▸Παλεύουμε για ένα ταξικό φεμινιστικό/γυναικείο κίνημα που θα δίνει αγώνες για τα εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα γυναικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, που θα παλεύει ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και στις κακοποιήσεις σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Που θα συμπαρατάσσεται με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος σε κοινή πάλη για τη κατάργηση κάθε ανισότητας εις βάρος των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ+, για τη κατάργηση κάθε έμφυλης καταπίεσης και διάκρισης και παράλληλα θα προσπαθεί να δημιουργήσει ασφαλείς χώρους για τα θύματα της έμφυλης κακοποίησης. Που θα στηρίζει την προσπάθεια αποκάλυψης κάθε κακοποιητή, κάθε σεξιστή εργοδότη, κάθε βιαστή». Αυτό τονίζεται στην ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της νΚΑ για τη φετινή 8 Μάρτη.
«Ο αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση είναι στην προμετωπίδα ενός κινήματος που θα τσακίσει αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και θα κάνει πραγματικότητα το μέλλον της χειραφέτησης και της ισότητας. Ενός σύγχρονου κομμουνιστικού απελευθερωτικού κινήματος που θα καταργήσει κάθε καταπίεση και διάκριση με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό», τονίζουν ΝΑΡ και νΚΑ, καλώντας στις σημερινές διαδηλώσεις, το μεσημέρι και το απόγευμα στην Αθήνα και σε μια σειρά άλλες πόλεις.
Στην ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τονίζεται πως «ο αγώνας εναντίον της γυναικείας καταπίεσης συνδέεται άμεσα με τους εργατικούς, αντικαπιταλιστικούς και αντιπολεμικούς αγώνες.
Η απάντηση στην γυναικεία καταπίεση είναι υπόθεση συλλογική, όλης της εργατικής τάξης. Τα σωματεία, η συλλογική οργάνωση είναι η πραγματική ασπίδα προστασίας απέναντι στα αφεντικά, στους πλούσιους (εκ)βιαστές. Τα αιτήματα των γυναικών για ισότητα και απελευθέρωση είναι δύναμη για τους αγώνες μας». Το μέτωπο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς καλεί επίσης στις συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται σήμερα για την 8η Μάρτη.
Ακολουθούν οι ανακοινώσεις ΝΑΡ-νΚΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ανακοίνωση του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση για την 8η Μάρτη
Αγώνας ενάντια στην ανισότητα, την έμφυλη βία, τις διακρίσεις και την καταπίεση, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σπίτι.
Μας χωρίζουν 165 χρόνια από την απεργία των εργατριών στη κλωστοϋφαντουργία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης που διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, 10ωρη εργασία, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Ο αγώνας τους βάφτηκε στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις. Περισσότερα από 110 χρόνια έχουν περάσει μετά την καθιέρωση της 8ης Μάρτη, το 1910 ως μέρα της γυναίκας, με πρόταση της Γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρα Τσέτκιν κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς, και η πάλη για τη χειραφέτηση των γυναικών δεν είναι απλά ακόμα επίκαιρη, αλλά ενισχύεται η ανάγκη για διαρκή αγώνα για ίσα δικαιώματα, ενάντια σε κάθε μορφής έμφυλη ανισότητα, καταπίεση και διάκριση.
Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός για να ξεπεράσει την πολύπλευρη κρίση του επιτίθεται με σφοδρότητα στην εργατική τάξη και ιδιαίτερα στα πιο εκμεταλλευόμενα κομμάτια της τάξης μας, τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις που πραγματοποιούνται στην Ουκρανία για την επίλυση των ενδοκαπιταλιστικών και ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μας φέρνουν πάλι τις εικόνες και τη τραγική πραγματικότητα των προσφυγισσών με τα μωρά στα χέρια που ζήσαμε πρόσφατα στον πόλεμο της Συρίας. Η ακρίβεια και η φτώχεια που έφεραν οι κρίσεις και οι πολιτικές όλων των αστικών κυβερνήσεων μαστίζουν σε μεγάλο βαθμό κυρίως τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ της τάξης μας καθώς αυτά τα κομμάτια βρίσκονται συχνότερα στην ασθενέστερα οικονομική και εργασιακή θέση.
Ο νόμος Χατζηδάκη για τα εργασιακά επιτίθεται διπλά στις γυναίκες, αφού εντείνει την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας που πλήττει ιδιαίτερα αυτές. Είναι τουλάχιστον υποκριτική η προσπάθεια που γίνεται από κυβερνητικούς και μη παράγοντες να πείσουν περί της δήθεν προοδευτικότητας του νόμου σχετικά με την έμφυλη βία στην εργασία (με την ένταξη της συνθήκης του ILO για την έμφυλη και σεξουαλική βία στη δουλειά) την ίδια στιγμή που οι μηχανισμοί που κατεξοχήν γεννούν την έμφυλη βία ενισχύονται. Την ίδια στιγμή που αποδυναμώνουν κι άλλο τις εργαζόμενες απέναντι σε εργοδότες, διευθυντές και προϊσταμένους, λένε ότι τις προστατεύουν απέναντι στην εξουσία που οι νόμοι τους θεσμοθετούν, πολύ περισσότερο που δεν υπάρχουν αντίστοιχα εργαλεία για να υποστηρίξουν την όποια προσπάθεια.
