Γιώργος Ρούσης
Το τελευταίο διάστημα τόσο το ΚΚΕ όσο και η ΛΑΕ εμφανίστηκαν με διαφοροποίηση της θέσης τους αναφορικά με την αγωνιστική διεκδίκηση της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Για τη ΛΑΕ αυτό είναι σαφέστερο, μιας και στην πρότασή της προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατυπώνει για πρώτη φορά από συστάσεώς της τον στόχο για άμεση αποδέσμευση από την ΕΕ και όχι μόνο από την ευρωζώνη. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η απότομη μεταστροφή της παραμένει ανερμήνευτη από την ίδια. Έτσι, προκύπτει το εύλογο ερώτημα: Τι είναι εκείνο που την έκανε να αλλάξει τη στάση της; Μήπως μια γενικότερη οπορτουνιστική τακτική, που εν προκειμένω σημαίνει «τα δίνουμε όλα» στα λόγια, φτάνει να μπούμε στη βουλή;
Όσο για το ΚΚΕ, ενώ μέχρι πρότινος ήταν σαφώς κατά της εξόδου από το ευρώ και από την ΕΕ πριν την έλευση της λαϊκής εξουσίας, έξοδο την οποία μάλιστα η Αλέκα Παπαρηγα το 2011 εκτιμούσε ως καταστροφική, σήμερα, τόσο στη διακήρυξή του για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ όσο και στο πανό που υπήρχε πίσω από τον Δ. Κουτσούμπα,αλλά και στην ομιλία του την Τρίτη, γίνεται πια λόγος για αποδέσμευση από την ΕΕ, της οποίας η λαϊκή εξουσία θα είναι όχι πια η προϋπόθεση αλλά η εγγύηση. Αλλαγή πλεύσης διά της διολισθήσεως; Έντεχνη κάλυψη διά της θολούρας της μέχρι σήμερα θέσης του, επειδή για ψηφοθηρικούς λόγους θέλει να εμφανίζεται υπέρ της άμεσης αποδέσμευσης από την ΕΕ; Και σε αυτήν την περίπτωση, ο χαρακτηρισμός της οπορτουνιστικής στάσης αρμόζει απόλυτα.
