Πολιτική Απόφαση της 3ης Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Α. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΕΝΤΕΙΝΟΝΤΑΙ

1. Η καπιταλιστική κρίση γνωρίζει νέες σοβαρές περιπλοκές. Αυτό δείχνουν τα σημάδια στο οικονομικό επίπεδο (λαχάνιασμα των BRICS, σημάδια κρίσης στην Κίνα, οικονομική κατάσταση της Deutche Bank, εξασθένιση της ανάπτυξης στην ευρωζώνη κ.ά). Παράλληλα η κρίση εκδηλώνεται και με την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολέμων και, ειδικά στην περιοχή μας, την πρωτοφανέρωτη όξυνση του «προσφυγικού ζητήματος» και τέλος την πολιτική κρίση και τα εντεινόμενα αδιέξοδά της.

Η γενίκευση των πολεμικών αναμετρήσεων δεν είναι πλέον ένα μακρινό ενδεχόμενο. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής ξεσπάνε με απίστευτη βιαιότητα λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, που κάνει το κεφάλαιο να αναζητά απεγνωσμένα νέες αγορές και εντείνουν τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Η βαρβαρότητα του πολέμου περικυκλώνει επικίνδυνα τη χώρα μας, τόσο στην Συρία όσο και στον σφαγιασμό των Κούρδων στα εδάφη της Τουρκίας.

Ο αναδυόμενος ρατσισμός των κλειστών συνόρων και των φραχτών και η μονιμοποίηση των μέτρων «έκτακτης ανάγκης» και «κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού» στο όνομα της «πάλης κατά της τρομοκρατίας» σε όλη την Ευρώπη, έρχονται στην πρώτη γραμμή των κινδύνων για την εργασία, τον πολιτισμό και την ανθρωπότητα. Όπως φάνηκε και με το πραξικόπημα του καλοκαιριού ενάντια στο ΟΧΙ του εργαζόμενου λαού, έτσι και σήμερα απέναντι στο προσφυγικό κύμα που η ίδια δημιούργησε, η Ευρωπαϊκή Ένωση θωρακίζεται απέναντι στη λαϊκή βούληση, στα εργατικά δικαιώματα και προωθεί τη βαρβαρότητα και τον φασισμό ενάντια σε κάθε έννοια ανθρωπισμού.

Όλα τα παραπάνω θέτουν αναβαθμισμένα καθήκοντα στο αντιπολεμικό κίνημα: είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα στιβαρό διεθνές αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ένα ταξικό κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που θα βάλει φραγμούς στους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού, θα διεκδικήσει το σταμάτημα του πολέμου, τα ανοιχτά σύνορα και την ασφαλή διέλευση των προσφύγων και των μεταναστών, θα οργανώσει την ταξική αλληλεγγύη, θα συντρίψει την όποια ανάπτυξη ακροδεξιών αντανακλαστικών ή πρακτικών στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει τις πρωτοβουλίες της προς όλες τις δυνάμεις του κινήματος και της μαχόμενης Αριστεράς στο μέτωπο αυτό.

Ο μύθος της «Ευρώπης των λαών» είναι νεκρός. Η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση βρίσκεται σε διαδικασία φθοράς και κρίσης. Η ΕΕ δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη. Το πραγματικό πρόσωπό της ήταν και είναι το αποκρουστικό πρόσωπο μιας διεθνούς ιμπεριαλιστικής ένωσης του κεφαλαίου για τη διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου σε βάρος της εργατικής τάξης, της διαρκούς «επιτροπείας», του ρατσισμού, της πολεμικής σύμπραξης με το ΝΑΤΟ και των αντιδραστικών πολιτικών. Η ρήξη/αποδέσμευση από τον μηχανισμό αυτό, από αντικαπιταλιστική διεθνιστική σκοπιά, γίνεται αναπόσπαστος όρος κάθε προγράμματος που θέλει να υπερασπίζεται πραγματικά τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.

Η διεθνής καπιταλιστική κρίση και οι δραματικές της συνέπειες φέρνουν και πάλι στην πρώτη γραμμή το θεμελιακό δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Απέναντι σε έναν καπιταλισμό που απειλεί να παρασύρει στον όλεθρο κάθε έννοια αξιοβίωτης ζωής, δημοκρατίας και πολιτισμού, η ανασυγκρότηση της ενότητας και της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των λαϊκών τάξεων, ο αντικαπιταλιστικός αγώνας, η επαναθεμελίωση του προτάγματος της κοινωνικής χειραφέτησης, της απελευθέρωσης της κοινωνίας από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, η προοπτική της επανάστασης, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού στον 21ο αιώνα είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική.

2. Στη χώρα μας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, κλιμακώνουν την αντιλαϊκή επίθεση. Προωθούν τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου μνημονίου (ασφαλιστικό, φορολογικό, υπερταμείο ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, πλειστηριασμοί κλπ) ενώ προετοιμάζουν ένα τέταρτο μνημόνιο, για να καλύψουν το δημοσιονομικό κενό των 6-9 δισ. ευρώ με πρόσχημα την «ελάφρυνση του χρέους». Η βαθύτερη πρόσδεση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τον αντιδραστικό άξονα Ισραήλ-Αίγυπτος εμπλέκει τη χώρα μας στη δίνη του πολέμου, επιτρέπει στο ΝΑΤΟ να κάνει κουμάντο στο Αιγαίο, διατηρεί τον φράχτη στον Έβρο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακολουθεί την πολιτική και τις πρακτικές της «Ευρώπης Φρούριο».

Συνολικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί το κύριο κέντρο προώθησης της επίθεσης για την επιβολή των μνημονίων. Είναι βαθιά ταξική και εχθρική απέναντι στον λαό.

