Γιώργος Μουρμούρης
▸ Ξεκίνησε δειλά ως συζήτηση, ταυτόχρονα περίπου με τις πρώτες επιτυχημένες δοκιμές των εμβολίων κατά του κορονοϊού, για να εξελιχθεί σήμερα σε πρώτη προτεραιότητα για το αμέσως επόμενο διάστημα.
Ο λόγος για το «υγειονομικό διαβατήριο» το οποίο, όπως όλα δείχνουν, περισσότερο θα αποτελεί «υγειονομική ταυτότητα» καθώς προβλέπεται να χρησιμοποιείται ευρέως και εντός συνόρων.
Τι είναι η υγειονομική ταυτότητα; Στην ουσία πρόκειται για μία βεβαίωση εμβολιασμού, σε έντυπη ή ψηφιακή μορφή, η οποία πιθανότατα σύντομα θα καταστεί απαραίτητη σε πολλές περιοχές του δυτικού τουλάχιστον κόσμου για μια σειρά κοινωνικές λειτουργίες, από τα ταξίδια με αεροπλάνο μέχρι τη διασκέδαση. Στις ΗΠΑ, ίσως ακόμα και για την εργασία.
Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ του CNN Business, ο τεχνολογικός κολοσσός της IBM αναπτύσσει εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα στην οποία θα καταχωρούνται σχετιζόμενα με τον κορονοϊό ιατρικά δεδομένα, όπως η βεβαίωση εμβολιασμού. Τα δεδομένα αυτά θα κωδικοποιούνται σε έναν QR code, ενώ η εν λόγω εφαρμογή θα δίνει στις επιχειρήσεις ή τους οργανισμούς που την χρησιμοποιούν τη δυνατότητα να ζητούν την καταχώρηση και πιο ευαίσθητων στοιχείων, όπως δεδομένα θερμομετρήσεων ή τα αποτελέσματα διενεργηθέντων τεστ για κορονοϊό.
Στο μεταξύ, κάποιες από τις μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρείες παγκοσμίως, όπως οι Cathay Pacific, JetBlue, Lufthansa, Swiss Airlines, United Airlines και Virgin Atlantic συνεργάζονται με την πλατφόρμα Common Trust Network του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ η οποία δημιούργησε το CommonPass app, εφαρμογή που επίσης υπό τη μορφή QR code θα σκανάρεται στα αεροδρόμια προκειμένου να εξακριβωθεί αν ο εκάστοτε ταξιδιώτης έχει εμβολιαστεί.
Πέραν των αεροπορικών μετακινήσεων, οι υγειονομικές ταυτότητες πιθανότατα θα απαιτούνται για την είσοδο σε χώρους συναυλιών, στάδια, κινηματογράφους, ακόμα και χώρους εργασίας. Στις ΗΠΑ, με απόφασή της στις 16 Δεκεμβρίου η Επιτροπή για την Ίση Πρόσβαση στην Εργασία (Equal Employment Opportunity Commission-EEOC), ανεξάρτητη αρχή ιδρυθείσα από το Κογκρέσο, όρισε ότι οι εργοδότες μπορούν να απαιτήσουν από τους εργαζόμενούς τους να εμβολιαστούν ως προϋπόθεση για να δουλέψουν, με μόνη εξαίρεση την αδυναμία για αντικειμενικούς και ιατρικούς λόγους ή σοβαρά θεμελιωμένη θρησκευτική αντίρρηση.
Στην «δική μας» πλευρά του Ατλαντικού, η γαλλική κυβέρνηση προωθεί νομοθετική ρύθμιση η οποία θα επιτρέπει την επιβολή περιορισμού μετακίνησης στοχευμένα σε πολίτες που δεν έχουν εμβολιαστεί σε περιόδους «υγειονομικής έκτακτης ανάγκης». Στη Γερμανία, μέχρι στιγμής η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τάσσεται κατά της σύνδεσης του εμβολιασμού με οποιουδήποτε είδους «προνόμιο», με τον υπουργό Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ ωστόσο να αφήνει να εννοηθεί ότι οι επιχειρήσεις θα μπορούν να θέτουν τους δικούς τους κανόνες.
Στην Ισπανία, ο υπουργός Υγείας ανακοίνωσε ότι τα άτομα που θα αρνηθούν να εμβολιαστούν θα ενταχθούν σε ένα ειδικό μητρώο το οποίο θα κοινοποιείται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ιταλία έχει ανοίξει η συζήτηση περί υποχρεωτικού εμβολιασμού, ενώ στην Ελλάδα ήδη χορηγείται «πιστοποιητικό εμβολιασμού», με τη μορφή απλής βεβαίωσης, σε όσους λαμβάνουν το εμβόλιο το οποίο μετά τη δεύτερη δόση θα δίδεται και σε ψηφιακή μορφή.
Όπως φαίνεται λοιπόν οι κυβερνήσεις των κρατών του δυτικού τουλάχιστον κόσμου σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα του εμβολιασμού με τρόπο παρεμφερή του πώς διαχειρίστηκαν την πανδημία: Αφενός, μεταβιβάζοντας την ευθύνη ατομικά στον καθέναν, απεκδυόμενες οποιαδήποτε υποχρέωση να πείσουν για την ασφάλεια του εμβολίου και τα οφέλη του μαζικού εμβολιασμού.
Αφετέρου, εισάγοντας υπό το πρίσμα της τεχνοκρατικής «ουδετερότητας» την προϋπόθεση παραχώρησης ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, που πλέον ξεφεύγουν από πληροφορίες μετακίνησης και φτάνουν στα βιομετρικά στοιχεία, ως προϋπόθεση για μια στοιχειώδη κοινωνική ζωή. Τη διαδικασία αυτή πιθανότατα θα περιπλέξουν οι εν εξελίξει εμπορικοί και διακρατικοί ανταγωνισμοί, καθώς δημοσιεύματα ήδη σημειώνουν ότι η αναγνώριση ενός ανθρώπου ως εμβολιασθέντα θα συνδέεται με το ποιο εμβόλιο έλαβε.
Πέραν του προφανούς ζητήματος της γιγάντωσης της κρατικής και επιχειρηματικής εξουσίας επί της ζωής, υγείας και ελευθερίας εκατομμυρίων ανθρώπων, η σύνδεση του εμβολιασμού με κοινωνικά «προνόμια» δυσφημεί το ίδιο το επιστημονικό επίτευγμα του εμβολίου, ενισχύοντας τα ρεύματα ανορθολογισμού που ανθίζουν με φόντο την πολιτική εκμετάλλευση της πανδημίας από κράτη, κυβερνήσεις και επιχειρηματικούς κολοσσούς.