του Γιάννη Ελαφρού
Με μεγάλη διαδήλωση στις 15 Νοέμβρη, από το Πολυτεχνείο προς την αμερικανική πρεσβεία, θα «υποδεχθεί» λαός και νεολαία τον Μπάρακ Ομπάμα, ανοίγοντας με τον καλύτερο τρόπο το φετινό τριήμερο των εκδηλώσεων για την εξέγερση του Νοέμβρη του ‘73. Ήδη η σύσκεψη αγώνα, που κάλεσε η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων για το συντονισμό και συζήτησε την ανάπτυξη της εργατικής πάλης, αποφάσισε να απευθύνει κάλεσμα σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία για συνδιοργάνωση και συμμετοχή στις αντιπολεμικές, αντιιμπεριαλιστικές, αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.
Πρωτοβουλία κινητοποίησης ανέλαβε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία συγκάλεσε σύσκεψη πολιτικών οργανώσεων και κινήσεων της Αριστεράς την περασμένη Τρίτη. Στη σύσκεψη συμμετείχαν εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντιπροσωπείες της ΛΑΕ, του Εργατικού Αγώνα, της Ένωσης Δικαίων και της ΟΚΔΕ και υπήρχε κοινή κατάληξη για την ανάγκη κινητοποίησης λαού και νεολαίας και για τη διοργάνωση πορείας στις 15 Νοέμβρη, με αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Τη συμφωνία τους εξέφρασαν επίσης στο κάλεσμα για διαδήλωση στις 15 Νοέμβρη το ΕΕΚ και το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα. Αντίστοιχα, την Τετάρτη σε σύσκεψη που είχε καλέσει η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία παρευρέθηκε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού, όπου επίσης υπήρξε κατάληξη για κινητοποίηση στις 15 Νοέμβρη.
Μέχρι την ώρα που έκλειναν αυτές οι γραμμές δεν είχε ανακοινωθεί κινητοποίηση από την πλευρά του ΚΚΕ. Αλλά ας θυμηθούμε τι είχε γίνει στην προηγούμενη επίσκεψη αμερικανού προέδρου στην Αθήνα:
Στις 19 Νοέμβρη 1999, όταν το αεροσκάφος του Προέδρου των ΗΠΑ, με τον Μπιλ Κλίντον και τη συνοδεία του προσγειωνόταν στο Ελληνικό, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές είχαν κατακλύσει την πλατεία Συντάγματος, τη Σταδίου και την Πανεπιστημίου, ύστερα από κάλεσμα πρώτο της ΕΕΔΥΕ, του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ (που είχαν τα μαζικότερα μπλοκ), δεύτερο 31 οργανώσεων της Αριστεράς (κυρίως από το χώρο της εκτός των τειχών Αριστεράς, ύστερα από πρωτοβουλία του ΝΑΡ και του ΜΕΡΑ) που συγκέντρωσαν χιλιάδες αγωνιστές, τρίτο του Συνασπισμού. Η κυβέρνηση Σημίτη είχε απαγορεύσει την πορεία από το Σύνταγμα προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Όταν οι διαδηλωτές του ΚΚΕ επιχείρησαν να περάσουν το αστυνομικό μπλόκο στα λουλουδάδικα, δέχθηκαν χημικά και απωθήθηκαν. Την ίδια ώρα η ασφάλεια του Κλίντον δεν έδινε άδεια για να βγει ο πρόεδρος από το αεροσκάφος! Όχι, τουλάχιστον μέχρι να εκκαθαριστεί το κέντρο της Αθήνας.
