της Ειρήνης Δαφέρμου
«Για να ζήσουμε μια αξιοβίωτη ζωή χρειαζόμαστε να παλέψουμε ενάντια στη πατριαρχία, το κράτος, το ρατσισμό, το καπιταλισμό, ενάντια σε κάθε καταπιεστικό σύστημα εξουσίας, μέχρι την ανατροπή τους. Γι’ αυτούς και χίλιους άλλους λόγους το Athens Pride δε μας κάνει! Θέλουμε ένα Pride μαχητικό, διεκδικητικό, διαθεματικό, ενάντια σε κάθε καταπιεστικό σύστημα και κάθε καταπιεστικό μηχανισμό του. Που θα μπορεί να είναι όχημα για τη σύνδεση με όλα τα κοινωνικά και αγωνιστικά κινήματα. Ένα Pride ενάντια στη πατριαρχία και τη κανονικότητα. Ενάντια σε κάθε μορφή σεξισμού, ενάντια στον εθνικισμό, ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικής ιεράρχησης και αποκλεισμού. Γι’ αυτό θέλουμε να οργανώνεται από εμάς και όχι από ΜΚΟ που μιλούν για εμάς, χωρίς εμάς. Χωρίς χορηγούς και πρεσβείες κρατών που μας χρησιμοποιούν για να ξεπλύνουν τις εξουσιαστικές πολιτικές και τα εγκλήματά τους. […] Θέλουμε και χρειαζόμαστε ένα Pride συνδιοργανωμένο σε ανοιχτές συνελεύσεις, με όπλο την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τη συντροφικότητα και το διεθνισμό».
Από την ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για ένα αυτοοργανωμένο Pride των αναγκών και των επιθυμιών μας
Τα τελευταία χρόνια στην παρέλαση υπερηφάνειας, γνωστό και ως Pride, πολλές ΛΟΑΤΚΙ+ συλλογικότητες αρθρώνουν καταγγελτικό λόγο μέσω ανακοινώσεων για την διοργανώτρια αρχή, την ΜΚΟ Athens Pride, και τον αντιδημοκρατικό και αδιαφανή τρόπο που διαχειρίζεται τον θεσμό, για το ζήτημα των χορηγιών, για την συμμετοχή πρεσβειών ιμπεριαλιστικών κρατών και δημοτικών αρχών, για την συμμετοχή της Δράσης Αστυνομικών ενάντια στον Ρατσισμό και συνολικά για αυτό που αποκαλείται pink washing, ξέπλυμα δηλαδή μέσω της στήριξης του Pride ή συνολικά του ΛΟΑΤΚΙ+ χώρου μη δημοφιλών πολιτικών και πρακτικών.
Η έκφραση αυτών των αντιλήψεων είναι απότοκο μιας συνολικής αμφισβήτησης και διαλόγου που έχει ανοίξει στην κοινότητα διεθνώς και συνενώνει τα κινήματα από τα κάτω, στη βάση της ανατροπής των πολλαπλών καταπιέσεων από όλα τα υποκείμενα που τις υφίστανται. Στην Ελλάδα έχει οδηγήσει στην διοργάνωση αυτοοργανωμένων Pride σε τρεις πόλεις της Περιφέρειας (Θεσσαλονίκη -γίνεται και επίσημο και αυτοοργανωμένο, στην Πάτρα και στην Κρήτη) αλλά και στην δημιουργία της Πρωτοβουλίας για αυτοοργανωμένο Pride στην Αθήνα.
Θα περίμενε κανείς να είναι αντίστροφή η πορεία, να είναι η Αθήνα η πρώτη πόλη που θα φιλοξενήσει ένα αυτοοργανωμένο Pride καθώς εδώ βρίσκονται οι περισσότερες ΛΟΑΤΚΙ+ συλλογικότητες που αποκλείονται συστηματικά τα τελευταία χρόνια από την επίσημη διοργάνωση. Η ΜΚΟ Athens Pride όμως είναι ένας θεσμός που δύσκολα τον κοντράρεις. Για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί έχει κατακτήσει μεγάλα επίπεδα ορατότητας για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μέσω των θεσμικών του παρεμβάσεων, καλύπτοντας μία διαδρομή που έπρεπε να διανυθεί. Και δεύτερον, γιατί πρόκειται για χρυσωρυχείο και μεγάλο πλυντήριο κυβερνήσεων, πρεσβειών, δημοτικών αρχών και πολυεθνικών που δεν θα επέτρεπαν την αμφισβήτησή του. Γι’ αυτό τους λόγους, έχει δημιουργηθεί ένα πλατύ δίκτυο φορέων, συλλογικοτήτων και ατόμων που είτε μετριάζουν την κριτική τους καθώς στηρίζουν την δυνατότητα να υπάρχει ένα πραγματικά μεγάλο και ορατό Pride, είτε φροντίζουν να αποσβένουν τις όποιες παρεκκλίσεις επικαλούμενοι/ες την διαφύλαξη της συνοχής της κοινότητας, αφού έχουν να κερδίσουν πολλά από αυτήν.
