Ζαν Πολ-Γκοτιέ: Δεν νικάς τη Λεπέν εφαρμόζοντας την πολιτική της

Η θεσμική Αριστερά εγκατέλειψε τον αγώνα κατά του Εθνικού Μετώπου στο πεδίο. Οι πολιτικές γκετοποίησης των μεταναστών, που ασκήθηκαν τόσο από τη Δεξιά όσο και από την Αριστερά, συντελούν στην αποτυχία τους, τονίζει στο Πριν ο Γάλλος καθηγητής Ιστορίας Ζαν-Πολ Γκοτιέ. Ο Γκοτιέ είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη γαλλική Ακροδεξιά, υπήρξε ενεργός στο αντιφασιστικό κίνημα και συμμετέχει στο ΝΡΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΛΙΤΣΑ ΦΡΥΔΑ

 Η απαξίωση των πολιτικών τροφοδοτεί τη Λεπέν

 Από πού αντλεί την επιρροή της η Λεπέν;

Στο λόγο της κατά τη λήξη του 15ου Συ­νεδρίου του Εθνικού Μετώπου το Νοέμ­βριο του 2014, η Μαρίν Λεπέν δήλωνε πως «η πολιτική ζωή στη Γαλλία κτυπά στο ρυθμό του Εθνικού Μετώπου» και πως οι ιδέες του έχουν κατακτήσει τον δημόσιο χώρο. Η Λε­πέν αντλεί την επιρροή της από πολλά στοι­χεία. Πρώτο στοιχείο αποτελεί η απαξίωση της γαλλικής πολιτικής τάξης, η οποία είναι ανίκανη να απαντήσει στις προσδοκίες του λαού. Ένα μέρος της γαλλικής κοινής γνώμης λέει: «Δοκιμάσαμε τα πάντα», επομένως για­τί όχι και το Εθνικό Μέτωπο; Εξάλλου, η Λε­πέν χρησιμοποιεί ένα λόγο πολύπλευρο, που απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές κατηγορί­ες και ιδιαίτερα στους οικονομικά ασθενέστε­ρους, οι οποίοι αισθάνονται να έχουν θυσι­αστεί και ξεχαστεί από τις διάφορες διαδοχι­κές κυβερνήσεις τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς (σ.σ.: στον συνήθη πολιτικό λόγο στη Γαλλία το Σοσιαλιστικό Κόμμα περιλαμ­βάνεται στην Αριστερά). Το Εθνικό Μέτωπο απέδειξε πως ξέρει να λειτουργεί οπορτουνι­στικά, αναπτύσσει πολύ μεγάλη προσαρμο­στικότητα. Όπως διευκρινίζει ο Λουί Αλιό, ηγετικό στέλεχός του: «Προσπαθεί να προ­σαρμόζεται στην πραγματικότητα του πεδίου».

Ποιες πολιτικές θέσεις προβάλλει η Λεπέν;

Η Λεπέν αναπτύσσει τυπικές θέσεις της άκρας Δεξιάς οι οποίες βρίσκονται στην καρ­διά του λογισμικού του Εθνικού Μετώπου: ρατσισμός, ξενοφοβία, ασφάλεια, ταυτότη­τα και αντιισλαμισμός, θέσεις κατά της μετα­νάστευσης και εθνική προτεραιότητα. Ο λό­γος της μπορεί να χαρακτηριστεί «εθνικολαϊ­κός» και είναι προσανατολισμένος στην απα­σχόληση, στον αγώνα κατά της ανεργίας και της κοινωνικής εξαθλίωσης, στην υπεράσπι­ση της αγοραστικής δύναμης, στη διασφάλι­ση των επιχειρήσεων που απειλούνται από την παγκοσμιοποίηση, στην υπεράσπιση των μικρών επιχειρηματιών και βιοτεχνών, στην καταγγελία των χρηματοπιστωτικών αγορών που στραγγαλίζουν την οικονομία, στον εξα­ναγκασμό των επιχειρήσεων που κάνουν απο­λύσεις για οικονομικούς λόγους να επιστρέ­ψουν τις κρατικές ενισχύσεις που έχουν λά­βει, στην υπεράσπιση των συντάξεων, στην εφαρμογή μιας πολιτικής προστατευτισμού, στην αποκατάσταση των συνόρων για να σω­θούν οι θέσεις εργασίας και να αντιμετωπιστεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός και η παγκοσμιο­ποίηση, στην απόρριψη του «ιμπεριαλισμού των Βρυξελλών και της Γερμανίας». Δεν προ­χωρά όμως σε καταγγελία του καπιταλιστικού συστήματος. Η «νέα κοινωνική και οικονο­μική τάξη» που ευαγγελίζεται είναι καπιταλι­σμός. Όπως ο φασισμός, που είναι πρόγονός του, το Εθνικό Μέτωπο αμφισβητεί τη θέση και το ρόλο των μεγάλων κεντρικών συνδικά­των, αποκαλύπτοντας το πραγματικό του πρό­σωπο, που είναι βασικά αντεργατικό.

 Ενισχύεται η Λεπέν από την επιδεινούμε­νη οικονομική και κοινωνική κατάσταση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων;

Η Μαρίν Λεπέν αναπτύσσει αυτό που ο Λουί Αλιό ονομάζει «κοινωνική της ευαι­σθησία». Δηλώνει πως απευθύνεται στους «αόρατους και στους ξεχασμένους» και πως υπερασπίζεται «την πραγματική χώ­ρα» (οι Γάλλοι) ενάντια στη «νομική χώ­ρα» (η πολιτική τάξη). Λένε: ψηφίζω Εθνι­κό Μέτωπο σημαίνει ψηφίζω για την απα­σχόληση. Ψηφίζω τους Ρεπουμπλικάνους και το Σοσιαλιστικό Κόμμα σημαίνει ψηφί­ζω για τα αφεντικά. Ψηφίζω άκρα Αριστε­ρά σημαίνει ψηφίζω για την εργατιά και τη μετανάστευση. Η υπεράσπιση της απα­σχόλησης δεν είναι κάτι καινούργιο στο πρόγραμμα του ΕΜ. Ήδη από το 1978, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν ζητούσε «προτεραιότη­τα στην απασχόληση για όλους» (δηλα­δή μόνο για τους Γάλλους). Το ΕΜ επα­ναλαμβάνει τα λόγια του Ζακ Ντοριό, ηγέ­τη του Γαλλικού Λαϊκού Κόμματος (φασι­στικό κόμμα), ο οποίος δήλωνε τη δεκαε­τία του 1930: «Εκεί όπου μια θέση εργασί­ας μπορεί να καλυφθεί από Γάλλο, καμιά πρόσληψη μετανάστη».

Πώς αξιοποιεί το προσφυγικό;

Για το Εθνικό Μέτωπο δεν υπάρχουν πρόσφυγες, αλλά μετανάστες, μουσουλ­μάνοι. Το ΕΜ σκοπεύει να καταπολεμήσει τη μετανάστευση, που τη θεωρεί παράγο­ντα ανασφάλειας και απειλής για τη γαλλι­κή ταυτότητα. Η Μαρίν Λεπέν, όπως και ο πατέρας της, επισείει την απειλή ενός «με­ταναστευτικού τσουνάμι». Γι’ αυτήν υπάρ­χει σήμερα στη Γαλλία και στην Ευρώπη «μια μεταναστευτική εισβολή», ένας πραγ­ματικός «κίνδυνος» κατοχής του εθνικού εδάφους, όπως το 1940, και εξισλαμισμού της χώρας σε σύντομο ή λιγότερο σύντομο χρονικό διάστημα. Το Εθνικό Μέτωπο εμ­φανίζεται επομένως ως ο μοναδικός φορέ­ας που ενσαρκώνει την αντίσταση.

Πώς στέκεται απέναντι στην Ευρωπαϊ­κή Ένωση;

Η Μαρίν Λεπέν χαρακτηρίζει την ΕΕ «ευρωπαϊκή απάτη, δημιούργημα του Φρανκενστάιν» και ο Λουί Αλιό «ευρωπα­ϊκή σοβιετική ένωση». Η θέση του Εθνι­κού Μετώπου έχει τροποποιηθεί, με βάση και τις διεθνείς εξελίξεις. Το 1973 ο Ζαν-Μαρί Λεπέν έβλεπε την ενωμένη Ευρώ­πη ως το προπύργιο κατά του μπολσεβικι­σμού. Το 1974 δήλωνε πως «η ανεξαρτη­σία της χώρας μας είναι συνδεδεμένη με εκείνη της Ευρώπης και της Δύσης». Με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η κατάσταση αλλάζει. Στο εξής για το Εθνικό Μέτωπο ο εχθρός που πρέπει να ηττηθεί είναι η Ευ­ρώπη, το Μάαστριχτ και το ευρώ. Η ΕΕ εί­ναι ένας παράγοντας διάλυσης των εθνών, ο Δούρειος Ίππος του άκρατου φιλελευθε­ρισμού, «ο προθάλαμος ενός κράτους κα­θολικού, ολοκληρωτικού, παγκόσμιου». Εί­ναι λοιπόν επείγον για το ΕΜ η Γαλλία να βγει από «αυτόν το ζυγό, από αυτό το τε­χνητό κατασκεύασμα». Κατά τη Μαρίν Λε­πέν, πρέπει να ξαναχτιστεί «μια πραγματική Ευρώπη», δηλαδή μια Ευρώπη με ταυτό­τητα, αυτονομία και αλληλεγγύη, μια Ευ­ρώπη καρπός της ελληνορωμαϊκής και χρι­στιανικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Ένας από τους άξονες της καμπάνιας της είναι το «Όχι στις Βρυξέλλες. Ναι στη Γαλλία». Η ΕΕ έβαλε τη «Γαλλία υπό κηδεμονία» και οι Γάλλοι ηγέτες «συμπεριφέρονται ως σκλάβοι». Το ΕΜ αξιώνει την έξοδο από το ευρώ, που προκάλεσε την αποβιομηχάνιση της Γαλλίας, τη μαζική αύξηση της ανεργί­ας σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Η έξο­δος από το ευρώ πρέπει να τεθεί σε δημο­ψήφισμα. Το ΕΜ είναι υποστηρικτής μιας Ευρώπης λευκής και χριστιανικής!

Υπάρχουν πίσω από το Εθνικό Μέτωπο και τη Λεπέν αστικά συμφέροντα που την υποστηρίζουν;

Η καπιταλιστική μπουρζουαζία δεν υποστηρίζει τη Λεπέν. Η γαλλική εργοδο­σία είναι εντελώς αντίθετη με το οικονομι­κό της πρόγραμμα, με τις θέσεις της για την ΕΕ, με τη θέλησή της να βγει από το ευρώ (Frexit) αλλά και με το πρόγραμμά της, που διακρίνεται από κάποιον κρατισμό: «Ισχυ­ρό κράτος». Η μεγάλη εργοδοσία θεωρεί ότι το οικονομικό της πρόγραμμα δεν εί­ναι υλοποιήσιμο. Οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης, ενώ η Λεπέν αυτοανακηρύσσεται «εχθρός» της. Όσο για την αντιμεταναστευτική της πολι­τική, η εργοδοσία χρειάζεται πάντα φθη­νά εργατικά χέρια για εργασίες χαμηλής εξειδίκευσης. Τα αστικά κόμματα προβάλ­λουν τον ίδιο τύπο επιχειρημάτων με τους μεγαλοεργοδότες. Παρ’ όλα αυτά ο Νικο­λά Σαρκοζί δεν είχε διστάσει να αντιγράψει το πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου και να δημιουργήσει υπουργείο Μετανάστευ­σης και Εθνικής Ταυτότητας για να αρπά­ξει τις ψήφους των εθνικιστών.

Αντιπαλεύουν οι δυνάμεις της Αριστεράς το Εθνικό Μέτωπο;

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα καταγγέλλει την αντιμεταναστευτική πολιτική, την ευ­ρωπαϊκή πολιτική και την οικονομική πολι­τική του ΕΜ. Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν θεωρεί τον εαυτό του ως το καταλληλότερο προ­πύργιο ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο, που είναι ένα φασιστικό κόμμα. Εδώ και πολύ καιρό η θεσμική Αριστερά εγκατέλειψε τον αγώνα κατά του Εθνικού Μετώπου στο πε­δίο. Οι πολιτικές του αποκλεισμού και της κοινωνικής και εθνικής γκετοποίησης των μεταναστών, που ασκήθηκαν από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της 5ης Δημοκρατί­ας, τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστε­ράς, είναι ένας από τους λόγους της απο­τυχίας τους, η οποία οξύνεται όταν εκείνοι που επιχειρούν να αντιμετωπίσουν το ΕΜ χρησιμοποιούν τα δικά του επιχειρήματα. Για παράδειγμα, ο Ολάντ και ο νόμος του για την αφαίρεση της ιθαγένειας, ο Μανου­έλ Βαλς και οι δηλώσεις του για τους Ρο­μά. Έτσι, το ΕΜ μπορεί να διατυμπανίζει ότι κέρδισε τη μάχη των ιδεών. Αν το Εθνι­κό Μέτωπο κατάφερε να πείσει τους εκλο­γείς στο πεδίο της ξενοφοβίας και του ρα­τσισμού, είναι γιατί η Αριστερά είναι ανίκα­νη να προτείνει κάποια εναλλακτική. Ωστό­σο, από την πλευρά του συνδικαλισμού έχει ξεκινήσει μια αντεπίθεση με επιχειρήματα που αναλύουν το πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου και συνελεύσεις ενωτικών σχη­μάτων ιδιαίτερα στο χώρο των εκπαιδευ­τικών, που συνένωσαν τη CGT, τη CNT, την Ενωτική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (FSU) και το Συνδικάτο Solidaire (Αλλη­λεγγύη). Στο πεδίο είναι πολύ δύσκολο να διεξάγεις μια ενωτική αντεπίθεση και να κι­νητοποιήσεις κόσμο, έστω και αν κάποιες οργανώσεις της άκρας Αριστεράς, όπως το NPA και οι libertaires (ελευθεριακοί), αλλά και αντιρατσιστικές συλλογικότητες εξακολουθούν να απευθύνουν εκκλήσεις για κινητοποίηση και ενότητα. Στον αντι­φασιστικό χώρο χρειάζεται να οικοδομή­σουμε ξανά τα πάντα.