Μπάμπης Συριόπουλος
▸ Η αστική επιδρομή δεν αντιμετωπίζεται με αντιδεξιά μέτωπα, κομματική περιχαράκωση και κινηματικό αντάρτικο
Εδώ και καιρό είναι προφανές ότι η αστική τάξη βλέπει την υγειονομική κρίση ως ευκαιρία για μια καθοριστική αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού σε όλα τα πεδία, της εκμετάλλευσης πρώτα απ’ όλα, της παιδείας, των λαϊκών ελευθεριών και της ιδεολογίας. Ο καταιγισμός νομοσχεδίων και μέτρων ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι (ασφαλιστικό/επικουρικές) δείχνουν την αποφασιστικότητα και το βάθος της επίθεσης. Απέναντί της μόνο μια ανάλογου στρατηγικού βάθους και έντασης απάντηση μπορεί να την κλονίσει και να την ανατρέψει. Όπως τονίζεται στην πολιτική πρόταση του ΝΑΡ (Απρίλιος 2021): «Το πολιτικό δίλημμα της περιόδου τίθεται επομένως ως εξής: Είτε οι δυνάμεις του κεφαλαίου θα καταφέρουν να επιβάλουν νέες ιστορικού χαρακτήρα αντεργατικές τομές για να ξεπεράσουν την κρίση τους είτε οι δυνάμεις της εργατικής τάξης και του λαού θα τις αναχαιτίσουν θέτοντας επί τάπητος την ανάγκη αυτή η κρίση να μετατραπεί σε πολιτική κρίση του συστήματος, δηλαδή θέτοντας το ζήτημα της συνολικής ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, του κλονισμού των πυλώνων του κεφαλαίου. Με επιδίωξη την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την εργατική εξουσία-δημοκρατία».
Σ’ αυτό το δίλημμα δεν μπορεί ν’ απαντήσει η δοκιμασμένη εδώ και δεκαετίες αδιέξοδη και καταστροφική λογική του μικρότερου κακού (που φέρνει πάντα το μεγαλύτερο στο τέλος) και των αντιδεξιών μετώπων. Η λύση δεν μπορεί να είναι επίσης η κομματική συντήρηση δυνάμεων και η ιδεολογική προπαγάνδα για τις επαναστατικές μάχες «που μέλλονται για να ‘ρθουν». Ούτε η επιμονή σε ένα κινηματικό αντάρτικο ανά θέμα και ανά μέτωπο, τις περισσότερες φορές ασύνδετων μεταξύ τους. Μια κινηματική μαχητική αντιπαράθεση χωρίς πρόγραμμα και προοπτική δεν αρκεί να ανατρέψει μια συνολική επίθεση του κεφαλαίου σαν κι αυτή που αντιμετωπίζουμε. Αναγκαία στοιχεία της απάντησης στην αστική επίθεση είναι:
– Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με ιδιαίτερη ανάγκη τη συσπείρωση πρωτοπόρου δυναμικού σε μια κίνηση εργατικής χειραφέτησης, που θα φέρει στο προσκήνιο τη συνολική τάση απελευθέρωσης των παραγωγών του πλούτου.
– Η συγκέντρωση δυνάμεων σε ένα αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο με το αντίστοιχο πρόγραμμα πάλης που θα συμβάλλει και θα εμπνέει το αναγκαίο μαζικό πολιτικό εργατικό και λαϊκό κίνημα. Με στόχους την αντίσταση, τον κλονισμό και την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της και συνολικά της καπιταλιστικής επίθεσης. Τη σύγκρουση με τις πολιτικές της συναίνεσης, των αστικών εναλλακτικών λύσεων τύπου ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ και της λογικής της εθνικής ενότητας «για να ξεπεράσουμε την κρίση».
