«Η πλειοψηφία των εργαζομένων, μέχρις ότου δείξει η ομοσπονδία με τη στάση της ότι το “μαζεύει”, συμμετείχε δυναμικά. Οι δράσεις των σωματείων και των επιτροπών αγώνα αλλά και η αυτό-οργάνωση των εργαζομένων ήταν στοιχεία που έδωσαν ώθηση ώστε να προχωρήσουν με τέτοια δυναμική οι κινητοποιήσεις», τονίζει στο Πριν ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων Δήμου Παιανίας και μέλος του ΓΣ της ΠΟΕ-ΟΤΑ, Νίκος Μπινιώρης.
Συνέντευξη στον Κυριάκο Νασόπουλο
Μετά από 11 ημέρες δυναμικών κινητοποιήσεων, την Πέμπτη η ΠΟΕ-ΟΤΑ αποφάσισε την αναστολή της απεργίας και την συνέχιση του αγώνα με άλλες μορφές. Πώς σχολιάζετε την συγκεκριμένη κίνηση;
Οι προθέσεις όλων είχαν γίνει ξεκάθαρες από την περασμένη Τρίτη, μετά δηλαδή την συνάντηση με τον Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου συμμετείχαν όλοι. Από εκεί φάνηκε ότι υπήρχε μια διάθεση αποκλιμάκωσης, του τύπου «παιδιά σιγά-σιγά να το μαζεύουμε, δεν μπορούμε να το προχωρήσουμε». Απλά επειδή είχανε δεσμευτεί από την προηγούμενη απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής για την απεργία της Πέμπτης, δεν το αποφάσισαν την Τρίτη. Όλες οι προτάσεις είχαν μάλλον χαρακτηριστικά χαλάρωσης, για να το πω πιο ήπια.
Ποιες ήταν αναλυτικά οι προτάσεις που κατατέθηκαν στην συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής την Πέμπτη;
Η Συνδικαλιστική Ανατροπή (πρώην ΠΑΣΚΕ) πρότεινε την αλλαγή των μορφών κινητοποιήσεων, με το σκεπτικό να περάσει η πίεση στα δημοτικά συμβούλια, στα γραφεία προσωπικού ή τέλος πάντων στην ΚΕΔΕ. Η ΔΑΚΕ ήταν περίπου στο ίδιο «μήκος κύματος», ενώ η ΔΑΣ (ΚΚΕ) πρότεινε 24ώρη απεργία για την Παρασκευή ενάντια στην κυβερνητική καταστολή και στην τρομοκρατία, καθώς ακουγόταν ακόμα και το σενάριο να βγει ο στρατός για να μαζέψει τα σκουπίδια. Ενώ και σε διάφορους δήμους είχαμε επιθέσεις ενάντια σε αγωνιστές και σωματεία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Θεσσαλονίκης με τον Μπουτάρη. Παράλληλα, η ΔΑΣ πρότεινε να παρακολουθήσουμε, εάν την Τρίτη θα πληρωθούν οι συμβασιούχοι και αν δεν πληρωθούν, να κάνουμε πάλι την Τετάρτη νέα απεργία. Ήταν, δηλαδή, και αυτή μια πρόταση η οποία θεωρώ ότι δεν απάνταγε στο ουσιαστικό, στη μετατροπή όλων των συμβάσεων σε μόνιμες και αορίστου. Η πρόταση του ΜΕΤΑ ήταν για 24ωρη απεργία την Παρασκευή, αποχή το Σαββατοκύριακο και την Κυριακή να γίνει γενικό συμβούλιο, το οποίο θα εκτιμούσε εκ νέου την κατάσταση, ήταν μια πρόταση που πραγματικά μέσα σε κάποια όρια βέβαια, έδινε την εικόνα της συνέχισης. Επίσης, η ΔΑΣ αλλά και το ΜΕΤΑ πρότειναν την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων τη Δευτέρα.
