του Διονύση Ελευθεράτου
Ένα πολιτικό και «καλλιτεχνικό» πρίμο-σεκόντο, στο παραλήρημα εναντίον των προσφύγων
Ο ένας θεωρεί (πλειστάκις αποδεδειγμένο!) τον εαυτό του μεγάλο ερμηνευτή και καλλιτέχνη. Ο άλλος απέκτησε το προσωνύμιο «μεγάλος τραγουδιστής» εξ αιτίας εκείνου του απαράμιλλου «έπους» του, δηλαδή της υπόθεσης Οτσαλάν. Ο ένας «είναι» ότι δηλώνει, ο άλλος ότι «κατορθώνει» …Μέχρι πρότινος, αυτό ήταν ίσως το μόνο ευδιάκριτο στοιχείο που συνέδεε τον Νότη Σφακιανάκη με τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Εδώ και λίγες ημέρες, όμως, έχει αρθεί αυτή η «μοναδικότητα»…
Έπειτα από τις πρόσφατες δηλώσεις αμφοτέρων για το προσφυγικό, από αυτό το εμετικό «πρίμο-σεκόντο» της παράνοιας, ο Ν. Σφακιανάκης μάλλον θα πρέπει να νιώθει ανακουφισμένος που ο Θ. Πάγκαλος είναι μόνο κατά παρατσούκλι τραγουδιστής. Ειδάλλως θα αποδεικνυόταν εντονότατος ο ανταγωνισμός για την ανάδειξη του αυθεντικότερου εκφραστή της «χρυσαυγίτικης» λογικής, καθώς και του επιθετικότερου παραληρήματος εναντίον των προσφύγων, στον κόσμο της σόου-μπιζ.
Ποιος είπε όμως ότι και τα παραληρήματα δεν μπορούν να μας κάνουν σοφότερους; Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του Θ. Πάγκαλου, στον «Βήμα Εφ Εμ». Στο εδώλιο οι πρόσφυγες, ιδού με ποια κατηγορία:
«Μας δυσφημούν, δεν το βλέπετε στην τηλεόραση; “Πάρτε μας από την Ελλάδα και ας πάμε όπου να’ ναι”, πάνε και τους περιποιούνται οι αφελείς, τους δίνουν τρόφιμα, τους δίνουν ρούχα, αυτοί διατηρούν την ελευθερία τους και το κέφι τους να πηγαίνουν και να έρχονται, να κάνουν δεξιά και αριστερά ότι θέλουν και μας βρίζουν και από πάνω».
Ω, ναι, γινόμαστε σοφότεροι …Διότι μέχρι χθες ακούγαμε και διαβάζαμε ότι το «έγκλημα» των προσφύγων και των μεταναστών είναι πως θέλουν να στρογγυλοκαθίσουν εδώ. Είτε για να μας κατακτήσουν σαν νέοι …Δωριείς, όπως έλεγε το καλοκαίρι του 2012 ο «νηφάλιος κεντροδεξιός» Νίκος Δένδιας, είτε για να υλοποιήσουν κάποιο σατανικό σχέδιο πολιτισμικής αλλοίωσης της ελληνικής κοινωνίας…
Η ηπιότερη σχετική αιτίαση που διατυπωνόταν και διατυπώνεται εναντίον των ξεριζωμένων είναι πως «δεν κατανοούν ότι μια χώρα σε τέτοια κρίση, όπως η Ελλάδα, αδυνατεί να τους θρέψει». Το έλεγαν και το ξαναέλεγαν όσοι (έκαναν πως) δεν ήξεραν πως, εδώ και χρόνια, οι πρόσφυγες και μετανάστες στη συντριπτική τους πλειονότητα το τελευταίο που ήθελαν ήταν μείνουν στην Ελλάδα. Κάτι «Δουβλίνα 2», όμως, δεν τους επέτρεπαν να μεταβούν στους τελικούς προορισμούς τους.
Κι ενώ, λοιπόν, συνεχίζεται ποικιλοτρόπως η διαλάληση του προαναφερθέντος κατηγορητηρίου, ενώ ο Άδωνις βαφτίζει συλλήβδην τους μουσουλμάνους «οπαδούς» του ισλαμικού νόμου της «Σαρία», καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως ούτε μια ημέρα δεν θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε μαζί τους, να μια ακόμη έκφανση αυτού του «μονά-ζυγά χάνεις», για το οποίο γράφαμε προσφάτως στο «Πριν»: Κάνοντας το …κέφι τους, οι πρόσφυγες μας «δυσφημούν» και μας «βρίζουν», επειδή δηλώνουν πως θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα! Τάδε έφη Πάγκαλος, αδυνατώντας να κατανοήσει πώς στην ευχή αυτοί οι τύποι προτιμούν να φθάσουν στους τελικούς προορισμούς τους αντί να ανακαλύπτουν τις ευεργετικές ιδιότητες των λασπόλουτρων της Ειδομένης ή τη χαρά του εγκλεισμού σε hot spots.
Να δείτε, τελικά αυτοί οι «παρείσακτοι» θα τον καταστρέψουν τελείως τον τουρισμό μας, εφέτος: Κάποιοι με την «μιαρή» παρουσία τους και άλλοι δηλώνοντας ότι δεν επιθυμούν να μείνουν εδώ. Οι μεν «εισβάλλοντας», οι δε… προσβάλλοντας!
Διδακτικός, αν μη τι άλλο, αυτός ο -ελέω Πάγκαλου- εμπλουτισμός του κατηγορητηρίου εναντίον των προσφύγων. Διότι αυτό το κατηγορητήριο, έτσι όπως ηχεί στην ολότητά του, επικίνδυνο μα και φαιδρό, ισοπεδωτικό μα και αντιφατικό, μας υπενθυμίζει κάτι: Πως ακόμη κι όταν δεν τον υπηρετούν και δεν τον θρέφουν τυπικοί ηλίθιοι, ο ρατσισμός ήταν και παραμένει «πολιτισμός» της ηλιθιότητας.
Αυτή είναι η προσφορά του κυρίου «μαζί τα φάγαμε» στη συλλογική μας σοφία. Όσο για την αντίστοιχη της συνέντευξης του Νότη Σφακιανάκη (στο ΡΙΚ), αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη: Σχεδόν κάθε ένα από τα «καινοτόμα» αποφθέγματά του εν λόγω οπαδού της «Χρυσής Αυγής», δείχνει συμβατό προς τη «μοντέρνα» φυσιογνωμία της εκλαμπρότατης Ευρώπης…
Υπερβολή; Κάθε άλλο. Χαρακτήρισε ο Σφακιανάκης τους πρόσφυγες «ριψάσπιδες» (φανταζόμαστε ότι αν ζούσε το 1922 θα αποκαλούσε «ριψάσπιδες τουρκόσπορους» και όσους κατέφθαναν από τη Σμύρνη), αλλά η αναισχυντία του δεν κόβει πρώτη το νήμα. Προηγήθηκε κατά 2,5 μήνες ο πρόεδρος της Τσεχίας Μίλος Ζέμαν. Απλώς εκείνος είχε κάνει την «παραχώρηση» να εξαιρέσει από το «σωρό» των «δειλών» τους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα, τα οποία προφανώς θα έπρεπε να φθάνουν ασυνόδευτα στην Ευρώπη, την ώρα που οι νέοι άνδρες θα γίνονταν βορά των βομβών.
Γιατί όμως, κατά τον Σφακιανάκη, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καν πρόσφυγες; Ιδού η απάντηση: «Δεν τους επετέθη καμία άλλη χώρα, ένας ξένος λαός. Έφυγαν από την πατρίδα τους που έχει εμφύλιο πόλεμο».
