Γιώργος Μουρμούρης
Ένα ακόμη έγκλημα που είχε προαναγγελθεί
Ήταν θέμα χρόνου: Οι ολοένα πιο ριψοκίνδυνες διαδρομές που αναγκάζονταν να ακολουθούν πρόσφυγες και μετανάστες για να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος, παρακάμπτοντας την Ελλάδα των επαναπροωθήσεων (pushbacks) και των στρατοπέδων-κολαστηρίων, τα ολοένα συχνότερα ναυάγια σε Αιγαίο και Ιόνιο, η εμπέδωση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής από τις αρχές Ελλάδας, Ιταλίας και συνολικά της ΕΕ, ήταν βέβαιο ότι αργά η γρήγορα θα οδηγούσαν σε ένα (ακόμη πιο) πολύνεκρο ναυάγιο.
Αυτό σημειώθηκε τα ξημερώματα της Τετάρτης ανοιχτά της Πύλου. Ένα υπερφορτωμένο αλιευτικό σκάφος, που είχε ξεκινήσει από το Τομπρούκ της Λιβύης προς την Ιταλία (αντί για την Κρήτη ή την Πελοπόννησο, που αποτελούν κοντινότερους προορισμούς), ανετράπη και βυθίστηκε. Σύμφωνα με τους επιβαίνοντες, μετέφερε αρκετές εκατοντάδες άτομα, εκ των οποίων διασώθηκαν 104, εντοπίστηκαν 78 σοροί, ενώ οι αγνοούμενοι εκτιμώνται σε 568! Ανάμεσά τους, πολλές γυναίκες και παιδιά φέρονται να παρασύρθηκαν στα πιο βαθιά νερά της Μεσογείου.
Ο τεράστιος αριθμός των νεκρών εισήγαγε έξαφνα το μεταναστευτικό-προσφυγικό στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, διακόπτοντας προσωρινά τη σταθερή διοχέτευση ρατσιστικού δηλητηρίου για τη μειονότητα της Ροδόπης. Τόσοι νεκροί, άλλωστε, αποτελούν είδηση ακόμα και σε μια χώρα που τα ναυάγια προσφύγων έμοιαζαν να μην συγκινούν κανέναν πια, στην οποία, κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ένα ευρύτατο φάσμα πολιτικών δυνάμεων ορκίζονται σε φράχτες, επαναπροωθήσεις, Μανωλάδες και δομές-φυλακές.
Το τριήμερο «εθνικό πένθος» που κήρυξε η υπηρεσιακή κυβέρνηση έπεσε σαν βαριά ηχομονωτική κουβέρτα, που προσπάθησε να πνίξει την οργή και τα «γιατί», με έναν κρατικά επιβεβλημένο θρήνο για ένα κρατικό έγκλημα. Απύθμενη υποκρισία…
Τεράστιες ευθύνες για το ναυάγιο στην Πύλο
Σοβαρότατα ερωτήματα για τις άμεσες ευθύνες των ελληνικών αρχών εγείρουν οι μαρτυρίες διασωθέντων πως το ναυάγιο προκλήθηκε μετά από προσπάθεια ρυμούλκησης από το λιμενικό. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπήρχε σχέδιο διάσωσης. Επικοινωνιακό μπαράζ για να πνιγεί και η αλήθεια για ένα απο τα πιο πολύνεκρα ναυάγια.
Η προσπάθεια απόδοσης άλλης μιας τραγωδίας στους «λαθροδιακινητές», τους οποίους το λιμενικό αναζητεί μεταξύ των διασωθέντων από το ναυάγιο της Πύλου, είναι προκλητική (ήδη έγιναν εννιά συλλήψεις). Κατά πάγια τακτική, όποιοι υποδειχθούν ως «αδύναμοι κρίκοι» θα φορτωθούν τη «ρετσινιά» του διακινητή και θα καταδικαστούν με συνοπτικές διαδικασίες σε εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης. Την ίδια στιγμή, οι πραγματικοί υπεύθυνοι και «εγκέφαλοι» πιθανότατα θα οργανώνουν το επόμενο καραβάνι προς τον θάνατο, αφού οι ίδιοι δεν γεννούν παρά μόνο ικανοποιούν –με το αζημίωτο– τη ζήτηση για το πολυπόθητο ταξίδι προς την Ευρώπη.