Στην φετινή διοργάνωση δύο ομάδες, η πρωτοβουλία για αυτοοργανωμένο pride και το queer ντεκαπάζ, αποφάσισαν από κοινού να εκδιώξουν από την παρέλαση, χωρίς την άσκηση σωματικής βίας, την οργανωμένη συμμετοχή της Δράσης Αστυνομικών ενάντια στον Ρατσισμό. Μια πολύ-διαφημισμένη κίνηση από το ίδιο το Pride και τα μέσα ενημέρωσης. Οι ομάδες έκριναν πως η συμμετοχή τους συνιστούσε ξέπλυμα του κατασταλτικού μηχανισμού, του οποίου την ιδεολογία και πρακτική έχουν γνωρίσει στα σώματα τους ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αλλά και ως αγωνιζόμενα υποκείμενα στα κινήματα συνολικά. Όταν καταλήχθηκε αυτό ως απόφαση οι ομάδες δεν γνώριζαν ότι η κυβέρνηση θα είχε το θράσος να κατέβει με πανό μία μόλις μέρα μετά από την ψήφιση των τελευταίων μνημονιακών μέτρων.
Στο μπλοκ των δύο αυτών ομάδων συντάχθηκαν τα μέλη της νΚΑ και του ΝΑΡ που συμμετείχαν στο Athens Pride.
Ζητήθηκε, λοιπόν, από τους αστυνομικούς να μαζέψουν το πανό και να συμμετέχουν, εφόσον το επιθυμούσαν, ως άτομα στην παρέλαση. Εκείνοι αρνήθηκαν και λίγα λεπτά μετά, προχωρώντας γρήγορα, χώθηκαν στην αγκαλιά του Τσακαλώτου, του Καρανίκα, του Ζαχαριάδη και πολλών άλλων κυβερνητικών στελεχών, επιβεβαιώνοντας με τον πιο τρανό τρόπο την σχέση της συγκεκριμένης ομάδας με την κυβέρνηση και το ξέπλυμα που επιχειρείται προκειμένου να εμπεδωθεί μια «δημοκρατική εικόνα» για την αστυνομία. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπολόγισαν, όμως, πως καμία κυβέρνηση που διαλύει δικαιώματα και κατακτήσεις καθημερινά δεν ξεπλένεται στον δρόμο. Τα μπλοκ των ομάδων στάθηκαν μπροστά της, με πανό και με συνθήματα και απέτρεψαν την συμμετοχή της, καταγράφοντας μια μεγάλη νίκη. Ήταν η πρώτη φορά που η «αριστερή» κυβέρνηση θα έφευγε ταπεινωμένη και διωγμένη, μαζί με τα «δημοκρατικά άλλοθι» ενός σκληρά κατασταλτικού θεσμού. Και όπως έγραψαν οι ίδιες οι ομάδες:
Δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα αν οι λοατκια+ μπάτσοι κατέβαιναν στη πορεία ως ατομικότητες που νιώθουν υπερηφάνεια για την λοατκια+ ταυτότητα τους, αλλά όχι με ρούχα που θυμίζουν στολή και πανό με εθνικιστική εικονογραφία που υποδηλώνει ταυτόχρονη υπερηφάνεια για τη μπατσική τους ιδιότητα. Είναι ξέπλυμα, προσβολή προς τις ομάδες που είμαστε αλληλέγγυα, της ιστορίας μας, των εξεγέρσεων του Stonewall κατά της αστυνομικής βίας μα πάνω από όλα είναι η επικύρωση της πλήρους αποπολιτικοποίησης του Αthens Ρride (που έχει καταντήσει να είναι υποστήριξη του αστικού κράτους και της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ.) και μια προσπάθεια να τοποθετηθεί στη δημόσια σφαίρα διαλόγου ο εκδημοκρατισμός της αστυνομίας, μια νεοφιλελέ αβασιμότητα που ενστερνίζεται και η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
[…]
Τα ανθρωπινά δικαιώματα υποστηρίζονται καθολικά και όχι μερικά. Τα μνημόνια, η φτωχοποίηση, η προσφυγική κρίση, ο πόλεμος ενάντια στις καταλήψεις, η φασιστική βία, ο ρατσισμός, ο σεξισμός δεν ξεπλένονται με μια συμμετοχή στο Αthens Ρride. Τα συνεχή πισωγυρίσματα της κυβέρνησης ως προς τα δικαιώματα που διεκδικούμε και τα κουτσουρεμένα νομοσχέδια που μας παρέχουν νομική προστασία είναι απόδειξη πως δεν τους αφορούν τα δικαιώματα πάρα μόνο εργαλειακά. Δεν έχουμε εκπλαγεί στο ελάχιστο. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το κράτος και όσοι το εξυπηρετούν μας θεωρούν εχθρούς τους και τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Ανακοίνωση (συντονιστικής) πρωτοβουλίας “Queer Ντεκαπάζ & Σύντροφ@”, “Πρωτοβουλίας για ένα Aυτοοργανωμένο Pride των αναγκών και επιθυμιών μας”
Στην απαίτηση της κυβέρνησης και της αστυνομίας να δηλώσουν συμμόρφωση όλες οι ομάδες που συμμετείχαν στο Pride ανταποκρίθηκαν δυστυχώς και αριστερές ΛΟΑΤΚΙ+ συλλογικότητες.