– Η στρατηγική στόχευση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης της εποχής μας, ως συνολική προγραμματική απάντηση στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εκμετάλλευσης χωρίς σύνορα, της αντίδρασης χωρίς όρια, της πολύπλευρης κρίσης. Πρωταρχικής σημασίας είναι ο στόχος της συσπείρωσης του δυναμικού που εμπνέεται από την ανάγκη για ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα περιλαμβάνει στόχους που ξεκινούν από τη μείωση της εκμετάλλευσης και του εργοδοτικού δεσποτισμού, με στόχο την κατάργησή τους· που ξεκινούν από την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και την πάλη ενάντια στην κυριαρχία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και τους νόμους της αγοράς, με στόχο τον περιορισμό και την κατάργησή τους· για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες της εποχής μας, ενάντια στο κράτος του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, στην προοπτική του τσακίσματός του· για ανατροπή του πλαισίου της διαρκούς μνημονιακής επιτροπείας, της ΕΕ και του χρέους και αντικαπιταλιστική ρήξη/έξοδο από την ΕΕ· για την ειρήνη των λαών, για την ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, την εναντίωση στον αντιδραστικό κι από τις δύο πλευρές ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, για να φύγουν οι βάσεις και την έξοδο από το ΝΑΤΟ.
«Η σημερινή μάχη για το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης δεν στοχεύει σε κάποια αριστερή κυβέρνηση, αλλά στην ανατροπή της καπιταλιστικής επίθεσης, στην αμφισβήτηση του καπιταλιστικού πλαισίου, στην απόσπαση κατακτήσεων και στην κλιμάκωση του πολιτικού αγώνα ως τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας, την ωρίμανση της επαναστατικής κατάστασης, με στόχο την επαναστατική κοινωνική αλλαγή» (Πολιτική Πρόταση του ΝΑΡ, Απρίλιος 2021). Δεν ισχύει καθόλου ότι πίσω από μια τέτοια πρόταση «βρίσκεται η θέση και η λογική συμμετοχής σε μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού ως η άμεση πολιτική λύση» (τελική ομιλία Δ. Κουτσούμπα στο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ). Είναι μια πολιτική πρόταση αγώνα για το σήμερα που ανοίγει το δρόμο για το επαναστατικό αύριο και η μόνη που μπορεί να σταθεί αντίβαρο στον κυβερνητισμό που αλλιώς θα προβάλλει ως ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος. Ταυτόχρονα είναι μια πραγματική πρόταση διαλόγου και κοινής δράσης των δυνάμεων της μαχόμενης αριστεράς και του εργατικού κινήματος μετά την δεκαετή δοκιμασία της κατάληξης των προτάσεων ενότητας στο «μίνιμουμ».
«Σήμερα υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, ρεύματα, αγωνιστές και αγωνίστριες, δυνάμεις του αναδυόμενου κοινωνικού ριζοσπαστισμού, ο κόσμος της μαχόμενης Αριστεράς και δυναμικά τμήματα της νεολαίας που μπαίνουν με ορμητικό τρόπο στην πάλη, που αναζητούν και πάλι ριζοσπαστική-ανατρεπτική διέξοδο.
Ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με πρωταγωνιστική παρέμβαση των μαχόμενων αγωνιστών και πρωτοβουλίες στη βάση
Αυτός ο κόσμος μπορεί και πρέπει να συσπειρωθεί πάνω στην ανάγκη του αγώνα για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και του καπιταλιστικού πλαισίου, με βάση το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, χωρίς νέες διαχειριστικές και κυβερνητικές αυταπάτες. Μπορούμε να συναντηθούμε τώρα σε αντικαπιταλιστικές κινήσεις-σχήματα-συσπειρώσεις στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα σε πόλεις και περιφέρειες. Σε συλλογικότητες αγώνα σε χώρους δουλειάς και κατοικίας. Σε πρωτοβουλίες παρέμβασης με ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο στα κρίσιμα πεδία αντιπαράθεσης, για την εργασία, την υγεία, τις ελευθερίες, την αντιπολεμική πάλη, το περιβάλλον. Στην ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με πρωταγωνιστικό ρόλο των μαχόμενων αγωνιστών, με πρωτοβουλίες βάσης και συνελεύσεις σε γειτονιές και κλάδους. Έτσι ώστε να έρθει στο προσκήνιο το φρέσκο δημιουργικό πνεύμα, υπερβαίνοντας τα βαρίδια μιας προηγούμενης φάσης», υπογραμμίζει το ΝΑΡ.