Tοπικές εκλογές: Αντικαπιταλιστική παρέμβαση για τη ζωή που μας αξίζει στις πόλεις που μας ανήκουν

 Χάρης Λαμπρόπουλος

Στη μάχη για τα δικαιώματα λαού και νεολαίας οι αριστερές αντιδιαχειριστικές κινήσεις σε δήμους και περιφέρειες

Οι τοπικές εκλογές του Οκτώβρη, παρότι γίνονται λίγους μόνο μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Καταρχάς γιατί θα αποτελέσουν έναν πρώτο πολιτικό σταθμό επιβεβαίωσης, ενίσχυσης ή αντιστροφής των πολιτικών τάσεων που εκφράστηκαν στις βουλευτικές εκλογές.

Δεύτερο, λόγω του αναβαθμισμένου ρόλου του τοπικού κράτους ως εργαλείο για την προώθηση της επίθεσης στα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Σήμερα είμαστε σε μια φάση που ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων των τελευταίων 15 χρόνων, από τον Καλλικράτη (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) και τον Κλεισθένη (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) –με τη συναίνεση της ΝΔ και άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων- ως τις πρόσφατες αλλαγές της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ έχουν διαμορφώσει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, έτσι ώστε το τοπικό κράτος να μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη προώθησης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του ελληνικού καπιταλισμού και παράλληλα να λειτουργήσει ως μοχλός για την εμπορευματοποίηση ή ιδιωτικοποίηση σημαντικών για την καθημερινότητα των εργαζομένων υπηρεσιών, ιδιαίτερα στον κοινωνικό τομέα.

Για την αντικαπιταλιστική αριστερά η πόλη, ο χώρος, το περιβάλλον και το πεδίο της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης αποτελούν σημαντικά πεδία παρέμβασης. Οι αντικαπιταλιστικές ριζοσπαστικές κινήσεις σε δήμους και περιφέρειες έχουν μεγάλη συνεισφορά στα παραπάνω πεδία και στην ανάπτυξη της πάλης των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Σε μια πορεία χρόνων, μέσα από δοκιμασίες γραμμών και επιλογών, συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός ρεύματος αντικαπιταλιστικής-αντιδιαχειριστικής παρέμβασης στην πόλη.

Ανατρεπτικό πλαίσιο στόχων πάλης, συμβολή στην οργάνωση του λαού, απέναντι σε κυβέρνηση – κεφάλαιο – ΕΕ

Από την πρωτοπόρα προσέγγιση των καταιγιστικών αλλαγών στους δήμους με την επεξεργασία για το τοπικό κράτος από τα τέλη του 1990 όταν το ΚΚΕ μιλούσε ακόμη για «λαϊκή αυτοδιοίκηση» και ο τότε Συνασπισμός για «αναβάθμιση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης». Την προβολή της διεκδίκησης της «πόλης των αναγκών και των δικαιωμάτων» της εργαζόμενης πλειονότητας και της ανάγκης για μια συνολική πολιτική παρέμβαση, κόντρα στη γραμμή που έλεγε ότι οι κινήσεις πρέπει να ασχολούνται στενά μόνο με θέματα του δήμου. Τη σύγκρουση με το ισχυρό ρεύμα των αυταπατών περί δυνατότητας φιλολαϊκής διαχείρισης σε δήμους και περιφέρειες την περίοδο της κυβερνητικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, αυταπάτες που υπήρχαν ακόμη και σε δυνάμεις με αναφορά στη ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική αριστερά. Ως τις συντονισμένες πρωτοβουλίες παρέμβασης όπως η αποστολή στη Λέσβο το Μάρτιο του 2020 για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, για τις καταστροφικές πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2021, την παρέμβαση στην περίοδο της πανδημίας που επέλεξε το «αγωνιζόμαστε – λογαριαζόμαστε τώρα» και σήκωσε τα θέματα της υγείας, της παιδείας, των λαϊκών ελευθεριών, των ελεύθερων δημόσιων χώρων κλπ. και τις πρόσφατες καμπάνιες για τα δημόσια κοινωνικά αγαθά. Αλλά και την έμπρακτη αντιδιαχειριστική στάση μέσα στα συμβούλια σε κρίσιμες ψηφοφορίες (λειτουργίες υπηρεσιών με ελαστικά εργαζόμενους, ΚΟΙΝΣΕΠ, απορρόφηση ΕΣΠΑ κ.α. ) και την εναλλαγή στην εκπροσώπηση, τη συλλογική, δημοκρατική λειτουργία.

Μέσα από αυτή τη διαδρομή το ρεύμα αυτό απόκτησε ταυτότητα περιεχομένου, φυσιογνωμίας και παρέμβασης που αναγνωρίζεται στην κοινωνία.

