του Διονύση Ελευθεράτου
Κυβερνητική ήττα όσα (δεν) έγιναν με τα Θρησκευτικά; Ε, ρε εξορκισμό που θέλετε…
Κούνησε, λοιπόν, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος το δάχτυλό του και δια της τοιαύτης εξηγήσεως έγινε της εξομολογηθείσης «παρεξηγήσεως»… Τα όποια κυβερνητικά(;) σχέδια για τη μετατροπή της θρησκευτικής σχολικής κατήχησης σε μάθημα Θρησκειολογίας κινήθηκαν επιδεικτικά προς τον αντίστοιχο, τον δέοντα «κουβά» του Ευκλείδειου (Τσακαλώτειου) θεωρήματος. Όχι βρε αδελφέ, δεν είναι δα και καλάθι απορριμμάτων. Είναι ο κουβάς του «τα σκεφτήκαμε, αλλά δεν τα υλοποιούμε», του «τι να κάνουμε, δεν μας αφήνουν» ή, στην «καλύτερη» των περιπτώσεων, «το εγγράφουμε ως ιδέα και κάποια στιγμή, δεν μπορεί, καρπός θα βγει».
Σωστά, γιατί όχι; Εδώ η ολέθρια συμφωνία της 12ης Ιουλίου 2015 με τους πιστωτές βαφτίστηκε τμήμα της σποράς που θα άλλαζε «προς το καλύτερο την Ευρώπη». Είναι, νομίζετε, προβληματική ή δυσχερής η ανακάλυψη θετικών στοιχείων στην επεξήγηση περί «παρεξήγησης» για το μάθημα των Θρησκευτικών; Στο κάτω-κάτω, καθένας μπορεί να παρηγορηθεί με οτιδήποτε του ταιριάζει. Για τους θρήσκους υπάρχει το «ο ταπεινωθείς υψωθήσεται». Για τους υπόλοιπους, προσφέρεται ως μεθοδολογικό καταφύγιο εκείνη η ατάκα του θυμωμένου Αμερικανού, στην κινηματογραφική κωμωδία «ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα». Εκείνο το «και στο κάτω-κάτω στον πόλεμο του Βιετνάμ δεν χάσαμε, ισοπαλία ήρθαμε…». Επιτέλους, μπορεί η σωτηρία της «ρεαλίστριας αριστερής» ψυχής να είναι μεγάλο –και αναγκαίο– πράγμα, αλλά για να επιτευχθεί δεν χρειάζονται δα και πολλά πράγματα. Ούτε σπουδαία, ούτε δύσκολα. Ένας «νέο-κεντροαριστερός» εξορκισμός χρειάζεται, ώστε να βγουν από μέσα τα υπολείμματα του αριστερίστικου, μαξιμαλιστή σατανά. Υπόλειμμα πρώτο: Διατείνεται ο μαξιμαλιστής σατανάς ότι είναι εξευτελισμός για μια κυβέρνηση, η οποία μάλιστα θεωρεί ακόμη εαυτήν αριστερή, να αναγνωρίζει κι επισήμως τον αρχιεπίσκοπο (δηλαδή την Ιεραρχία) ως παράγοντα που έχει λόγο στο τι και πώς θα διδάσκεται στα σχολεία. Τς, τς, τς, οποία στενοκεφαλιά, οποία ανελαστικότητα… Αδυνατεί ο αριστεριστής σατανάς να αντιληφθεί την πολυπλοκότητα της κατάστασης. Ω, από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει η διδαχή του «αριστερού ρεαλισμού»; Το πρώτο, κύριοι, που πρέπει να αποδείξει μια αριστερή κυβέρνηση είναι ότι δεν μεροληπτεί σε βάρος της Εκκλησίας. Σε μία χώρα, όπου πχ οι οικονομικές ελίτ φιλοδοξούν να ελέγχουν την έρευνα και τα προγράμματα σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν θα ήταν «πολιτικό φάουλ» να κηρυχθεί παντελώς αναρμόδια η Εκκλησία για την πρωτοβάθμια;
Τι θέλετε, δηλαδή, τώρα; Να δώσουμε «πάτημα» στον Ιερώνυμο να πει ότι ανοίγουμε τις πύλες της Εκπαίδευσης όταν και όπου θέλει η «νέα τάξη» και η «παγκοσμιοποίηση» και διατηρούμε το άβατο μόνο για την Εκκλησία; Να κάνουμε τέτοιο δώρο στη Δεξιά του Κυρίου, εν προκειμένω τη Δεξιά του Κούλη; Και στο κάτω-κάτω, σε μια τακτική αναδίπλωση προέβημεν, τίποτα παραπάνω. Άσε που τώρα την «κοιμίσαμε» κάπως την Ιεραρχία και θα την βρούμε χαλαρή, όταν, αιφνιδιαστικά, θα αρχίσουμε τη μεγάλη μάχη. Αυτήν, ντε, για τον χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Εκεί να δείτε τι έχει να γίνει -μόνο αφήστε, σας παρακαλούμε, τις ανυπομονησίες, διότι το καλό πράγμα ποτέ δεν συντελείται γρήγορα.