3. Ο νέος γύρος των αγώνωνπου άνοιξε, παρά και ενάντια στην θέληση όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά όλου του αστικού μνημονιακού μπλοκ, είναι όχι ο μακρινός επίλογος των προηγούμενων αγώνων αλλά η εισαγωγή στα νέα κύματα των αγώνων που έρχονται. Οι όποιες αυταπάτες περί «άλλης διαχείρισης» του Μνημονίου ή «παράλληλου προγράμματος» κατέρρευσαν. Σημαντικά τμήματα των εργαζομένων και του λαού δεν ενσωματώνουν την υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ σαν δική τους ήττα και δεν παύουν στον ένα ή τον άλλο βαθμό να έχουν αναζητήσεις προς τα αριστερά, να βγάζουν βαθύτερα συμπεράσματα από την περίοδο αυτή, ενισχύοντας τις αντιμνημονιακές και αντι-ΕΕ τάσεις στην κοινωνία. Διαφαίνεται ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων που διαμορφώθηκε από το καλοκαίρι και μετά δεν έχει σταθεροποιηθεί και μπορεί κάτω από συγκριμένες προϋποθέσεις να ανατραπεί. Αυτό είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα, η πραγματική δυνατότητα της νέας περιόδου.
4. Με βάση τα παραπάνω, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλείται να απαντήσει πώς, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα δώσουν τη μάχη για τα ζωτικά αιτήματα τους, τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και τις ελευθερίες, για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της αντεργατικής επίθεσης κεφαλαίου-ΕΕ-κυβερνήσεων. Πώς θα οργανωθεί η αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και μιας άλλης αριστεράς ενάντια στον μνημονιακό οδοστρωτήρα, ενάντια στις λογικές του «όλοι τα ίδια είναι» και του «δεν γίνεται τίποτα», που προωθούν οι δυνάμεις του συστήματος. Προϋπόθεση για αυτό είναι μια βαθιά τομή στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, στην οικοδόμηση του εργατικού και λαϊκού μετώπου ρήξης, αντιπολίτευσης και ανατροπής, και μια ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων μέσα στην αριστερά στην κατεύθυνση της οικοδόμησης του αντικαπιταλιστικού μετώπου που απαιτεί η εποχή μας.

Έτσι μπορούμε να απαντήσουμε θετικά για την εργατική τάξη και το λαό το βασικό ερώτημα της περιόδου: Συνέχιση του δολοφονικού καπιταλιστικού δρόμου μέσα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ ή χάραξη ενός δρόμου αντικαπιταλιστικής ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης, με ορίζοντα τον σοσιαλισμό της εποχής μας. Για να μοιραστούμε τη νέα ελπίδα της ανατροπής και όχι την ήττα του συμβιβασμού και της υποταγής.

Β. ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ, ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

5. Οι πρόσφατοι αγώνες δείχνουν ότι μεγάλα κομμάτια των εργαζόμενων και του λαού επιμένουννα υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους ανεξάρτητα από την πολιτική των ηγεσιών τους -και κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αγώνες αυτοί ξεκίνησαν γύρω από τα μεγάλα ζητήματα της εφαρμογής του 3ου Μνημονίου (ασφαλιστικό, φορολογικό κλπ) που εντείνουν την κοινωνική καταστροφή. Για να νικήσουν πρέπει να πολιτικοποιηθούν, να συνδεθούν με εκείνους τους πολιτικούς στόχους που αναμετριούνται συνολικά με τα μνημόνια, το κεφάλαιο και την πολιτική της ΕΕ, να δυναμώσει η παρέμβαση και ο πρωταγωνιστικός ρόλος της εργατικής τάξης μέσα σε αυτούς. Η δυναμική τους είναι βαθύτερη δυναμική σύγκρουσης και αναμέτρησης. Επιδρούν πιο άμεσα και καθοριστικά στον πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων.

Στο εσωτερικό τους γίνεται διαπάλη για την κατεύθυνση και την ηγεμονία ανάμεσα: από τη μια στις δυνάμεις που θέλουν να τους οδηγήσουν σε μια συντηρητική κατεύθυνση υπεράσπισης των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων, στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής και των «ισοδυνάμων», σε μια συμμαχία με την αστική τάξη του κάθε κλάδου και «διαπραγμάτευση» με την κυβέρνηση και από την άλλη στις δυνάμεις που επιδιώκουν μια γραμμή ανατροπής σε συμμαχία με την εργατική τάξη. Στους πρόσφατους αγώνες αναδείχτηκαν ο προδοτικός ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, τα όρια του σημερινού εργατικού και λαϊκού κινήματος και της ρεφορμιστικής αριστεράς, που έχουν γραμμή αποκλιμάκωσης της πάλης και πλήρους υποβάθμισης του πολιτικού περιεχομένου των αγώνων σε σημείο που να συσκοτίζεται και να χάνεται κάθε ανατρεπτική προοπτική.

Μέσα στους αγώνες αυτούς αναδείχτηκε καθαρά η ανάγκη μιας ανώτερη παρέμβασης της μαχόμενης αριστεράς και των ταξικών δυνάμεων, που θα προάγει: Την συνδικαλιστική οργάνωση της εργατικής τάξης (με σωματεία παντού), την εκπροσώπηση των ελαστικά εργαζόμενων (ημιαπασχολούμενων πεντάμηνων κλπ). Την ενότητα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της μικρομεσαίας αγροτιάς και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων. Την αντιπαράθεση στον εργοδοτικό συνδικαλισμό και στον επαγγελματοποιημένο, ανοιχτά εχθρικό προς την εργατική τάξη, συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και μιας σειράς Ομοσπονδιών. Τα ταξικά αιτήματα που ενοποιούν όλους αυτούς τους χώρους σχετικά με το μισθό και τη δουλειά, σε σύνδεση με τα πολιτικά αιτήματα της διαγραφής του χρέους-εξόδου από ευρώ/ΕΕ κλπ. Θα μπορεί να σχεδιάζει και να υλοποιεί κινητοποιήσεις πέρα κι έξω από το σχεδιασμό της γραφειοκρατίας, για να μπορέσει να είναι πολιτικά επικίνδυνο και νικηφόρο το κίνημα.