Στη νέα φάση που περνάμε υπάρχει η αναγκαιότητα, και παρά τις δυσκολίες, και η δυνατότητα μιας αναβαθμισμένης παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής-ριζοσπαστικής αριστεράς στην πόλη. Οι εκλογές του Οκτώβρη πρέπει να αξιοποιηθούν σε αυτή την κατεύθυνση.

Σε αυτό μπορεί να συμβάλει και η συνεργασία-συμπόρευση σε ένα σαφές πολιτικό πλαίσιο, και στις εκλογές και στις μάχες του επόμενου διαστήματος, με πολιτικές δυνάμεις και αγωνιστές, που μπορεί να προσεγγίζουν πλευρές της κατάστασης στο τοπικό επίπεδο μέσα από διαφορετικούς δρόμους αλλά με κοινή στόχευση απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται στους δήμους και τις περιφέρειες, έχουν σαφή αντίληψη για το ρόλο του τοπικού κράτους και διαχωρίζονται από διαχειριστικές λογικές.

Φιλοδοξώντας να επικοινωνήσει με τις υπαρκτές τάσεις δυσαρέσκειας στους εργαζόμενους και τη νεολαία και να τους δώσει ανατρεπτική πολιτική έκφραση και παράλληλα να διαμορφώσει καλύτερους όρους για τις μάχες του επόμενου διαστήματος, η παρέμβαση των αριστερών ριζοσπαστικών αντικαπιταλιστικών κινήσεων στις εκλογές πρέπει να αναπτυχθεί σε τέσσερις άξονες:

α) Την επεξεργασία και προβολή ενός ανατρεπτικού πλαισίου στόχων πάλης για την ικανοποίηση των εργατικών λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Που θα στέκεται απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές που προωθούνται στους δήμους και τις περιφέρειες αλλά και στη συνολικότερη επίθεση στον κόσμο της εργασίας. Που θα ξεχωρίζει αιχμές πάλης κοινωνικά αναγκαίες, που συγκρούονται με τον πυρήνα της καπιταλιστικής λογικής και ταυτόχρονα ικανές να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους για τη διεκδίκησή τους. Που θα κοντράρεται με τη λογική των μειωμένων προσδοκιών που καλλιεργεί η κυρίαρχη αστική ιδεολογία. Που δεν θα περιορίζεται στην παράθεση στόχων, χωρίς προοπτική συγκρότησης κινήματος για τη διεκδίκησή τους ή θα προκρίνει από θέση διοίκησης τη γενική καταγγελία της αντιλαϊκής πολιτικής σε συνδυασμό με μια χρηστή διαχείριση όπως η διοίκηση Πελετίδη, που προβάλει το ΚΚΕ. Ούτε θα τους μετράει με τη μεζούρα της εφικτότητας σε μια διαχειριστική, τεχνοκρατική πρόταση εντός του κυρίαρχου πλαισίου που προβάλουν ΜΕΡΑ25-ΛΑΕ-Συμμαχία για τη Ρήξη.

β) Την προώθηση της συγκρότησης μορφών του οργανωμένου λαού, το ξεδίπλωμα αγωνιστικών δράσεων και τη διαμόρφωση ισχυρού ανατρεπτικού κινήματος ως τον μονόδρομο που θα μπορεί να επιβάλει κατακτήσεις και στο σήμερα και ταυτόχρονα να προετοιμάζει τους εργαζόμενους για τις πιο συνολικές συγκρούσεις. Η συμμετοχή και η παρέμβαση μέσα στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια πρέπει να εξυπηρετεί την ανάπτυξη του κινήματος και την οργάνωση των αγώνων. Από αυτή τη σκοπιά δεν βοηθάει μια προσέγγιση που αρνείται να δει την πραγματικότητα και αναπαράγει λανθασμένες αντιλήψεις για «πολιτικές λαϊκής διακυβέρνησης» στο σύγχρονο τοπικό κράτος.

γ) Την ανάδειξη των υπεύθυνων, των πυλώνων αυτής της πολιτικής. Την αντιπαράθεση με την ΕΕ και τις πολιτικές της στο επίπεδο του τοπικού κράτους, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα και τη διαπλοκή τους με δήμους και περιφέρειες.

δ) Τη συμβολή στη συγκρότηση και εμφάνιση ενός συνολικού ρεύματος της αντικαπιταλιστικής-αντιδιαχειριστικής αριστεράς.

Η ενίσχυση και η εκλογική επιτυχία των κινήσεων θα δημιουργήσει καλύτερους όρους για να διαμορφωθεί ένα μαζικό ανατρεπτικό ρεύμα που θα διεκδικήσει τη ζωή που μας αξίζει, στις πόλεις που μας ανήκουν.