Σε εξέλιξη βρίσκεται μια μεγάλης έκτασης οργανωμένη και συντονισμένη επίθεση κυβέρνησης και εφοπλιστών που αποσκοπεί στην υπονόμευση και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των θεσμοθετημένων δικαιωμάτων των ναυτεργατών. Ταυτόχρονα η συγκυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά» παίρνοντας από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της διακυβέρνησης διαζύγιο με τις προεκλογικές και προγραμματικές της διακηρύξεις, συντάχθηκε ανοιχτά και απροκάλυπτα με τις επιχειρηματικές επιδιώξεις αλλά και τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, προωθεί και ενισχύει το καθεστώς των προνομίων τους.
Εξελίσσεται η μεγαλύτερη επικοινωνιακή εκστρατεία των εφοπλιστών με την συνδρομή των φιλικών και ελεγχόμενων από αυτούς ΜΜΕ που διαφημίζουν απατηλά την επιστροφή των ελλήνων Ναυτικών στην ποντοπόρο ναυτιλία και μάλιστα μιλούν για 200.000 νέους που μπορούν να επανδρώσουν την ελληνική και ελληνόκτητη ναυτιλία, ενώ σε δεύτερο πλάνο ψελλίζουν ότι οι όροι εργασίας για τα νέα ελληνόπουλα θα είναι εφάμιλλοι με τα διεθνή κρατούντα, δηλαδή με εργασιακές σχέσεις και μισθούς των χαμηλόμισθων αλλοδαπών του τρίτου κόσμου που εργάζονται σήμερα στην ελληνική ναυτιλία κατά ποσοστό που υπερβαίνει το 85%!
Στην κατεύθυνση αυτή και προκειμένου να ξεμπερδέψουν με κάθε εμπόδιο στην υλοποίηση αυτής της αντεργατικής επιλογής στοχοποιούν και επιτίθενται, μαζί με την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας, στην ΠΕΝΕΝ που αντιστέκεται και αντιπαλεύει με αποφασιστικότητα οποιαδήποτε απόπειρα να μετατραπούν τα ναυτεργατικά δικαιώματα βορά στην εφοπλιστική ανταγωνιστικότητα, την ενίσχυση της κερδοφορίας τους και την παραπέρα διεύρυνση της επιχειρηματικής ασυδοσίας τους.
Στον φόντο των παραπάνω εξελίξεων έχει ιδιαίτερη σημασία (ιστορική – πολιτική και κοινωνική) να ακουστεί, να προβληθεί, και να γίνει γνωστή ευρύτερα στην κοινωνία, τον λαό και τους εργαζόμενους η άλλη πλευρά, αυτή του αγωνιστικού ταξικού Ναυτεργατικού κινήματος που εκφράζει και εκπροσωπεί η ΠΕΝΕΝ και προφανώς αυτή η άποψη είναι ξένη με συντεχνιακές αντιλήψεις, ούτε περιορίζεται στα ιδιαίτερα υπαρκτά και οξυμένα ναυτεργατικά προβλήματα, επεκτείνεται και συνδέεται με μια άλλη ριζικά διαφορετική πολιτική που είναι απαραίτητη συνθήκη για να απαλλαγεί η χώρα, ο λαός και οι εργαζόμενοι από τα δεσμά του ευρωμονόδρομου και ταυτόχρονα να αποψιλωθεί το θεσμοθετημένο καθεστώς της εργοδοτικής και εφοπλιστικής ασυδοσίας στην χώρα μας.
Μπροστά στην επίθεση των εφοπλιστών, με τη συνηγορία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για το πλήρες ξεθεμέλιωμα των δικαιωμάτων των ναυτεργατών, η ΠΕΝΕΝ (Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού) διοργάνωσε χθες ημερίδα για την ποντοπόρο ναυτιλία, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τους ναυτεργάτες. Το prin.gr δημοσιεύει ολόκληρη τηην εισήγηση του Αντώνη Νταλακογεώργου, προέδρου της ΠΕΝΕΝ (ολόκληρη στο www.prin.gr)
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΕΝΕΝ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«Το θεσμικό πλαίσιο της ποντοπόρου ναυτιλίας, η σχέση του εφοπλιστικού κεφαλαίου με την χώρα και την οικονομία, τα προβλήματα του Ναυτεργατικού κόσμου και η εναλλακτική ριζοσπαστική επιλογή»
Αγαπητοί φίλοι, συνάδελφοι και εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Σας ευχαριστούμε για την ανταπόκριση και την συμμετοχή σας στην σημερινή εκδήλωση της ΠΕΝΕΝ.
Αρχικά θέλουμε να σημειώσουμε ότι η ημερίδα αυτή διοργανώνεται σε μια κρίσιμη και εξαιρετικά σοβαρή χρονική συγκυρία που εξελίσσονται σοβαρά γεγονότα ενώ αναμένονται και αποφάσεις σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο και ειδικότερα στον τομέα της Ναυτιλίας που θα έχουν καθοριστικές συνέπειες για τον Ναυτεργατικό κόσμο της χώρας και τους εργαζόμενους στην Ναυτιλία.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μια μεγάλης έκτασης οργανωμένη και συντονισμένη επίθεση κυβέρνησης και εφοπλιστών που αποσκοπεί στην υπονόμευση και κατάργηση των ΣΣΕ και των θεσμοθετημένων δικαιωμάτων των Ναυτεργατών.
Ταυτόχρονα η συγκυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά» παίρνοντας από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της διακυβέρνησης διαζύγιο με τις προεκλογικές και προγραμματικές της διακηρύξεις, συντάχθηκε ανοιχτά και απροκάλυπτα με τις επιχειρηματικές επιδιώξεις αλλά και τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, προωθεί και ενισχύει το καθεστώς των προνομίων τους.
Την ίδια στιγμή στις Βρυξέλλες η αρμόδια επιτροπή ανταγωνισμού εξετάζει τις αθέμιτες πρακτικές στην μεταχείριση του εφοπλιστικού κεφαλαίου αναφορικά με την φορολογία από τις κυβερνητικές πολιτικές και αναμένεται σύντομα να καταλήξει σε σχετικές αποφάσεις. Επίσης σε αυτήν την φάση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η μεγαλύτερη επικοινωνιακή εκστρατεία των εφοπλιστών με την συνδρομή των φιλικών και ελεγχόμενων από αυτούς ΜΜΕ που διαφημίζουν απατηλά την επιστροφή των ελλήνων Ναυτικών στην ποντοπόρο ναυτιλία και μάλιστα μιλούν για 200.000 νέους που μπορούν να επανδρώσουν την ελληνική και ελληνόκτητη ναυτιλία, ενώ σε δεύτερο πλάνο ψελλίζουν ότι οι όροι εργασίας για τα νέα ελληνόπουλα θα είναι εφάμιλλοι με τα διεθνή κρατούντα, δηλαδή με εργασιακές σχέσεις και μισθούς των χαμηλόμισθων αλλοδαπών του τρίτου κόσμου που εργάζονται σήμερα στην ελληνική ναυτιλία κατά ποσοστό που υπερβαίνει το 85%!!