Τότε η άθλια κυβέρνηση Σημίτη αποφάσισε να προχωρήσει σε μια τρομερή αστυνομική επιχείρηση καταστολής, εκκαθάρισης όλου του κέντρου από τους διαδηλωτές, τους οποίους κυνήγησε μέχρι το Γκάζι(!), με βροχή χημικών και όλες τις διμοιρίες ΜΑΤ. Η εικόνα του «προοδευτικού» Κλίντον επλήγη ανεπανόρθωτα, καθώς οι σκηνές με τους «ιθαγενείς» που διαδήλωναν και τους δρόμους της Αθήνας γεμάτους καπνούς και φλόγες, έκαναν τον γύρο του κόσμου…
Δεν πρόκειται για μια εθιμοτυπικη επίσκεψη
Ο ερχομός του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στις 15 Νοέμβρη στην Αθήνα σφραγίζει τις εξελίξεις στην Ελλάδα το επόμενο διάστημα. Δεν πρόκειται για μια εθιμοτυπική επίσκεψη, στο τέλος της θητείας του πρώτου αφροαμερικανού προέδρου, το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ δεν λειτουργεί έτσι: σε μια περίοδο και σε μια περιοχή με καυτές εκκρεμότητες και αντιπαραθέσεις, οι όποιες κινήσεις έχουν ουσιαστική στόχευση. Ποιοι είναι λοιπόν οι βασικοί στόχοι της αμερικανικής πολιτικής, τους οποίους έρχεται να προωθήσει ο Μπαράκ Ομπάμα;
Καταρχήν, η ισχυροποίηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σε ολόκληρο το τόξο που ξεκινά από τη Βόρεια Αφρική (Λιβύη), πιάνει τη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ κλπ.) και καταλήγει στην Ουκρανία και στη Βαλτική, στα σύνορα με τη Ρωσία. Σε όλη αυτή τη διακεκαυμένη ζώνη (και όχι μόνο) αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια (και πρόκειται να αναπτυχθούν ακόμα περισσότερο στο άμεσο μέλλον) στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και πολιτικές επιλογές περικύκλωσης της Ρωσίας, που βεβαίως αντιδρά και αντεπιτίθεται, όπως έγινε στην Κριμαία αλλά και στη Συρία. Ο αμερικανικός καπιταλισμός, ηγεμονική αλλά σε σχετική υποχώρηση δύναμη του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος, απαιτεί από όλους τους συμμάχους του και ειδικά από την Ελλάδα με την κρίσιμη γεωγραφική θέση, τη στρατηγική βάση της Σούδας και την αξιόμαχη ακόμα πολεμική μηχανή (ειδικά στο ναυτικό) να συμμετέχουν στα σχέδια αυτά. Ο συνωστισμός πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από την μια και της Ρωσίας από την άλλη στην ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία προκαλεί μεγάλη ανησυχία και αποκαλύπτει και τον πραγματικό σκοπό του ερχομού του στολίσκου του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο (με την ένθερμη υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης): ήδη τρία πολεμικά πλοία, απ’ αυτά που δήθεν είχαν έρθει για να αποτρέψουν την μετακίνηση των προσφύγων, παρακολουθούν το ρωσικό στόλο. Πιο συγκεκριμένα για την περιοχή μας, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει ανοίξει τους Ασκούς του Αιόλου, συμβάλλοντας στην ουσιαστική διάλυση τριών κρατών μέχρι τώρα (Ιράκ, Συρία, Λιβύη), που βουλιάζουν σε ατελείωτους εμφύλιους-διεθνείς πολέμους, με τρομερές καταστροφές, εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες και πρόσφυγες και κίνδυνο παραπέρα πολεμικής εμπλοκής και ανάφλεξης με άμεση συμμετοχή γειτονικών κρατών (π.χ. Τουρκία).
Η περιοχή μας έχει την ατυχία (τελικά) να διαθέτει κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και να βρίσκεται πάνω στους δρόμους ενεργειακής μεταφοράς. Οι ΗΠΑ θέλουν να ελέγχουν τις πηγές και τους δρόμους ενέργειας, οι οποίοι προκαλούν το ενδιαφέρον και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΕΕ, Ρωσία, Κίνα κλπ.) και των ισχυρών αστικών τάξεων της περιοχής. Ειδικό ενδιαφέρον έχουν οι ΗΠΑ για τον έλεγχο των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου, στη συνάντηση κι εντός των περιοχών Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ (που έχει καταπατήσει τα δικαιώματα της Παλαιστίνης) και Ελλάδας, για την εκμετάλλευσή τους με συμμετοχή και αμερικανικών πολυεθνικών εταιρειών. Η προοπτική εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων κάνει ακόμα πιο επιτακτική για ΗΠΑ αλλά και Ευρωπαϊκή Ένωση την «επίλυση» του Κυπριακού, όπως όλα δείχνουν στις ράγες του αντιδραστικού σχεδίου Ανάν, με ουσιαστική διχοτόμηση και συνεχιζόμενη παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, των βρετανονατοϊκών δυνάμεων και βάσεων και των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων. Ο Ομπάμα θα πιέσει πιεστικά την κυβέρνηση Τσίπρα να συμφωνήσει στο Κυπριακό, προσφέροντας έωλα ανταλλάγματα, όπως κάποια αόριστη υποστήριξη στην αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο εξάλλου βρίσκεται κυρίως στα χέρια ανταγωνιστών των ΗΠΑ. Ο Ομπάμα και οι ΗΠΑ βεβαίως δεν είναι στο πλευρό της Ελλάδας (όπως ανόητα διαδίδουν τα κυβερνητικά φερέφωνα), πολύ περισσότερο του ελληνικού λαού. Αξίζει να θυμίσουμε πως σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της πάλης του λαού ενάντια στη μνημονιακή-καπιταλιστική επιδρομή, ο Ομπάμα έπαιρνε θέση σταθερά υπέρ των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων-μεταρρυθμίσεων και της παραμονής της Ελλάδας στη μέγγενη του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτές τις βασικές επιδιώξεις έρχεται να εξυπηρετήσει και με την επίσκεψή του. Τέλος, μια ειδική πλευρά των αμερικανικών επιδιώξεων είναι το κτύπημα του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα, που αποτελεί διαχρονικό παράγοντα ριζοσπαστικοποίησης λαού και νεολαίας, ανοικτό στη δημιουργία αντιιμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής συνείδησης. Απ’ αυτή την άποψη δεν είναι τυχαία η ημερομηνία της επίσκεψης, ακριβώς πάνω στο τριήμερο των εκδηλώσεων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, γεγονός που αποτελεί μεγάλη πρόκληση για το κίνημα. Εξάλλου την ίδια περίοδο είχε επιλέξει και ο Μπιλ Κλίντον το 1999, που ήρθε τελικά στις 19 Νοέμβρη (οι ΗΠΑ είχαν ζητήσει να έρθει στις 17 Νοέμβρη!)
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία υποστηρίζεται ουσιαστικά από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων. Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως θα αξιοποιήσει τις ΗΠΑ και τον Ομπάμα για να πετύχει αναδιάρθρωση του χρέους και για να φέρει επενδύσεις και ανάπτυξη (δεν είναι τυχαία απ’ αυτή την άποψη η τοποθέτηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου, επικεφαλής αμερικανικού ινστιτούτου, στη θέση του υπουργού Οικονομικών). Προωθώντας καθαρά τα αστικά συμφέροντα η κυβέρνηση Τσίπρα, κρύβει πως οι επενδύσεις αυτές (αν και όταν έρθουν) έχουν ληστρικό χαρακτήρα, τόσο για την εργασία όσο και για το περιβάλλον. Επίσης, ειδικά όσον αφορά το ΔΝΤ (στο οποίο η Ουάσινγκτον έχει αναβαθμισμένο ρόλο), οι όποιες προτάσεις του για το χρέος συνοδεύονται από εφιαλτικά μέτρα για το κτύπημα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και συμφερόντων.
Αντίστοιχα, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου επιχειρεί να συνδυάσει τις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου με τα συμφέροντα των ηγεμονικών καπιταλιστικών κρατών στην περιοχή. Παραμένοντας άρρηκτα προσδεδεμένη στο ευρωπαϊκό κέντρο, αναβαθμίζει ολοένα περισσότερο τη σχέση της με τις ΗΠΑ (ο προχθεσινός ανασχηματισμός και η ενισχυμένη παρουσία φιλοατλαντικών είναι ενδεικτικός), επιδιώκοντας να αντιστρέψει την πορεία υποβάθμισης του άγρια κτυπημένου από την κρίση ελληνικού καπιταλισμού. Και για να το πετύχει αυτό γίνεται πραγματικά αδίστακτη: ας θυμηθούμε τις προτάσεις Καμμένου για παραχώρηση ακόμα 2-3 βάσεων στις ΗΠΑ, την (και) ελληνική πρόσκληση κι επιμονή για την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο (την ώρα που η Τουρκία διαφωνεί), την ετοιμότητα για συμμετοχή σε ΝΑΤΟϊκές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (π.χ. Λιβύη). Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και συνολικά το αστικό μνημονιακό πολιτικό στρατόπεδο έχει τη γραμμή να γίνει η Ελλάδα ο «καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ» στην περιοχή, πόσο μάλλον που η Τουρκία είναι σε περίοδο απόκλισης και έντονης επαναδιαπραγμάτευσης όλων των σχέσεών της. Επιμένουν επίσης στον αντιδραστικό πολιτικό και στρατιωτικό άξονα με Ισραήλ, Αίγυπτο και Κύπρο. Η κυβέρνηση καμώνεται πως έχει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Επίσκεψη του Λαβρόφ, σχέσεις (και ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας) με Κίνα, ευρωπαϊκή προοπτική, σχέσεις με Αμερική, συναντήσεις με αραβικές χώρες στην Αθήνα. Όμως, σε ένα πεδίο έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, περισσότερο μοιάζει σα να κάνει κουτσό σε ναρκοπέδιο! Στην πραγματικότητα γίνεται «υπηρέτης» πολλών αφεντάδων, στην προσπάθεια του ελληνικού κεφαλαίου να βρει δρόμους ανάταξης. Όπως στην αντιπαράθεση ΕΕ και ΔΝΤ για το ελληνικό πρόβλημα, το αποτέλεσμα είναι να υλοποιούνται οι πιο αντιλαϊκές επιταγές κάθε πλευράς… Ο δρόμος αυτός εκτός από αδιέξοδος είναι και ιδιαίτερα επικίνδυνος, καθώς αντί η Ελλάδα να λειτουργεί ως παράγοντας ειρήνης και αλληλεγγύης στην περιοχή, παίζει ρόλο αντιδραστικό. Η κυβέρνηση Τσίπρα και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει κι έναν ακόμα επονείδιστο ρόλο: να ξεπλύνει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στον ελληνικό λαό. Έτσι ο Ομπάμα γίνεται «φίλος» και οι ΗΠΑ «σύμμαχος». Όταν αυτές οι τοποθετήσεις προέρχονται και από ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται «αριστερό» (αν και καμία σχέση δεν έχει με την Αριστερά) και που στο παρελθόν έπαιρνε μέρος σε αντιαμερικάνικες-αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, η ζημιά είναι μεγαλύτερη.
Είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως το κόκκινο νήμα της αντιιμπεριαλιστικής-αντικαπιταλιστικής πάλης του λαού μας θα κοπεί. Και οι κινητοποιήσεις του φετινού Πολυτεχνείου, με πρώτο σταθμό τη μεγάλη διαδήλωση στις 15 Νοέμβρη θα το δείξουν.
Διαδηλώσεις με αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντικυβερνητικό περιεχόμενο
ΝΑΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
«Η επίσκεψη του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα στην Ελλάδα στις 15 Νοέμβρη, τις μέρες των εκδηλώσεων για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση. Η επίσκεψη αυτή εντάσσεται στην προσπάθεια του ηγεμονικού αμερικανικού καπιταλισμού να αναβαθμίσει την παρουσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, να επιβάλλει τα συμφέροντα των αμερικανικών πολυεθνικών. Η επίσκεψη αυτή διεξάγεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή τόσο για τις εξελίξεις, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στην ευρύτερη περιοχή», τονίζεται στην ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση για τον ερχομό Ομπάμα. Και υπογραμμίζεται μεταξύ άλλων:
Αποτελεί μέγιστη πολιτική και ηθική κατάπτωση για ένα κόμμα, που τολμά ναBASH μιλά στο όνομα της Αριστεράς, να υποδέχεται σαν σωτήρα τον εκπρόσωπο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, παραμονές της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στη Χούντα και τις ΗΠΑ που τη στήριζαν. Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά και με εκκωφαντικό τρόπο το οριστικό διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ από το κίνημα και την αριστερά.
Η επίσκεψη Ομπάμα δεν έχει καμιά σχέση με πρωτοβουλίες ελάφρυνσης του χρέους και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς που λέει η κυβέρνηση. Η Αμερικάνικη κυβέρνηση είναι ο πολιτικός καθοδηγητής του ΔΝΤ, στηρίζει αποφασιστικά τις αντεργατικές – αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις». Πήρε θέση κατά του Ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, πίεσε για την υποταγή μας στους μονόδρομους των μνημονίων. Ο Ομπάμα επισκέπτεται την Ελλάδα εν μέσω της «διαπραγμάτευσης» για την δεύτερη αξιολόγηση, με την κυβέρνηση και το κουαρτέτο να παζαρεύουν τα νέα αντιδραστικά μέτρα ενάντια στον λαό. Δηλωμένη του πρόθεση είναι «να στηρίξει την προώθηση των μεταρρυθμίσεων» όπως διατυμπανίζουν ο ίδιος και το επιτελείο του. Ο αμερικανός πρώην πρόεδρος έρχεται πρώτα από όλα σαν εκπρόσωπος του πιο επιθετικού ολοκληρωτικού καπιταλισμού να πιέσει για ακόμα πιο γρήγορη καταβύθιση των μισθών, «απελευθέρωση των αγορών», ιδιωτικοποιήσεις.
Η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στα σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ αλλά και της ΕΕ όχι μόνο δεν μας προστατεύει από το «να γίνουμε Συρία» όπως λένε στελέχη της κυβέρνησης και οι «Μένουμε Ευρώπη», αντίθετα φέρνει ολοένα και πιο κοντά στον ελληνικό λαό τον πόλεμο και τις συνέπειες του.
Η επίσκεψη θα έχει ως στόχο και την παρέμβαση των ΗΠΑ στον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας. Ανταγωνισμός ο οποίος, παρά την κοινή συμμετοχή τους στο ΝΑΤΟ και την αντιδραστική συμφωνία για το μεταναστευτικό, οξύνεται στο έδαφος της βαθιάς κρίσης του συστήματος και της επιθετικότητας των δύο αστικών τάξεων τόσο στο εσωτερικό των χωρών τους όσο και στην προσπάθεια για οικονομική εκμετάλλευση της περιοχής. Αυτή κάνει τον Ερντογάν να θέτει ζητήματα αμφισβήτησης των συνόρων και την ελληνική κυβέρνηση να στηρίζει το δικτατορικό καθεστώς της Αιγύπτου και το βαμμένο με το αίμα των Παλαιστινίων κράτος του Ισραήλ.
Η νέα προσπάθεια αντιδραστικής «λύσης» του Κυπριακού με την επιστροφή ενός σχεδίου τύπου Ανάν, που θα έχει ως συνέπεια τη διχοτόμηση του νησιού, βρίσκεται στην ατζέντα του Ομπάμα. Ο πολιτικός και στρατιωτικός έλεγχος της Κύπρου στη φάση όξυνσης των πολεμικών επεισοδίων στη Μέση Ανατολή είναι καίριας σημασίας για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να σημάνει συναγερμός στο αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα και όλη την μαχόμενη αριστερά. Για μια «υποδοχή» του Ομπάμα όπως του αξίζει. Για τη καταδίκη των νέων σχεδίων ιμπεριαλιστικής επιβολής και πολεμικής κλιμάκωσης. Για το δικαίωμα στη ζωή και την ειρήνη στην Μεσόγειο τη Μέση Ανατολή και όλο τον κόσμο. Μόνο ένα νέο αντιπολεμικό και διεθνιστικό κίνημα των λαών της περιοχής μπορεί να σταματήσει την επέκταση και τη κλιμάκωση του πολέμου, να υπερασπιστεί και τελικά να επιβάλλει την ειρήνη. Με αίτημα την αποχώρηση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, την διάλυση κάθε ιμπεριαλιστικού μηχανισμού. Για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, χωρίς ξένους στρατούς και βάσεις, με πλήρη δικαιώματα στις κοινότητες της. Για τη συνεργασία των κινημάτων και των λαών Ελλάδας – Τουρκίας ενάντια στις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις τους.
Το ΝΑΡ και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση θα συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις στο μαζικό κίνημα για την αναγκαία αντιπολεμική αφύπνιση των συνδικάτων, των φοιτητικών Συλλόγων και κάθε μορφής αγωνιστικής συσπείρωσης του λαού και της νεολαίας για να εκφραστεί μαζικά και δυναμικά η αντίθεση του λαού και νεολαίας στα νέα ιμπεριαλιστικά και φιλοπόλεμα σχέδια. Θα συμβάλλουν μέσα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την αναγκαία ενωτική, σε αντικυβερνητική, αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, αντιπολεμική δράση, για την συγκρότηση του αναγκαίου αντιπολεμικού μετώπου της εποχής μας.