Εσείς, ως Αγωνιστικές Κινήσεις-Συσπειρώσεις στους ΟΤΑ, θεωρείτε ότι υπήρχαν οι προϋποθέσεις συνέχισης των απεργιακών κινητοποιήσεων;
Εμείς, ως Αγωνιστικές Κινήσεις-Συσπειρώσεις στους ΟΤΑ, θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι ο αγώνας αυτός που έχει ξεκινήσει πρέπει να συνεχιστεί. Και έπρεπε να είχε συνεχιστεί με τις ίδιες μορφές αλλά και με άνοιγμα των κινητοποιήσεων, των καταλήψεων και σε άλλους χώρους. Έτσι ώστε να ξαναφέρει στο επίκεντρο το αίτημα όπως είχε μπει στην αρχή της απεργίας για μετατροπή όλων των συμβάσεων, όλων των συμβασιούχων που δουλεύουν στους ΟΤΑ σε μόνιμες και αορίστου. Προοπτική συνέχισης υπήρχε και υπάρχει! Γιατί πρώτον κανένα αίτημα από αυτά που είχε θέσει ομόφωνα πάλι η ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν έχει ικανοποιηθεί και δεύτερον γιατί την πρώτη μέρα μετά το σταμάτημα των κινητοποιήσεων με αυτήν την μορφή θα έχουμε και τις πρώτες απολύσεις. Και τρίτον γιατί υπήρχε πραγματικά η διάθεση του κόσμου να συνεχίσει. Αυτήν την διάθεση, φρόντισε σιγά-σιγά η ηγεσία της ομοσπονδίας να την υποσκάψει, να την πριονίσει.
Ποια ήταν τα κεντρικά στοιχεία της πρότασης που παρουσίασε ο Α. Τσίπρας στην ΠΟΕ-ΟΤΑ; Έδινε κάποια διέξοδο και λύση ή επρόκειτο για καθαρή κυβερνητική κοροϊδία;
Καταρχήν, πριν φτάσω στην πρόταση Τσίπρα, να πω δυο λόγια για το πώς ξεκίνησε ο αγώνας, ο οποίος από την πρώτη μέρα φάνηκε ότι θα είναι μαζικός και αποφασιστικός και πώς οι εργαζόμενοι πίστευαν ότι μπορούν να κερδίσουν αυτό που εμείς λέμε χρόνια, οι συμβασιούχοι να μετατραπούν σε εργαζόμενους με συμβάσεις μόνιμες και αορίστου χρόνου. Μια μέρα πριν την έναρξη των κινητοποιήσεων, με απόφασή της η εκτελεστική επιτροπή της ΠΟΕ-ΟΤΑ ζήταγε τη μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Και αναφερόταν σε όλους τους εργαζόμενους των ΟΤΑ (παιδικοί σταθμοί, «Βοήθεια στο σπίτι», καθαριότητα). Το πρώτο σχέδιο της κυβέρνησης, ουσιαστικά, ήταν διαγωνισμός με κάποια μοριοδότηση, με πάρα πολλά ασαφή μέρη. Στην ουσία του, δεν υποχρέωνε τις δημοτικές αρχές να προκηρύξουν μόνιμες θέσεις αλλά και η μοριοδότηση ήταν τέτοια που έδινε τη δυνατότητα στους συμβασιούχους να διεκδικήσουν μια θέση με μεγάλες πιθανότητες. Δεν θα μπορούσε να μας καλύψει ούτε και η πρόταση Τσίπρα, με τις όποιες μικροβελτιώσεις. Ο πρωθυπουργός, όπως πάντα, ήθελε να κρατήσει έναν άσσο στο μανίκι για να αμβλύνει τις εντυπώσεις και να πει ότι έδωσε την λύση.