Στην κατεύθυνση αυτή και προκειμένου να ξεμπερδέψουν με κάθε εμπόδιο στην υλοποίηση αυτής της αντεργατικής επιλογής στοχοποιούν και επιτίθενται, μαζί με την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας, στην ΠΕΝΕΝ που αντιστέκεται και αντιπαλεύει με αποφασιστικότητα οποιαδήποτε απόπειρα να μετατραπούν τα Ναυτεργατικά δικαιώματα βορά στην εφοπλιστική ανταγωνιστικότητα , την ενίσχυση της κερδοφορίας τους και την παραπέρα διεύρυνση της επιχειρηματικής ασυδοσίας τους.
Στον φόντο των παραπάνω εξελίξεων έχει ιδιαίτερη σημασία (ιστορική – πολιτική και κοινωνική) να ακουστεί, να προβληθεί, και να γίνει γνωστή ευρύτερα στην κοινωνία, τον λαό και τους εργαζόμενους η άλλη πλευρά, αυτή του αγωνιστικού ταξικού Ναυτεργατικού κινήματος που εκφράζει και εκπροσωπεί η ΠΕΝΕΝ και προφανώς αυτή η άποψη είναι ξένη με συντεχνιακές αντιλήψεις, ούτε περιορίζεται στα ιδιαίτερα υπαρκτά και οξυμένα ναυτεργατικά προβλήματα, επεκτείνεται και συνδέεται με μια άλλη ριζικά διαφορετική πολιτική που είναι απαραίτητη συνθήκη για να απαλλαγεί η χώρα, ο λαός και οι εργαζόμενοι από τα δεσμά του ευρωμονόδρομου και ταυτόχρονα να αποψιλωθεί το θεσμοθετημένο καθεστώς της εργοδοτικής και εφοπλιστικής ασυδοσίας στην χώρα μας.
Η πορεία και η εξέλιξη της ναυτιλίας την μεταπολεμική περίοδο
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκει την ελληνική ναυτιλία σε μεγάλο βαθμό κατεστραμμένη από την συμμετοχή της στα κομβόι των συμμαχικών δυνάμεων. Οι Ναυτεργάτες κάνοντας πράξη το σύνθημα της ΟΕΝΟ «όλα τα πλοία σε κίνηση» με πράξεις ηρωϊσμού και αυτοθυσίας συμμετείχαν σε δύσκολες αποστολές.
Την ίδια περίοδο οι έλληνες εφοπλιστές (όπως αφηγείται ο αείμνηστος αγωνιστής και Κομμουνιστής του Ναυτεργατικού κινήματος Αντώνης Αμπατιέλος) έστελναν τα παιδιά και τις οικογένειές τους στην Αμερικανική ήπειρο γιατί στην Αγγλία κινδύνευαν να επιστρατευθούν, ενώ τις ανθρώπινες θυσίες των ελλήνων Ναυτεργατών τις μετέτρεπαν σε χρυσάφι!
Πάνω από 2500 έλληνες Ναυτεργάτες έχασαν την ζωή τους σε αυτές τις επιχειρήσεις ενώ πολλοί περισσότεροι σακατευτήκαν από τους ανελέητους βομβαρδισμούς της χιτλερικής αεροπορίας και του πολεμικού ναυτικού.
Τότε οι εφοπλιστές πήραν πάνω από 27 εκατομμύρια λίρες πολεμική αποζημίωση για τα σαπιοκάραβα και πλωτά φέρετρα που οδήγησαν στον υγρό τάφο χιλιάδες έλληνες Ναυτικούς.
Οι εγγλέζοι και οι σύμμαχοι χρησιμοποίησαν τα ελληνικά πλοία στην πιο επικίνδυνη ζώνη, αυτήν του Βόρειου Ατλαντικού. Επίσης οι εφοπλιστές εισέπραξαν πάνω από 14 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας από ναύλους ενώ άγνωστα ποσά εισέπραξαν από τα πλοία τους που είχαν ξένες σημαίες.
Ακολούθως οι έλληνες εφοπλιστές με την εγγύηση του ελληνικού κράτους και πληρώνοντας μόνο το 25% της αξίας τους πήραν 100 λίμπερτυ.
Το 1950 απελευθερώθηκαν άλλες 27 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας. Με αυτά τα λεφτά τα ζυμωμένα με τον ιδρώτα και το αίμα των Ναυτεργατών και τον σπαραγμό των οικογενειών τους ξαναγεννήθηκε, οικοδομήθηκε και ισχυροποιήθηκε η ελληνική ναυτιλία.
Η αστική και εφοπλιστική προπαγάνδα και τα συστημικά κόμματα που υπηρετούν το δόγμα της ανταγωνιστικότητας σιωπούν και παρακάμπτουν την παραπάνω πραγματικότητα. Αποδίδουν την μεταπολεμική ανάπτυξη της Ναυτιλίας, στο δαιμόνιο, στην οξυδέρκεια, στην πρωτοβουλία, στο ρίσκο και στο πνεύμα επιχειρηματικότητας των εφοπλιστών.
Παρακάτω θα αποδείξουμε πόσο σαθρό, αβάσιμο και παντελώς ανυπόστατο είναι αυτό το εφεύρημα, αυτός ο μύθος που έφτιαξε και διέδωσε η εφοπλιστική και αστική προπαγάνδα.
Όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις έως και σήμερα στήριξαν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου, με μέτρα και πολιτικές αποφάσεις ενίσχυσαν και διεύρυναν η καθεμιά το προνομιακό καθεστώς της εφοπλιστικής επιχειρηματικής ασυδοσίας.
Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής ψηφίζεται το 1953 ο νόμος 2687/53 ο οποίος έχει αυξημένη συνταγματική ισχύ. Η αριστερά τότε τον χαρακτήρισε νεοαποικιακό!! Ο νόμος αυτός θεσμοθετεί μια σειρά προκλητικά προνόμια στο ξένο κεφάλαιο που επενδύουν στην Ελλάδα.
Το άρθρο 13 του νόμου 2687/53 αναφέρεται στην Ναυτιλία «πλοία πάνω από 1500 κοχ που ανήκουν σε αλλοδαπούς (νομικά ή φυσικά πρόσωπα) μπορούν να εγγραφούν στα ελληνικά νηολόγια και να υψώσουν την ελληνική σημαία θεωρούμενα ως εισαγόμενο κεφάλαιο».
Απολαμβάνουν δηλαδή έτσι τα προνόμια του ξένου κεφαλαίου, τα θεσμοθετημένα αυτά προνόμια του εφοπλιστικού κεφαλαίου έρχονται σε ευθεία αντίθεση από νομικής πλευράς ακόμη και με το ισχύον αστικό και εμπορικό δίκαιο.
Μετά από τον σκανδαλώδη αυτόν νόμο ακολουθούν:
Νόμος 87/67 που ρυθμίζει τα της εγκατάστασης γραφείων και πρακτορείων στην Ελλάδα ξένων και ελληνικών εμποροβιομηχανικών εταιριών.
Νόμος 378/68 που εντάσσει τις αλλοδαπές ναυτιλιακές εταιρίες στον νόμο 87/67.
Νόμος 27/75 ο οποίος εντάσσει τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες στο Ν.Δ 89/67 όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 28 του νόμου 814/78.
