσπιγκελ» Φρίντχαρντ
Τόιφε εξηγούσε ότι τα ιδιωτικά γραφεία στοιχημάτων κινούνταν «σε
γκρίζα ζώνη», κατ’ ουσίαν ανεξέλεγκτη, προσθέτοντας: «Η κυβέρνηση δεν
τολμά ακόμη να παρέμβει και να τα κλείσει».
Στην εποχή μας, υπολογίζεται ότι ξοδεύεται παγκοσμίως για τον αθλητικό
τζόγο -συνολικά- ένα τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε χρόνο! Μοιραία, έτσι
όπως έχει γιγαντωθεί, το ποδοσφαιρικό – νόμιμο και μη- στοίχημα ωθεί
σε ανάλογα μεγέθη και τη διαφθορά. Ποιος είπε όμως ότι είναι νωπή η
ιδιότητα της Γερμανίας ως… αυτοκρατορίας των «σικέ» ματς; Είχε….
κατοχυρωθεί από τότε που μεσουρανούσαν ο Μίλερ κι ο Μπεκεμπάουερ! Και
μάλιστα στη «Μπουντεσλίγκα», την ανώτατη ποδοσφαιρική κατηγορία της
χώρας.
Στις αρχές Ιουνίου του 1971 η Αρμίνια Μπίλεφεντ απέφυγε τον
υποβιβασμό, χάρη σε μια απροσδόκητη νίκη της στο Βερολίνο επί της
Χέρτα, ομάδας κατά πολύ ισχυρότερης. Έτσι υποβιβαζόταν η Όφεμπαχερ
Κίκερς. Ο πρόεδρός της, Χόρστ Κανέλας, δημοσιοποίησε μια
μαγνητοφωνημένη τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον παίκτη της Χέρτα,
Μπερντ Πάτσκε, προτού αναμετρηθούν Χέρτα και Αρμίνια. Ο Πάτσκε
γνωστοποιούσε ότι ένας συμπαίκτης του, ο Τάσο Βιλντ, ζητούσε 120.000
μάρκα για να δώσει το 101% των δυνάμεών του, ώστε να νικήσει η ομάδα
του. Ο Κανέλας συμπέρανε ότι άνθρωποι της Αρμίνια είχαν προσφέρει
ανάλογο ποσό στον Βιλντ, για να «σέρνεται» στη διάρκεια του ματς.
Απείρως μεγαλύτερη σημασία είχαν τα ασφαλή συμπεράσματα, στα οποία
κατέληξε το «ξετύλιγμα του κουβαριού»: σχεδόν η μισή «Μπουντεσλίγκα»
ήταν μπλεγμένη σε … κόλπα δωροδοκιών και δωροληψιών!
Στο αθλητικό δικαστήριο παραπέμφθηκαν 53 παίκτες, δυο προπονητές και
έξι παράγοντες ομάδων. Σε αρκετούς επιβλήθηκαν αυστηρότατες ποινές, οι
οποίες όμως «μαλάκωσαν» κατόπιν. Το όλο πράγμα κατέληξε σε ένα
είδος… εορταστικής γενικής αμνηστίας, προτού αρχίσουν οι αγώνες του
Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974, που διοργάνωσε η – Δυτική, τότε-
Γερμανία. Έτσι λχ ο επιθετικός της Σάλκε Κλάους Φίσερ, στον οποίο
αρχικά επιβλήθηκε ποινή ισόβιου αποκλεισμού από το επαγγελματικό
ποδόσφαιρο που αργότερα εξέπεσε σε ένα έτος, στη συνέχεια (1977- 1982)
μεγαλούργησε με την Εθνική, για λογαριασμό της οποίας σημείωσε 32 γκολ
σε 45 ματς. «Μανούλες» στα «βιομηχανικά θαύματα» καθώς ήταν, οι
Γερμανοί είχαν αφομοιώσει καλά έναν κανόνα και της αθλητικής
βιομηχανίας: καμία «κάθαρση» δεν πρέπει να αφεθεί χωρίς χαλινάρι…