6. Σοβαρό στοιχείο των πολιτικών εξελίξεων είναι η επιταχυνόμενη φθορά του ΣΥΡΙΖΑκαι συνακόλουθα η δυνατότητα πολιτικού απεγκλωβισμού εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων και νέων από την επιρροή του.

Ως πολιτική δύναμη ο ΣΥΡΙΖΑ διαρρηγνύει τις σχέσεις του με την αριστερά και το εργατικό κίνημα, έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα και έχει ενταχθεί ανοιχτά στο μνημονιακό στρατόπεδο. Η πολιτική αυτή πορεία, σε συνδυασμό με την οργανωτική αποχώρηση-εκκαθάριση μεγάλου τμήματος της οργανωμένης βάσης του ορίζει ως αναπότρεπτη την διαδικασία μετατροπής του σε αστικό σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα.

Η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαία. Δεν οφείλεται στις δυσκολίες, ούτε στην «προδοτική ηγεσία» αλλά στο γεγονός ότι η πολιτική και η στρατηγική του αναπόφευκτα οδηγούσαν σε αυτή την κατάληξη. Αυτό που καταρρέει στην περίπτωση αυτή δεν είναι η «αριστερά», αλλά η διαχειριστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, η λογική της διαπραγμάτευσης εντός των πλαισίων του ευρώ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η πεποίθηση ότι μπορεί να ανοίξει άλλος δρόμος σε συμμαχία με την ελληνική αστική τάξη ή τμήματά της, η λογική του κυβερνητισμού, της ενότητας πάνω σε ένα μίνιμουμ πολιτικό πλαίσιο που δεν εμπεριέχει τις απαραίτητες ρήξεις μιας ανατρεπτικής, αντισυστημικής πολιτικής.

Για να περάσει πιο εύκολα αυτή την πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να κινηθεί με βάση την λογική «άλλο η κυβέρνηση, άλλο το κόμμα» και έτσι να εφαρμόζει τη μνημονιακή πολιτική χωρίς να ξεκόβεται από το κίνημα και τον αριστερό κόσμο. Η μάχη για το κέρδισμα του κόσμου που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει την αδιάλλακτη μάχη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, την επιδίωξη να ενεργοποιείται ο κόσμος αυτός στους αγώνες, την προβολή της αντικαπιταλιστικής αντιΕΕ εναλλακτικής πρότασης, την αποκάλυψη των ελιγμών της ηγεσίας του, τον πλήρη διαχωρισμό από τα πολιτικοσυνδικαλιστικά του μορφώματα, την άρνηση για οποιαδήποτε συμμαχία σε οποιοδήποτε επίπεδο με την ηγεσία του ή τμήματά της, καθώς και τον νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

7. Σε κρίση βρίσκονται και τα υπόλοιπα αστικά μνημονιακά κόμματα. Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη παραμένει απωθητική για πολύ πλατιά λαϊκά στρώματα. Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι παραδέρνουν στην κρίση τους, ανάμεσα στα μνημόνια και την συνεργασία με την ΝΔ. Στο σύνολό τους οι αστικές δυνάμεις αποτελούν κρίσιμο στήριγμα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο για την προώθηση των αντιδραστικότερων τομών και της εφαρμογής των μνημονίων. Η στήριξη και ανάδειξη του Λεβέντη (Ένωση Κεντρώων), με τις επικίνδυνες νεοφιλελεύθερες και ακροδεξιές αντιλήψεις του είναι αφενός δείγμα της κατάντιας και ανυποληψίας του αστικού πολιτικού συστήματος, αφετέρου διαμορφώνει κοινοβουλευτικές εφεδρείες.

Η συζήτηση περί νέας εθνικής συναίνεσης, όπως υλοποιείται στα συμβούλια των πολιτικών αρχηγών, η προσπάθεια «εθνικής συνεννόησης» των αστικών κομμάτων στην προώθηση των μνημονιακών επιταγών, με ευρύτερη κοινοβουλευτική στήριξη αφενός δείχνει ότι η προώθηση τέτοιων βάρβαρων πολιτικών φθείρει γρήγορα τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και ενώνει το αστικό μπλοκ, αφετέρου υπογραμμίζει την ανάγκη για μέγιστη ενότητα του εργατικού-λαϊκού κινήματος και για κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος και της αριστεράς για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και του μπλοκ που την στηρίζει.

8. Η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, παρά την μεγάλη προβολή και στήριξη, παρά τις δικαστικές και κοινοβουλευτικές διευκολύνσεις να εμφανίζεται σαν νόμιμο πολιτικό κόμμα, παρά τη δολοφονική πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες που αφήνει τα περιθώρια στην ακροδεξιά και τους φασίστες σε όλη την Ευρώπη να πλειοδοτούν σε ρατσισμό και ισλαμοφοβία, δεν ενισχύεται, ωστόσο δεν παύει να αποτελεί διαρκή απειλή. Για την αντιμετώπισή της δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Το ξερίζωμα του φασισμού απαιτεί μια τεράστια κινηματική και ιδεολογική προσπάθεια, τόσο στο επίπεδο της πράξης, όσοι και στο επίπεδο της ιδεολογίας. Η δράση του αντιφασιστικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, η δάση συνολικά του λαϊκού κινήματος, μπορεί να συντρίψει την ναζιστική συμμορία..
9. Η ρεφορμιστική αριστερά, παρά τη συμβολή της στους αγώνες, δεν έχει γραμμή και λογική ανατροπής.

Το ΚΚΕ δεν επιλέγει γραμμή ανατροπής της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ. Παραπέμπει τα κρίσιμα ζητήματα και τους κόμβους του πολιτικού αγώνα στο ακαθόριστο μέλλον της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Στην παρούσα φάση δεν έχει γραμμή κλιμάκωσης των αγώνων, υποβαθμίζει τους πολιτικούς στόχους, με αποτέλεσμα να καθίσταται το κίνημα ευάλωτο στους πολιτικούς εκβιασμούς της κυβέρνησης και του κεφαλαίου και να μην αναπτύσσεται μια άλλη πολιτική λύση μέσα στους αγώνες. Δεν δέχεται να συμβάλει στην αναγκαία αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζόμενων.