Ο νόμος 27/75 και ο νόμος 29/75 καθορίζουν την ελάχιστη φορολογία των ελληνικών πλοίων (ελληνικής σημαίας και συμβεβλημένα με το ΝΑΤ) που προσδιορίζεται με βάση το μέγεθος και την ηλικία του πλοίου.
Οι παραπάνω νόμοι είναι συνταγματικά κατοχυρωμένοι και απαλλάσσουν τους εφοπλιστές από τον έλεγχο της εμπορικής δραστηριότητας των ναυτιλιακών εταιριών και από φόρο εισοδήματος. Κατοχυρώνουν την ελευθερία εξαγωγής συναλλάγματος, κεφαλαίων και κερδών.
Με βάση αυτόν τον νόμο οι έλληνες εφοπλιστές εγκαθιστούν στην Ελλάδα ένα πρακτορείο που διαχειρίζεται τα πλοία των «ξένων» εταιριών τους που έχουν συσταθεί στην Λιβερία, στον Παναμά κ.α.
Ουσιαστικά το πρακτορείο είναι η πραγματική έδρα της εταιρείας ενώ η καταστατική έδρα δεν είναι παρά ένα φάντασμα!!!
Μέσα στην δεκαετία του 1970 η τότε ελληνική κυβέρνηση της Ν.Δ νομοθετεί και κατοχυρώνει τις διμερείς διακρατικές συμβάσεις μεταξύ ελλήνων εφοπλιστών και χωρών του τρίτου κόσμου, Φιλιππίνες, Πακιστάν, Ινδίες, Αίγυπτος κ.λπ.
Με τις διμερείς παραβιάζεται η βασική αρχή του ΟΗΕ και της ΔΟΕ για ίση εργασία – ίση αμοιβή, ανεξάρτητα από το χρώμα, το φύλο, την εθνικότητα και την φυλή του ανθρώπου.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται η αρχή στην ελληνική ναυτιλία και σταδιακά εξοστρακίζονται οι έλληνες Ναυτικοί που στις αρχές του 1980 ως θέσεις εργασίας ξεπερνούσαν τις 120.000 Ναυτικούς!!
Ταυτόχρονα με την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου εγκαινιάζονται οι μειώσεις των οργανικών συνθέσεων και θεσπίζεται ποσοστό επί των απασχολουμένων στα πλοία ελλήνων ναυτικών.
Από το 1983 έως το 2006 μειώνονται διαδοχικά οι οργανικές συνθέσεις 11 φορές, όλες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας και πάντα με το σλόγκαν ότι αυτά τα μέτρα θα συμβάλουν στην επιστροφή των πλοίων στην ελληνική σημαία και κατ’ επέκταση στην αύξηση της απασχόλησης των ελλήνων Ναυτικών! Το 2006 με κυβέρνηση Ν.Δ ο τότε Υπουργός Ε.Ν προέβλεψε ότι τα μέτρα που πήρε και με τα οποία στην ουσία κατήργησε τα ελληνικά πληρώματα, θα έφερναν πάνω από 1.000 πλοία στην ελληνική σημαία. Άνθρακες ο θησαυρός! Το 2006 είχαμε στο ελληνικό νηολόγιο 940 πλοία και σήμερα είναι 765!!!
Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα συνειδητό και απύθμενο ψεύδος το οποίο βέβαια επιβεβαιώνεται από την ίδια την ζωή και την πορεία της Ναυτιλίας.
Οι μειώσεις των οργανικών συνθέσεων δεν οδήγησαν μόνο στην μείωση των θέσεων εργασίας συνολικά στα πλοία, αλλά στον βίαιο εξοστρακισμό των ελλήνων ναυτικών οι οποίοι σε μαζική κλίμακα αντικαθίστανται από χαμηλόμισθους αλλοδαπούς Ναυτικούς με μοναδικό στόχο την μείωση τους εργατικού μισθολογικού κόστους. Οι επαναλαμβανόμενες μειώσεις των συνθέσεων έχουν καταστροφικά αποτελέσματα στα Ταμεία μας τα οποία σταδιακά οδηγούνται στην καταστροφή!
Ταυτόχρονα θεσπίζονται ιδιαίτερα προνομιακές ρυθμίσεις για τις ασφαλιστικές εισφορές των εφοπλιστών οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις (για την απασχόληση κατωτέρων πληρωμάτων) είναι μηδενικές!!
Επίσης το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει φεσώσει τα ασφαλιστικά ταμεία (ΝΑΤ κ.λπ) διαχρονικά με πολλά εκατομμύρια ευρώ ενώ μια περίοδο χρησιμοποιήθηκαν τα αποθεματικά του Ταμείου για τον δανεισμό εφοπλιστικών εταιριών!!
Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο αποδεικνύοντας τον επιχειρηματικό τυχοδιωκτισμό στο κυνήγι του κέρδους ήταν αυτό που πρωτοστάτησε και έσπασε το μποϋκοτάζ του ΟΗΕ στην Ν. Αφρική, στην Ροδεσία, και έναντι υψηλότατων ναύλων τροφοδοτούσε τα εκεί ρατσιστικά καθεστώτα.
Ήταν το εφοπλιστικό κεφάλαιο που εκμεταλλεύτηκε αδίστακτα τον πολύχρονο Περσοϊρακινό πόλεμο ο οποίος είχε εκτινάξει τα ναύλα σε απίστευτα ιλιγγιώδη επίπεδα αποκομίζοντας δισεκατομμύρια από την επιχείρηση του Περσοϊρακινού πολέμου. Στην διάρκεια αυτού του πολέμου δεκάδες έλληνες Ναυτικοί σκοτώθηκαν, σακατευτήκαν και κατέστρεψαν την ζωή τους πέφτοντας θύματα του εφοπλιστικού μινώταυρου και της ασυδοσίας του.
Χιλιάδες είναι τα θύματα των Ναυτεργατών την μεταπολεμική περίοδο έως και την δεκαετία του 1990 στα σαπιοκάραβα και υποσυντήρητα πλοία των ελλήνων εφοπλιστών που οδηγήθηκαν στον υγρό τάφο. Υπολογίζονται σε πάνω από 600 πλοία αυτά που ναυάγησαν ή καταστράφηκαν από πυρκαγιές στην περίοδο 1960- 1990 οδηγώντας εκατοντάδες Ναυτεργάτες στον υγρό τάφο!!!
Ανάμεσα στα σαπάκια με τα οποία έχασαν την ζωή τους έλληνες και αλλοδαποί Ναυτεργάτες είναι και πλοία γνωστών επώνυμων μεγαλοεφοπλιστών οι οποίοι σήμερα πρωταγωνιστούν στην επιχείρηση κατάργησης των ΣΣΕ και οι οποίοι διατηρούν τον στόλο τους κατά 90% στα ευκαιριακά νηολόγια και η κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά» τους δικαιώνει, τους αναγνωρίζει και τους απονέμει δημόσια εύσημα!!!