Τι γίνεται, όμως, με τα θαύματα της… βιοχημείας; Ήταν Οκτώβριος του
2010, όταν μια ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Λειψίας
επιβεβαίωσε αυτό που «ο κόσμος είχε τούμπανο» επί 56 χρόνια: η εθνική
δυτικογερμανική ομάδα που αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια το 1954
είχε αγωνιστεί, όντως, ντοπαρισμένη στον τελικό εκείνο. Χρήσιμη,
ασφαλώς, η επιστημονική θεμελίωση – και μπράβο στο θαρραλέο
Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Προσέγγιζαν όμως τα όρια της γραφικότητας
ορισμένα σχόλια που ακούστηκαν ή γράφηκαν τότε (Οκτώβριος 2010), εδώ,
στην Ελλάδα: «Αυτό είναι κράτος- οι Γερμανοί δεν κουκουλώνουν
τίποτε»!! Έξοχα… Μπορούμε λοιπόν να ελπίζουμε ότι κάποιο γερμανικό
Πανεπιστήμιο ίσως δικαιώσει τον παλιό διεθνή τερματοφύλακα, Χάραλντ
Σουμάχερ, ας πούμε κατά το… 2042.
Στο βιβλίο του «Το Εναρκτήριο Σφύριγμα», ο Σουμάχερ είχε αποκαλύψει
ότι οι παίκτες της Δ. Γερμανίας που συμμετείχαν (όπως κι ο ίδιος) στο
Μουντιάλ του 1986, στο Μεξικό, είχαν … τρελαθεί στις ενέσεις και τα
χάπια. Επίσης, ότι τους έδιναν να πίνουν ένα παράξενο μεταλλικό υγρό
που προκαλούσε διάρροιες. Τι ρωτήσατε; «Αν έγινε καμία έρευνα στη
Γερμανία;». Θα αστειεύεστε… Μόνον ο Σουμάχερ αναγκάστηκε να κάνει
έρευνα ποδοσφαιρικής αγοράς, ώστε να αποφασίσει πού θα συνέχιζε την
καριέρα του, καθώς εκδιώχθηκε όχι μόνο από την Εθνική, αλλά και από το
σύλλογό του, την Κολωνία. Στην Τουρκία συνέχισε.
Δεν είναι προφανείς οι αναλογίες; Για να θεωρήσει κάποιος
υποδειγματικό το γερμανικό ποδόσφαιρο, θα πρέπει να αγνοεί όλα τα
προαναφερθέντα- και πολλά ακόμη. Για να θεωρήσει συνολικά τη Γερμανία
κάτι σαν αδιάφθορη Μέκκα των αυστηρών μα δίκαιων κανόνων που διέπουν
πολιτική, οικονομία και κοινωνία, θα πρέπει να μην ξέρει καν… προς
τα πού πέφτει αυτή η χώρα! Να αγνοεί πχ ότι τα… λαδωτήρια τύπου
Siemens έχουν βρει έναν ωραίο, σταθερό τρόπο να αποκρούουν κάθε
κατηγορία πως παραβιάζουν την εσωτερική νομοθεσία, που ορίζει ως
ποινικό αδίκημα τις δωροδοκίες στο εξωτερικό: αναφέρουν ότι οι
«λαδωμένοι» δεν είναι κρατικοί αξιωματούχοι «σύμφωνα με τα κριτήρια
του ΟΟΣΑ» και συνεχίζουν να μοιράζουν μίζες. Κανονικά και με το
(γερμανικό) νόμο…
Θα πρέπει, επίσης, (ο… κάποιος) να μην έχει ιδέα για το πόσο ανθεί η
«μαύρη εργασία» στη Γερμανία, από τότε που εφαρμόστηκε η «Ατζέντα
2010» του Γκ. Σρέντερ. Να μην γνωρίζει ότι το 2005 ήταν έτος, όχι μόνο
του Χόιτσερ, αλλά και των αποκαλύψεων για τις εξαγορές στη