Έξοχα! Ο κατά τα άλλα πολέμιος της «νέας τάξης», οπαδός της «ΧΑ», δεν διέκρινε καμία εξωτερική επέμβαση στα της Συρίας. Θα άξιζε ίσως να ρωτηθεί τι ακριβώς έχει μάθει για τη Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, αλλά προέχει η επισήμανση άλλης «καινοτομίας» του: Για να αναγνωριστεί ο πρόσφυγας ως πρόσφυγας, οι κίνδυνοι που τον ώθησαν στην προσφυγιά δεν αρκεί να παραπέμπουν σε διώξεις ή ακόμη και σε ενδεχόμενα θανάτωσής του εξ αιτίας πχ πολιτικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων. Δεν αρκεί καν να απορρέουν (αυτοί οι κίνδυνοι) από πολεμικές συρράξεις. Θα πρέπει επιπροσθέτως οι συρράξεις αυτές να μην είναι εμφύλιες.
Α, και κάτι ακόμη: Θα πρέπει ο πρόσφυγας να καταφθάνει απένταρος στην Ευρώπη, ή τουλάχιστον να μην μετατρέπει τα χρήματά του σε ευρώ. Σε διαφορετική περίπτωση το «νόουτ μπουκ» του Νότη καταγράφει άλλον ένα λόγο, για τον οποίον οι πρόσφυγες δεν είναι πρόσφυγες, αλλά «ορδές ανθρώπων που βιάζουν την πατρίδα μας».
Οι εν λόγω «πρωτοτυπίες» ενός τύπου όπως ο Σφακιανάκης δεν θα άξιζαν τον παραμικρό σχολιασμό, αν ήταν όντως πρωτοτυπίες …Δεν είναι, όμως. Νωρίτερα, ο ετσιθελικός προσδιορισμός των εννοιών «πρόσφυγας» και «μετανάστης» είχε θριαμβεύσει π.χ. στην συνοριακή πρακτική της ΠΓΔΜ. Προτού ακόμη κλείσει εντελώς ο «βαλκανικός διάδρομος», κάτι που έγινε προς μεγάλη, δεδηλωμένη τέρψη του Ντόναλντ Τουσκ, τον οποίο ουδόλως αποδοκίμασε το λοιπό διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης («χωριό που φαίνεται…»).
Όσο για την αδυναμία του Σφακιανάκη να αντέξει στην ιδέα πως οι πρόσφυγες δεν ξόδεψαν όλη τους την περιουσία πληρώνοντας διακινητές ή ξεδιάντροπους που πουλούν φιάλες νερού σε «μαυραγορίτικες» τιμές, ας αναγνωρίσουμε τουλάχιστον ότι η δική του ρατσιστική μοχθηρία κινείται -εκ των πραγμάτων- στη σφαίρα του «ακαδημαϊκού». Ε, αν ασκούσε καθήκοντα κυβερνητικού στελέχους στη Δανία, αντί να επιδίδεται σε ασκήσεις παραγωγής φασιστικών θεωρητικών σχημάτων στην Ελλάδα, όλο και κάποια ιδέα για κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων των «ορδών» θα μπορούσε να υλοποιήσει.
Καημένε Νότη, ούτε να καινοτομήσεις δεν σε αφήνει η Ευρώπη. Δεύτερος, τρίτος ή τέταρτος, αλλά πάντως καταϊδρωμένος καταφθάνεις.
Καημένε Πάγκαλε, γίνεσαι αυτό που έλεγες το 1994 για τον Αβραμόπουλο: «Κύριος τίποτα». Αν έκανες τέτοιες δηλώσεις προ διετίας-τριετίας, θα γινόταν «χαμός». Τώρα τις έκανες και πέρασες σχεδόν απαρατήρητος. Πανάξια τιμωρία η λήθη…
Τρισμέγιστη Ευρώπη, οι Παγκαλονότηδες είναι πλέον συμβατοί με το χάλι σου. Τουλάχιστον το χάλι είναι πλουραλιστικό. Σαν το δίδυμο του ακροδεξιού αοιδού και του «κεντροαριστερών» καταβολών παλιού πολιτικού.