Οι εφοπλιστές εισέπρατταν γενναίες αποζημιώσεις για την απώλεια των πλοίων και έδιναν ψίχουλα στις χαροκαμένες οικογένειες των Ναυτικών.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι το ελληνικό κράτος και όλες οι κυβερνήσεις που υπηρέτησαν πιστά τα συμφέροντά τους δεν το έπραξαν αυτό θεσπίζοντας μια μόνο προνομιακή νομοθεσία, που αντίστοιχη δεν βρίσκουμε ούτε σήμερα σε καμιά ανεπτυγμένη ναυτιλιακά ευρωπαϊκή ή άλλη χώρα του κόσμου, αλλά παράλληλα είχε και έχει στην υπηρεσία των εφοπλιστών το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας το οποίο στηρίζει πλήρως τα συμφέροντά του στα διεθνή φόρα όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, διεθνείς ναυτιλιακοί οργανισμοί και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο απολαμβάνει μιας διεθνούς υποστήριξης από το ελληνικό κράτος και τις εκάστοτε κυβερνήσεις οι οποίες ταυτίζουν την πολιτική τους με τις κάθε φορά επιχειρηματικές επιδιώξεις των εφοπλιστών.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η υποστήριξη που λαμβάνουν στους διεθνείς οργανισμούς οι έλληνες εφοπλιστές έχει καθοριστική σημασία αφού σε αυτούς καθορίζονται και αποφασίζονται οι διεθνείς συμβάσεις και η διεθνής και ευρωπαϊκή ναυτιλιακή νομοθεσία σε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων για την παγκόσμια ναυτιλία. Αντίστοιχα σημαντικές είναι και οι αποφάσεις σε περιφερειακό – ευρωπαϊκό επίπεδο που καθορίζουν ενιαίους κανόνες της κοινής Ευρωπαϊκής ναυτιλιακής πολιτικής για τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κατά συνέπεια η υποστήριξη αυτή προς το εφοπλιστικό κεφάλαιο στους διεθνείς οργανισμούς, με ένα Υπουργείο απόλυτα στην υπηρεσία των συμφερόντων τους, με ένα διεθνές δίκτυο λιμενικών και προξενικών λιμεναρχείων ανά την υφήλιο αποτελεί ομπρέλα προστασίας για το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο και ταυτόχρονα το υψηλό κύρος της Ελλάδας και της σημαίας τους προσφέρει ευνοϊκότερες δυνατότητες πρόσβασης στις διεθνείς αγορές, στην ναυλαγορά, στο τραπεζικό σύστημα ακόμη και στις ασφαλιστικές εταιρίες, γεγονός το οποίο εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν στο έπακρο οι έλληνες εφοπλιστές όλα τα τελευταία χρόνια για να αναπτύξουν ακόμη περισσότερο τον στόλο, τον πλούτο και την επιχειρηματική τους δράση.
Από όλα τα παραπάνω που συνοπτικά παρουσιάσαμε προκύπτει αδιαμφισβήτητα το συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη, η γιγάντωση και η πρωτοκαθεδρία των ελλήνων εφοπλιστών στην παγκόσμια ναυτιλία κατακτήθηκε και στηρίχθηκε σε ένα νεοαποικιακό νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο το οποίο το ελληνικό κράτος και οι αστικές κυβερνήσεις απλόχερα τους παρείχαν για να αναπτύξουν την επιχειρηματική τους δράση.
Χάρη σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο αλλά και στους έλληνες Ναυτεργάτες, στον μόχθο και τις θυσίες ο ελληνικός εφοπλισμός κυριάρχησε και εδραιώθηκε στις πρώτες θέσεις της διεθνούς ναυτιλίας.
Όσο και εάν το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τα ΜΜΕ που οι ίδιοι ελέγχουν, κάνουν πως αγνοούν αυτήν την πραγματικότητα, υπάρχει το αγωνιστικό – ταξικό Ναυτεργατικό κίνημα να θυμίζει την σκληρή και αδυσώπητη αλήθεια και πραγματικότητα και ταυτόχρονα θέλουμε να διαλύσουμε τους μύθους της αστικής και εφοπλιστικής προπαγάνδας περί επιχειρηματικού δαιμονίου και άλλα φαιδρά και γελοία που συστηματικά προσπαθούν να αναπαράγουν ψαρεύοντας στα θολά νερά της παραπληροφόρησης και του αποπροσανατολισμού.
Και εάν στις δεκαετίες 1960 – 1990 είχαν ένα επιχείρημα ότι χρησιμοποιούν έλληνες Ναυτικούς και να επικαλούνται τους δεσμούς του ελληνικού ποντοπόρου πλοίου και των αντίστοιχων ναυτιλιακών επιχειρήσεων, που ήταν η απασχόληση δεκάδων χιλιάδων ελλήνων Ναυτεργατών, από τα μέσα του 1990 και οριστικά από το 2006 αυτή η σχέση και ο δεσμός δεν υφίσταται πλέον αφού στην ελληνική ναυτιλία (πλοία ελληνικής σημαίας) το 80% των Ναυτεργατών είναι χαμηλόμισθοι σε συνθήκες μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας ενώ στην ελληνόκτητη ναυτιλία (πλοία ελληνικών συμφερόντων με σημαίες ευκαιρίας) η μαύρη χαμηλόμισθη και ανασφάλιστη εργασία ξεπερνά το 95%!!!
Σήμερα στην ελληνική και ελληνόκτητη ποντοπόρο ναυτιλία απασχολούνται περίπου 5.000 έλληνες Ναυτικοί όταν το σύνολο των απασχολούμενων ετησίως ξεπερνούν τις 150.000 θέσεις εργασίας!!!
Όμως δεν είναι μόνο αυτό, αφού η γκάμα των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων επεκτείνεται πέρα από την απασχόληση των Ναυτεργατών και σε άλλους τομείς, οφείλουμε να δούμε, να εξετάσουμε και να αξιολογήσουμε την λεγόμενη συνεισφορά τους και σε αυτούς τους τομείς.
Ποντοπόρο πλοίο έχει να ναυπηγηθεί στην χώρα μας και στην εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία πολλές δεκαετίες ενώ επισκευή, συντήρηση, μετασκευή πλοίων ποντοπόρων στην ρημαγμένη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, αποτελούν πλέον είδος σε εξαφάνιση……
Αντίθετα τα χιλιάδες νέα πλοία των ελλήνων εφοπλιστών που ναυπηγήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες κατασκευάζονταν στις χώρες της Άπω Ανατολής και της Ασίας ενώ οι εφοπλιστές για τις επισκευές των πλοίων τους επιλέγουν άλλες χώρες που έχουν μικρό μισθολογικό κόστος.
Η απομάκρυνσή τους από την Ελλάδα αιτιολογήθηκε λόγω του «υψηλού μισθολογικού κόστους» και με προφανή αγυρτεία πετροβολούν ακόμη και σήμερα τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους αλλά και τους δίκαιους αγώνες τους για την βελτίωση των όρων εργασίας και αμοιβής τους ως υπαίτιους που τα πλοία τους πλέον δεν επισκευάζονται στην χώρα μας!!!
Παρά ταύτα οι μύθοι, η διαστρέβλωση και η κακοποίηση της αλήθειας και ο αποπροσανατολισμός της εφοπλιστικής προπαγάνδας καλά κρατεί με την συνδρομή των ελεγχόμενων από αυτούς ΜΜΕ αλλά και των κατασκευασμένων ερευνών και μελετών διαφόρων φορέων που με το αζημίωτο προσφέρουν την επιστημονική τους έρευνα για να θολώνουν τα νερά και να δημιουργούν σύγχυση.