Η ολόπλευρη επίθεση που γίνεται ενάντια σε κάθε προηγούμενη κατάκτηση του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος αποτυπώνεται σε νόμους (ν. Τσιάρα) όπως αυτός των αλλαγών στο οικογενειακό δίκαιο (υποχρεωτική συνεπιμέλεια), σε προσπάθειες απονομιμοποίησης των εκτρώσεων, σε απόπειρες συνεδρίων για την υπογεννητικότητα και την γονεϊκότητα που αναπαράγουν και ενισχύουν τα σεξιστικά πρότυπα κατανομής ρόλων επιβαρύνοντας τις γυναίκες με το βάρος των οικιακών εργασιών και της ανατροφής των παιδιών.
Οι γυναικοκτονίες και γενικά η οξυμένη έμφυλη κακοποίηση, οι βιασμοί, που αποκαλύπτονται από τις καταγγελίες καθημερινά, τα κυκλώματα των βιαστών που κράτος και κυβερνώντες προσπαθούν να συγκαλύψουν, συνθέτουν το τοπίο της βαρβαρότητας του καπιταλισμού και των πατριαρχικών σχέσεων εξουσίας. Η ομοφοβία, η τρανσφοβία, ο σεξισμός σηκώνουν κεφάλι και δίνουν ανοχή στην ατιμωρησία που επιχειρείται ακόμη και στους δολοφόνους του Ζακ.
Αυτή η ζωή δεν μας αξίζει! Παλεύουμε για ένα ταξικό φεμινιστικό/γυναικείο κίνημα που θα δίνει αγώνες για τα εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα γυναικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, που θα παλεύει ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και στις κακοποιήσεις σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Που θα συμπαρατάσσεται με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος σε κοινή πάλη για τη κατάργηση κάθε ανισότητας εις βάρος των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ+, για τη κατάργηση κάθε έμφυλης καταπίεσης και διάκρισης και παράλληλα θα προσπαθεί να δημιουργήσει ασφαλείς χώρους για τα θύματα της έμφυλης κακοποίησης. Που θα στηρίζει την προσπάθεια αποκάλυψης κάθε κακοποιητή, κάθε σεξιστή εργοδότη, κάθε βιαστή.
Ο αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση είναι στην προμετωπίδα ενός κινήματος που θα τσακίσει αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και θα κάνει πραγματικότητα το μέλλον της χειραφέτησης και της ισότητας. Ενός σύγχρονου κομμουνιστικού απελευθερωτικού κινήματος που θα καταργήσει κάθε καταπίεση και διάκριση με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
Αθήνα: Καλούμε σε συμμετοχή στις στάσεις εργασίας που έχουν προκηρυχτεί από σωματεία και ομοσπονδίες και στην απεργιακή συγκέντρωση στις 1.00 μμ στη Πλ. Κλαυθμώνος – Υπουργείο Εργασίας στην Αθήνα.
– Καλούμε στην συγκέντρωση στη Πλ. Κλαυθμώνος στις 6.00 μ.μ. που οργανώνουν σωματεία, φεμινιστικές κινήσεις, εργατικές συλλογικότητες και πολιτικές οργανώσεις.
Θεσσαλονίκη: 13:00, Άγαλμα Βενιζέλου (απεργιακή συγκέντρωση), 19:00, Άγαλμα Βενιζέλου (φεμινιστική διαδήλωση)
Πάτρα, 18:00, πλ. Γεωργίου
Γιάννενα: 13:00, Περιφέρεια (απεργιακή συγκέντρωση), 18:30, Εργ. Κέντρο (φεμινιστική διαδήλωση)
Χανιά, 12:00, πλ. Δημ. Αγοράς
Ρέθυμνο: 19:00, Δημαρχείο
Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
8η Μάρτη: απεργιακή μέρα αγώνα για τη γυναικεία απελευθέρωση
Η φετινή 8η Μάρτη είναι μέρα που απεργούμε και διαδηλώνουμε, ενάντια στο σύστημα, στην κυβέρνηση της ΝΔ και τις πολιτικές που θρέφουν την έμφυλη εκμετάλλευση, καταπίεση και βία, τον σεξισμό, τον πόλεμο, τον ρατσισμό.
