Ρόζυ Μονάκη
Εκτός φυλακής μέχρι το εφετείο, παρότι καταδικάστηκε για τους δύο από τους τέσσερις καταγγελλόμενους βιασμούς, όπου τα θύματα ήταν ανήλικα, είναι από την Πέμπτη (14/7) ο Δημήτρης Λιγνάδης. Οργή για την απόφαση, που στέλνει μήνυμα ανοχής και συγκάλυψης.
Κρίθηκε ένοχος για δύο βιασμούς ανηλίκων με ποινή 12 ετών, αλλά αφέθηκε ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Αυτή ήταν η τελική απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας για τον Δημήτρη Λιγνάδη, η οποία έγινε γνωστή το μεσημέρι της Τετάρτης (13/7). Μια απόφαση που μας θύμισε πως η δικαιοσύνη είναι με την πλευρά των ισχυρών και πως, όταν πρόκειται για έναν «άριστο», υποτάσσεται στην τάξη των αστών και τους προστατεύει, ρίχνοντάς τους «στα μαλακά».
Από την αρχή τη δίκης είδαμε τη σύγκρουση δύο κόσμων που αντιμάχονται. Δυο κόσμοι διαφορετικής ταξικής θέσης, ιδεολογίας και συμφερόντων. Ο κόσμος που εκπροσωπεί ο βιαστής Δημήτρης Λιγνάδης και ο δικηγόρος του, Αλέξης Κούγιας. Αυτός των «αρίστων», των βαθιά συστημικών ανθρώπων, με ισχυρούς κυβερνητικούς δεσμούς και πλούσιους προστάτες. Της Ελένης Κούρκουλα και του Διονύση Παναγιωτάκη, της κοινωνίας του θεάματος και της εκμετάλλευσης. Με λίγα λόγια η αστική τάξη, οι έχοντες εξουσία και δύναμη. Ο κόσμος της αδιαπραγμάτευτης συνέχισης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων με κάθε κόστος.
Από την άλλη ήταν τα τέσσερα θύματα βιασμού, που με θάρρος και γενναιότητα αποφάσισαν να τα βάλουν με τους παραπάνω, παραδίδοντας την αλήθεια τους στα χέρια της δικαιοσύνης. Φτωχοί, μετανάστες, ομοφυλόφιλοι. Μαζί τους ήταν και το φεμινιστικό και ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα, άτομα αλληλέγγυα που περίμεναν με αγωνία την απόδοση της δικαιοσύνης. Ο κόσμος της δημιουργίας αυτού που ακόμα δεν υπάρχει.
Όπως είναι αναμενόμενο, οι δύο αυτοί κόσμοι δημιουργούν διαφορετικές αφηγήσεις των πεπραγμένων και είναι προφανές πως και η έδρα είδε με διαφορετικό τρόπο τα όσα έγιναν.
Δεν συμπεριέλαβε στη συλλογιστική της τις κυρίαρχες πατριαρχικές και εκμεταλλευτικές σχέσεις εξουσίας. Δεν άκουσε στον λόγο και στα επιχειρήματα του Αλέξη Κούγια και του Δημήτρη Λιγνάδη, χυδαίο και ωμό σεξισμό, ομοφοβία, μίσος και αλαζονεία. Δεν συνυπολόγισε τα πολιτικά χαρακτηριστικά της δίκης και την καταφανή εμπλοκή του κατηγορουμένου με την κυβέρνηση. Δεν αντιλήφθηκε το θάρρος και τη γενναιότητα των θυμάτων, παρά είδε με καχυποψία τους κακοποιημένους μάρτυρες, πείστηκε για τη μη αξιοπιστία δύο εκ των τεσσάρων και άφησε τον ένοχο για βιασμό Δημήτρη Λιγνάδη ελεύθερο μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό. Η πρόεδρος δε, έκρινε τον κατηγορούμενο αθώο και για τους τέσσερις βιασμούς λόγω αμφιβολιών.