Φολκσβάγκεν: στελέχη της επιχείρησης «λαδώνονταν» από προμηθευτές,
συνδικαλιστές επί χρόνια πουλούσαν τη συναίνεσή τους για οτιδήποτε…
χρειαζόταν, έναντι χρημάτων, ταξιδιών σε εξωτικές χώρες και πολλών
νυχτών με ακριβοπληρωμένες πόρνες. Βιβλίο ολόκληρο θα χρειαζόταν για
μια απλή καταγραφή και παλιότερων υποθέσεων. Ατελείωτος είναι ο
κατάλογος, από τις αποκαλύψεις των 70ς για τη διοχέτευση χρημάτων του
μεγαλοεπιχειρηματία Φρίντριχ Καρλ Φλικ στα ταμεία Χριστιανοδημοκρατών,
Φιλελευθέρων και SPD, μέχρι τα «παραθυράκια» που επέτρεψαν την
εκτεταμένη φοροδιαφυγή του εν λόγω «βαρόνου». Κι από το διατροφικό
σκάνδαλο του 1980 έως τα «παρατράγουδα» που συνόδευσαν την εξαγορά
της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Μάνεσμαν από τη Βόνταφον, το 2000.
Για πολλά «φρέσκα» και… καθημερινά γερμανικά, ενδείκνυται το
εξαιρετικό βιβλίο του Γκίντερ Βάλραφ «Από τον Θαυμαστό Καινούργιο
Κόσμο» (στα ελληνικά, εκδόσεις «Τόπος»). Διότι κανείς δεν απομυθοποιεί
το «γερμανικό θαύμα» πειστικότερα από έναν τολμηρό γερμανό συγγραφέα
-και ρεπόρτερ, συνάμα…
ΥΓ: Οι ατσίδες των «στησιμάτων» βρίσκουν τόση… προθυμία στις τάξεις
των γερμανών ποδοσφαιριστών, που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα
καταβολής δεδουλευμένων επί μεγάλα χρονικά διαστήματα, όπως πχ
συμβαίνει με συναδέλφους τους στα Βαλκάνια. Έχει κι αυτό τη σημασία
του…
Ο Πλατινί, η μπόχα του «1-7» κι ο αξιότιμος κύριος Γουόρνερ…
Επαρκούν άραγε οι όποιες βαριές τιμωρίες, οι ηχηρές «καμπάνες», για να
σημάνουν το τέλος μιας Λερναίας Ύδρας που έχει αδιευκρίνιστο αριθμό
κεφαλιών; Όσοι απαντούν καταφατικά ας το ξανασκεφθούν, ρίχνοντας και
μια ματιά στην Ιταλία. Κανείς, ποτέ δεν χαρακτήρισε, βεβαίως,
υποδειγματικά τα ιταλικά ποδοσφαιρικά ήθη. Κάθε άλλο. Στη χώρα αυτή,
όμως υποβιβάζονται διαχρονικά και μεγάλες ομάδες για εμπλοκές σε
«χειραγωγήσεις»- από τη Μίλαν του 1980 μέχρι τη Γιουβέντους του 2006.
Επιπλέον, το γιγαντιαίο σκάνδαλο «Καλτσιόπολι» του 2006 επέσυρε
φυλακίσεις και βαρύτατες κυρώσεις αθλητικής υφής.
Τι συνέβη στη συνέχεια στην Ιταλία της υποτιθέμενης μεγάλης
«αποτρεπτικής πυγμής»; Από το 2011 άρχισαν πάλι να «βγαίνουν στη φόρα»
νέα… κατορθώματα, με διάσημους υπόπτους, όπως οι παίκτες Καναβάρο,
Γκατούζο, Μπουφόν. Η εφημερίδα «Ρεπούμπλικα» (περι) έγραψε για τα
ποδοσφαιρικά διαζώματα της χώρας: «Η τρίτη κατηγορία θυμίζει αγορά
αραβικής χώρας, η δεύτερη σούπερ μάρκετ και η πρώτη μπουτίκ».