Η ΛΑΕ έχει λογική «αντιμνημονιακής, δημοκρατικής ανατροπής», που είναι αναντίστοιχη με τον αναγκαίο ριζοσπαστισμό, το ταξικό και πολιτικό βάθος της σύγκρουσης. Ουσιαστικά δεν κάνει την αναγκαία τομή, επαναφέροντας την προηγούμενη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που έδειξε στην πράξη ότι καταλήγει σε αδιέξοδο. Καθοριστικό για τη φυσιογνωμία της είναι η συμμετοχή της στην περιφερειακή και τοπική κρατική διαχείριση σε συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ που οδηγεί ακόμα και στη στήριξη αντιλαϊκών κυβερνητικών επιλογών (Περιφέρεια Αττικής, ΤΣΜΕΔΕ κλπ). Αρνητικό είναι επίσης το γεγονός ότι πολλές δυνάμεις της ΛΑΕ παραμένουν εγκλωβισμένες στα ίδια πολιτικοσυνδικαλιστικά σχήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ (λχ ΜΕΤΑ στα συνδικάτα).

Γ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

10. Με βάση τα παραπάνω, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλείται να διαμορφώσει και να προβάλει ένα πολιτικό σχέδιο αντιπολίτευσης, αντίστασης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Ένα σχέδιο για τη αντεπίθεση των αγώνων και τη διεκδίκηση μιας νέας αντικαπιταλιστικής ηγεμονίας μέσα στο πλατύ λαϊκό αγωνιστικό ρεύμα, που συνεχίζει να αναζητά προς τα αριστερά, με στόχο την διαμόρφωση εκείνου του κινήματοςκαι εκείνης της αριστεράς που θα φτάσουν την μάχη μέχρι τη νίκη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να προχωρήσει σε μια τομή, στην ανασυγκρότηση και τον επανεξοπλισμό της, σε μια πιο αποφασιστική και πιο βαθιά παρέμβαση, ποιοτικά ανώτερη ακόμα και από αυτήν του 2009-10, όταν με το πρόγραμμα και τη δράση της άνοιξε μια νέα ελπιδοφόρα σελίδα. Μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να εμπνεύσει και να στρατεύσει το δυναμικό της και να δώσει ελπίδα στο ευρύτερο δυναμικό της ριζοσπαστικής αναζήτησης.

Η ανασυγκρότηση και ο επανεξοπλισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ περιλαμβάνει: το βάθεμα της πολιτικής της αντίληψης σε αντικαπιταλιστική/επαναστατική κατεύθυνση, ξεπερνώντας τις αυταπάτες, την επίδραση ρεφορμιστικών, κοινοβουλευτικών ή και αστικών απόψεων στον μαχόμενο κόσμο του κινήματος και της αριστεράς, εν μέρει και στις γραμμές μας. Απαντά στο ποιο υποκείμενο μπορεί να προβάλει, να προωθήσει και να επιβάλει τους στόχους αυτούς. Περιλαμβάνει τελικά την μάχη για τον ποιοτική ανάπτυξη και τον μετασχηματισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

• Βασικός μας πολιτικός στόχος για τις επόμενες μάχες είναι η ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, η κατάργηση όλων των μνημονίων και των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η ήττα και ανατροπή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που την υλοποιεί και όλου του μνημονιακού μπλοκ, με την δύναμη ενός ισχυρού εργατικού και λαϊκού κινήματος, του αγωνιστικού μετώπου ρήξης ανατροπής και του αναπτυσσόμενου αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου. Για τη συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που ο πλούτος και η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων.
• Παλεύουμε για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης στη βάση του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος. Το πλαίσιο των πολιτικών στόχων του προγράμματος συγκρούεται με την κυρίαρχη αστική πολιτική. Απευθύνεται στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, με στόχο την πολιτική έκφραση, συμπύκνωση και την ανάπτυξη του αγώνα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, την ενότητα της κατακερματισμένης εργατικής τάξης και την οικοδόμηση της συμμαχία της με τα φτωχά λαϊκά, εκμεταλλευόμενα στρώματα, με εργατική ηγεμονία. «Γεφυρώνει» τις σημερινές διεκδικήσεις με την προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού και τον ορίζοντα της εργατικής εξουσίας.

Στοχεύει στην ριζική αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών σε όφελος της εργατικής τάξης και του λαού, στην ανατροπή της επίθεσης, και την υποκειμενική προετοιμασία δυνάμεων για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.

13. Το πρόγραμμα αυτό προωθείται και σε ένα βαθμόεπιβάλλεται σήμερα από τον πολιτικό αγώνα των εργαζόμενων, το εργατικό λαϊκό μέτωπο ρήξης ανατροπής και το αναπτυσσόμενο αντικαπιταλιστικό μέτωπο. Στο σύνολό του μπορεί να το υλοποιήσει η κυβέρνηση και η εξουσία των εργαζόμενων, που προϋποθέτει την επαναστατική αλλαγή και τα όργανα εξουσίας του εργαζόμενου λαού.

Η εμπειρία της κατάληξης της κυβερνητικής λύσης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η γενικότερη ιστορική σχετική εμπειρία, έχουν δείξει πολύ καθαρά τον λαθεμένο χαρακτήρα των αντιλήψεων που αποκόβουν την «πάλη για την κυβέρνηση» απ’ την πάλη για την εξουσία, που δεν κατανοούν τον ενιαίο χαρακτήρα των μηχανισμών εξουσίας. Έδειξαν ότι δεν υπάρχει «ουδετερότητα» του κράτους, ούτε μπορεί μια κυβέρνηση να το «χρησιμοποιήσει» προς όφελος των εργατικών δικαιωμάτων, έξω από την επαναστατική διαδικασία συντριβής της αστικής εξουσίας. Η απολυτοποίηση του ρόλου της κοινοβουλευτικής κατάκτησης του κυβερνητικού κέντρου και η υποτίμηση της οργάνωσης του λαού δείχνει και τον εκτεταμένο χαρακτήρα των «κοινοβουλευτικών αυταπατών» μέσα στην αριστερά. Οι χρεοκοπημένες λογικές της «αριστερής κυβέρνησης» στις παλιές και τις νέες εκδοχές πρέπει να ξεπεραστούν αποφασιστικά.