Ας έρθουμε τώρα σε ένα κομβικό σημείο που εμείς θεωρούμε ότι συνιστά πολιτική και κοινωνική πρόκληση και έχει σχέση με την φορολογική μεταχείριση των εφοπλιστών. Όπως αναφέραμε πιο πάνω η μόνη φορολογία που πληρώνουν στο ελληνικό κράτος οι εφοπλιστές είναι επί της χωρητικότητας και της ηλικίας των πλοίων τους. Σύμφωνα με στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους για το 2012 τα φορολογικά έσοδα από τα πλοία ήταν το απίστευτο ποσόν των 12 εκατομμυρίων ευρώ ενώ τα αντίστοιχα φορολογικά έσοδα από τους έλληνες Ναυτικούς ξεπέρασαν τα 56 εκατομμύρια ευρώ!!
Σημειώνουμε ότι την τελευταία 10ετία η φορολογία των ναυτικών τριπλασιάστηκε ενώ το φορολογικό καθεστώς των εφοπλιστών έμεινε άθικτο. Λόγω της κρίσης έγινε προσπάθεια να υπάρξει αύξηση της φορολογίας των εφοπλιστών η οποία από υποχρεωτική που ήταν στην συνέχεια μετατράπηκε σε εθελοντική και με χρονική διάρκεια έως το τέλος του 2018.
Με άλλα λόγια οι μισθωτοί, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα υφίστανται μια πραγματική φοροεπιδρομή στα εισοδήματά τους όλα τα χρόνια της κρίσης ενώ το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο εξακολουθεί να φοροδιαφεύγει και να απολαμβάνει μια προκλητική φοροασυλία.
Μάλιστα ο Υπουργός Ε.Ν της συγκυβέρνησης Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ είχε ομολογήσει ότι το φορολογικό σύστημα της χώρας μας παραμένει κατά 25% ευνοϊκότερο από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ναυτιλία!!
Ένας άλλος μύθος που έχει εντάξει το εφοπλιστικό κεφάλαιο στην προπαγάνδα και στην παραπληροφόρηση είναι σχετικά με το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, το οποίο προσπαθούν να παρουσιάσουν ως δικό τους αποτέλεσμα, και τον ρόλο του στην διαμόρφωση του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας.
1) Μύθος πρώτος: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, ιδιαίτερα από την ποντοπόρο ναυτιλία βαίνει συνεχώς μειούμενο.
2) Μύθος δεύτερος: Στο ναυτιλιακό συνάλλαγμα όπως
δίνονται τα στοιχεία από την εθνική στατιστική υπηρεσία περιλαμβάνεται, ιδιαίτερα τα προηγούμενα χρόνια, και σημαντικό τμήμα από τα συναλλαγματοφόρα πλοία της κρουαζιεροπλοίου ναυτιλίας. Κατά συνέπεια δεν είναι καθαρό το ναυτιλιακό συνάλλαγμα από την ποντοπόρο ναυτιλία.
3) Μύθος τρίτος: Ένα μεγάλο μέρος του εισερχόμενου ναυτιλιακού συναλλάγματος αφορά τους μισθούς των ελλήνων Ναυτικών αλλά και τις δαπάνες για τα έξοδα της κοινωνικής τους ασφάλισης.
4) Πρέπει να σημειώσουμε ότι κάτι που σκόπιμα αποκρύπτουν οι δήθεν επιστημονικές έρευνες και μελέτες ότι δηλαδή περίπου το 40% του εισερχόμενου συναλλάγματος επανεξάγεται από τους ίδιους τους εφοπλιστές για να καλύπτουν τις ανάγκες εκτός της χώρας σε επισκευές, μετασκευές, συντηρήσεις πλοίων, καύσιμα για την εξασφάλιση της λειτουργίας των πλοίων!
Εν κατακλείδι η ανάλυση αυτή προσφέρει τη δυνατότητα να εκτιμήσουμε στις σωστές διαστάσεις σχετικά με το εισερχόμενο ναυτιλιακό συνάλλαγμα και να απομυθοποιήσουμε τη θεωρούμενη τεράστια συμβολή του εφοπλιστικού κεφαλαίου σε αυτό τον κρίσιμο τομέα που αναπτύσσεται μία σπέκουλα με προφανείς στόχους…
Η μόνη “συνεισφορά τους” είναι με την εγκατάσταση των ναυτιλιακών γραφείων και της έδρας των εταιρειών τους στη χώρα μας απασχολούν περίπου 12000-13000 εργαζόμενους στα γραφεία τους ενώ ελάχιστους έλληνες ναυτικούς που απασχολούν το κάνουν επειδή αυτοί ακόμη στην διεθνή αγορά εργασίας έχουν και διαθέτουν υψηλό επίπεδο ναυτοσύνης, γνώσης, εμπειρίας και ικανοτήτων.
Για να καταδείξουμε πώς λειτουργεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να επιβάλει τους εκβιασμούς προς την εκάστοτε κυβέρνηση, είναι χαρακτηριστικό να υπογραμμίσουμε ότι με την ανάδειξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Γενάρη 2015 εγκαινιάζουν μια μεγάλη εκστρατεία από τα ΜΜΕ ότι εάν θιγεί κατά οποιοδήποτε τρόπο η φορολογική τους ασυλία θα μεταφέρουν τις έδρες των εταιρειών τους σε άλλες χώρες οι οποίες τους προσφέρουν καλύτερες συνθήκες από την χώρα μας!!!
Την περίοδο του 1981 με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση χρησιμοποίησαν ευρέως τον εκβιασμό ότι θα πάρουν τα πλοία και θα φύγουν από την ελληνική σημαία εάν με οποιοδήποτε τρόπο αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο για τη ναυτιλία!!! Μάλιστα το εκβιαστικό δίλημμα το αναμασούσαν για πάνω από δύο χρόνια λέγοντας χαρακτηριστικά ότι “τα πλοία έχουν προπέλες και οποιαδήποτε στιγμή μπορούμε να τα πάρουμε και να φύγουμε” βγάζοντας όλους τους έλληνες ναυτικούς από αυτά!!!
Τότε πράγματι οι έλληνες ναυτεργάτες αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία στα ελληνικά πλοία, τώρα πλέον εξέλιπε και τυπικά ο λόγος ενός τέτοιου εκβιασμού αφού στο διάστημα αυτό είχαν βίαια αποβάλει τους Ελλήνες ναυτεργάτες από την ποντοπόρο ναυτιλία, εκσυγχρόνισαν την επιθετικότητα των επιχειρημάτων τους μιλώντας πλέον για μεταφορά και μετακίνηση των ναυτιλιακών επιχειρήσεων στην Κύπρο, την Μάλτα, το Ντουμπάι ακόμη και στην Σιγκαπούρη θα έφθαναν σύμφωνα με τα λεγόμενά τους…..
Η ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»
Η ΠΕΝΕΝ ήταν το μοναδικό ναυτεργατικό και εργατικό σωματείο που είχε επισημάνει στον δημόσιο λόγο της τις παρεκκλίσεις, τις υπαναχωρήσεις και τα δείγματα γραφής που σημειώνονταν στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτός αναδείχθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι δεκάδες τα σχετικά κείμενα μας κυρίως από το 2012 που επισημαίνουν την σταδιακή διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ σε θέσεις οι οποίες έδειχναν ότι η άνοδός του και πιθανά η επικράτηση του στη διακυβέρνηση της χώρας, χρησιμοποιείται από την ηγετική του ομάδα όχι με στόχο την οργάνωση του κινήματος της εργατικής τάξης, όχι με στόχο την ισχυροποίηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και την ριζοσπαστικοποίηση των πολιτικών και προγραμματικών του θέσεων, αλλά αντίθετα η περίοδος 2012-2014 χρησιμοποιήθηκε απ αυτή την ομάδα για να διαβουλευτεί, να δώσει διαπιστευτήρια, να συμπορευτεί και τελικά να υποκύψει άνευ όρων στο μεγάλο κεφάλαιο και ιδιαίτερα στο εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Το διάστημα 2012-2014 η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σταδιακά μεταμορφώθηκε σε μια συστημική δύναμη αστικής διαχείρισης που απώλεσε κάθε ριζοσπαστικό – ανατρεπτικό και αντικαπιταλιστικό στοιχείο στην πολιτική του και υιοθέτησε θέσεις και πολιτικές συμπόρευσης, συνεννόησης και ρεαλισμού τόσο με τα ιμπεριαλιστικά και τοκογλυφικά κέντρα όσο και με το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο. Από αυτή την σκοπιά ιδιαίτερα αποκαλυπτική ήταν η συνάντηση Τσίπρα – Σταθάκη – Δρίτσα με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών στην οποία έδωσαν και δημόσια τα διαπιστευτήριά τους ότι δεν πρόκειται να θίξουν το θεσμοθετημένο καθεστώς της επιχειρηματικής ασυδοσίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Εάν διαβάσει κανείς το σχετικό δελτίο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη του 2012 γι αυτή τη συνάντηση, αντιλαμβάνεται τι θα ακολουθούσε. Το ίδιο έκαναν πολύ αργότερα με τον ΣΕΒ και άλλους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που εκπροσωπούσαν τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας μας.
Το λεγόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσιάστηκε στη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης επισφράγισε και ολοκλήρωσε την σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα αποκήρυξε οποιαδήποτε ταξική – αγωνιστική αναφορά περί ρήξης, ανατροπής και μιας άλλης ριζοσπαστικής εναλλακτικής επιλογής. Παρά τις παραπάνω δικές μας δημόσιες τοποθετήσεις, ο λαός και οι εργαζόμενοι στήριξαν, εμπιστεύτηκαν και είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ την προσδοκία και την ελπίδα ότι θα τερματίσει την πολιτική της λιτότητας, των περικοπών, των φορολογικών επιβαρύνσεων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και των μεγάλων παραγωγικών επιχειρήσεων και θα έβαζε τέλος στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές.
Η παραπάνω προσδοκία από πλατιά λαϊκά στρώματα εκφράστηκε και στο χώρο της ναυτεργασίας. Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι στο σύνολο των πλοίων που ψήφισαν στις εκλογές του Γενάρη του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε ποσοστό πάνω από 50% ενώ υπήρχαν και πλοία που το ποσοστό αυτό εκτοξεύτηκε στο 80%!!
Οι προγραμματικές δηλώσεις που εκφώνησε ο αρμόδιος Υπουργός Ε.Ν στην Βουλή τον Φλεβάρη του 2015 επισημοποίησαν και τυπικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα θίξει στο ελάχιστο την εφοπλιστική ασυδοσία, την φοροασυλία, την μαύρη ανασφάλιστη και χαμηλόμισθη εργασία και προφανώς θα αφήσει άθικτο το προνομιακό θεσμικό πλαίσιο στη ναυτιλία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων. Η συμφωνία στο Eurogroup στις 2/2/2015, η ατιμωτική ακύρωση του Όχι στο δημοψήφισμα της 5/7/2015 και η υπογραφή στη συνέχεια του τρίτου μνημονίου, επιβεβαίωσαν πλήρως τις απόψεις μας για τη συνολική πορεία προς τον συμβιβασμό, την ενσωμάτωση και την πλήρη ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ ως μιας πολιτικής δύναμης συστημικής και υποταγμένης στα συμφέροντα του μεγάλου εγχώριου και ξένου κεφαλαίου και των τοκογλύφων δανειστών.
Οι εκτιμήσεις αυτές αντιμετωπίστηκαν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ σε ότι αφορά τη ναυτιλία, και σχολιάστηκαν ως ακραίες, έξαλλες, υπερβολικές, ακόμη και γραφικές, και πάντως σε κάθε περίπτωση εκτός πραγματικότητας, αφού παραγνωρίζουν το στοιχείο και τον παράγοντα του συσχετισμού των δυνάμεων τόσο στην Ευρώπη όσο και στην χώρα και ιδιαίτερα στη ναυτιλία.
Την υποταγή τους στα συμφέροντα των τοκογλυφικών κέντρων και στο εφοπλιστικό κεφάλαιο προσπάθησαν να την αιτιολογήσουν και να καλυφθούν πίσω από τον δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων τον οποίο οι ίδιοι με την πολιτική τους φρόντισαν να τον χειροτερεύσουν και να κατατάξουν το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα σε εχθρό της κυβερνητικής πολιτικής που αντιπολιτεύεται και συγκρούεται με μια πολιτική η οποία είναι βαθύτατη φιλοεφοπλιστική. Ακόμη και σε δευτερεύοντα ζητήματα, δεν άγγιξαν, δεν ακούμπησαν, δεν αμφισβήτησαν το παραμικρό στα προνόμια των εφοπλιστών, αντίθετα επέλεξαν να στοχοποιήσουν την φορολογία των Ναυτεργατών ενώ άφησαν στο απυρόβλητο την φοροασυλία των εφοπλιστών και επί μήνες στις Βρυξέλλες βάζουν πλάτη και στηρίζουν αυτό το άθλιο σύστημα φοροαποφυγής των εφοπλιστών και από την άλλη ταυτίζονται με το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο στην κοινή και συντονισμένη προσπάθεια τους να καταργηθούν τις ΣΣΕ και τα θεσμοθετημένα δικαιώματα των ναυτεργατών.
Ακόμη κι ο πιο ακραιφνής Συριζαίος δεν θα πίστευε ότι αυτό που επιχείρησε η συγκυβέρνηση Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ με Υπουργό Ε.Ν τον κ. Μουσουρούλη θα το συνέχιζε ο κ. Δρίτσας και ακολούθως ο κ. Κουρουμπλής σε συνεργασία με το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, την Ένωσή Ελλήνων Εφοπλιστών και τον κ. Βενιάμη, δηλαδή την κατάργηση της ΣΣΕ και την αντικατάστασή της με μια σύμβαση που ισχύει και εφαρμόζεται αποκλειστικά στα πλοία ευκαιρίας, αποκλειστικά για τους αλλοδαπούς ναυτικούς των τρίτων χωρών και με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση επιδιώκει να διαμορφώσει όρους και συνθήκες στο σύνολο της ελληνικής Ναυτιλίας εργασιακού Μεσαίωνα!!!
