Επιμέλεια: Γιώργος Τζίμας
Έξι μέλη της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ) συζητούν, ενόψει του 5ου Συνεδρίου της οργάνωσης, που θα γίνει 17-18-19 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, για τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης στις ζωές της νέας γενιάς αλλά και για την ανάγκη και τη δυνατότητα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης σήμερα. Θέτουν ξανά στο προσκήνιο τις έννοιες της επανάστασης και της οργανωμένης πάλης, αναδεικνύοντας εκείνες τις πλευρές που δίνουν νόημα στον αγώνα μέσα από μια σύγχρονη κομμουνιστική οργάνωση νεολαίας.
Θεοδώρα: Είμαστε η γενιά που μεγάλωσε μέσα στην κρίση. Αρχίσαμε να διαμορφώνουμε αντίληψη και χαρακτήρα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο. Διαρκώς, στις επιθυμίες και τις ανάγκες μας έμπαινε ένα φρένο, με τον ελεύθερο μας χρόνο να είναι ελάχιστος και την καθημερινότητά μας εντατική. Σπουδάζουμε και αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε παράλληλα για να ανταπεξέλθουμε κι όλα αυτά γνωρίζοντας τι μας περιμένει ακόμα και όταν αποφοιτήσουμε με τα χίλια ζόρια από τη σχολή.
Χριστίνα: Όντως, είμαστε η γενιά που φοβάται πως θα ζήσει χειροτερα από τους γονείς της. Η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε στα μορφωτικα μας δικαιώματα, στις ελευθερίες, στην εργασιακή μας προοπτική, σε κάθε
πτυχή της ζωής μας, μας καθιστά μια γενιά
με διαλυμένη ελπίδα.
Λευτέρης: Απογοήτευση, άγχος, αίσθηση ματαίωσης, απαισιοδοξίας ή και κυνισμού είναι τα συναισθήματα των περισσότερων. Τι άλλο να νιώθειςμ όταν το παρόν είναι αφιλόξενο και το μέλλον αβέβαιο, η ζωή μεταξύ ανεργίας και ακραίας εκμετάλλευσης με τους χειρότερους όρους, όταν ζεις σε πόλεις καταθλιπτικές, μετέχεις σε έναν πολιτισμό ακραία εμπορευματοποιημένο και οι ίδιες οι κοινωνικές σου σχέσεις είναι εύθραυστες κάτω από το βάρος αυτής της καθημερινότητας;
Χάρης: Βλέπουμε, βέβαια, και πόσοι συνομήλικοί μας αγωνίζονται για δημόσια δωρεάν παιδεία, για άλλες συνθήκες δουλειάς, αμφισβητώντας στην πράξη την παντοκρατορία των κυβερνήσεων. Εκεί βρίσκεται και η αξία χρήσης μιας σύγχρονης κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας που θα αναδρά με το αυθόρμητο στοιχείο μιας πρωτόλειας αμφισβήτησης και θα προβάλλει ένα συνολικό σχέδιο, γειωμένο στην υλική δυνατότητα και την αναγκαιότητα του σήμερα, που θα συνδέει την πάλη για τη ζωή τώρα με την πάλη για μια άλλη κοινωνία.
Θωμάς: Σε αυτές τις συνθήκες και με τις τάσεις ριζοσπαστικοποίησης που ξεπηδούν, πιστεύω πως είναι μονόδρομος η οργάνωση σε μια σύγχρονη κομμουνιστική νεολαία, καθώς μόνο από τον οργανωμένο αγώνα μπορεί η γενιά μας να ονειρευτεί και να κατακτήσει ένα καλύτερο μέλλον.
