ΑΝΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΑ
Ο λεγόμενος τρομονόμος αποτελεί εισαγωγή στην ελληνική νομοθεσία διεθνών και ευρωπαϊκών συμφωνιών που κωδικοποιούνται στον ποινικό κώδικα από το άρθρο 187 και 187Α άρθρα, τα οποία συνεχώς τροποποιούνται από τις κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, ενσωματώνοντας ευρωπαϊκές οδηγίες που στόχο έχουν να καταστείλουν το εργατικό κίνημα και όποιον αντιστέκεται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η ποινικοποίηση των αγώνων και του φρονήματος αποτελεί πάγια τακτική των καθεστώτων που θέλουν να βγάλουν στην παρανομία όποιον αγωνίζεται ενάντια στην επίθεση της αστικής τάξης. Χαρακτηριστικό νομοθετικό παράδειγμα στην Ελλάδα αποτέλεσε στο παρελθόν το «ιδιώνυμο», βάσει του οποίου διώκονταν και φυλακίζονταν κομμουνιστές για τη δράση τους για δεκάδες χρόνια.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον ποινικό κώδικα, θεωρείται «τρομοκράτης» όποιος διαπράττει είτε κακουργήματα είτε και πλημμελήματα, «με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατόν να βλάψουν σοβαρά μία χώρα ή ένα διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού». Με αυτή τη διάταξη, εισάγεται επί της ουσίας η δίωξη του φρονήματος καθώς το αν ο δράστης « έχει σκοπό να βλάψει τη χώρα» κρίνεται αποκλειστικά από τις δικαστικές αρχές. Αποτελεί δε μια αόριστη έννοια που μπορεί να ενοχοποιήσει οποιαδήποτε πολιτική δράση – από μια διαδήλωση και μια απεργία, μέχρι τις μαθητικές καταλήψεις. Ο δράστης δεν δικάζεται σαν «κατηγορούμενος», αλλά σαν «ύποπτος» και από το «δίκαιο της απόδειξης» εισερχόμαστε στο «δίκαιο των ενδείξεων». Πρόκειται ουσιαστικά για ένα «αντισύνταγμα», που στόχο έχει να δημιουργήσει γκρίζες ζώνες νομιμότητας, με τις οποίες αν έλθει σε αντιπαράθεση ο πολίτης, θα αναγκαστεί να εκχωρήσει το σύνολο των δικαιωμάτων του στο κράτος στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας.
Μεταξύ των αδικημάτων του τρομονόμου περιλαμβάνονται, για παράδειγμα, οι βαριές σωματικές βλάβες, μια κατηγορία που είναι εξαιρετικά συνήθης για τους συλληφθέντες αγωνιστές σε απεργίες και κινητοποιήσεις. Περιλαμβάνεται, επίσης, η διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, μια επίσης συνήθης κατηγορία στους συλληφθέντες των κινημάτων. Επίσης, έχει ενταχθεί η έννοια της συνδικαλιστικής δράσης στις διατάξεις του τρομονόμου ενώ ως ψυχική συνδρομή στα εγκλήματα του 187 και 187Α ΠΚ νοείται ακόμα και η απλή παρουσία προσώπου που δεν συμμετείχε στη διάπραξη αδικημάτων. Τέλος, το κριτήριο του λευκού ποινικού μητρώου ως λόγου για την ελάφρυνση της ποινής ακυρώνεται, καθώς πλέον στα αδικήματα του τρομονόμου εξετάζεται το σύνολο της ατομικής και κοινωνικής ζωής του κατηγορούμενου, με κριτήρια προφανώς που αφήνουν τεράστιο περιθώριο αυθαιρεσίας στις δικαστικές αρχές, όπως φάνηκε και από την υπόθεση της Ηριάννας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα μπορούσε να λείπει από το παιχνίδι όξυνσης της καταστολής και τρομοκρατίας των αγωνιστών, καθώς αποπειράθηκε να σκληρύνει το πλαίσιο του τρομονόμου, πλήττοντας την ελευθερία των ΜΜΕ, εντάσσοντας τα δημοσιεύματα «που διεγείρουν ή προκαλούν σε πράξεις τρομοκρατίας» στην έννοια των άρθρων 187 και 187Α. Βέβαια, η κατακραυγή της κοινής γνώμης οδήγησε σε αναδίπλωση της κυβέρνησης προς το παρόν, αλλά οι διαθέσεις της έχουν δηλωθεί πλέον ανοιχτά, καθώς η αλλαγή αυτή αποτελεί ευρωπαϊκή οδηγία και η κυβέρνηση, αν δεν εμποδιστεί από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, θα επιχειρήσει εκ νέου να την θεσμοθετήσει.