Η σταθερή, συνεπής, αποφασιστική και αγωνιστική θέση και στάση της ΠΕΝΕΝ να μην δεχτεί κατά οποιοδήποτε τρόπο την υπονόμευση των ΣΣΕ είναι και η αιτία της απίστευτης επιθετικότητάς του μεγάλου εφοπλιστικού κεφαλαίου και της κυβέρνησης που μαζί με μερίδα ΜΜΕ έχουν ενορχηστρώσει συντονισμένα μια πρωτοφανή επίθεση στοχοποιώντας την ΠΕΝΕΝ και τα στελέχη της ότι «εμποδίζουν την είσοδο πολλών χιλιάδων νέων στο Ναυτικό επάγγελμα» που άλλοτε μιλούν για 200.000 και άλλοτε για 50.000 θέσεις εργασίας.
Η στοχοποίηση και η επίθεση στην ΠΕΝΕΝ από το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, την κυβέρνηση, από το ελεγχόμενου από το εφοπλιστικό κεφάλαιο μιντιακό σύστημα ΜΜΕ έχει πολλαπλούς στόχους. Πρωτίστως να τσακίσουν και να απομονώσουν κάθε φωνή αντίδρασης και αντίστασης σε αυτό το σαθρό καθεστώς που έχουν οικοδομήσει τις τελευταίες δεκαετίες στη ναυτιλία, ταυτόχρονα να δημιουργηθούν συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού ότι κάποια συνδικάτα και συνδικαλιστές στέκονται εμπόδιο στη μαζική είσοδο και εργασία χιλιάδων νέων ανέργων στο Ναυτικό επάγγελμα, παράλληλα να βγάλουν από το κάδρο τον εαυτό τους που σύσσωμος ο ναυτεργατικός κόσμος αλλά και ο λαός τους θεωρούν ως ένα παρασιτικό επιχειρηματικό λόμπι που λειτουργεί διαχρονικά σε βάρος της κοινωνίας και ταυτόχρονα έχει ως γνώμονα έχει τα στενά συντεχνιακά του συμφέροντα.
Είναι προφανές ότι τέτοια επίθεση δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά της ναυτιλίας, τουλάχιστον την μεταπολιτευτική περίοδο και προφανώς δεν θα είχε αυτή την έκταση εάν το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα των Ναυτεργατών είχε σταθερό μέτωπο ενάντια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, τα προνόμια και την ασυδοσία του και οι δυνάμεις που διαπρέπουν στην αντιεφοπλιστική ρητορική και ανάλογα με τις περιστάσεις εκτοξεύουν κατά καιρούς επαναστατικές κορώνες της δεκάρας, συμπορεύονταν με μια συνεπή αγωνιστική δράση όπως αυτή που προτείνει και προτάσσει η ΠΕΝΕΝ στην ποντοπόρο ναυτιλία.
Παρά τις δυσμενείς για μας συνθήκες όχι μόνο δεν θα υποκύψουμε στις απειλές, τους εκβιασμούς και τις επιθέσεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου, αλλά θα δράσουμε με κινητοποιήσεις και πρωτοβουλίες ακόμη πιο αποφασιστικά. Τον αγώνα αυτόν τον στηρίζει ομόφωνα ο κλάδος μας και η συντριπτική πλειοψηφία των εν ενεργεία και συνταξιούχων ναυτικών, τον στηρίζουν συνδικάτα και συλλογικότητες, πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις και φορείς του εργατικού κινήματος που μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα μαχητική αγωνιστική συσπείρωση που θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος για το μεγάλο κεφάλαιο, το πολιτικό, συνδικαλιστικό και μιντιακό σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντά του.
Θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι είναι λυπηρό πολιτικά πρόσωπα και δυνάμεις απ όλο το φάσμα της αριστεράς που συμμετέχουν ως εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σιώπησαν και αδράνησαν έως τώρα στο μεγάλο σκάνδαλο της φοροασυλίας των εφοπλιστών και το οποίο η αρμόδια Επιτροπή ανταγωνισμού της Ε.Ε εξετάζει και ελέγχει κατηγορώντας την χώρα μας για αθέμιτες πρακτικές στην φορολόγηση των Ελλήνων εφοπλιστών!!
Οι εφοπλιστές προσπάθησαν να σχηματίσουν ένα «εθνικό μέτωπο» όπως χαρακτηρίζουν την προσπάθεια τους να μείνει αναλλοίωτη η φοροαποφυγή τους, και τα αστικά κόμματα συντάσσονται μαζί τους σε αυτή την κατεύθυνση. Τα αριστερά ελληνικά κόμματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δέχονται άραγε αυτές τις φαιδρές «εθνικές αταξικές συμμαχίες» με το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο η μήπως επηρεάζονται από την εφοπλιστική προπαγάνδα ότι επιβουλεύονται το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο οι Γερμανοί ανταγωνιστές εφοπλιστές και ότι ανάμεσα στα δύο ανταγωνιστικά κεφάλαια η αριστερά πρέπει να πάρει το μέρος του έθνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου; Αυτή η θέση ούτε αριστερή είναι ούτε ριζοσπαστική και πολύ περισσότερο δεν είναι ταξική και πρέπει επιτέλους αυτό να γίνει σαφές από τις δυνάμεις της αριστεράς που συμμετέχουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Παρακάτω δίνουμε ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν αυτό που διαπερνάει το σύνολο της εισαγωγικής ομιλίας στη σημερινή ημερίδα της ΠΕΝΕΝ.
Πώς το εφοπλιστικό κεφάλαιο χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται την χώρα, την νομοθεσία, το θεσμικό της πλαίσιο, την διεθνή υποστήριξη που τους παρέχει η χώρα, αλλά και το ναυτεργατικό δυναμικό το οποίο, αυτό που χρησιμοποιούν, είναι από τα ικανότερα στη διεθνή ναυτιλία.
Επίσης αποδεικνύεται έμπρακτα αυτό που χιλιάδες φορές έχουμε επισημάνει, ότι οι εφοπλιστές παρά τα σκανδαλώδη προνομιακά μέτρα που τους παρέχει το ελληνικό κράτος, αναζητούν, επιλέγουν και αποφασίζουν να υψώσουν στα πλοία τους την σημαία εκείνη που τους εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη διαφορά στο κόστος ακόμη και αν αυτή είναι ασήμαντη.
Η λογική του υπερκέρδους είναι το κριτήριο ακόμη και στην ύψωση της ελληνικής σημαίας. Κατά τα λοιπά περισσεύουν τα μεγάλα λόγια περί «πατριωτισμού», «εθνικού μετώπου» και άλλα γελοία επιχειρήματα που ανασύρουν από το προπαγανδιστικό οπλοστάσιό τους για να δημιουργούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό.
