Γιάννης Ελαφρός
Ενα πέπλο σιωπής αλλά και αδιαφορίας από τους πολίτες καλύπτει τις εκλογές της Κυριακής για τις Περιφέρειες της χώρας. Μόνο τα επιτελεία των υποψηφίων μοιάζουν να ασχολούνται, οι ηγεσίες των αστικών κομμάτων κινητοποιήθηκαν μόλις τις τελευταίες μέρες, ενώ περισσότερο ενδιαφέρονται τα επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν επενδύσει σε υποψηφίους. Είναι αποτέλεσμα της πορείας που πήρε ο θεσμός, παρά τις αρχικές υποσχέσεις: Πολύ μακριά –κι ενάντια– από τις λαϊκές ανάγκες, πολύ κοντά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων ισχυρών και διαπλεκόμενων επιχειρηματικών ομίλων.
Η Αττική είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Στον υδροκέφαλο ελληνικό καπιταλισμό οι μισές σχεδόν δραστηριότητες έχουν επικεντρωθεί στην Αττική και στα πέριξ. Το μητροπολιτικό όνειρο ισχυρών κέντρων της αστικής τάξης θέλει να κάνει (και ήδη το προχωράει) την Αθήνα, από το ιστορικό κέντρο, άλλες συνοικίες, μέχρι την πανέμορφη παραλία του Σαρωνικού, σε ένα απέραντο Ελντοράντο του ρίαλ εστέιτ,
του υπερτουρισμού, των περιοχών μόνο για πλούσιους και της πλήρους ιδιωτικοποίησης-εμπορευματοποίησης. Οι «πίσω αυλές» της πόλης παρακμάζουν, η δυτική Αττική μετατρέπεται σε «παράδεισο» αποθηκών και σκουπιδιών-«ανακύκλωσης» (ενίοτε
καμένης), ενώ οι ανατολικές περιοχές «αναπτύσσονται» με βόθρους και χωρίς σχέδιο, σε μια ακόμα αρπαχτή πάνω στην Αττική γη.
Όλα όσα έχει ανάγκη ο κόσμος κρύβονται κάτω από το χαλάκι, μέχρι να έρθει η ώρα για εργολαβίες και κέρδη: Διαχείριση των απορριμμάτων (ο άθλιος και ταξικά χωροθετημένος ΧΥΤΑ της
Φυλής παραμένει), αντιπλημμυρικά έργα (όλοι φοβούνται το τι θα γίνει σε μια πολύ έντονη νεροποντή), προάσπιση των δασών (η Αττική έχασε το ένα τρίτο των δασικών εκτάσεων σε εφτά χρόνια!), μέσα μαζικής μεταφοράς και αντιμετώπιση της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την έξαρση της πάμφθηνης εργασίας, της πανάκριβης αγοράς και του εξωφρενικού κόστους της στέγης οδηγούν σε μια Αττική που γίνεται όλο και πιο εχθρική για τους κατοίκους της, ειδικά τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους φτωχούς και τους μετανάστες.
Καθώς «είναι πολλά τα λεφτά» για τα επόμενα χρόνια, η κυβέρνηση θέλει να βγάλει έναν περιφερειάρχη που να είναι της απόλυτης εμπιστοσύνης της, πιστός «στρατιώτης» του Μαξίμου. Ο Γ. Πατούλης δεν έφυγε λόγω της απομίμησης ζεϊμπέκικου, αλλά γιατί έκανε και δικό του παιχνίδι στη μοιρασιά των έργων. Ο Ν. Χαρδαλιάς είναι δοκιμασμένος σαν (αποτυχημένος) δήμαρχος Βύρωνα και πολύ περισσότερο ως σερίφης στην «Πολιτική Προστασία», όπου βαρύνεται εκτός των άλλων από την ενεργητική συμμετοχή του στην προώθηση της καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με περίσσεια απαγορεύσεων και καταστολής και τεράστιο έλλειμμα στο δημόσιο σύστημα υγείας. Αποτέλεσμα; Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες στους θανάτους από covid-19.
Η αναιμική προεκλογική του παρουσία επιμένει στο ζήτημα της «ασφάλειας», μπερδεύοντας όμως τελείως διαφορετικά πράγματα. Στη συνέντευξή του στο Βήμα (1/10/23) μιλά για «τόνωση της ασφάλειας όχι μόνο απέναντι στις συνέπειες της κλιματικής κρίσης, αλλά και απέναντι στους υγειονομικούς κινδύνους, όπως αυτοί που προκαλούνται από τα σκουπίδια. Και βέβαια, απέναντι στη μεσαία εγκληματικότητα που απλώνεται στις γειτονιές μας»! Εντάξει, βάλε αστυνομία παντού και ξεμπέρδεψες….
«Είναι πολλά τα λεφτά» στην Αττική, Μαξίμου και επιχειρηματίες θέλουν έλεγχο
Όσον αφορά τον υποστηριζόμενο από τον ΣΥΡΙΖΑ Γ. Ιωακειμίδη, προκαλούν εντύπωση ορισμένες κινήσεις του, όπως η παρουσία του στην εκδήλωση του υποψηφίου δημάρχου Πειραιά Γ. Μώραλη (υποστηριζόμενος από τον Β. Μαρινάκη), παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει άλλον συνδυασμό στον Πειραιά («Αλλάζουμε τον Πειραιά», Γ. Γαβρίλης). Σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών (30/9/23), ο Γ. Ιωακειμίδης ξεκαθαρίζει πως έχει «συνεργαστεί με 8 πρωθυπουργούς, με περισσότερους από 30 υπουργούς. Είμαι μια συμπληρωματική δύναμη, ποτέ υπάλληλος, και ψάχνω πάντα τις συναινέσεις […]. Τώρα, χωρίς μνημόνια, σε πιο ήρεμα νερά, μπορούμε να συνεννοηθούμε καλύτερα. Κυβέρνηση έχουμε. Στις 8 Οκτωβρίου ψηφίζουμε ποιοι θα συζητούν, ποιοι θα διαπραγματεύονται μαζί της για λογαριασμό μας». Πιο συναινετικός δεν γίνεται. Οι κάτοικοι της Αττικής, που θέλουν μια μαχητική αντιπολίτευση απέναντι στη λαίλαπα περιφέρειας-κυβέρνησης-ΕΕ, δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τον Γ. Ιωακειμίδη.
Υπάρχει επιλογή με συνέπεια και προοπτική: Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική!