▸ Ξημερώματα 28ης Νοεμβρίου 2016 έφυγε από τη ζωή ο σύντροφός μας Τάκης Τσίτσος. Τέσσερα χρόνια μετά, η απουσία του παραμένει αισθητή στο μυαλό και την καρδιά μας.
Ο Τάκης, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ και του γραφείου της, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στάθηκε παλικάρι σε όλες τις μάχες —πολιτικές και προσωπικές— που έδωσε.
Πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς γι’ αυτόν. Για την πολιτική του οξυδέρκεια και την αφοσίωσή του στην υπόθεση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Για τη ζωή του που, από την αρχή ως το τέλος, υπήρξε πάντα συνδεδεμένη με τους αγώνες και το κίνημα. Για τον φίλο και σύντροφο Τάκη, που μπορούσε να σε κάνει να γελάσεις μέχρι δακρύων με κείνο το αιχμηρό του χιούμορ. Για τον Τάκη, που ένα μήνα πριν από το θάνατό του μας αποχαιρέτησε τραγουδώντας μέχρι τα ξημερώματα σε κείνο το αξέχαστο γλέντι που διοργάνωσε.
Ίσως όμως το πιο χαρακτηριστικό στον Τάκη ήταν αυτή η λαχτάρα που τον διέκρινε να ρουφήξει τη ζωή μέχρι το μεδούλι, χωρίς κανέναν συμβιβασμό, ακόμα κι όταν η ασθένεια προσπαθούσε να τον εμποδίσει. Κι αυτή η λαχτάρα σημάδεψε ανεξίτηλα όσους και όσες τον γνωρίσαμε.
Ο Τάκης μας αν και φυσικά απών, μας συντροφεύει όταν συζητάμε, όταν αγωνιζόμαστε και όταν γλεντάμε. Είναι μαζί μας στις πολύωρες διαδικασίες, στο δρόμο και τις παρέες. Στητός και αγέρωχος, μας προκαλεί να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και τα όριά μας. Να ζήσουμε στα γεμάτα, ν’ αγωνιστούμε, να αγαπήσουμε και να τσακωθούμε με πάθος, για να τραγουδήσουμε και να πιούμε μετά αγκαλιασμένοι.
Η θύμησή του μας κάνει να προσπαθούμε να μαντέψουμε τι θα έλεγε και τι θα έκανε σ’ αυτούς τους δύσκολους και περίεργους καιρούς που ζούμε. Ίσως έτσι προσπαθούμε να ξεγελάσουμε το τεράστιο κενό που άφησε πίσω του.
Άσπα Μπινιώρη