«Τι είναι ένα ποίημα χωρίς το παρακάτω του έρωτα; / Μήπως τα συμφραζόμενα μιας πρότασης που λείπει; / Άλλο ήθελα να γράψω, μα τώρα μπήκα σε θάλασσα βαθιά / και με μισόλογα δεν πνίγηκε κανείς […] Τι ήθελα να γράψω; / Να μ’ αγαπάς, αυτό ήθελα να γράψω / κάθε σχήμα του λόγου να πάρει το σχήμα σου».
Ο Κίμων Ρηγόπουλος, ο αγαπημένος σύντροφος και διαλεχτός συνεργάτης του Πριν, μας χάρισε την έκτη ποιητική συλλογή του, από τις εκδόσεις ΚΨΜ, με τον τίτλο Άλλο ήθελα να γράψω· από το ομώνυμο ποίημα οι παραπάνω στίχοι. Μέσα από 67 ποιήματα φανερώνεται ένα πλούσιο ποιητικό «δέντρο», με βαθιές ρίζες στη βίωση μιας ζωής που αναβλύζει αντιφατική και με τη διαρκή αγωνία της πραγμάτωσης ενός νοήματος απελευθερωτικού.
«Είπα να σας μιλήσω σε χρόνο μέλλοντα / Θα διαπράξω νοσταλγία που δεν είναι ο προθάλαμος θανάτου / αλλά το κόκκινο της ζωής που αφηνιάζει / Θα πιάσουμε τον κομμουνισμό από την αρχή / κανείς δεν θα είναι ο κανένας όταν γίνουμε ένα / Δεν ξέρω εάν θα έχουμε, αλλά θα είμαστε / με μονάδα μέτρησης τον έρωτα / χρόνος χαμένος δεν υπάρχει». Κι όταν «Γέρνουν οι εποχές από το βάρος μιας αόρατης λύπης», το ερώτημα παραμένει: «Τι να την κάνεις την άνοιξη που δεν μυρίζει άνοιξη;» (Το βασίλειό μου για ένα νόημα).
Ο Κίμων Ρηγόπουλος είναι ένας άπιστος «πιστός». «Όταν η πίστη παίρνει σχήμα, γιατί σε κάνει άπιστο;», αναρωτιέται αρχικά. «Αχ ιδεολογία μου / Της ψυχής μου απόφθεγμα και μαγικέ καθρέφτη / Έπρεπε να σαλπίζεις την έφοδο τώρα / και όχι να ξερνάς το δίκιο σου σαν κουκούτσι πικρό / Ένα κομποσκοίνι καλόγερων κατάντησες / τις στιγμές που καλοπιάνουν τον θάνατο» (Του Αχ ο αχός).
Κι όμως σημειώνει, πως Πιο τώρα δεν γίνεται. «Τώρα που ο κόσμος ονειρεύεται την καταστροφή του / με πιάνει η δύναμη της απελπισίας / αυτή που κάνει τον φόβο παιχνιδάκι / Όποιος ακόμα απορεί είναι ο σύντροφός μου / αυτός που ξεκοκαλίζει το ψέμα για να σωθεί η αλήθεια του / αυτός που ξέρει να αμφιβάλλει επειδή έμαθε να πιστεύει / Τίποτα, τίποτα δεν είναι για πέταμα / θα μαλακώσει κι άλλο η ψυχή για να σκληρύνει ο στίχος».
Το Άλλο ήθελα να γράψω είναι μια ποιητική συλλογή που χαίρεσαι να διαβάζεις και ανοίγει ορίζοντες για τους ανήσυχους και τις ανήσυχες της εποχής μας.
Ποιητικές συλλογές του Κίμωνα Ρηγόπουλου: Τα χλωμά παιδιά, Διογένης, 1982.
Ο άτυχος ραβδοσκόπος, Διογένης, 1984. Παρανάλωμα φωτός, Δελφίνι, 1994. Καθείς εφ’ ω εχάθη, Πολύτροπον, 2003. Στο πλήρωμα του τρόμου, ΚΨΜ, 2016.
