Στο σπουδαίο βιβλίο Περί τυφλότητος του Ζοζέ Σαραμάγκου μια ξαφνική επιδημία αφαιρεί την όραση από τους κατοίκους μιας μεγαλούπολης. Στην πρώτη ταινία του σκηνοθέτη Χρήστου Νίκου, με τίτλο Μήλα, ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων μιας άγνωστης μεγάλης πόλης (γυρισμένη στην Αθήνα, αλλά αφαιρώντας ή θολώνοντας τα τοπόσημα) παθαίνει ξαφνικά αμνησία, χάνει τις μνήμες του. Η σεναριακή αυτή έμπνευση δημιουργεί ένα αξιόλογο αλληγορικό φιλμ, με μια παράξενη ισορροπία μεταξύ ρεαλιστικού και φανταστικού. Όσοι από τους ανθρώπους «που ξέχασαν» δεν αναζητηθούν από δικούς τους εντάσσονται σε ένα ιατρικό πρόγραμμα δημιουργίας «νέας ταυτότητας», υποχρεωμένοι να ακολουθούν οδηγίες για συλλογή νέων έντονων εμπειριών. Χρησιμοποιούνται γι’ αυτό δύο συσκευές του παρελθόντος, κασετόφωνο και φωτογραφική μηχανή πολαρόιντ.
Η ταινία αναψηλαφεί τις έννοιες της μνήμης, της ταυτότητας και της απώλειας, ενώ προβληματίζει η διαδικασία δημιουργίας ενός νέου εαυτού, με τις αυστηρές οδηγίες για εκτέλεση ίδιων επικίνδυνων πράξεων, δημιουργώντας κατευθυνόμενους συλλέκτες και καταναλωτές εμπειριών. Όπως το σύγχρονο μάρκετινγκ της έντονης και επικίνδυνης ζωής χωρίς νόημα. Ενδιαφέρον είναι πως όλη η ταινία, που σαφώς κινείται στη σφαίρα του φανταστικού, μοιάζει τόσο οικεία, ειδικά μετά τη συλλογική εμπειρία της πανδημίας. Τελικά από τις μνήμες του κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει και ίσως αυτό να είναι σωτήριο, παρότι συχνά είναι πολύ οδυνηρό.
Παίζουν Άρης Σερβετάλης (πολύ καλός), Σοφία Γεωργοβασίλη, Άννα Καλαϊτζίδου, Αργύρης Μπακιρτζής, Κώστας Λάσκος.