Για να κατανοήσει κανείς τι συμβαίνει, ειδικά με την -πολύ εκτεταμένη,
πλέον- «ζώνη» των «στησιμάτων» που αποσκοπούν σε κέρδη από το
στοίχημα, θα πρέπει να έχει υπόψη δύο παραμέτρους. Η πρώτη: όσα
γίνονται είναι απείρως περισσότερα από εκείνα που φαίνονται ή
προκαλούν υποψίες, συν τοις άλλοις επειδή στο σύγχρονο στοίχημα
«παίζονται» και ασήμαντες λεπτομέρειες, οι οποίες δεν επηρεάζουν την
έκβαση των αγώνων: ποια ομάδα θα κερδίσει το πρώτο κόρνερ, πόσες
κάρτες θα δείξει ο διαιτητής, ποια ομάδα θα έχει το «εναρκτήριο
λάκτισμα» στο ματς! Πανεύκολο χρήμα «τσεπώνεται» έτσι… Στα καθ’
ημάς, σε μία από τις περιβόητες κασέτες που δημοσιοποιήθηκαν,
ακούγεται η συνομιλία (15 Φεβρουαρίου 2011) του παίκτη του Άρη, Κώστα
Μενδρινού, με έναν bookmaker εν όψει του ματς της ομάδας με την
Μάντσεστερ Σίτι. Αντικείμενο της συζήτησης, η ιδέα για μια…
ισπανόφωνη συνεννόηση: ο Μενδρινός έλεγε πως ο συμπαίκτης του Καστίγιο
θα μπορούσε να κανονίσει με τον Αργεντινό Τέβες, της Σίτι, να «πάρει
τη σέντρα» ο Άρης στην έναρξη του ματς…
Άλλες ανώδυνες «χειραγωγήσεις», από αυτές που δεν καθορίζουν νικητή
και ηττημένο σε ένα ματς, αφορούν στο ακριβές σκορ ή στη διαφορά
τερμάτων με την οποία θα νικήσουν τα φαβορί. Ακόμη και σε Μουντιάλ.
Παράδειγμα: ένα κράμα δικών του παρατηρήσεων και πληροφοριών εκ
νοτιοανατολικής Ασίας, οδήγησε τον ερευνητή δημοσιογράφο Ντέκλαν Χιλ
στο συμπέρασμα ότι ορισμένοι παίκτες της Εθνικής Γκάνας… μόχθησαν,
ώστε η ομάδα τους να χάσει με δυο γκολ από την αντίστοιχη ιταλική, στο
Μουντιάλ του 2006. Ο Χιλ παραθέτει τα ευρήματα των ερευνών του για
την παγκόσμια ποδοσφαιρική διαφθορά στο βιβλίο του «The Fix, Soccer
and Organized crime» (στα ελληνικά, από τις εκδόσεις «Πολύτροπον»).
Τη δεύτερη παράμετρο αναλύουν, μιλώντας στο γερμανικό «Σπίγκελ» με
αφορμή την τρέχουσα έρευνα της Γιούροπολ, πρώην αξιωματούχοι της
Αστυνομίας, αλλά και υπάλληλοι της ΟΥΕΦΑ. Λέει ένας εκ των ειδημόνων:
«Το σύστημα προειδοποίησης είναι ξεδοντιασμένο. Αυτοί που χειραγωγούν
αγώνες για το στοίχημα, ειδικά στην Ασία, είναι πολύ εύκολο να το
αποφύγουν». Προσθέτει, άλλος: «Το σύστημα προειδοποίησης λειτουργεί
όταν κάποιος ποντάρει πολύ μεγάλο ποσό σε ένα ματς. Είναι όμως είναι
τυφλό σε περιπτώσεις πολλών μικρών πονταρισμάτων, σε διαφορετικά
στοιχηματζίδικα».