Υρώ: Εκτός των άλλων, η ένταξη σε μία κομμουνιστική οργάνωση σηματοδοτεί προσωπικά και συλλογικά την αρχή του καθημερινού αγώνα για ζωή, ελευθερία και ισότητα, ενός αγώνα συνολικού που δίνει απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα που μπορεί να απασχολούν κάποιο νέο άτομο. Αυτή ακριβώς η πάλη, οι μικρές καθημερινές νίκες που τις νιώθει το καθένα μας δικές του, το πολιτιστικό αντιπρόταγμα και η συλλογική ζωή μέσα σε μία οργάνωση που είναι πραγματικά safe space για όλα τα μέλη της είναι πράγματα που σπάνε τη μιζέρια που δημιουργεί το σάπιο αυτό σύστημα και η κρίση του.
Θεοδώρα: Η κομμουνιστική οργάνωση, ουσιαστικά, είναι σαν να «ξαναχτίζει» τα γκρεμισμένα μας όνειρα. Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μέλλον στο ύψος των αναγκών και των επιθυμιών μας, στο οποίο θα μπορούμε να σπουδάζουμε, να δουλεύουμε, να ζούμε με τους δικούς μας όρους, ελεύθερες και ελεύθεροι.
Λευτέρης: Αν θέλουμε να το δούμε συγκεκριμένα για τη νΚΑ, η στράτευση στην υπόθεση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης και ο αγώνας μέσα από την οργάνωση όχι μόνο δεν είναι μια διαδικασία καταπιεστική για το άτομο αλλά είναι αντίθετα κατεξοχήν δρόμος προσωπικής και συλλογικής χειραφέτησης, επιστροφής της ελπίδας στις ζωές μας. Μέσα από την καθημερινή οργανωμένη σύγκρουση με κάθε μορφή καταπίεσης και την ανάλυση και κατανόηση της κοινωνίας στην οποία ζούμε, συνειδητοποιείς τα αίτια όσων αισθάνεσαι να σε καταπιέζουν, διαμορφώνεις ένα σχέδιο για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας για την οποία αξίζει να παλεύεις. «Από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του» στην οργάνωση του σήμερα και στην κοινωνία του αύριο.
Θωμάς: Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό φοβάται η αστική τάξη παγκοσμίως. Φοβάται το πόσο ρεαλιστική είναι η κομμουνιστική απελευθέρωση της ανθρωπότητας σήμερα, για αυτό την αντιπαλεύει με κάθε μέσο. Αν ο σκοπός αυτός ήταν ουτοπικός και ξεπερασμένος,
η κυρίαρχη τάξη ούτε θα αντιπάλευε ούτε θα προσπαθούσε με κάθε μέσο να προπαγανδίσει εναντίον του.
Χριστίνα: Η κυρίαρχη τάξη πολεμά αυτό που είναι πολιτικά επικίνδυνο για τα συμφέροντά της. Ως γενιά πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να εμφανίσουμε ξανά τις έννοιες του κομμουνισμου και της αντικαπιταλιστικής επανάστασης στον 21ο αιώνα. Να ξεπεράσουμε το σύννεφο της φοβικοτητας που μπορεί να διακρίνει αυτές τις έννοιες, γιατί αυτό προπαγανδίζει η αστική ιδεολογία, και να βγούμε μπροστά για άλλης έντασης αγώνες, κοιτώντας ποιος είναι και ο πραγματικός αντίπαλος και ο δικός του φόβος.
Υρώ: Όταν αντιμετωπίζεις στον καπιταλισμό μια ολόπλευρη επίθεση, όταν βλέπεις την καταστροφή του περιβάλλοντος να εντείνεται και τους πολέμους να θερίζουν, όταν καταπιέζεσαι επειδή είσαι γυναίκα ή ΛΟΑΤΚΙ+, όταν η πανδημία κάνει ξεκάθαρο πως το κέρδος είναι σημαντικότερο από τη ζωή, γίνεται επίσης ξεκάθαρο πως μοναδική λύση είναι ο κομμουνισμός. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε να έρθει σιγά-σιγά και από άλλους η αλλαγή, ούτε πρόκειται να γίνει αυτό.