Παράλληλα, μήπως βρισκόμαστε και στην τελική ευθεία για την μερική ή ολική ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής και της διαχείρισης των απορριμμάτων;
Μα χρησιμοποίησαν και τώρα τον μπαμπούλα του ιδιώτη για να πιέσουν τους εργαζόμενους. Εδώ και χρόνια, από το 2011, έχει ψηφιστεί άρθρο που δίνει την δυνατότητα στις δημοτικές αρχές να δώσουν υπηρεσίες των δήμων σε ιδιώτες, όπως και η υπηρεσία καθαριότητας. Η κατάργηση του συγκεκριμένου άρθρου αποτελεί πάγιο αίτημα της ομοσπονδίας αλλά βέβαια ούτε αυτή η κυβέρνηση το έχει καταργήσει. Σε όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες θα δείτε ότι θα «πατήσουν» και άλλες δημοτικές αρχές. Ήδη έχουν γίνει ιδιωτικοποιήσεις σε διάφορους δήμους. Ήδη η Ρόδος έχει ιδιωτικοποιήσει τη μισή καθαριότητα και τώρα πάει να την δώσει όλη. Ξέρουμε και ακούσαμε το παράδειγμα του Μπουτάρη που στον ενδεχόμενο ότι θα συνεχιστούν οι απεργίες ή αν θέλετε και ως ένδειξη αυταρχισμού και καταστολής άλλου τύπου, είπε ότι «αν συνεχίσετε, εγώ τον ιδιώτη τον έχω έξω από την πόρτα». Η κυβέρνηση τους αφήνει και τα κάνουν όλα αυτά. Και όχι μόνο τους αφήνει. Το επιζητά και το επιδιώκει από ότι φαίνεται.
Τα περισσότερα αστικά μέσα ενημέρωσης «έπαιξαν» για πολλοστή φορά το γνωστό παιχνίδι του κοινωνικού αυτοματισμού, προσπαθώντας να στρέψουν την κοινωνία εναντίον σας, λόγω της μη αποκομιδής των απορριμμάτων. Θεωρείτε ότι πέτυχαν τον στόχο τους;
Θεωρώ ότι ήταν από τις λίγες φορές, όχι από τις πρώτες αλλά από τις λίγες σίγουρα, που ο κοινωνικός αυτοματισμός τον οποίο ήθελαν να επιβάλλουν τα κανάλια, στην καθημερινότητα δεν το είδαμε. Μπορεί να υπήρχανε παράπονα σε κατά τόπους δήμους, μπορεί να υπήρχε κάποια γκρίνια, αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκαν φαινόμενα εξαγριωμένων πολιτών, που να θέλουν να μαζέψουν τα σκουπίδια, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Αυτό δείχνει πρώτον, όχι απλά την ανοχή της κοινωνίας, αλλά το γεγονός ότι υπήρξε πραγματική κατανόηση του προβλήματος. Δεύτερον δείχνει ότι όλοι οι εργαζόμενοι, γιατί πολλές φορές μιλάμε λες και οι εργαζόμενοι δεν είναι κομμάτι της κοινωνίας, όχι μόνο ήταν μαζί μας, αλλά αισθάνονται ότι αν δεν δοθεί μια λύση και μια προοπτική σε ένα τέτοιο πρόβλημα, δεν θα έχουν κανένα μέλλον ούτε οι ίδιοι.