Αν, όπως γράφει ο Πασουκάνις, «η υπεράσπιση των λεγόμενων αφηρημένων αρχών του νομικού συστήματος είναι η πιο γενική μορφή της υπεράσπισης των γενικών συμφερόντων της αστικής τάξης» , τότε για τους «από κάτω» που παλεύουν για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, η αμφισβήτηση και η πάλη για την ανατροπή του «τρομονόμου» αποτελεί όρο και προϋπόθεση για την διασφάλιση της ελευθερίας της συνδικαλιστικής δράσης, της ελευθερίας του λόγου, της πολιτικής έκφρασης, αλλά εν τέλει, ακόμη και της ίδιας της οργανωμένης πάλης. Η πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες δεν μπορεί παρά να περνάει μέσα από το κίνημα και την επιβολή των αναγκών της πληττόμενης πλειοψηφίας ενάντια στην αστική δημοκρατία στο σύνολό της, καθώς ό,τι δικαίωμα έχει κατοχυρωθεί είναι αποτέλεσμα επιβολής συσχετισμών στην ταξική πάλη, αποτέλεσμα ανόδου του εργατικού κινήματος και κατάκτησης νικών.
Την προηγούμενη Δευτέρα, όταν ο Πρόεδρος του πενταμελούς εφετείου αναστολών ανακοίνωσε πως απορρίπτεται το νέο αίτημα αποφυλάκισης της Ηριάννας και του Περικλή, έπεσε παγωμάρα μέσα στην κατάμεστη αίθουσα. Για λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι να ξεσπάσει η έκρηξη οργής των παρευρισκομένων. Που εξέφραζε τα συναισθήματα οργής και αγανάκτησης μιας ολόκληρης γενιάς, που έβλεπε πως δυο νέοι άνθρωποι παρέμεναν φυλακισμένοι χωρίς λόγο ουσιαστικά, με μόνο σκοπό την κατατρομοκράτηση των υπολοίπων. Τώρα, οι δύο νέοι θα πρέπει να περιμένουν τον Μάρτιο, όταν θα εκδικασθεί η έφεση στην πρωτόδικη καταδίκη τους σε 13 χρόνια φυλακής για συμμετοχή στη «Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς», μια καταδίκη που αναγνωρίζεται πλατιά πλέον πως είναι έωλη.
«Η Ηριάννα και ο Περικλής είναι οι σύγχρονοι “πολιτικοί κρατούμενοι” της νέας γενιάς. Οι αγώνες θα τους απελευθερώσουν!», τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση. «Η απόφαση αυτή δεν είναι τυχαία ή απλώς κάποιων “κακών δικαστών”. Αποτελεί προϊόν ενός ολοένα και πιο αντιδραστικού “βαθέος δικαστικού κράτους”, που αυτονομείται και την ίδια στιγμή συνδέεται βαθιά με τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και το μαζικό κοινωνικό εκφασισμό της εποχής μας, που ανδρώνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ, αλλά και στην Ελλάδα», τονίζει το ΝΑΡ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ψέλισε πως η δικαστική απόφαση βρίσκεται σε «πλήρη αναντιστοιχία με το κοινό περί δικαίου αίσθημα και πλήττει κατάφωρα την εμπιστοσύνη των πολιτών στο θεσμό της Δικαιοσύνης»! Λίγες ώρες αργότερα όμως ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, είπε πως «το φαινόμενο της τρομοκρατίας τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει καταστάσεις που πρέπει να ελεγχθούν, δεν είναι κάτι απλό, ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι ξεφεύγει πάρα πολύ από την τρομοκρατία που γνωρίσαμε τη δεκαετία του ’70. Παίρνει άλλες διαστάσεις σήμερα με τον ISIS και τους τζιχαντιστές (…) Επομένως, θεωρώ ότι το νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει (σ.σ. ο τρομονόμος), ανεξάρτητα αν θέλει εκσυχρονισμό ή κάτι περισσότερο, είναι αυτό που ανταποκρίνεται σε ένα κοινωνικό πρόβλημα που απασχολεί τις κοινωνίες της Δύσης»! Αρα ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει επίσημα την αναγκαιότητα του τρομονόμου, με τον οποίο καταδικάστηκαν οι Ηριάννα και Περικλής.
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά υπεύθυνη γι’ αυτή την απόφαση γιατί εξακολουθεί να διατηρεί σε ισχύ όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που δίνει τη δυνατότητα στο κράτος των δικαστών, να στέλνει αθώους στη φυλακή με αμβισβητούμενες αποδείξεις στο όνομα της “καταπολέμησης της τρομοκρατίας”, εδραιώνοντας με αυτό τον τρόπο τον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή», τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την απόφαση καταδίκασε και το ΚΚΕ, ενώ φοιτητές του ΜΑΣ προχώρησαν την Τρίτη σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Μια σειρά φοιτητικοί σύλλογοι, με προτάσεις της ΕΑΑΚ, έχουν ήδη κινητοποιηθεί. Η απάντηση στο σύγχρονο κράτος του ζόφου θα δοθεί από το μαζικό κίνημα.
