Δημήτρης Γρηγορόπουλος
Δυνάστης έγινε ο δήθεν προστάτης
Ο πολιτικός κυνισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει όρια. Απτόητη η οπορτουνιστική ηγεσία του κραδαίνει το χιλιοτρυπημένο λάβαρο υπέρ της φτώχειας. Άμα έχει τέτοιους φίλους ο λαός τι να τους κάνει τους εχθρούς; Δεν είναι μόνον οι κατακεφαλιές που δέχεται απ’ τους νόμους – λαιμητόμους. Ο διάβολος κρύβεται στις ων ουκ έστι αριθμός υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους της διοίκησης, που προς δόξαν του καπιταλιστικού κοινοβουλευτισμού μας επιβάλλουν νέες απορρυθμίσεις στα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο του «προστατευόμενου» απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ λαό. Νωπό ήταν το μελάνι απ’ την υπογραφή των βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο νόμο για το ασφαλιστικό, όταν νέα απανταχούσα αποτελείωσε τους «προστατευόμενους» του ΣΥΡΙΖΑ. Μια κατάπτυστη εγκύκλιος υποχρέωνε τους τάλανες συνταξιούχους, που έχαναν το ΕΚΑΣ από τον Ιούνιο, να επιστρέψουν αναδρομικά (παγκόσμια πρωτοτυπία οι αναδρομικές περικοπές εισοδημάτων) το ΕΚΑΣ που είχαν λάβει απ’ την 1/1/16 , πληρώνοντας 30 ευρώ το μήνα… Η αναδρομικότητα θα ισχύσει και για άλλη κατηγορία «προνομιούχων». Περικοπές θα επιβληθούν απ’ τον επόμενο μήνα στα μερίσματα που λαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι από τα Μετοχικά Ταμεία. Έτσι, πέραν της μείωσης, κατά 30% που θα υποστούν άμεσα, θα τους παρακρατηθεί το ποσό της μείωσης που είχε καταβληθεί τους πρώτους μήνες του 2016. Άμεση μείωση αποδοχών με αναδρομικότητα θα υποστούν και οι «υπερπρονομιούχοι» των 1100 (1300 ευρώ μικτά κύριας και επικουρικής).
Η απολογητική του ΣΥΡΙΖΑ περί υπεράσπισης των φτωχότερων καταρρέει, αφού ακριβώς πετσοκόβονται οι κατώτερες συντάξεις. Η κατώτερη μέχρι στιγμής σύνταξη ήταν 486 ευρώ και σ’ αυτήν προστίθετο το ΕΚΑΣ. Με το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ η κατώτερη σύνταξη για 15 χρόνια (εθνική σύνταξη 345 και κατώτερη ανταποδοτική για 15ετία 69 ευρώ) φτάνει μόλις τα 414 ευρώ. Άρα, είναι σαφώς κατώτερη της μέχρι τώρα καταβαλλόμενης, που με την προσθήκη του ΕΚΑΣ υπερέβαινε τα 600 ευρώ. Αλλά και αυτήν τη γλίσχρα σύνταξη των 341 ευρώ με 15 χρόνια ασφάλισης δεν θα την εξασφαλίσει μεγάλη μερίδα των νεότερων γενεών, λόγω της δομικής ανεργίας, ημιαπασχόλησης και ανασφάλιστης εργασίας. Αλλοι «προνομιούχοι» που άμεσα πλήττονται είναι οι ανάπηροι, οι χήρες και οι υπέργηροι, που λόγω τεκμηρίων η σύνταξή τους για ελάχιστους περισώζεται. Αλλά τα φτωχότερα στρώματα «προστατεύονται» και με την άμεση και έμμεση φορομπηξία της κυβέρνησης. Ο περιορισμός του αφορολόγητου στα 8.600 ευρώ, χωρίς να παραιτηθεί, όπως απείλησε, ο Ε. Τσακαλώτος, δημιουργεί φορολογικές υποχρεώσεις για τα φτωχότερα στρώματα που μέχρι τώρα ήταν φοροαπαλλαγμένα. Για τα στρώματα με εισόδημα από 9.500 μέχρι 25.000 ευρώ ετησίως μικτά, η φορολογική δικαιοσύνη του ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλει 200 ευρώ φόρους ετησίως. Αλλά και οι κατ’ εξοχήν κοινωνικά άδικοι έμμεσοι φόροι συνθλίβουν τα κατώτερα στρώματα αφού περιλαμβάνουν αγαθά και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης. Υπολογίζεται ότι μόνο το νέο πακέτο έμμεσων φόρων πλήττει τη μέση τετραμελή οικογένεια με 700 ευρώ ετησίως.
΄Ενα πολυνομοσχέδιο γκιλοτίνα λαϊκών κατακτήσεων
Κατά την προσφιλή του μέθοδο απενοχοποίησης, ο αμαρτωλός καλόγηρος βάφτισε το κρέας ψάρι. Τα επινίκια τα πανηγύρισε μια μέρα μετά το Γιούρογκρουπ και δύο μέρες μετά την ψήφιση του νόμου – λαιμητόμου για το ασφαλιστικό και φορολογικό. Αλλά και λίγες μέρες πριν εξαπολύσει κατά του καθημαγμένου λαού το νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο, 7.500 σελίδων (νέο παγκόσμιο ρεκόρ), με τη διαδικασία του επείγοντος, ευτελίζοντας την αστικοκοινοβουλευτική διαδικασία, αφού κανείς δεν θα προλάβει να το διαβάσει. Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει: νέα ληστρική επίθεση κατά των έμμεσων φόρων, δημιουργία Υπερταμείου για την εκποίηση του εναπομείναντος εθνικού πλούτου, την παραχώρηση των κόκκινων, αλλά και πράσινων δανείων βορά στα αρπακτικά funds, τη θέσπιση του αυτόματου διορθωτή των δημοσιονομικών μέτρων, την επιβολή δηλαδή αντιλαϊκών μέτρων, όταν δεν ικανοποιούνται οι απαιτήσεις του κεφαλαίου. Αλλά εκτός απ’ αυτό το νομοσχέδιο αναμένεται, κατά δήλωση του προέδρου της Βουλής, η κατάθεση 10 περίπου νομοσχεδίων, με πρώτο και καλύτερο το αναπτυξιακό, που αποβλέπει σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα στη «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», δηλαδή σε περαιτέρω φοροαπαλλαγές, χαριστικά θαλασσοδάνεια, δωρεάν έως και 45% της επένδυσης, χρηματοδότηση με χιλιάδες ευρώ για κάθε θέση εργασίας. Και έπεται βέβαια η δεύτερη αξιολόγηση για το β’ εξάμηνο του 2016 με έμφαση στα εργασιακά, που σκόπιμα αποσυνδέθηκαν από τις περικοπές και τους φόρους, για μείωση των λαϊκών κραδασμών. Η κατευθυντήρια γραμμή για την εφαρμογή «παραδειγμάτων βελτίστων πρακτικών», παραπέμπει αβίαστα στις βέλτιστες αντεργατικές πρακτικές της ΕΕ, τύπου Ολάντ. Εναγώνια η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί σ’ αυτόν τον κατάμαυρο ορίζοντα να διαχύσει μια δέσμη φωτός, την ελπίδα ρύθμισης του χρέους. Είναι η μεγάλη ιδέα του συριζαϊσμού. Όμως ο θησαυρός θ’ αποδειχθεί άνθρακες. Διότι, η κύρια κατεύθυνση της ρύθμισης, η επιμήκυνση, θα συνεπάγεται επιπλέον τόκους, ενώ η διαρκής εποπτεία του αυτόματου μηχανισμού σε κάθε παρέκκλιση (κυκλική κρίση, για παράδειγμα) θα επιφορτώνει νέα μέτρα στις πλάτες του λαού. Για δεκαετίες (άγνωστο πόσες) η ελληνική οικονομία και κοινωνία θα ακρωτηριάζεται στην προκρούστεια κλίνη του χρέους και της λιτότητας, ενταγμένη στην υπο διαμόρφωση φτωχή ενδοχώρα (νοτιοανατολική, με εξαιρούμενες περιοχές) της ΕΕ. Η φτωχοποίηση του λαού σε περιόδους ανάπτυξης, οριακά θα μειώνεται, γιατί η φτωχοποίησή του (όπως και σε προηγμένες καπιταλιστικές χώρες) θα αποτελεί όρο για την ιδιοποίηση της ωφέλειας της ανάπτυξης απ’ την εγχώρια και εξωχώρια κεφαλαιοκρατία. Η περιγραφή και αξιολόγηση του επικείμενου νομοσχεδίου δεν αφήνει αμφιβολία ότι θα επιφέρει συντριπτικά πλήγματα στην κοινωνία.
Πρώτο: Αυξάνονται έμμεσοι φόροι που επιφέρουν συρρίκνωση στο οικογενειακό εισόδημα. Το πακέτο μέτρων προβλέπει έσοδα 1,8 δισ. ευρώ. Επιβάλλεται αύξηση του ΦΠΑ από 23% σε 24% σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες: τυποποιημένα είδη διατροφής, εστίαση, εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς, ένδυση και υπόδηση, καύσιμα, οινοπνευματώδη ποτά, σταθερή και κινητή τηλεφωνία, συνδρομητική τηλεόραση, αυτοκίνητα, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη. Ο ΦΠΑ αυξάνεται για δεύτερη φορά επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Προωθείται η εξομοίωση του συντελεστή ΦΠΑ σε άλλα 9 νησιά του Αιγαίου (24% από 16%). Αυξάνονται επίσης οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε βενζίνη, πετρέλαιο κίνησης, πετρέλαιο θέρμανσης, υγραέριο, φυσικό αέριο και κηροζίνη. Αυξάνεται ακόμη ο ΕΦΚ στην μπίρα, ενώ καταργείται η έκπτωση 50% στα αλκοολούχα ποτά που ισχύει στα Δωδεκάνησα. Αυξάνεται ο ΕΦΚ σε τσιγάρα, καπνό και στα ηλεκτρονικά τσιγάρα. Επιβάλλεται φόρος κατανάλωσης στο Διαδίκτυο και στη συνδρομητική τηλεόραση, διανυκτέρευσης στα ξενοδοχεία, στον καφέ και τα αυτοκίνητα (τέλη ταξινόμησης). Οι έμμεσοι φόροι είναι κατ’ εξοχήν άδικοι και αντικοινωνικοί, γιατί πλήττουν αδιακρίτως τα κοινωνικά στρώματα, ανεξάρτητα από περιουσία και εισόδημα. Ορισμένοι φόροι αυξάνουν αντανακλαστικά την τιμή άλλων αγαθών και υπηρεσιών, όπως συμβαίνει με την αύξηση των καυσίμων. Η προσδοκώμενη αύξηση των κρατικών εσόδων απ’ την αύξηση του ΦΠΑ εκτιμάται στα 450 εκατ. ευρώ. Εκτός από τους έμμεσους φόρους επιβάλλεται αύξηση του ΕΝΦΙΑ (που ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε). Γιατί ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ από τις 300.000 ευρώ κατεβαίνει στις 200.000, ενώ επιβάλλλεται ΕΝΦΙΑ και στα αγροτεμάχια και καταργείται η μείωση κατά 20% του ΕΝΦΙΑ στα μη ηλεκτροδοτούμενα.
Δεύτερο: Η ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων προωθείται υπέρ των τραπεζών και του κεφαλαίου και εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων, ενώ στρατηγικός στόχος είναι η εξυγίανση και ανασυγκρότηση του βιώσιμου κεφαλαίου με συμμετοχή τραπεζών και άλλων επενδυτών, κυρίως μεγάλων ξένων ομίλων. Συγκεκριμένα:
Ανοίγει η δευτερογενής αγορά τραπεζικών δανείων, «κόκκινων», αλλά και εξυπηρετούμενων, με τη δυνατότητα των εγχώριων τραπεζών να τα μεταβιβάζουν σε άλλους επενδυτές.
Προβλέπονται φοροαπαλλαγές σχετικά με τα κέρδη που ενδέχεται να προκύψουν από τη διαχείριση των κόκκινων δανείων για όλους τους εμπλεκόμενους. Με την εφαρμογή του νόμου οι τράπεζες θα έχουν τη δυνατότητα πώλησης επιχειρηματικών κόκκινων δανείων, αλλά και κόκκινων στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας άνω των 140.000 ευρώ. Απ’ τον Ιανουάριο του 2018 απελευθερώνεται προς πώληση το σύνολο των δανείων για πρώτη κατοικία και για ποσά κάτω από 140.000 ευρώ. Έτσι, ένας ακόμη μύθος του συριζαϊσμού κατακρημνίζεται. Το σύνθημα «κανένα σπίτι σε τραπεζίτη» μετατρέπεται στο διαμετρικά αντίθετό του: «Κάθε σπίτι σε τραπεζίτη». Χαρακτηριστική για την αναδιανομή δανείων μη εξυπηρετούμενων, αλλά βιώσιμων μεγάλων και μεσαίων επιχειρήσεων είναι η συμφωνία των Alpha Bank, Eurobank και της αμερικανικής KKR, με την οποία συμπράττει και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) που είναι και μέτοχος αυτών των τραπεζών. Κατά τη συμφωνία, θα εκχωρούνται οι προβληματικές αλλά βιώσιμες επιχειρήσεις σε νέες επιχειρήσεις, που θα εξασφαλίζουν χρηματοδότηση με νέα κεφάλαια, αναδιάρθρωση εργατικού δυναμικού (απολύσεις), ανακαθορισμό στόχων και διοίκησης. Χαρακτηριστική των διεργασιών είναι και η μελέτη που παρουσίασε το ΤΧΣ σε συνεργασία με τη Mckinsey για τη διαχείριση των μεγάλων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων. Προτεραιότητα δίνεται σε πέντε κλάδους με δάνεια 7,5 δισ. ευρώ, απ’ τα οποία τα 4,5 δισ. είναι μη εξυπηρετούμενα. Είναι φανερό ότι μέσω των μεγάλων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων (ύψους 50-55 δισ.) επιχειρείται ξαναμοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας με κύριους παίκτες τις μεγάλες τράπεζες και ξένους ομίλους.
Τρίτο: Στις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου περιλαμβάνεται η συγκρότηση και λειτουργία του «Ελληνικού Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων και Επενδύσεων» (νέου υπερΤΑΙΠΕΔ). Το νέο ΤΑΙΠΕΔ με περιουσιακά στοιχεία 50 δισ. θα ιδρυθεί έως τα τέλη Ιουνίου. Στο Υπερταμείο θα εκχωρηθούν για 90 χρόνια τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου! Με το Υπερταμείο, που ουσιαστικά θα ελέγχεται απ’ τους δανειστές αναβιώνει ο ατιμωτικός διεθνής οικονομικός έλεγχος (ΔΟΕ) που επιβλήθηκε στη χώρα μας μετά την ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, διάρκειας επίσης 99 ετών… Στο νέο ταμείο θα ενταχθούν το ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας – δηλαδή η κρατική συμμετοχή στους τραπεζικούς ομίλους), η ακίνητη εθνική περιουσία της ΕΤΑΔ, απαξάπασες οι ΔΕΚΟ, προς μερική ή ολική ιδιωτικοποίηση, ενώ τον πυλώνα του Υπερταμείου θα αποτελέσει το ΤΑΙΠΕΔ. Αποφασιστικό όργανο του νέου ΤΑΙΠΕΔ θα ειναι το εποπτικό συμβούλιο που θα αποτελείται από πέντε μέλη. Τα τρία θα τα διορίζει η ελληνική κυβέρνηση με σύμφωνη γνώμη της Κομισιόν και του ESM, ενώ τα δύο θα τα ορίζει η Κομισιόν και ο ESM μεταξύ των οποίων και τον πρόεδρο. Οι θεσμοί θα έχουν veto, αφού για τη λήψη αποφάσεων θα απαιτείται σύμφωνη γνώμη και των τεσσάρων μελών. Το Υπερταμείο θα είναι ανεξάρτητη αρχή. Αφού, όπως αναφέρεται στη Συμφωνία «η εταιρεία δεν ανήκει στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα όπως αυτός εκάστοτε ορίζεται». Δεν θα υπάγεται, δηλαδή, υπό την εξουσία του υπουργού Οικονομίας…
Το τρίτο μνημόνιο προβλέπει άμεση υλοποίηση των προγραμματισμένων ιδιωτικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ ή και νέων (ΔΕΚΟ). Έχει τεθεί σφιχτό χρονοδιάγραμμα και προβλέπεται υποχρέωση της κυβέρνησης να συνεννοείται με το ΤΑΙΠΕΔ και μάλιστα υπό την εποπτεία των θεσμών, σε τριμηνιαία μάλιστα βάση, για να διευκολυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις. Το αναθεωρημένο πρόγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ προβλέπει 18 ιδιωτικοποιήσεις, για ορισμένες απ’ τις οποίες υπάρχει ήδη συμφωνία (ΟΛΠ, Περιφερειακά Αεροδρόμια) χωρίς να έχει κυρωθεί απ’ τη Βουλή. Ο στόχος των εσόδων του ΤΑΙΠΕΔ για τις 19 ιδιωτικοποιήσεις τοποθετείται στα 5,8 δισ., απ’ τα οποία τα 2,5 δισ. περίπου προβλέπονται για το 2016. Από τις ιδιωτικοποιήσεις το 50% θα δίνεται για το χρέος και το υπόλοιπο 50% για επενδύσεις.
Το κύμα και η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, για τις οποίες μέχρι στιγμής κρατούνται χαμηλοί τόνοι, αποκαλύπτουν ότι προφανώς οι στόχοι των εταίρων μας δεν είναι η οικονομική ορθοπόδηση της χώρας αλλά υφαρπαγή των φιλέτων της εθνικής οικονομίας. Αφετέρου, αποδεικνύεται η δουλοπρέπεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που για να εδραιωθεί στους θώκους της εξουσίας, εκποιεί στους δανειστές αντί πινακίου φακής την εθνική περιουσία, την οποία στο πρόσφατο παρελθόν θεωρούσε αφετηρία για την εθνική παραγωγική επανεκκίνηση. Απύθμενος είναι ο λαϊκισμός και η ψευδολογία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού όχι μόνον επιτιμούσε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ότι εκποιούν τα ασημικά, αλλά επαιρόταν ότι ο ίδιος θα πραγματοποιούσε μόνον εννέα ιδιωτικοποιήσεις, ενώ έχουν συμφωνηθεί δεκαεννέα και προμηνύονται και άλλες, όπως επιβεβαιώνει η ένταξη όλων των ΔΕΚΟ στο νέο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων…
Τέταρτο: Δημιουργείται Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, απόλυτα ανεξάρτητη απ’ το κράτος, αφού προβλέπεται ότι ο υπουργός Οικονομίας δεν θα ασκεί μέσω αυτής καμιά δημοσιονομική πολιτική, αλλά μόνον θα γνωμοδοτεί…
Όποιος και να «κόβει», θα κόβει λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα
Πέμπτο: Τελικά, στο πολυνομοσχέδιο συμπεριλήφθηκε και η διάταξη για το δημοσιονομικό διορθωτή (κόφτη) με μορφή τροπολογίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την πάγια τακτική του ενδιαφέρεται για τη διάσωση των εντυπώσεων, για ένα μίγμα και περιτύλιγμα που θα του επιτρέπει να θολώνει τα νερά. Να προβάλλει δηλαδή την ψευδαίσθηση για «κυριαρχία της Αθήνας στη λειτουργία του κόφτη» (ΑΥΓΗ 17/5) και ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική της θα καταστήσει αχρείαστο αυτό το μηχανισμό. Ωστόσο, η αντικειμενική πραγματικότητα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχτεί τον κόφτη στην ουσία του, όπως απαιτούν οι δανειστές. Δηλαδή, όχι ως συνηθισμένη δημοσιονομική προσαρμογή, στα πλαίσια του Δημοσιονομικού Συμφώνου, αλλά ως έκτακτη, αφού: Οι αποκλίσεις θα προσδιορίζονται αποκλειστικά με ευθύνη της Γιούροστατ και όχι της ελληνικής κυβέρνησης. Έχουν προσδιοριστεί συγκεκριμένοι κωδικοί στον προϋπολογισμό για περικοπή δαπανών, στις οποίες, εκ των πραγμάτων, εξάλλου περίοπτη θέση κατέχουν οι μισθοί και οι συντάξεις. Προβλέπεται η έκδοση προεδρικών διαταγμάτων για τις περικοπές, χωρίς έγκριση απ’ τη Βουλή. Ο κόφτης θα ενεργοποιείται απ’ το 2018, όταν η ελληνική οικονομία θα υποχρεούται απ’ το συριζαϊκό μνημόνιο να παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%, που κατά γενική ομολογία είναι ανέφικτο. Αλλά ο έκτακτος – και όχι συνήθης κατά το Δημοσιονομικό Σύμφωνο – προσδιορισμός της αυτόματης παρέμβασης του κόφτη προβλέπει εξωφρενικούς όρους. Ήτοι, επί δεκαετία πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% και στη συνέχεια, ως το 2030, πλεόνασμα 3%. Υπενθυμίζεται ότι τα εφεδρικά μέτρα που απαιτούν οι δανειστές ανέρχονται στο 2% του ΑΕΠ. Άρα, θα αντιστοιχούν σε επιπλέον δαπάνες ύψους περίπου 3,6 δισ. ευρώ. Η κυβερνητική προπαγάνδα μ’ ένα ευφυολόγημα επιχειρεί πάλι να συσκοτίσει τα πράγματα, ισχυριζόμενη ότι δεν θα χρειαστεί ο κόφτης. Γιατί με τα δικά της όργανα, όπως το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, θα μπορεί να παρεμβαίνει και να καθορίζει το μίγμα της πολιτικής που θα αποτρέπει τις αποκλίσεις. Θαυμάστε λογική! Η κυβέρνηση επαίρεται, όχι γιατί θα εξαλείψει ή θα περιορίσει έστω τη λιτότητα, αλλά γιατί αυτή και όχι οι δανειστές θα καθορίζει το μίγμα των αντιλαϊκών μέτρων, που θα εξασφαλίζουν τα παρανοϊκά πρωτογενή πλεονάσματα! Αλλά και το μίγμα, είτε το καθορίζει η κυβέρνηση είτε οι δανειστές, δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει περικοπή μισθών και συντάξεων, νέους φόρους και ιδιωτικοποιήσεις: Δεν αργεί η ώρα που ο βασιλιάς θα μείνει γυμνός…
Το σοσιαλφιλελεύερο πιστεύεω του ΣΥΡΙΖΑ
Η σοσιαλφιλελεύθερη μετάλλαξη εισήλθε σε στάδιο ωρίμανσης με το φορολογικό – ασφαλιστικό και το πολυνομοσχέδιο που αποδεικνύεται χειρότερο του αναμενόμενου και θα χειροτερέψει περισσότερο με τις πολυάριθμες υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους, που θα απαιτηθούν για τη συγκεκριμενοποίησή του. Ο εξαναγκασμός των συνταξιούχων, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν το ΕΚΑΣ, που είχαν εισπράξει πριν την ψήφιση της κατάργησής του, προοικονομεί ουκ ολίγες ανάλογες περιπτώσεις.
Με τα μέτρα του τρίτου μνημονίου ο ΣΥΡΙΖΑ άξια πρέπει να καταλάβει τιμητική θέση στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας, που πρόθυμα εφαρμόζει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική την οποία απαιτεί το κεφάλαιο. Κακώς εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ οι αρθρογράφοι της Καθημερινής (15/5) «γιατί απ’ όλες τις εκδοχές της σοσιαλδημοκρατίας επέλεξε την πιο παρωχημένη», επειδή πρεσβεύει ότι ο δρόμος για την έξοδο απ’ την κρίση είναι η τόνωση της ενεργού ζήτησης και όχι οι περικοπές δαπανών. Είναι άδικο! Ο ΣΥΡΙΖΑ και εκτεταμένες περικοπές δαπανών πραγματοποιεί (ενδεικτικά, η κατά 30% περικοπή των νέων συντάξεων) και φορομπηξία άγρια επιβάλλει στα λαϊκά στρώματα και τον εθνικό πλούτο εκχωρεί στην αδηφαγία του κεφαλαίου. Δεν είναι άκρως νεοφιλελεύθερος όπως οι αρθρογράφοι τηςΚαθημερινής και ο Μητσοτάκης, οπαδοί του θατσερισμού, που απαιτούν απεριόριστες απολύσεις και εξοντωτική περικοπή μισθών και συντάξεων. Ούτε όμως και οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες είναι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι, αν και επωμίστηκαν σε μεγάλο βαθμό το βάρος και το τίμημα, της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής στις χώρες τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σταθερά προσανατολιστεί προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αλλά και την ελληνική, αναζητώντας διεθνείς και εγχώριους συμμάχους σ’ ένα μίγμα σοσιαλφιλελεύθερης διαχείρισης.
Σε μιαν αποστροφή του στη Βουλή (8/5) ο πρωθυπουργός έδωσε τον ορισμό του σοσιαλδημοκρατικού – σοσιαλφιλελεύθερου πιστεύω του: «Αριστερό και ριζοσπαστικό δεν είναι να φαντασιώνεσαι μια ιδεατή κοινωνία… αλλά να ματώνεις για να δημιουργήσεις – έστω σιγά σιγά αλλά σταθερά – τις συνθήκες όπου θα μπορέσουν να ευδοκιμήσουν αλλαγές υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων των πολλών – αριστερή προοδευτική πολιτική στις μέρες μας είναι αυτή που παλεύει… για να μοιραστούν δίκαια τα βάρη αλλά και τα οφέλη της προσδοκώμενης ανάπτυξης». Ερμηνεία: ο σοσιαλισμός ως ιδεατός φανταστικός κόσμος και ιδεολογικά εγκαταλείπεται απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, ρητή είναι η ιδεολογική προσχώρησή του στη σοσιαλδημοκρατία με τις σταδιακές (αργές, αλλά σταθερές) αλλαγές αλλά και με τη συνεργασία των τάξεων (μοίρασμα των βαρών αλλά και των οφελών). Η νεοφιλελεύθερη χροιά της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας συμβολίζεται σε όρους όπως «ματώνεις» και «βάρη» που παραπέμπουν στη λιτότητα αναγκαία μεν, αλλά κοινωνικά δίκαιη στα βάρη και τα οφέλη. Η αλήθεια που υποκρύπτεται στο σοσιαλφιλελεύθερο credo του Α. Τσίπρα είναι ότι μόνον η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ματώνουν και σηκώνουν τα βάρη στην κρίση, ενώ ελάχιστα ωφελούνται στην ανάπτυξη. Απεναντίας, το κεφάλαιο πλουτίζει όχι μόνον στην ανάπτυξη, αλλά και στην κρίση…