14. Η μάχη για την επιβολή του «αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος» γίνεται από τα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα που συγκροτούνται μέσα στην ταξική πάλη και υπηρετούν το σκοπό αυτό. Στο κοινωνικό επίπεδο από το εργατικό και λαϊκό αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, που έχει ως κέντρο του το ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Στο πολιτικό επίπεδο από το αντικαπιταλιστικό μέτωπο –πρώτο ουσιαστικό βήμα του οποίου είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Οι δύο αυτές πλευρές της πολιτικής μας βρίσκονται μεταξύ τους σε διαλεκτική σχέση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για αυτές τις δύο αλληλένδετες μεταξύ τους πλευρές με ενιαίο τρόπο. Ξεπερνώντας μονομέρειες που μετατρέπουν το αγωνιστικό μέτωπο σε ένα άθροισμα κινημάτων ή το αντικαπιταλιστικό μέτωπο σε μια συζήτηση παραγόντων για τις «συμμαχίες».

15. Χτίζουμε μορφές του οργανωμένου λαού, παλεύουμε για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και την εργατική ηγεμονία, μέσα στους αγώνες, με γραμμή ανατροπής, και έτσι ερχόμαστε σε επαφή και οργανώνουμε τα πιο πρωτοπόρα κομμάτια της τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Θεμέλιο της οικοδόμησης του «αγωνιστικού μετώπου» είναι η συμβολή μας στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Η επίθεση της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ και η πεντάχρονη εφαρμογή των μνημονίων, έχουν αλλάξει την εργασιακή πραγματικότητα. Βασικό καθήκον για τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που δρουν στο εργατικό κίνημα, είναι η συμβολή τους στη ταξική του ανασυγκρότηση με βασικές πλευρές: την μαζικοποίηση και τον μετασχηματισμό των σωματείων και των συνδικάτων, ώστε να αποτελούν πραγματικά όργανα πάλης στα χέρια των εργατών σε διαπάλη με την εργοδοσία, τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τον συντεχνιασμό, τον κατακερματισμό.

Επιδίωξή μας είναι οι αγώνες να μην περιορίζονται στο «να μην περάσει», αλλά να διεκδικούν αποφασιστικά τη βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων και τη μείωση της εκμετάλλευσης. Να ξεπερνούν τη λογική της διαπραγμάτευσης της χειροτέρευσης της θέσης των εργαζόμενων, τη μοιρασιά της φτώχειας ή τη λογική της «εξαίρεσης». Ζητούμενο είναι στους αγώνες να ενώνεται το σύνολο της εργατικής τάξης, ξεπερνώντας τους διαχωρισμούς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εργαζομένους και ανέργους, ντόπιους και μετανάστες, σε μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα που απέναντι στον ταξικό αντίπαλο. Οι στόχοι τους να συνδέονται με το πλαίσιο στόχων του αντικαπιταλιστικού προγράμματος.

Έμφαση πρέπει να δοθεί στην προσπάθεια δημιουργίας σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων στον ιδιωτικό τομέα, στις μορφές ελαστικής εργασίας, στη νέα εργατικά βάρδια και τους ανέργους. Αποφασιστικής σημασίας ζήτημα αποτελεί ο οριζόντιος συντονισμός πρώτα από όλα των πρωτοβάθμιων σωματείων, και ειδικότερα η «πρωτοβουλία για τον συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων» στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και αλλού, στην κατεύθυνση ενός άλλου κέντρου αγώνα μέσα στο εργατικό κίνημα.

Στις μάχες όλου του προηγούμενου διαστήματος η ΓΣΕΕ στάθηκε απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων. Πρόκειται για μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργοδοτών μέσα στην εργατική τάξη, προσπαθεί μόνιμα να υποτάξει τις εργατικές διεκδικήσεις στα συμφέροντα των εργοδοτών.

Ενισχύουμε τα εργατικά σχήματα και τις κινήσεις και παλεύουμε για την αναβάθμιση, ενοποίηση και διεύρυνσή τους. Συμβάλλουμε στην δημιουργία μιας ταξικής εργατικής κίνησης για να εκφραστεί η τάση ανατροπής και χειραφέτησης της εργατικής τάξης. Με στόχο τον μεγαλύτερο εξοπλισμό, την ενίσχυση της παρουσίας της ταξικής πτέρυγας στα σχήματα και τις παρεμβάσεις, χωρίς υποκατάστασή τους.

17. Κρίσιμα και σημαντικά μέτωπα για την οικοδόμηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης-ανατροπής είναι το αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, το πεδίο του κινήματος που αναπτύσσεται στην πόλη και τη γειτονιά, το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, το νεολαιίστικο κίνημα, το κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων που εμφανίστηκαν με ιδιαίτερη ένταση το προηγούμενο διάστημα.

–              Παλεύουμε για να οικοδομηθεί ένα στιβαρό διεθνιστικό αντιπολεμικό κίνημα, που θα βάλει φραγμούς στους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού, θα διεκδικήσει το σταμάτημα του πολέμου, τα ανοιχτά σύνορα και την ασφαλή διέλευση των προσφύγων και των μεταναστών, θα οργανώσει την ταξική αλληλεγγύη, θα πατήσει στο λαιμό την όποια ανάπτυξη ακροδεξιών αντανακλαστικών ή πρακτικών στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη.