«Αύριο οφείλουν όλες οι ΛΟΑΔ+ συλλογικότητες να εκδώσουν ανακοινώσεις καταδίκης εναντίον αυτών των εκατό- διακοσίων ρατσιστών και μπαχαλοφασιστών που μπήκαν εμπόδιο σε εμάς τους 30 αστυνομικούς, εμπόδιο και σε ΛΟΑΔ+ αστυνομικούς, ώστε να μη συμμετέχουμε στη πορεία. ΟΛΕΣ. Δεν υπάρχει ρατσιστική βία στην οποία να υπάρχει ανοχή»
Όντως, δεν υπάρχει ταξική, ρατσιστική, κρατική, κυβερνητική βία στην οποία να υπάρχει ανοχή. Και σε αυτό απάντησε η δράση των δύο αυτών ομάδων. Δηλώνουμε υπερήφανοι και υπερήφανες για την απόφαση μας να συμμετέχουμε ως μέλη του ΝΑΡ και της νΚΑ στη συγκεκριμένη δράση, γιατί η κυβέρνηση και η αστυνομία δεν έχουν καμία δουλειά στον δρόμο δίπλα μας. Κανένα ροζ δεν ξεπλένει τα καθημερινά εγκλήματά τους απέναντι στην τάξη, στους πρόσφυγες, στις μετανάστριες, στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Το ίδιο κιόλας βράδυ, είχε στηθεί ένας τεράστιος μηχανισμός κατασυκοφάντησης της παρέμβασης από το Athens Pride και όλα τα μέσα, ομάδες, άτομα που το στηρίζουν. Τα κυβερνητικά στελέχη που άσκησαν βία, λεκτική και σωματική, στις ομάδες που επέλεξαν να παρέμβουν διαφορετικά, εξαφάνισαν την δική τους εμπλοκή και ενορχήστρωσαν στην εντέλεια την επίθεση, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήθελε με κάθε τρόπο να αποκρύψει το ότι διώχτηκε από το Pride από ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδες, έναν χώρο που θεωρούν δικό τους προνομιακό πεδίο.
Ξέχασαν πως ο ΛΟΑΤΚΙ+ χώρος δεν είναι ένας, όπως δεν είναι ένας και ο φεμινισμός, όπως δεν είναι μία και η αριστερά. Η δική μας αριστερά συμμετέχει στα αυτοοργανωμένα Pride σε τρεις πόλεις, η δική μας αριστερά συμμετέχει στο φεμινιστικό κίνημα που γράφει νέες σελίδες διεθνώς απέναντι σε κυβερνήσεις και κεφάλαιο. H δική μας αριστερά συμμετέχει στον συντονισμό για τα πρωτοβάθμια σωματεία απέναντι στις υποταγμένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, στους καλοζωισμένους χαρτογιακάδες και στα αφεντικά. H δική μας αριστερά στήνει συντονισμούς σωματείων και συλλογικοτήτων για το προσφυγικό ενάντια σε κράτος και ΜΚΟ. H δική μας αριστερά στήνει εργατικές λέσχες ταξικής αλληλεγγύης στις γειτονιές, στήνει συλλογικότητες όπως η Attack, και εργατικά σχήματα στους πιο μαύρους χώρους. Η δική μας αριστερά θέλει και μπορεί να δράσει ταξικά και διαθεματικά.