Οργάνωση του αγώνα από τα κάτω
Δράσεις σωματείων, επιτροπών αγώνα έδωσαν ώθηση στις κινητοποιήσεις
Αυτές τις 11 μέρες του δυναμικού αγώνας των εργαζομένων στους ΟΤΑ, πέρα από την «πολυδιαφημισμένη» μη αποκομιδή των σκουπιδιών, υπήρχαν άλλες μορφές αγώνα;
Οι αποκλεισμοί στα αμαξοστάσια και στα γκαράζ, με ευθύνη πάντα των σωματείων είτε των επιτροπών αγώνα ήταν αυτό-οργανωμένες και πολύ μαζικές. Στοιχείο πολύ ελπιδοφόρο. Παρόλο που όλοι βλέπαμε ότι υπήρχαν γειτονιές όπου μαζεύονταν τα σκουπίδια, καθώς φαίνεται ότι υπήρχαν κάποιοι άλλοι μηχανισμοί. Η πλειοψηφία όμως των εργαζομένων, μέχρις ότου δείξει η ομοσπονδία με την στάση της ότι το «μαζεύει», συμμετείχε δυναμικά. Πραγματικά οι καταλήψεις ήταν, για να μην πω καθολικές, ήταν πολυπληθείς και συγκροτημένες. Σε κατά τόπους δήμους επίσης, ανάλογα με τη δράση της δημοτικής αρχής, υπήρχαν και καταλήψεις δημαρχείων αλλά και άλλες δράσεις, όπως συμβολικές καταλήψεις δρόμων. Δράσεις οι οποίες δεν πήραν την δημοσιότητα που τους αντιστοιχούσε σε ό,τι αφορά την εξέλιξη και την προοπτική που έδιναν στον αγώνα. Οι δράσεις των σωματείων και των επιτροπών αγώνα αλλά και η αυτό-οργάνωση των εργαζομένων ήταν στοιχεία που έδωσαν ώθηση ώστε να προχωρήσουν με τέτοια δυναμική οι κινητοποιήσεις.
Ποια πιστεύετε είναι η παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του ο αγώνας των εργαζομένων τους ΟΤΑ;
Καταρχήν, δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την λέξη παρακαταθήκη γιατί παραπέμπει σε κάτι που έχει τελειώσει. Αντίθετα, πιστεύω ότι ο αγώνας αυτός θα συνεχιστεί. Θα συνεχιστεί γιατί είναι τέτοιο το πρόβλημα και τέτοια η λύση που έχει προταθεί που δεν γίνεται διαφορετικά. Είναι ένας αγώνας που οργανώνεται ή που εμείς προσπαθούμε και δώσουμε το σύνθημα να οργανωθεί από τα κάτω, από τις επιτροπές αγώνα. Να ξαναθέσουμε το ένα και μοναδικό αίτημα, την μετατροπή των συμβάσεων σε μόνιμες και αορίστου. Άρα είναι ένας αγώνας που τις επόμενες ημέρες και ανάλογα με εξελίξεις που μπορεί να έχουμε από δήμο σε δήμο, μπορεί και δύναται να ξαναφουντώσει. Η προοπτική όμως ενός τέτοιου αγώνα έχει να κάνει πρώτον με το αίτημα και την καθαρότητα του αιτήματος που θα θέσει. Δεύτερον, με την οργάνωση του αγώνα, από ποιους και πώς οργανώνεται και τρίτον με την προοπτική νίκης και τον τελικό στόχο. Άρα πρέπει να τεθεί ξεκάθαρα το αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία, όχι όμως στα όρια και στα πλαίσια ενός κλάδου ή στα όρια και στα πλαίσια μιας υπηρεσίας του κλάδου, δηλαδή της καθαριότητας, αλλά να ανοιχτεί σε όλους τους εργαζόμενους και ανέργους. Και ένα ακόμα κρίσιμο στοιχείο είναι αυτό της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών των δήμων, και της καθαριότητας η οποία δεν αφορά μόνο τον εργαζόμενο, αφορά και τον δημότη που είναι στον συγκεκριμένο δήμο. Εάν δεν υπάρξει συστράτευση σε ένα σύνθημα, σε μια ξεκάθαρη θέση «κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα» δεν μπορούμε να προχωρήσουμε και να πάμε κάπου αλλού. Σε αυτό πρέπει να καλεστούν όλες, είτε συνδικαλιστικές παρατάξεις είτε σωματεία είτε ομοσπονδίες, οι οποίες συντάσσονται διακηρυκτικά για να δούμε πώς θα το κάνουμε πράξη.