ΔΩΔΕΚΑ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ
ΠΟΥ ΣΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
ΟΝΟΜΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΛΟΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Εταιρείες Προκοπίου 109 – 109
Εταιρείες Φράγκου 151 5 146
Εταιρείες Οικονόμου 97 10 87
Εταιρείες Λιβανού 74 19 55
Εταιρείες Παππάς 68 – 68
Εταιρείες Τσάκου 80 21 59
Εταιρείες Βενιάμης 37 6 31
Εταιρείες Μαρινάκης 123 60 63
Εταιρείες Παληός 43 5 38
Εταιρείες Χατζηιωάννου 56 – 56
Εταιρείες Λασκαρίδης 39 – 39
Εταιρείες Μαρτίνος 75 2 73
Η ΠΟΛΥΜΟΡΦΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΠΕΝΕΝ
Για την κατάσταση όπως την περιγράφουμε και την σκιαγραφούμε στην εισήγησή μας, η ΠΕΝΕΝ, ως ένα ταξικό – αγωνιστικό τμήμα του μαχόμενου συνδικαλιστικού κινήματος, ανέπτυξε τα τελευταία 35 χρόνια μια πλούσια δράση με απεργίες, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις – πορείες, καταλήψεις και παραστάσεις. Αναπτύξαμε την τελευταία πενταετία μια σημαντική και αξιόλογη πρωτοβουλία να αναδείξουμε και να προβάλουμε όχι μόνο τα ναυτεργατικά προβλήματα αλλά και αυτό το απαρχαιωμένο αντιδραστικό και αντικοινωνικό θεσμικό πλαίσιο, ιδιαίτερα της ποντοπόρου Ναυτιλίας, με δεκάδες αφίσες που βγάλαμε για το σκοπό αυτό, με ραδιοφωνικό σποτ, με δηλώσεις, άρθρα, συνεντεύξεις και άλλους τρόπους. Θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική αυτή την επικοινωνιακή προσπάθειά μας η οποία δεν έχει προηγούμενο στο ναυτεργατικό κίνημα όλη την μεταπολιτευτική περίοδο.
Ακριβώς αυτή την πρωτοπόρα δράση στοχοποιεί με την επίθεση εναντίον μας το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, δεν θέλει και δεν επιθυμεί την παραμικρή δημόσια αμφισβήτηση της επιχειρηματικής του ασυδοσίας, εχθρεύεται κάθε αγωνιστική δράση και πρωτοβουλία που θίγει τα συμφέροντά του, ενοχοποιεί κάθε αντίσταση και πρωτοβουλία που αποκαλύπτει τον παρασιτικό χαρακτήρα της ποντοπόρου ναυτιλίας, δεν θέλει ούτε λέξη να ακούγεται για τα προκλητικά προνόμιά του.
Ταυτόχρονα τους καταστρέψαμε έως τώρα τη μεγάλη επικοινωνιακή εκστρατεία πως θα ανοίξουν τα πλοία τους και θα εισέλθουν με όρους όμως τριτοκοσμικούς και εργασιακής γαλέρας, νέοι στο ναυτικό επάγγελμα, πράγμα που θεωρούσαν ότι θα μπορούσε να τους δώσει ένα ισχυρό κοινωνικό και λαϊκό άλλοθι για να δημαγωγήσουν αξιοποιώντας το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας.
Εμείς ως ΠΕΝEN είμαστε αποφασισμένοι το επόμενο χρονικό διάστημα που θα τεθεί επίσημα το θέμα της τροποποίησης και της μεταρρύθμισης του Συντάγματος να πάρουμε πρωτοβουλία για την σύσταση μιας επιτροπής από πολιτικές, κοινωνικές, επιστημονικές, εργατικές και άλλες προσωπικότητες, προκειμένου αυτή να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο με την ανάπτυξη αγωνιστικών πρωτοβουλιών που θα έχουν στο επίκεντρο την κατάργηση των συνταγματικών προνομίων του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Παράλληλα θα εντείνουμε, θα διευρύνουμε και θα εντατικοποιήσουμε τις δράσεις μας με άλλες εργατικές και κοινωνικές συλλογικότητες, για να αναπτυχθεί ένα σταθερό μέτωπο πάλης για τον περιορισμό και την κατάργηση της ασύδοτης επιχειρηματικής δράσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου, για την ουσιαστική ενίσχυση της απασχόλησης των ελλήνων ναυτικών στην ποντοπόρο ναυτιλία, για τον σεβασμό και την πλήρη εφαρμογή των ΣΣΕ για τις οποίες θα αγωνιστούμε αυτές να βελτιώσουν και να αναβαθμίσουν τους όρους εργασίας και τους μισθούς των Ναυτεργατών.
Η ΠΕΝΕΝ ταυτόχρονα τάσσεται υπέρ της ευρύτερης κοινής και συντονισμένες πάλης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος για την ανάπτυξη των αγώνων, την μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων, για τον αγωνιστικό και ταξικό προσανατολισμό τους, για την συνεργασία και συμπόρευση όλων των δυνάμεων (πολιτικών – κοινωνικών) που αντιμάχονται την στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, τις κυβερνητικές μνημονιακές πολιτικές, τον καταστροφικό ευρωμονόδρομο, για μια άλλη ριζοσπαστική αντιμνημονιακή και αντικαπιταλιστική πορεία της χώρας, της κοινωνίας και των ανθρώπων του μόχθου.
Για ένα τέτοιο μέτωπο είμαστε διατεθειμένοι να εργαστούμε, να παλέψουμε αυτό να πάρει σάρκα και οστά και να αποτελέσει μια νέα ελπίδα για τον λαό μας.
Συνδέουμε και συνδυάζουμε τα καυτά και οξυμένα προβλήματα των Ναυτεργατών με την ανάγκη να χτυπηθεί το καθεστώς της εφοπλιστικής ασυδοσίας, αρνούμαστε να υποταχθούμε και να εγκλωβιστούμε σε λογικές εργασιακής ειρήνης, ταξικής συνεργασίας που οδηγούν στην συνθηκολόγηση, στην παραίτηση και τελικά στην υποταγή των συμφερόντων των εργαζομένων σε αυτά του μεγάλου κεφαλαίου.
Επιδιώκουμε την κοινή συντονισμένη αγωνιστική δράση και με άλλα αγωνιστικά τμήματα του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος. Σήμερα περισσότερο από ποτέ προβάλει η ανάγκη για κοινή δράση και αντίσταση, αναδεικνύεται περισσότερο από ποτέ η σημασία τα κλαδικά αιτήματα να συνδεθούν με τα γενικότερα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, τα αιτήματα και οι στόχοι αυτοί να πάρουν πιο έντονα και πιο προωθημένα πολιτικά χαρακτηριστικά σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με τις κυρίαρχες αστικές πολιτικές που είναι προσανατολισμένες και στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και την παραπέρα ενίσχυση και διεύρυνση της κερδοφορίας και των προνομίων τους.
Προϋπόθεση για αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο είναι η ισχυροποίηση, η μαζικοποίηση και ο ταξικός προσανατολισμός του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Στην προσπάθεια αυτή θα πρωτοστατήσουμε τόσο στο Ναυτεργατικό κίνημα όσο και σε Παμπειραϊκό και ευρύτερα σε Πανελλαδικό επίπεδο.
Παλεύουμε σήμερα (και όχι στο αόριστο ή μακρινό μέλλον) για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των εργαζομένων, προσπαθούμε σήμερα (και όχι στο μακρινό μέλλον) να διαμορφώσουμε τους όρους για μια νέα μαχητική συσπείρωση που θα θέτει τους στόχους για την κατάργηση των πολιτικών που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, παλεύουμε σήμερα για την ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για την αντεπίθεση, την ρήξη, την ανατροπή και την διέξοδο που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα μας, που μπροστά και πάνω θα μπαίνουν τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου!
ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΤΑΛΑΚΟΓΕΩΡΓΟΣ
