Το κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ είναι αδίστακτο και για πολλούς φαντάζει παντοδύναμο και ανίκητο, καθώς διαθέτει όλα τα σύγχρονα στρατιωτικά και τεχνολογικά μέσα και πολύ ισχυρούς συμμάχους, με πρώτες τις ΗΠΑ. Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι ποιοι και πώς μπορούν να το σταματήσουν και, τελικά, να νικήσουν στην αντιπαράθεση μαζί του και με όσα αντιπροσωπεύει. Έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος και για τη νίκη απέναντι σε όλους τους καταπιεστές και μαζικούς δολοφόνους, σε όποιο στρατόπεδο και μπλοκ και αν ανήκουν.
Σε αυτήν την κρίσιμη ιστορική «στιγμή», οι λαοί και τα πιο πρωτοπόρα τμήματά τους, συμπεριλαμβανομένης της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν κάτι απλό: Είτε θα χαράξουν τον δικό τους δρόμο για το μέλλον, με ανεξαρτησία από τις πάσης φύσεως αστικές πολιτικές, τις αντιθέσεις και συγκρούσεις που αυτές γεννούν, επιλέγοντας να τον ακολουθήσουν αποφασιστικά, όσες θυσίες κι αν απαιτηθούν, όπως κάνει ήδη ο ηρωικός λαός της Παλαιστίνης απέναντι στον εισβολέα και κατακτητή. Είτε θα υποστούν μια άνευ προηγουμένου στρατηγική ήττα και θα αναγκαστούν να υποστείλουν τις σημαίες τους για πολλές δεκαετίες, αφού πρώτα θα έχουν χύσει ποταμούς αίματος για αλλότρια συμφέροντα.
Οι δυνάστες της εποχής μας δεν θα χάσουν ποτέ στο «γήπεδό» τους, με την αξιοποίηση των (συχνά λυσσαλέων, είναι αλήθεια) αντιθέσεών τους. Θα ηττηθούν μόνο όταν ο αγώνας για ειρήνη δεθεί άρρηκτα με εκείνους για ψωμί, δουλειά και ελευθερία και μπολιάσει κάθε σωματείο και φοιτητικό σύλλογο, κάθε κίνηση στη γειτονιά, κάθε συλλογικότητα. Μακριά από τα ψευτοδιλήμματα και τις αυταπάτες, που εγκλωβίζουν τους λαούς ανάμεσα στη «Σκύλλα και τη Χάρυβδη» των ιμπεριαλιστών και των σύγχρονων πολέμων του κεφαλαίου στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.