Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μόνο η μητρόπολη του παγκόσμιου καπιταλισμού. Διατηρούν, εκτός των άλλων, την πρωτιά σε αριθμό δολοφονικών επιθέσεων εναντίον εκλεγμένων προέδρων, από τον Λίνκολν, τον Γκάρφιλντ και τον Τρούμαν, μέχρι τους αδελφούς Κένεντι και τον Ρίγκαν. Η τελευταία απόπειρα κατά του Ντόναλντ Τραμπ, λοιπόν, ήρθε απλώς να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές: Στην παράδοση της Άγριας Δύσης, που κρατεί πολύ καλά μέχρι και σήμερα, οι διαφορές – είτε πολιτικές είτε προσωπικές είτε άλλου είδους – εξακολουθούν να λύνονται με τη βία, πολύ συχνά δε και με τα όπλα, τα οποία κυκλοφορούν σε αφθονία και χωρίς κανέναν πρακτικά περιορισμό.
Αφού δε αυτό συμβαίνει στο εσωτερικό τους, πολύ εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι η στάση τους στα διεθνή ζητήματα δεν θα μπορούσε να διαφέρει πάρα πολύ. Πρακτικά, ο ρόλος του «παγκόσμιου σερίφη» που επί δεκαετίες παίζουν οι ΗΠΑ πηγάζει από το ίδιο το DNA τους, με τα αεροπλανοφόρα και τους πυραύλους να καθαρίζουν στα γρήγορα το έδαφος πάνω στο οποίο επελαύνει στη συνέχεια το δολάριο. Κι αυτό, με τη σειρά του, χρηματοδοτεί την πιο τρομακτική πολεμική μηχανή που έχει γνωρίσει ο πλανήτης στην ιστορία του, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα και τον πολιορκητικό κριό και την τελευταία γραμμή άμυνας του αμερικανικού κεφαλαίου.
Ίσως για ορισμένους φαντάζει υπερβολική μια τέτοια σύγκριση, ειδικά καθώς ο δράστης της επίθεσης κατά του Τραμπ ίσως αποδειχθεί ότι ήταν ψυχικά διαταραγμένος, έδρασε ως «μοναχικός λύκος» και χωρίς να διαθέτει ιδιαίτερα ιδεολογικά κίνητρα. Είναι πολύ κρίσιμο, ωστόσο, να συνειδητοποιήσουμε πως εάν αυτός ο φαύλος κύκλος δεν σπάσει, η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη να πνιγεί στο αίμα. Μόνο που, δυστυχώς, αποκλείεται να σπάσει ειρηνικά…