Η απόφαση δικαιώνει μόνο εν μέρει τα δύο θύματα, ενώ προσβάλλει τα υπόλοιπα
Για ακόμα μια φορά η αστική δικαιοσύνη έδειξε τα όριά της, έκανε κατανοητό πως δικάζει και νομοθετεί σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών, πως στην κρίσιμη στιγμή θα προστατεύει τον κόσμο των εκμεταλλευτών. Είναι η ίδια δικαιοσύνη της υπόθεσης Noor 1, η ίδια που άφησε ελεύθερο τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, που δεν δικαίωσε τη Ζάκι, που τιμωρεί αγωνιστές και συνδικαλιστές για την πολιτική του δράση.
Η απόφαση αυτή δικαιώνει μόνο εν μέρει τα δύο θύματα, ενώ προσβάλλει ουσιαστικά τα υπόλοιπα αλλά και τους κακοποιημένους μάρτυρες. Η μονομερής ενοχή του κατά συρροή βιαστή, απομονώνοντας τα περιστατικά και η απόφαση της αποφυλάκισής του μέχρι την επόμενη εκδίκαση όχι μόνο δεν προστατεύει τα θύματα από τη σωρεία των ψεμάτων και των επερχόμενων ενδεχόμενων μηνύσεων αλλά προσβάλλει ένα ολόκληρο κίνημα και των αγώνα του. Υποτιμάει τις μάχες που δίνει στο δρόμο, στη δουλειά, στο σπίτι κάθε γυναίκα, θηλυκότητα και ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομο απέναντι στους κακοποιητές που γεννάει η πατριαρχία και το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Προσβάλλει τον κόσμο του πολιτισμού, όλες/ους εκείνες/ους που βιώνουν καθημερινά την έμφυλη βία πίσω από τα φώτα της σκηνής. Επανατραυματίζει κάθε θύμα έμφυλης διάκρισης και κακοποίησης. Στέλνει μήνυμα σιωπής, ανοχής, συγκάλυψης.
Όμως ο κόσμος μας δεν φιμώνεται, γιατί φωνάζει την αλήθεια, δεν θάβεται, παρά ριζώνει κάτω από τα σπίτια και τους δρόμους, δεν ανέχεται κανέναν βιαστή και κακοποιητή. Ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης δεν απογοητεύεται από την αστική δικαιοσύνη, γνωρίζει καλά πως οι πραγματικές μάχες δίνονται έξω από τις αίθουσες. Γιατί η δικαιοσύνη τους μπορεί να είναι σαν το φίδι που δαγκώνει τους ξυπόλυτους, αλλά εμείς μάθαμε να πετάμε.
«Δεν υπάρχει φόβος» να ξαναβιάσει!
Προκλητικός εμφανίστηκε, για άλλη μια φορά, ο Αλέξης Κούγιας, μετά την ανακοίνωση ότι ο Δημήτρης Λιγνάδης θα αφεθεί ελεύθερος καταβάλλοντας εγγύηση 30.000 ευρώ! Μεταξύ άλλων, αποφάνθηκε ότι «δεν είναι ύποπτος φυγής, δεν έχει προετοιμάσει τη φυγή του στο εξωτερικό, δεν είναι φυγόποινος, δεν είναι φυγόδικος, δεν υπάρχει φόβος να διαπράξει, εάν μείνει ελεύθερος, εγκλήματα»! Πράγματα, βέβαια, που κανένας καταδικασμένος παιδοβιαστής δεν… προαναγγέλλει, απλώς τα κάνει!
Ο Αλέξης Κούγιας επιτέθηκε στους ενόρκους που έλαβαν την καταδικαστική απόφαση, ότι «παρασύρθηκαν από αγράμματους τηλεπαρουσιαστές» (!), όπως άλλωστε έκανε διαρκώς κατά τη διάρκεια της δίκης, όπου εξαπέλυε άθλιες επιθέσεις προς τα θύματα αλλά και ως προς το κοινό. Ωστόσο, ο άνθρωπος γέννημα-θρέμμα αυτής της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, του θεάματος, της ανθρωποφαγίας, του μίσους, της αλαζονείας, του φόβου, καταδικάστηκε για δύο βιασμούς και αυτό δεν «ξεγράφεται». Η πρόκληση του κινήματος αλληλεγγύης στα θύματα και αποκάλυψης του ρόλου του δήθεν «θεατράνθρωπου» είναι να επιβάλει με τους αγώνες του την εκτέλεση της ποινής του και την παραμονή στη φυλακή για όσο χρονικό διάστημα του επιβλήθηκε.