Με την εργατική τάξη μπροστά γιατί τα δικαιώματα των γυναικών είναι μάχη όλων των εργατών. Χαιρετίζουμε την απόφαση δεκάδων Ομοσπονδιών και συνδικάτων που καλούν σε απεργία και συγκέντρωση, την Τρίτη 8 Μάρτη στη 1.00 μμ στη Πλ. Κλαυθμώνος.
Σήμερα, σε μια περίοδο που η παρατεταμένη κρίση του συστήματος οδηγεί ακόμα και σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ο αγώνας για την απελευθέρωση των γυναικών είναι από τα μεγαλύτερα προτάγματα για την πάλη ενάντια στη κυβέρνηση και στον καπιταλισμό, το βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, του ρατσισμού, του σεξισμού, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία μας θυμίζει ότι οι γυναίκες ήταν και είναι τα μεγαλύτερα θύματα των πολέμων. Τα προσφυγικά καραβάνια από όλες τις εμπόλεμες περιοχές έχουν τις γυναίκες μπροστά. Ταυτόχρονα, είναι τα μεγαλύτερα θύματα της οικονομικής κρίσης, της διαχείρισης της πανδημίας από τις κυβερνήσεις, του ρατσισμού, του σεξισμού.
Η καταπίεση των γυναικών, ήταν και εξακολουθεί να είναι θεμελιακό στοιχείο για τη διατήρηση και αναπαραγωγή της ταξικής κοινωνίας και του καπιταλισμού.
Η κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστατεί σ’ αυτές τις επιθέσεις.
Αύξηση γυναικείας ανεργίας, απολύσεις, μειώσεις μισθών, περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με το 85% των γυναικών στην Ελλάδα έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση σε χώρο εργασίας. Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η «μαύρη» εργασία, η διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας, των ΣΣΕ, η απειλή της απόλυσης, δημιουργούν ένα τοξικό περιβάλλον συμβάλλοντας στην κλιμάκωση της ανισότητας και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, καθιστώντας, έτσι, την εργαζόμενη γυναίκα ακόμη πιο ευάλωτη και εξαρτημένη. Στη σημερινή περίοδο, φάνηκε ήδη ότι τα μεγαλύτερα θύματα της οικονομικής κρίσης είναι οι γυναίκες, οι οποίες υφίστανται το μεγαλύτερο ποσοστό περικοπών και απολύσεων. Η διεκδίκηση των γυναικείων δικαιωμάτων είναι κομβικό σημείο για το εργατικό κίνημα σε μια περίοδο όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων.
Ιδιαίτερα στις μέρες μας η διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση των γυναικών με την «οικιακή σκλαβιά», καθώς φορτώνονται πολλαπλάσια καθήκοντα στο σπίτι, για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ατόμων με αναπηρίες. Στη διάρκεια των λοκντάουν εκτοξεύθηκε η ενδοοικογενειακή βία με θύματα γυναίκες και παιδιά στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Οι ιδεολογικές επιθέσεις της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης ενισχύουν τις υλικές συνθήκες που παράγουν το σεξισμό.
Ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία, από τη «μαντήλα» και τις «επιθέσεις απελευθέρωσης» των μουσουλμάνων γυναικών μέχρι τα σεξιστικά «ανέκδοτα» για τις γυναίκες από την Ουκρανία, έχουν θύματα τις γυναίκες.
Σε μια περίοδο που οι γυναικοκτονίες και οι βιασμοί αυξάνονται σημαντικά και οι δράστες παραμένουν πολλές φορές ατιμώρητοι, μια σειρά αντιδραστικά ιδεολογήματα επιστρέφουν, υπό κρατική υποστήριξη, και στοχεύουν στον έλεγχο του γυναικείου σώματος και τον υποβιβασμό της γυναίκας είτε σε αναπαραγωγική μηχανή είτε σε αντικείμενο εκμετάλλευσης, εμπορικής προβολής, διαφημιστικό προϊόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μια σειρά κοινωνικές και πολιτικές πρακτικές αφαιρούν από τη γυναίκα τον έλεγχο του σώματός της, περιορίζουν την προσωπικότητά της, μετατρέπουν το σώμα της, σε αντικείμενο της αγοράς. Η πολυμορφική βία στην οποία υπόκειται το γυναικείο σώμα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο είναι από τα βασικά προβλήματα που θα πρέπει να αναδειχθούν στον αγώνα για τη γυναικεία απελευθέρωση.
Γι’ αυτό είναι εξίσου σημαντικό είναι το δικαίωμα των γυναικών στον έλεγχο του σώματος και της ζωής τους.
Οι επαγγελματικές δυνατότητες εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται από έμφυλες διακρίσεις. Συνεπώς, βασικό αίτημα του αγώνα είναι οι ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν θα προάγει τα κοινωνικά και ψευδοεπιστημονικά στερεότυπα της κατωτερότητας της γυναίκας, δεν θα καθορίζει ρόλους και επαγγέλματα βάσει έμφυλων και φυλετικών επικαθορισμών.
