Χέρι, χέρι όχι με το Καρατζαφέρη, αλλά με την κυβέρνηση συμβαδίζουν τα μέσα ενημέρωσης. Στη σύμπραξη συμμετέχει η ΔΗΜΑΡ, η οποία παραμένει στο απυρόβλητο και η Χρυσή Αυγή, η οποία εξακολουθεί και απολαμβάνει τη φανερή υποστήριξη καναλιών και τηλεπαρουσιαστών. Οι ιδιοκτήτες της τηλεόρασης και των συγκροτημάτων ξεφτιλίζονται καθημερινά, αναμεταδίδοντας απίστευτες μπούρδες και κατασκευασμένα ρεπορτάζ, τα οποία προετοιμάζει η ημιμαθής ομάδα προπαγάνδας της κυβέρνησης.
Δημοσιογράφοι που είναι εγγράμματοι, διευθυντές ειδήσεων που έχουν ακόμη λίγη εντιμότητα ή είχαν κάποια ιστορία στο παρελθόν, δέχονται να συμμετέχουν στο καθημερινό πανηγύρι παραπληροφόρησης το οποίο παράγεται στα «υπόγεια του Μαξίμου», για να θυμηθούμε και μια παλιά έκφραση από το παρελθόν. Το κάνουν τώρα και ελπίζουν πως δεν θα το θυμάται ο κόσμος μετά. Ή ελπίζουν στη διάλυση της χώρας, με την επιβολή σκληρού καθεστώτος, ώστε να παραμείνουν στο απυρόβλητο για τα ψέματα που έχουν διαδώσει.
Το ερώτημα όμως είναι γιατί το κάνουν τώρα οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης και οι ιδιοκτήτες των καναλιών. Η απάντηση είναι απλή. Η μεγάλη, σχεδόν παθολογική εξάρτησή τους από το χρήμα. Οι παρουσιαστές λένε και γράφουν ψεύδη, παλεύοντας για το μισθό τους. Λίαν συντόμως θα κληθούν να δώσουν και μια ακόμη ανθρωποφαγική μάχη. Όταν πλέον δεν θα υπάρχουν άλλοι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι προς απόλυση θα πρέπει να φύγουν και διευθυντικά κεφάλια, οπότε η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Το κεντρικό ζήτημα είναι ο αποφάσεις των αφεντικών. Έχοντας τεράστια δάνεια στις επιχειρήσεις τους τα προηγούμενα χρόνια, περιμένουν να πέσουν τα λεφτά στις τράπεζες από τη δόση έτσι ώστε να ζητήσουν είτε «κούρεμα» των χρεών τους ή στην καλύτερη για εκείνους περίπτωση να απαιτήσουν τα δάνεια αυτά να χαρακτηριστούν «κακά» και να μην πληρωθούν ποτέ.
Όπως δεν έβαζαν τα προηγούμενα χρόνια πολλά χρήματα από την τσέπη τους, αλλά πλήρωναν οι «επενδυτές» και οι μικρομέτοχοι του χρηματιστήριου και οι τράπεζες, έτσι και τώρα θέλουν να αποφύγουν τις πολλές εκταμιεύσεις ποσών. Και τώρα θεωρούν πως εν τέλει θα τη βολέψουν, υποκλινόμενοι ως τέλος στην κυβέρνηση.
Σκεφτείτε μόνο την τραγωδία των στελεχών. Που αναγκάζονται να διαβουλευτούν με εκείνους που ήταν συμπαρουσιαστές της Ρούλας Κορόμηλα ή τους αποκαλούσαν εθνικιστές την περίοδο που αυτό πρόσταζε η εποχή Σημίτη.
Είναι ένας βαθύς διασυρμό της ελληνικής δημοσιογραφίας, ο οποίος έχει επιπτώσεις στο σύνολο των εργαζομένων. Ως και σήμερα δεν υπάρχει καμία έντονη βαθιά και αποστομωτική διαφοροποίηση σε σχέση με όσα συμβαίνουν. Πρέπει όμως να γίνει.