Υπόλειμμα δεύτερο: Ισχυρίζεται ο μαξιμαλιστής σατανάς ότι είναι εξευτελισμός για μια κυβέρνηση, η οποία μάλιστα θεωρεί ακόμη εαυτήν αριστερή, να προσφέρει τη χαρά της επιτυχίας στον αρχιεπίσκοπο, δύο μόλις ημέρες αφότου εκείνος άρθρωσε έναν εμετικό, παραληρηματικό λόγο εναντίον της Αριστεράς. Εν πρώτοις, όπως ήδη είπαμε, η αναδίπλωση της κυβέρνησης δεν συνιστά οριστική ήττα κι όποιος δεν το καταλαβαίνει ας προσπαθήσει να μυηθεί στη βαθύτερη φιλοσοφική διάσταση του θεωρήματος των τριών κουβάδων, του Τσακαλώτου. Τούτου δοθέντος, τι ακριβώς προσάπτει στην αριστερή κυβέρνηση ο μαξιμαλιστής, άκαμπτος σατανάς; Ότι η συνάντηση με τον Ιερώνυμο έγινε στον απόηχο του μισαλλόδοξου κηρύγματός του; Ότι γυρίσαμε και το άλλο μάγουλο για να δεχθούμε και έτερο χαστούκι; Μα επιτέλους, τίποτα δεν καταλαβαίνετε -εσείς οι επηρεασμένοι από τον αριστεριστή σατανά; Τόλμησε, φίλτατοι, ο Ιερώνυμος να τα πει στη συνάντηση αυτά για την Αριστερά; Τα εκστόμισε, ενώπιος ενωπίω με τον Τσίπρα και τον Φίλη; Όχι. Ε, άρα αυτός έκανε πίσω. Εκείνος κατατροπώθηκε, εμείς νενικήκαμεν υπερηφάνως κι εσείς αρνείστε να το δείτε. Θλιβερόν, θλιβερόν… Υπόλειμμα τρίτο: Χλευάζει ο μαξιμαλιστής σατανάς την παρουσία του αναρμόδιου, όπως τον θεωρεί, Πάνου Καμμένου στη συνάντηση. Κάνει λάθος. Όπως ακριβώς στα οικονομικά και κοινωνικά θέματα παραβλέπει ότι μας δεσμεύουν τα μνημόνια των προηγούμενων, έτσι και στο θέμα της Εκκλησίας επιμένει να παραγνωρίζει το ήδη διαμορφωμένο θεσμικό και εθιμικό πλαίσιο. Είτε μας αρέσει είτε όχι, με το πυροβολικό να έχει προστάτιδα τη αγία Βαρβάρα και την αεροπορία τον αρχάγγελο Μιχαήλ, κάθε υπουργός Άμυνας έχει λόγο και για τα εκκλησιαστικά.
Τι θέλετε, τώρα; Να δώσουμε «πατήματα» και στον Καμμένο; Να γίνει αύριο –χτύπα ξύλο, κούφια η ώρα– καμία «στραβή» σε κάποια στρατιωτική άσκηση και να πει ο δεξιός κυβερνητικός εταίρος ότι φταίμε εμείς, που εξοργίσαμε την αγία ή τον αρχάγγελο; Λίγη ευελιξία, μωρέ, λίγο μυαλό, λίγη πολιτική ωριμότητα…