Ένα από τα ιστορικά αιτήματα του γυναικείου κινήματος ήταν και παραμένει η κατάργηση της «οικιακής σκλαβιάς», με κοινωνικούς θεσμούς και παροχές που θα δίνουν τη δυνατότητα στη γυναίκα να απελευθερωθεί από την «οικιακή» ευθύνη: Παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά, ιατροφαρμακευτική βοήθεια σε καθημερινή βάση, κέντρα περίθαλψης ηλικιωμένων κ.ά. είναι μόνο μερικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προστεθούν στις διεκδικήσεις μας. Σήμερα, το αίτημα αυτό γίνεται όλο και πιο επίκαιρο, μέσα στις συνθήκες κρίσης, όταν οι κοινωνικές παροχές υφίστανται καθολικές περικοπές έως και κατάργηση. Η ζοφερή πραγματικότητα των πολέμων των αρχουσών τάξεων των καπιταλιστικών κρατών, θέτει υπό ακόμη μεγαλύτερη επισφάλεια την θέση της γυναίκας στον κόσμο. Όλες ξέρουμε πολύ καλά τις πολλαπλές επιθέσεις που δέχεται το σώμα μας εν καιρώ πολέμων και πρέπει να προτάξουμε την διεθνιστική μας αλληλεγγύη στις αδερφές μας που δοκιμάζονται.
Ο αγώνας εναντίον της γυναικείας καταπίεσης συνδέεται άμεσα με τους εργατικούς, αντικαπιταλιστικούς και αντιπολεμικούς αγώνες.
Η απάντηση στην γυναικεία καταπίεση είναι υπόθεση συλλογική, όλης της εργατικής τάξης. Τα σωματεία, η συλλογική οργάνωση είναι η πραγματική ασπίδα προστασίας απέναντι στα αφεντικά, στους πλούσιους (εκ)βιαστές. Τα αιτήματα των γυναικών για ισότητα και απελευθέρωση είναι δύναμη για τους αγώνες μας.
Παλεύουμε στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στην εκπαίδευση, στην καθημερινή ζωή ενάντια σε κάθε διάκριση και καταπίεση με βάση το φύλο, τη φυλή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, για ισότητα στους μισθούς και τις συντάξεις και σταθερή εργασία.
Παλεύουμε για δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες ώστε να φύγουν τα βάρη από τις πλάτες των γυναικών, για δημόσιους δωρεάν παιδικούς σταθμούς, για δημόσια ΚΑΠΗ και γηροκομεία σε κάθε γειτονιά, για δημόσιες και δωρεάν δομές οικογενειακής συμβουλευτικής, και στήριξης και προστασίας κακοποιημένων γυναικών, για το δικαίωμα των γυναικών να ελέγχουν το σώμα τους με δημόσιες και δωρεάν εκτρώσεις και αντισύλληψη, άδεια ανατροφής και για τους δύο γονείς και οικογενειακά επιδόματα για όλες τις οικονομικά αδύναμες οικογένειες. Λεφτά υπάρχουν. Να τα κόψουν από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και την αστυνομία.
Καμιά ανοχή στη βία, την σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση κατά των γυναικών στους χώρους εργασίας και παντού. Στη φυλακή όλοι οι Λιγνάδηδες και οι Λεβέντηδες.
Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο έδαφος της Ουκρανίας. Καμία ελληνική εμπλοκή. Να ανοίξουν τα σύνορα για όλες τις προσφύγισσες και όλους τους πρόσφυγες. Όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία.
Να γκρεμίσουμε τη μισητή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από κάτω και από τα αριστερά, ν’ ανοίξουμε την προοπτική για να απαλλαγούμε συνολικά από το σύστημα που απειλεί τη ζωή μας με φτώχεια, πόλεμο, ρατσισμό, σεξισμό και περιβαλλοντική καταστροφή.
Γιατί 164 χρόνια από τις 8 Μαρτίου του 1857 και τη μεγάλη απεργία των εργατριών της Νέας Υόρκης, τα ιστορικά αιτήματα του γυναικείου κινήματος παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ, ενώ οι νέες, κρίσιμες συνθήκες προσθέτουν καινούργια.
Η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί όλα τα μέλη της, τις Τοπικές και Κλαδικές Επιτροπές της, να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση της απεργίας και της απεργιακής συγκέντρωσης την 8η Μάρτη στην Αθήνα, Πλ. Κλαυθμώνος, 1.00 μ,μ.
Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στις διαδηλώσεις και στις δράσεις που οργανώνονται από φεμινιστικές συλλογικότητες πανελλαδικά εκείνη την ημέρα. (Αθήνα 6:00 μ.μ πλ. Κλαυθμώνος)