Το οξύμωρο είναι ότι ο ποδοσφαιρικός τζόγος λειτουργεί και ως…
κουρτίνα, όταν τα «στησίματα» έχουν άλλα κίνητρα ή όταν, απλώς, δεν
εντοπίζονται περίεργες κινήσεις στα χρηματικά «πονταρίσματα». Ποιος
μπορεί να ξεχάσει πως με αυτό το «επιχείρημα», ότι δηλαδή οι
υπηρεσίες της ΟΥΕΦΑ δεν ανίχνευσαν τίποτε αφύσικο στο στοίχημα, το
Δεκέμβριο του 2011 ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού
διευθυντηρίου Μισέλ Πλατινί έσπευσε αμέσως να κηρύξει καθαρή την…
καθαρή παρωδία Ντιναμό Ζάγκρεμπ- Λιόν 1-7 και αχρείαστη κάθε σχετική
έρευνα; Αρκετοί διέγνωσαν τότε «πατριωτικά» ελατήρια, θεωρώντας πως ο
πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ δεν επιθυμούσε να αμφισβητηθεί η πρόκριση μιας
γαλλικής ομάδας. Επί της ουσίας, όμως, ο Πλατινί κοινοποίησε ένα
δόγμα… διεθνούς εμβέλειας: η διαφθορά συνιστά πληγή, μόνο εάν
ζημιώνει τις εταιρείες του στοιχήματος! Ορισμένες από αυτές, άλλωστε,
είναι χορηγοί ομάδων μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Σύμφωνα με ολλανδικά ΜΜΕ, εκείνο το «1-7» είναι ένα από τα δυο ματς
Τσάμπιονς Λιγκ που συμπεριλαμβάνονται στη λίστα της Γιούροπολ. Λογικό,
διότι πρόκειται για κραυγαλέα περίπτωση. Αξίζει να δούμε τι ακριβώς
βάφτισε… αυταπόδεικτα «καθαρό», τότε, ο Πλατινί: η Λιόν χρειαζόταν
αυτήν ακριβώς τη διαφορά τερμάτων για να προκριθεί. Την πέτυχε,
μολονότι στο πρώτο μέρος το σκορ ήταν ισόπαλο 1-1. Μόλις η γαλλική
ομάδα σημείωσε το πέμπτο γκολ, ο αμυντικός των Κροατών, Ντομαγκόι
Βίντα, έκλεισε το μάτι στον σκόρερ Γκομίς (το «έπιασε» η τηλεοπτική
κάμερα). Την ίδια ώρα, στο Άμστερνταμ, ο διαιτητής…. έκλεινε το
σπίτι του δύσμοιρου Άγιαξ, στον οποίο θα αρκούσε μια ισοπαλία με
την… ξένοιαστη Ρεάλ Μαδρίτης, για να προκριθεί- αντί της Λιόν.
Ακυρώθηκαν δυο κανονικά γκολ του Άγιαξ που έχασε 0-3. Κι όμως, όλος
αυτός ο συνδυασμός… απίθανων και απίστευτων, κατά τον Πλατινί δεν
έχρηζε καν διερεύνησης!
Συγκεντρώνοντας υλικό για το βιβλίο του, ο Ντέκλαν Χιλ μίλησε και με
τον Ζεπ Μπλάτερ, πρόεδρο- τότε- της ΦΙΦΑ, της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής
συνομοσπονδίας. Το σχετικό κεφάλαιο στο βιβλίο του έχει τίτλο ένα
ερώτημα: «Ποιος φυλάει τους φύλακες;». Έλα ντε… Αργότερα, το 2011,
κατηγορήθηκαν για δωροδοκία εννέα (από τα 24) μέλη της Εκτελεστικής
Επιτροπής της ΦΙΦΑ, ο αντιπρόεδρος της οποίας Τζακ Γουόρνερ,
παραιτήθηκε με αντάλλαγμα τον τερματισμό της διερεύνησης των στοιχείων
που τον επιβάρυναν. Τέτοιοι… αδαμάντινοι παράγοντες
«σπαζοκεφαλιάζουν» για το πώς θα «εξυγιάνουν» το ποδόσφαιρο. Ε,
μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι…