Όσον αφορά τα πραγματικά αίτια της τραγωδίας, ήδη επιχειρείται μέσω του επικοινωνιακού «βομβαρδισμού» από το λιμενικό και τη χάραξη «υγειονομικής ζώνης» γύρω από τους επιζώντες, να αποδοθεί σε λάθος χειρισμούς των ίδιων των νεκρών, ως είθισται να συμβαίνει με τα εργατικά δυστυχήματα: Πάντα ο νεκρός φταίει. Όμως, υπό όλα τα σενάρια, οι ευθύνες των ελληνικών αρχών είναι βαρύτατες και δεν μπορούν να αποκρυφτούν.
Εάν ισχύει το σενάριο του λιμενικού, ότι δηλαδή οι πρόσφυγες αρνήθηκαν τη βοήθεια που τους προσφέρθηκε, γιατί οι ελληνικές αρχές και η Frontex δεν διατήρησαν επαρκή αριθμό σκαφών σε «απόσταση αναπνοής» από το αλιευτικό πλοιάριο, ώστε να επέμβουν αμέσως αν χρειαζόταν; Αφήστε, που το να αρνηθούν άνθρωποι των οποίων η ζωή βρίσκεται σε προφανή κίνδυνο την παροχή βοήθειας το μόνο που δείχνει είναι ότι πρόσφυγες και μετανάστες θεωρούν μεγαλύτερο κίνδυνο το να πέσουν στα χέρια των ελληνικών αρχών, που βαρύνονται με επαναπροωθήσεις συνοδευόμενες από ληστείες, ξυλοδαρμούς και ταπεινώσεις, από το να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους στη θάλασσα…
Καταγγελίες όμως διασωθέντων στην αντιπροσωπεία του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και σε αυτές άλλων κομμάτων, ακόμα και μπροστά στις κάμερες, αναφέρουν πως η ανατροπή του αλιευτικού έγινε όταν σκάφος του ελληνικού λιμενικού επιχείρησε να το ρυμουλκήσει! Σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν τρομερές και άμεσες ευθύνες! Ας σημειωθεί πως μετά απ’ αυτές τις καταγγελίες, πηγές του λιμενικού διοχέτευσαν την είδηση πως το προηγούμενο βράδυ είχαν προσπαθήσει να ρίξουν σχοινιά στο αλιευτικό, χωρίς όμως επιτυχία, γιατί κάποιοι επιβάτες αντέδρασαν. Αποτελεί ερωτηματικό γιατί μια τόσο σημαντική πληροφορία δεν είχε δοθεί στην πρώτη λεπτομερειακή ανακοίνωση των ελληνικών αρχών. Άλλες πληροφορίες, θέλουν τους μετανάστες να ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια, αφού είχαν εγκαταλειφθεί στην ανοιχτή θάλασσα χωρίς φαγητό και νερό. Βοήθεια που, όπως φαίνεται, έφτασε με καθυστέρηση, ενώ τα μπουκάλια νερό που φέρεται να δόθηκαν δημιούργησαν περισσότερο φόβο παρά ανακούφιση. Και σε αυτή την περίπτωση, τα ερωτήματα είναι αμείλικτα για λιμενικό και Frontex.
Τα σύνορα της «πολιτισμένης Ευρώπης» έχουν μετατραπεί πλέον σε μια απέραντη βιομηχανία θανάτου, από την Πολωνία έως την Κροατία και από την Ελλάδα ως την Ισπανία. Με χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο να αφήνουν την τελευταία τους πνοή είτε στα παγωμένα δάση της κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, είτε στον Έβρο, το Αιγαίο και το Ιόνιο, είτε στη Λαμπεντούζα και τη Μελίγια.