▸ Προτού κοπάσει η καταιγίδα του 2008, οι αστικές τάξεις προσπαθούν πάλι να βγάλουν η μία το μάτι της άλλης Γιώργος Παυλόπουλος Τραγελαφική και χαοτική είναι η κατάσταση που επικρατεί μεταξύ των (κατ’ όνομα) «εταίρων» της ΕΕ, γύρω από την κρίση του νέου κορονοϊού. Μετά τα αρχικά μπλόκα στις παραδόσεις του απολύτως αναγκαίου υγειονομικού υλικού προς τις χώρες που πλήττονται περισσότερο, καθώς και τις χιλιάδες άδειες κλίνες ΜΕΘ στον ευρωπαϊκό Βορρά, την ώρα που στον Νότο οι άνθρωποι πεθαίνουν αβοήθητοι και κατά εκατοντάδες, τώρα στο επίκεντρο βρίσκεται η οικονομία και το τι θα γίνει την επόμενη ημέρα. Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο. Έχοντας απόλυτη συνείδηση ότι μια τέτοιας έκτασης και βάθους κρίση θα επιφέρει τεράστιες αλλαγές και ανακατατάξεις, αλλά και με την εμπειρία που τους έχει κληροδοτήσει η αμέσως προηγούμενη κρίση, η στάση που τήρησαν όλοι οι πρωταγωνιστές σε αυτήν και οι συνέπειές της, οι πολιτικές ηγεσίες και οι αστικές τάξεις των «27» έχουν βγάλει από τώρα τα μαχαίρια από τα θηκάρια τους. Παράλληλα, έχουν ήδη χωριστεί σε στρατόπεδα, έτσι ώστε να εμφανιστούν στην αρένα όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι και ισχυροί και να μην πιαστούν στον… ύπνο. Με απλά λόγια: Τα αλυσιδωτά, συγκλονιστικά και πρωτόγνωρα ως τότε γεγονότα που πυροδότησε η έκρηξη του 2008 και συνεχίστηκαν όλη την επόμενη δεκαετία οδήγησαν χώρες ολόκληρες στη χρεοκοπία και στην υπαγωγή τους σε καθεστώς μνημονιακής εποπτείας, ενώ άλλες να δέχθηκαν καίρια πλήγματα και έχασαν σημαντικό έδαφος στον ευρωπαϊκό καπιταλιστικό καταμερισμό. Από την άλλη, η Γερμανία –πρωτίστως– και οι σύμμαχοί της είδαν τις δικές τους μετοχές να ενισχύονται σημαντικά, διασφαλίζοντας σημαντικό και στρατηγικής σημασίας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Όπως είναι, λοιπόν, προφανές, οι χαμένοι θέλουν να αποφύγουν πάση θυσία να επαναληφθεί κάτι ανάλογο, ενώ οι κερδισμένοι επιδιώκουν, στη χειρότερη περίπτωση, να μην χάσουν τα κεκτημένα τους και, στην καλύτερη, να πάρουν ακόμη περισσότερα. Όλα τα άλλα, περί δήθεν «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» και «όλοι μαζί θα το περάσουμε», είναι παραμύθια για αφελείς και αμετανόητους ευρωλάγνους! Σε κάθε περίπτωση, ακριβώς επειδή όλοι ξέρουν τώρα, η σύγκρουση είναι πιο σφοδρή, σε βαθμό που αρκετοί να προβλέπουν πως θα θέσει σε μεγαλύτερο κίνδυνο το οικοδόμημα της ΕΕ και του ευρώ. Η ουσία της φαίνεται να συμπυκνώνεται και να αποτυπώνεται σε αυτό που αποκαλείται «ευρω-ομόλογο». Ιταλία και Ισπανία, έχοντας στο πλευρό τους και άλλες χώρες που έχουν «καεί», όπως η Ελλάδα, αλλά και σύμμαχό τους (μέχρι στιγμής) τη Γαλλία, ζητούν την έκδοση κρατικού χρέους –δηλαδή ομολόγων– που θα συνοδεύεται από πανευρωπαϊκή εγγύηση. Έτσι, επιχειρούν να «μοιράσουν» τον κίνδυνο και ταυτόχρονα να θωρακιστούν πιο αποτελεσματικά απέναντι στις απειλούμενες κοινωνικές εκρήξεις, εκτιμώντας ότι το δικό τους εγχώριο σύστημα είναι πιο ασθενές και ευάλωτο. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι εάν κάποια στιγμή υπάρξει πρόβλημα ή, πολύ περισσότερο, άρνηση στην εξυπηρέτηση του νέου χρέους, τότε υπόλογο έναντι των «αγορών» και των «επενδυτών» θα είναι και το Βερολίνο. Κάτι τέτοιο, όμως, αποτελεί σενάριο-εφιάλτη για το γερμανικό κεφάλαιο, την κυβέρνησή του και –δυστυχώς– για μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Όλοι όσοι έχουν γαλουχηθεί με βάση το «σύνδρομο της Βαϊμάρης», εξακολουθούν να εμφορούνται –όσο κι αν δεν το παραδέχονται επισήμως– από τη θεωρία των ανώτερων και είναι πεισμένοι για τη δύναμή τους που θα τους επιτρέψει κάποια στιγμή να κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για την ώρα και ενόψει του Γιούρογκρουπ της Τρίτης και της προθεσμίας που έχει δοθεί, έως το τέλος της επόμενης εβδομάδας, να παρουσιαστεί μια νέα συμβιβαστική πρόταση, οι νικητές της επόμενης κρίσης μοιάζουν να διατηρούν το πλεονέκτημα. Αξιοποιώντας το χαρτί της ομοφωνίας στα συμβούλια της ΕΕ και των δικών τους συμμαχιών, ουσιαστικά πετούν το μπαλάκι στη Ρώμη, τη Μαδρίτη και, κυρίως, το Παρίσι, προκαλώντας τους ουσιαστικά να φτάσουν στη ρήξη — εάν τολμούν. Αλλιώς, επιμένουν ότι κάθε βοήθεια θα πρέπει να συνοδεύεται από όρους, δηλαδή μνημόνια, κάτι που προβλέπει ρητά και ο ESM. Πολύ δύσκολα, πάντως, οι «27» θα αποφασίσουν μόνοι τους να διαλύσουν αυτό που οι ίδιοι έχουν φτιάξει. Για τους λαούς, όμως, τώρα είναι μια μεγάλη ευκαιρία. Όντας και αυτοί πιο έμπειροι, να γεμίσουν το ρήγμα με εκρηκτικά και να τινάξουν στον αέρα την αντιδραστική και αντιδημοκρατική ΕΕ και το νόμισμά της!
Χάρις, Μπάιντεν και Δημοκρατικοί: «Όχι» στον Τραμπ, «ναι» στις θέσεις του
Γιώργος Παυλόπουλος Φάκελος: Εκλογές ΗΠΑ Είναι οι επερχόμενες εκλογές οι πιο κρίσιμες των τελευταίων πολλών ετών για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ισχυρίζονται αρκετοί αναλυτές;...
Συνεχίστε