Λευτέρης: Όντως αναρωτιούνται πολλοί μήπως είναι ο κομμουνισμός κάτι το αντίθετο στην ανθρώπινη φύση. Κάποιο θρησκευτικού τύπου όραμα που ενέπνευσε τη γενιά των παππούδων μας να χύσει το αίμα της στα βουνά, αλλά χάνεται στα εκτυφλωτικά φώτα των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Όχι, δεν είναι κάτι τέτοιο ούτε βέβαια είναι απλά μια σανίδα σωτηρίας. Το να ζούμε με όλα τα αναγκαία για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας, χωρίς να χρειάζεται να «πουλάμε» τη δημιουργικότητά μας και τον ιδρώτα μας μέχρι να γεράσουμε, το να συνυπάρχουμε ειρηνικά και αδελφωμένα με τους υπόλοιπους ανθρώπους, δεν είναι κάποια «χίμαιρα». Αντίθετα, με την ανάπτυξη της σημερινής επιστήμης να δημιουργεί αφάνταστες τεχνικές δυνατότητες σε σχέση με παλιά αλλά και με τη διαμόρφωση μιας πλειοψηφικής τάξης ανθρώπων που κουβαλούν στην πλάτη τους την παραγωγή και είναι σε θέση δυνητικά να την ελέγξουν, ένας σύγχρονος κομμουνισμός στον 21ο αιώνα είναι πιο πραγματοποιήσιμος από ποτέ.
Χάρης: Ουτοπία, λοιπόν, δεν είναι ο κομμουνισμός, ουτοπία είναι να πιστεύουμε ότι το μέλλον μας και ο καπιταλισμός είναι δύο έννοιες συνυφασμένες. Η ανάγκη μας για μια καλύτερη ζωή και η δυνατότητα για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό μέλλον μας δείχνουν τον δρόμο για την απελευθέρωση σήμερα.
Λευτέρης: Πώς όμως θα πετύχουμε; Εδώ πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά για άλλη μια συκοφαντημένη έννοια, την επανάσταση. Η επανάσταση δεν είναι η καταστροφή μιας αρμονικής τάξης πραγμάτων, γιατί καμία τέτοια δεν υπάρχει. Αντίθετα, είναι η διαδικασία μέσα από την οποία θα αποτινάξουμε από πάνω μας τις κοινωνικές σχέσεις και τις δομές που παρασιτούν πάνω στις ζωές μας, όπως η ατομική ιδιοκτησία και το αστικό κράτος. Η επανάσταση δεν είναι μια επιφοίτηση που έρχεται από ψηλά, είναι μια πραγματική πολιτική διεργασία, διαφορετική ριζικά από την αστική πολιτική που η γενιά μας έμαθε από νωρίς να απαξιώνει και να απορρίπτει — και σωστά. Περιλαμβάνει ως αναγκαίο στοιχείο της τη δημιουργία νέων θεσμών και οργάνων, που δεν χωρούν το παζάρι με τις τύχες του κόσμου, στο οποίο επιδίδονται οι αστοί πολιτικοί αλλά, αντίθετα, αλλά εκφράζουν τις ανάγκες και τα όνειρα της καταπιεσμένης σήμερα πλειοψηφίας.
Θεοδώρα: Η γενιά μας πρέπει να παλέψει για μια τετοια επανάσταση. Γιατί τελικά, όσο πιο απλά, κομμουνισμός σημαίνει η νεολαία να μπορεί να ονειρεύεται, να ζει ελεύθερα χωρίς να εξοντώνεται. Να ζει σε μια κοινωνία χειραφετημένη χωρίς διακρίσεις οικονομικές, φυλετικές, έμφυλες. Να παράγει συλλογικά, να μορφώνεται ουσιαστικά, να δημιουργεί πολιτισμό, τεχνολογίες, επιστήμες που θα καρπώνεται ολόκληρη η κοινωνία.