του Θανάση Σκαμνάκη
Μια ιστορία του Μπωντλαίρ για το Παρίσι (Η μελαγχολία του Παρισιού, εκδ. Ερατώ) με ορατές (και κάποιες αόρατες) προεκτάσεις. Τίτλος: «Ποιά είναι η αληθινή;».
«Γνώρισα κάποια Μπενεντίκτα, που σκορπούσε σ’ όλη την ατμόσφαιρα το ιδανικό, και που τα μάτια της μετέδιδαν ολόγυρα την επιθυμία για μεγαλείο, για ομορφιά, για δόξα, για κάθε τι που μας κάνει να πιστεύουμε στην αθανασία.
Αλλά αυτή η θαυματουργή κοπέλα ήταν υπερβολικά ωραία για να ζήσει πολύ. Και έτσι, πέθανε λίγες μέρες αφότου την γνώρισα, και την έθαψα εγώ ο ίδιος, μια μέρα που η άνοιξη κουνούσε το θυμιατήρι της ως μέσα στα νεκροταφεία. Εγώ την έθαψα, καλά κλεισμένη μέσα σ’ ένα φέρετρο από ξύλο αρωματικό και άφθαρτο σαν τα ινδικά σεντούκια.
Και όπως τα μάτια μου έμεναν καρφωμένα στο μέρος όπου ήταν παραχωμένος ο θησαυρός μου, είδα έξαφνα ένα κορίτσι που έμοιαζε καταπληκτικά στην πεθαμένη, και που, χτυπώντας δυνατά τα πόδια πάνω στο φρέσκο χώμα με μια υστερική κι αλλόκοτη βιαιότητα, έλεγε ξεσπώντας σε γέλια: “Εγώ είμαι η αληθινή Μπενεντίκτα! Εγώ είμαι! Ένα σπουδαίο παλιοθήλυκο! Και για να τιμωρηθεί η τρέλα σου κι η τύφλωσή σου, θα μ’ αγαπάς έτσι όπως είμαι!”
Αλλά εγώ, μανιασμένος απάντησα: “Όχι! όχι! όχι!”. Και για να τονίσω περισσότερο την άρνησή μου, χτύπησα τη γη με το πόδι μου βίαια, που η γάμπα μου χώθηκε μέχρι το γόνατο στο πρόσφατο μνήμα, και, σαν παγιδευμένος λύκος, μένω προσκολλημένος, ίσως για πάντα, στον τάφο του ιδανικού».
Η ορατή προσπάθεια του ποιητή είναι να εμφανίσει τη διαλεκτική της ζωής και του ιδανικού. Ποτέ δεν υπάρχει μόνη της η μία εκδοχή. Η απόλυτη εξιδανίκευση («υπερβολικά ωραία για να ζήσει πολύ»), συνεπάγεται και μια διάψευση («ένα σπουδαίο παλιοθήλυκο»), και εν τέλει η προσκόλληση στην εξιδανίκευση οδηγεί σε αδιέξοδο («σαν παγιδευμένος λύκος»). Μια διττή πορεία, που επιζητεί μια λύση. Πάντα. Σαν ο μόνος τρόπος για να μην εντιαφιαστεί κανείς μαζί με το (κατασκευασμένο) ιδανικό του. Αλλά και να παραμείνει πιστός (στο ιδανικό).
Όσο για τις αόρατες προεκτάσεις, μένουν μετέωρες πάντα και προς συνεχή αναζήτηση. Καθένας και μια προέκταση. Με βάση τη ζωή του, τη ζωή μας!