• Η αγωνιστική-ταξική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και η αντιρατσιστική και αντιφασιστική πάλη πρέπει να κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα. Επιδιώκουμε μαζικές ενωτικές ταξικές, αντιιμπεριαλιστικές-αντιπολεμικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, δράσεις και συντονισμούς με αντιΕΕ, αντικυβερνητικό προσανατολισμό σε όλη τη χώρα. Ενισχύουμε την δράση και επιδιώκουμε την κοινή δράση και τον συντονισμό όλων των πρωτοβουλιών που ασχολούνται με τα θέματα ρατσισμού, αντιφασισμού, αλληλεγγύης στους πρόσφυγες (ΚΕΕΡΦΑ, Συντονισμός για το Προσφυγικό Μεταναστευτικό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, συλλογικοτήτων, κλπ).
• Η αντιφασιστική πάλη, με αιχμή την πάλη ενάντια στην εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής δεν έχει τελειώσει. Η συνέχιση της ανεξάρτητης αντιφασιστικής μας δράση είναι η μόνη δικλείδα ασφαλείας για την οριστική καταδίκη των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής, για την αποκάλυψη του ναζιστικού της προσώπου και την καταδίκη των πρακτικών της στη συνείδηση του εργαζόμενου λαού.
• Στις πόλεις και τις γειτονιές το επόμενο διάστημα θα πρέπει να μπούμε μπροστά για να παλέψουμε ενάντια στην τεράστια όξυνση των λαϊκών προβλημάτων (φορομπηξία, πλειστηριασμοί/κατασχέσεις, ξεπούλημα, υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών και του περιβάλλοντος κλπ) με βασικό στόχο την συγκρότηση, στήριξη και ενίσχυση των μορφών συλλογικής οργάνωσης και πάλης (λαϊκές ή ανοικτές συνελεύσεις, εργατικές λέσχες, πρωτοβουλίες κατοίκων, επιτροπές αγώνα κ.ά.) με αγωνιστικό, διεκδικητικό, ταξικό προσανατολισμό.

Σημαντική συμβολή στο αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, αλλά και στο αντικαπιταλιστικό μέτωπο έχουν οι αριστερές-αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε επίπεδο περιφέρειας ή πόλης, που χρειάζεται να δυναμώσουν, να πολλαπλασιαστούν, να ενισχυθεί η δημοκρατική λειτουργία τους και να ανέβει σε ανώτερα επίπεδα η δικτύωση και ο συντονισμός τους.

• Το κίνημα της νεολαίας βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις: Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η δομικού χαρακτήρα ανεργία, η προώθηση της «επιχειρηματικοποίησης» και των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, και η βαθιά επίθεση στην πολιτισμική διάσταση της νεολαίας, αποτελούν στοιχεία της επίθεση του κεφαλαίου για την δημιουργία μιας συνολικά διαφορετικής νέας εργατικής τάξης. Η είσοδος της νεολαίας με τον ριζοσπαστισμό της στο προσκήνιο, μπορεί να αποτελέσει καταλύτη εξελίξεων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να διαμορφώσει αντίστοιχο πολιτικό πλαίσιο του νεολαιίστικου κινήματος που θα συνενώνει όλο το μωσαϊκό της τωρινής και της μελλοντικής νέας βάρδιας των εργαζομένων, και της σπουδάζουσας νεολαίας. Συμβάλλουμε στις νέες μορφές οργάνωσης που εμφανίζονται και αγκαλιάζουν την άνεργη, καταπιεσμένη νεολαία (νέα σωματεία, συνδικάτα, επιτροπές αγώνα όπως αυτές για τα «πεντάμηνα», εργατικές λέσχες, άλλες συλλογικότητες). Προτάσσουμε ένα επιθετικό πρόγραμμα πάλης για τις ανάγκες της νέας γενιάς, από το σχολείο ως την εργασία.

Στηρίζουμε την Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση. Υπερασπίζουμε και αναπτύσσουμε τον αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα και την μαχητική κινηματική δράση της. Συμβάλλουμε στην δημοκρατική οργάνωση και ανασυγκρότησή της, και στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης αποτελεσματικής μετωπικής πρότασης συσπείρωσης των πολύμορφων ριζοσπαστικών, μαχητικών και αντικαπιταλιστών τάσεων της σπουδάζουσας νεολαίας με στόχο τελικά την ενίσχυση και διεύρυνση της ΕΑΑΚ. Συμβολή στην καλύτερη οργάνωση της παρέμβασής μας θα είναι η συγκρότηση γραμματείας νεολαίας.

• Αξιοποιούμε τις θετικές παρακαταθήκες της παρέμβασής μας στο κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Παλεύουμε για την δημιουργία μιας πανελλαδικής αντικαπιταλιστικής αντιΕΕ κίνησης της μικρομεσαίας αγροτιάς.

18. Η πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς όλες τις δυνάμεις που παλεύουν για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα σε λογική ρήξης με το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και τον ιμπεριαλισμό, για μια νέα σοσιαλιστική χειραφετητική προοπτική, είναι η στράτευση σε μια άλλη αριστερά, για την οικοδόμηση του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου.

Το πρόγραμμα η προοπτική και η πρακτική του αντικαπιταλιστικού μετώπου στρέφονται ενάντια στους βασικούς νόμους του συστήματος (της κυριαρχίας της εκμετάλλευσης, του κέρδους, των αγορών, της ανταγωνιστικότητας, παραγωγικότητας κλπ). Έχει πολιτική ρήξης με την αστική πολιτική, την αστική τάξη και το κράτος της, με επαναστατική κατεύθυνση και ηγεμονία. Έχει ως τελικό στόχο την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Προσεγγίζει την επανάσταση μέσα από την πάλη για την υλοποίηση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, την οργάνωση και ωρίμανση των δυνάμεων της επανάστασης. Απορρίπτει τις αντιλήψεις που συνδέονται με κάθε «φιλολαϊκή» διαχείριση του καπιταλισμού. Παλεύει για μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. Ταυτόχρονα, είναι μέτωπο βαθύτερα «αντιιμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό», ενσωματώνει τον αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό αγώνα, την πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και την ριζοσπαστική οικολογία.

Κριτήριο για την προώθησή του είναι η πράξη, όχι απλώς οι θέσεις που διατυπώνουν η κάθε πολιτική δύναμη και ρεύμα. Η δημιουργία ενός «πόλου-μετώπου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και των ευρύτερων δυνάμεων της ανατροπής», για να ευοδωθεί χρειάζεται διαρκείς μετασχηματισμούς των πρωτοπόρων τάσεων του κινήματος, του ήδη υπάρχοντος δυναμικού της αντικαπιταλιστικής και της επαναστατικής αριστεράς, που περιλαμβάνει και τον μετασχηματισμό της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε να μπορέσει να παίξει το ρόλο που της αναλογεί σε μια τέτοια πορεία.

19. Δρόμοι για την οικοδόμηση του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου είναι: i) πρωτοβουλίες κοινής δράσης στα πλαίσια του αγωνιστικού μετώπου, ii) πολιτικές πρωτοβουλίες και πολιτικός συντονισμός σε κεντρικά μέτωπα της ταξικής πάλης με στόχο τη συσπείρωση δυνάμεων, iii) πρωτοβουλίες διαλόγου για το αντικαπιταλιστικό μέτωπο/πόλο. Αξιοποιούμε στην κατεύθυνση αυτή προτάσεις πολιτικής συνεργασίας, πάνω στους άξονες του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος.

Η επιλογή και η ιεράρχηση κάθε φορά του δρόμου που χρησιμοποιούμε είναι θέμα του συσχετισμού και της διάταξης των δυνάμεων. Απαιτεί συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι εξίσου σημαντικές οι πρωτοβουλίες για την κοινή δράση και την οικοδόμηση αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής και την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, και οι κάθε μορφής πολιτικές πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση αντικαπιταλιστικού μετώπου-πόλου. Είναι σημαντικό να προχωρούν παράλληλα και να αλληλοεπηρεάζονται.

20. Πιο συγκεκριμένα το επόμενο διάστημα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα προωθήσει:
21. i) την κοινή δράση με τις δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς στη λογική του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπήςστους κοινωνικούς χώρους, στην κατεύθυνση συγκρότησης μαζικού κοινωνικού ρεύματος αντιπολίτευσης και ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου. Στην κατεύθυνση αυτή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει και θα αναπτύξει τις ενωτικές πρωτοβουλίες που ήδη έχει πάρει, επιδιώκοντας να αποκτούν μονιμότερες μορφές.
22. ii) τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τον πολιτικό συντονισμό, με άμεσο βήμα την συμβολή της σε πλατιά λαϊκή αντιΕΕ κίνηση, που θα συγκροτείται γύρω από το στόχο της εξόδου από την ΕΕ από εργατική διεθνιστική σκοπιά και θα στοχεύει να δώσει πολιτικά χαρακτηριστικά στη διευρυνόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στην ΕΕ, να τη συνδέσει με τον «άλλο δρόμο», να αποδείξει ότι «υπάρχει ζωή, έξω από το ευρώ και την ΕΕ». Η κίνηση επιδιώκουμε να έχει ευρεία πολιτική και κοινωνική απεύθυνση, με διαδικασίες βάσης, που θα προβάλλει σε κάθε χώρο την πραγματικότητα σε σχέση με την ΕΕ, θα θέτει με πραγματικούς και υλικούς όρους το αίτημα εξόδου από την ΕΕ ως βασικό αίτημα πάλης ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, την καταπίεση των λαϊκών στρωμάτων, τα Μνημόνια, την έλλειψη δημοκρατίας κλπ.

iii) Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει και θα αναβαθμίσει τις πρωτοβουλίες για τον διάλογο, τον κοινό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία όλων των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιϊμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και των πολύμορφων δυνάμεων που κινούνται σε λογική ρήξης και ανατροπής, των δυνάμεων που έρχονται στον ένα ή τον άλλο βαθμό σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης, με στόχο τη συσπείρωση δυνάμεων για την ανατροπή της επίθεσης και την ενίσχυση των δυνάμεων του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου.

Προτάσεις για πολιτικές συνεργασίες και ακόμα περισσότερο για βήματα στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου μπορούν να οικοδομούνται στη βάση του αναγκαίου περιεχομένου, να στηρίζονται στο πλαίσιο των στόχων του μεταβατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης, να έρχονται σε ρήξη με την αστική τάξη, την ΕΕ, τον ιμπεριαλισμό.

Λαμβάνοντας υπόψη την σημερινή πολιτική συγκυρία, την εμπειρία από την «άνοδο και την πτώση» του ΣΥΡΙΖΑ και τις βαθιές αναζητήσεις μαχόμενων τμημάτων του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και του αριστερού κόσμου, και κυρίως τις μεγάλες επερχόμενες κοινωνικές και πολιτικές αναμετρήσεις, κρίσιμοι πολιτικοί κόμβοι για μια μαχόμενη ανατρεπτική αριστερά που θα εμπνεύσει και καθοδηγήσει το εργατικό λαϊκό κίνημα σε μια νικηφόρα πορεία, είναι οι εξής:

• Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης του αστικού, μνημονιακού μπλοκ κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, ήττα και ανατροπή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλου του αστικού μνημονιακού μπλοκ με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος.
• Κατάργηση παλιών και νέων μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων της κοινωνικής καταστροφής και της επιτροπείας που επιβάλλουν.
• Άμεση στάση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.
• Έξοδος από την ευρωζώνη, ρήξη/αποδέσμευση από την ΕΕ.
• Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
• Άμεση, «μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος,όπως η προστασία των ανέργων, οι αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων και του λαϊκού εισοδήματος, σε πλήρη αντίθεση με όλα μνημονιακά μέτρα νέα και παλιά, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς, η υπεράσπιση των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχομεσαίας αγροτιάς από την καταστροφή. Αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με μείωση της εκμετάλλευσης, σε ρήξη με τους νόμους του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας/παραγωγικότητας, αλλά και τη λογική ότι η αύξηση των μισθών και η βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων εξαρτάται από την «αντοχή της οικονομίας».
• Αντιπολεμικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτωνενάντια στην εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή, στη δικτατορία των μιντιοκρατών, τη συρρίκνωση των συνδικαλιστικών και κοινωνικών ελευθεριών, την αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.

