Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος»
▸ Επίθεση κατά εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού
Οι εκρηκτικά ταχύτατοι μετασχηματισμοί που υφίστανται τα κράτη την τελευταία δεκαετία των κρίσεων (οικονομική, υγειονομική, κλιματική κλπ.) έχουν ως κοινό παρονομαστή την αντιμετώπιση των εκάστοτε απειλών της επιχειρηματικής ανάπτυξης με πολεμικούς όρους. Από την πλευρά του το ελληνικό κράτος από την αρχή της οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως την τελευταία τριετία με αφορμή την υγειονομική κρίση του κορονοϊού, έχει επεκτείνει το δόγμα άμυνας-ασφάλειας σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας.
Η ελληνική αστική τάξη κινείται στην στο ίδιο πλαίσιο ολιστικής αντιμετώπισης των ζητημάτων άμυνας-ασφάλειας, επιβάλλοντας μια διαρκή κατάσταση μεταξύ πολέμου και ειρήνης με συναντίληψη για τον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό.
Ποντάρει σε ένα διαρκές αφήγημα προστασίας των επενδύσεων, της ιδιοκτησίας και του έθνους, τα οποία κινδυνεύουν από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (εργαζόμενοι, μετανάστες, ρομά) και τα κινήματά τους, (εργατικά και κοινωνικά), από φυσικά φαινόμενα (πανδημία, πυρκαγιές, σεισμοί, πλημμύρες) και από τα κράτη της γύρω περιοχής με πρωταγωνιστή την Τουρκία.
Η απάντηση του ελληνικού κράτους στους παραπάνω εχθρούς γίνεται με όρους πολέμου. Έτσι όχι μόνο η βελτίωση της ποιότητας ζωής (π.χ. αύξηση πραγματικού μισθού) και η αναβάθμιση των δομών προστασίας της ανθρώπινης ζωής ή της φύσης (π.χ. προσλήψεις υγειονομικών και εργαζομένων στα δάση) δεν προκρίνονται ως λύσεις, αλλά το ελληνικό κράτος απαντά με διαρκή αναβάθμιση του επιχειρηματικού κράτους άμυνας-ασφάλειας, όπως μαρτυρούν οι πολυάριθμες προσλήψεις αστυνομικών και στρατιωτικών και τα υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα για την επάνδρωσή τους.
Παράλληλα, επιχειρείται και η αναβάθμιση του ελληνικού στρατού που μεταφράζεται σε αναδιάρθρωση των ενόπλων δυνάμεων (αύξηση θητείας σε 12 μήνες, ανασυγκρότηση Εθνοφυλακής και Λεσχών Εφέδρων), σε υπέρογκα έξοδα για προσλήψεις χιλιάδων μισθοφόρων (ΕΠΟΠ, ΟΒΑ) και εξοπλισμών (αεροπλάνα Rafale, φρεγάτες), αλλά και στη συνεργασία πανεπιστημίων-στρατού για την παραγωγή όπλων (μη επανδρωμένα αεροσκάφη UAV). Το ελληνικό κράτος χρησιμοποιεί το στρατό απέναντι σε ορατούς και αόρατους εχθρούς στο εσωτερικό της κοινωνίας, ενώ συμμετέχει σε παγκόσμιο επίπεδο στους πολέμους που είτε μαίνονται είτε πιθανόν να ξεσπάσουν.
Όλα τα παραπάνω συγκλίνουν στην προσπάθεια περαιτέρω θωράκισης του επιχειρηματικού κράτους άμυνας-ασφάλειας, ως τη μόνη προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία. Μόνο η πλήρης εξαθλίωση των κατώτερων στρωμάτων και η εμπλοκή στους πολέμους που μαίνονται, μπορούν να εξασφαλίσουν τα αναγκαία κέρδη που χρειάζεται η υπό κρίση ελληνική αστική τάξη ώστε να ισχυροποιήσει τη θέση της ως κύριος ρυθμιστής της περιοχής.
Και εδώ καταγράφεται η βαθύτερη συμφωνία ολόκληρου του αστικού κατεστημένου, ενώ αποδεικνύεται η ουσιαστική συναίνεση-συμβολή όλων των αστικών κομμάτων εξουσίας ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ,ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των εφεδρειών από την ακροδεξιά.
