Ο Μάριο Ντράγκι, ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ που έγινε πρωθυπουργός της Ιταλίας και προχθές παραιτήθηκε, είναι το δεύτερο ηχηρό πολιτικό θύμα των παράλληλων κρίσεων στην Ευρώπη, μετά τον Μπόρις Τζόνσον στη Βρετανία. Αν και καταρχάς η παραίτηση δεν έγινε δεκτή και το θρίλερ θα συνεχιστεί στη βουλή αυτή την εβδομάδα, οι θύελλες αρχίζουν να σαρώνουν τα πάντα…
Ο Μπάιντεν καταρρέει, ο Τραμπ κυριαρχεί
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δημοσκοπήσεις που γίνονται στις ΗΠΑ ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών του Νοεμβρίου. Κι αυτό διότι αποτυπώνουν τόσο τάσεις στην κοινωνία, με το ποσοστό εκείνων που δηλώνουν ότι η χώρα πάει προς τη λάθος κατεύθυνση να πλησιάζει το 80% και να αυξάνεται διαρκώς όσο και την κατάσταση που επικρατεί στα δύο μεγάλα κόμματα. Στους Δημοκρατικούς, συγκεκριμένα, ο Τζο Μπάιντεν φαίνεται πως έχει χάσει ήδη την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας, κυρίως εξαιτίας των πολιτικών του επιδόσεων, κάτι που οδηγεί τους δύο στους τρεις να προτιμούν διαφορετικό υποψήφιο στις επόμενες προεδρικές εκλογές, του 2024. Στους Ρεπουμπλικάνους, αντιθέτως, η ηγεμονία του Ντόναλντ Τραμπ παραμένει αδιαμφισβήτητη, όπως αποδεικνύει το 49% που τον επιλέγει ξανά ως υποψήφιο πρόεδρο, έναντι 25% που συγκεντρώνει ο αμέσως επόμενος – ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον ντε Σάντις.
Αμπού Άκλεχ, Τζαμάλ Κασόγκι, Υεμένη…
Ο Μπάιντεν, πάντως, συνεχίζει ακάθεκτος – και προκλητικός. Ενώ στο εσωτερικό τα ρίχνει όλα στους Ρεπουμπλικάνους, εκτός συνόρων αποδεικνύει πως είναι ένα από τα μεγαλύτερα γεράκια που έχουν βγάλει οι ΗΠΑ. Πέρα από την εμμονή του για συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και κλιμάκωση του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, η επίσκεψή του στη Μέση Ανατολή ήταν αποκαλυπτική – και προκλητική. Αρχικά, στο Ισραήλ, υιοθέτησε επισήμως το σενάριο της στρατιωτικής λύσης στην αντιπαράθεση με το Ιράν, έστω και ως «ύστατης επιλογής» – ενώ δεν βρήκε κάτι να πει για τη σφαίρα που δολοφόνησε την δημοσιογράφο Σιρίν Αμπού Άκλεχ. Στη δε Σ. Αραβία, ήταν όλο φιλοφρονήσεις με τον πρίγκιπα-διάδοχο ενός εγκληματικού καθεστώτος, που ο ίδιος πρόσφατα χαρακτήριζε παρία – χωρίς να βρει κουβέντα ούτε για τον Τζαμάλ Κασόγκι ούτε για την Υεμένη.
Η κληρονομιά του Σίνζο Άμπε
Οι πολιτικές δολοφονίες αποτελούν μια εχθρική και επικίνδυνη πρακτική για τις κοινωνίες και την αντικαπιταλιστική-επαναστατική Αριστερά. Πόσα δάκρυα αξίζει να χύσει, όμως, κανείς για τον Σίνζο Άμπε; Μιλάμε, άλλωστε, για τον άνθρωπο ο οποίος επιχείρησε μια ακραία νεοφιλελεύθερη στροφή στην οικονομία χρηματοδοτώντας τη με αθρόα εκτύπωση χρήματος, που έχει καταστήσει την Ιαπωνία την πιο υπερχρεωμένη χώρα του πλανήτη. Για τον πρωθυπουργό ο οποίος έκανε σημαία του την κατάργηση του συντάγματος που είχε επιβληθεί στην Ιαπωνία μετά την ήττα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι ώστε να αποκτήσει ισχυρό στρατό και να επιστρέψει στις ιμπεριαλιστικές της πρακτικές, στο πλευρό των ΗΠΑ. Για τον πολιτικό που προήλθε από την κάστα η οποία σφράγισε τη χώρα εδώ και δεκαετίες, όντας σάρκα από τη σάρκα του ιαπωνικού κεφαλαίου.