Μια μαχόμενη και ανατρεπτική Αριστερά σήμερα παλεύει για την επιβολή αυτών των πολιτικών στόχων με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος και του οργανωμένου λαού. Συγκρούεται με την αστική τάξη απορρίπτοντας λογικές ταξικής συνεργασίας. Απορρίπτει κάθε «ενδιάμεση λύση φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού, και «αριστερής» ή άλλης κυβέρνησης μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, της «συνέχειας του κράτους», της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Απορρίπτει οποιαδήποτε αυταπάτη για την προώθηση του προγράμματος αυτού μέσα από τη συμμετοχή στους θεσμούς του αστικού κράτους.

Έχει ορίζοντα την ανατροπή του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Παλεύει για την εξουσία και την κυβέρνηση των εργαζομένων.

Κρίσιμο ζήτημα και κριτήριο για κάθε αριστερή δύναμη αποτελεί ο προσανατολισμός της στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε κόντρα με την εργοδοσία, τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς τους, και ο έμπρακτος διαχωρισμός από κάθε λογική και πρακτική κρατικής αστικής διαχείρισης που, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, οδηγεί σε άσκηση αντιλαϊκής πολιτικής.

21. Σήμερα, παρότι υπάρχουν σημαντικές διεργασίες και αναζητήσεις, δεν έχουν διαμορφωθεί σε μια σχετικά μεγάλη κλίμακα ή σταθερότητα δυνάμεις που μπορούν άμεσα να συνεισφέρουν στο αντικαπιταλιστικό μέτωπο. Υπάρχουν, ωστόσο, οργανωμένες δυνάμεις και συλλογικότητες και κυρίως χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, ανένταχτοι ή και ενταγμένοι στα ρεφορμιστικά κόμματα που αναζητούν και αγωνιούν για μια πραγματική μάχη για την ανατροπή της επίθεσης, για μια ενωτική αντικαπιταλιστική προοπτική. Υπάρχουν, επίσης, ορισμένες οργανωμένες δυνάμεις και συλλογικότητες που προγραμματικά αποδέχονται και συμφωνούν με θέσεις του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, χωρίς όμως να έχουν έως τώρα δεσμευτεί σε μια συνολική μετωπική πολιτική προσπάθεια και με τις οποίες η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναπτύσσει ήδη κοινή δράση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει να παίρνει πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση.
22. Η διαδικασία της Συνδιάσκεψης απέδειξε την αντοχή και τη ζωτικότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρά τα μεγάλα προβλήματα, παρά την αποχώρηση δύο οργανώσεων, χιλιάδες αγωνιστές πήραν μέρος στις προσυνδιασκεψιακές διαδικασίες.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη της, έδωσε την μάχη με την μνημονιακή λαίλαπα. Προέταξε με επιμονή το αναγκαίο -όπως επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις- μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Αντιστάθηκε στην άνοδο της διαχειριστικής λύσης του ΣΥΡΙΖΑ αντιπαλεύοντας την πολιτική του και πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα σε δύσκολες περιόδους, όπως στις εκλογές του Ιούνη του 2012. Λειτούργησε ενωτικά στο κίνημα, πήρε ενωτικές πρωτοβουλίες προς τις δυνάμεις της αριστεράς πάνω σε κρίσιμα ζητήματα.

Κεντρικό στοιχείο της πολιτικής μας πρότασης για το επόμενο διάστημα είναι η ολόπλευρη πολιτική και οργανωτική ανάπτυξη και ο μετασχηματισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν είναι εσωτερικό μας ζήτημα. Η ενίσχυσή της αποτελεί ενίσχυση του αγωνιστικού και μαχόμενου κομματιού του κινήματος, της γραμμής της ανατροπής, της αντικαπιταλιστικής προοπτικής. Είναι ενίσχυση του προγράμματος της ρήξης. Αποτελεί ενίσχυση συνολικά των μαχόμενων δυνάμεων και βήμα στην ενότητά τους σε ανατρεπτική κατεύθυνση.

23. Σήμερα είναι αναγκαίο τόσο το άλμα στην ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο και ο μετασχηματισμός της σε αντικαπιταλιστική-επαναστατική κατεύθυνση.

Αυτό σημαίνει: Βάθεμα της στρατηγικής της αντίληψης και του αντικαπιταλιστικού-επαναστατικού της προσανατολισμού. Ενίσχυση του εργατολαϊκού της χαρακτήρα. Ενιαιοποίηση στην συγκρότησή της ώστε να ξεπερνιέται η πολυγλωσσία, οι διαφορετικές πρακτικές και ιεραρχήσεις. Ενίσχυση της δημοκρατίας των μελών και των συλλογικοτήτων της. Ένταξη στις γραμμές της νέων δυνάμεων, πρώτα από όλα από τις πρωτοπόρες και μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Ένταξη στις γραμμές της ή και σταθερή πολιτική σχέση με ρεύματα και αγωνιστές που αποδέχονται ή προσεγγίζουν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα.

Η ανάπτυξη σε αυτή την κατεύθυνση και ο μετασχηματισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί όρο και συστατικό στοιχείο για την οικοδόμηση του αγωνιστικού μετώπου, για την πορεία προς το αντικαπιταλιστικό μέτωπο, για πολιτικές συνεργασίες με κατεύθυνση ανατροπής.