του Διονύση Ελευθεράτου
Τα πολωνικά δημόσια ΜΜΕ, η ΕΕ που θυμάται το «κράτους δικαίου» και μια αντιδιαστολή με την ΕΡΤ, το 2013
Παρακαλούμε, συγκινηθείτε! Ω, ναι, τις «δημοκρατικές αξίες» θυμάται η ΕΕ. Τις συνοψίζει σε συνέντευξη του επιτρόπου Γκ. Έτινγκεν στην Frankfurter Allgemeine Zeitung και τις πετά στα μούτρα της πολωνικής κυβέρνησης του δεξιότατου κόμματος «Νόμος και Δικαιοσύνη»… «Πολλά συνηγορούν, ώστε να ενεργοποιήσουμε τον «μηχανισμό κράτους δικαίου» και να θέσουμε τη Βαρσοβία υπό επιτήρηση», προειδοποίησε ο επίτροπος. Η αφορμή: Το κοινοβούλιο της Πολωνίας ενέκρινε σχέδιο νόμου που θέτει τα δημόσια μέσα ενημέρωσης υπό ασφυκτικό κυβερνητικό έλεγχο. Ο μηχανισμός «εποπτείας για την τήρηση του κράτους δικαίου», προβλέπεται από το 2014, ως ασπίδα των «αξιών της ΕΕ». Εάν μία χώρα τεθεί υπό τέτοια εποπτεία, θεωρητικώς μπορεί να τιμωρηθεί έως και με στέρηση του δικαιώματος ψήφου στην ΕΕ. Αυτό έως τώρα, βεβαίως, δεν έχει συμβεί. Διδακτικό βρίσκουμε αυτό το -άγνωστης διάρκειας- τρίξιμο οδόντων» των Βρυξελλών προς τη Βαρσοβία… Μάθημα πρώτο: Για να ανακτήσει η εκλαμπρότατη ΕΕ τα φημισμένα… δημοκρατικότατα ανακλαστικά της, θα πρέπει να την τσιμπήσει κάποια μύγα, εν προκειμένω ο πολωνικός δεξιός κυβερνητικός «ευρωσκεπτικισμός». Η ανελευθερία άνευ «ευρωσκεπτικισμού», όπως θα δούμε στη συνέχεια, συχνά συνιστά λόγο να ευφραίνεται το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, όχι να ανησυχεί.
Μάθημα δεύτερο: Εάν επενεργεί και η εκτίμηση, ότι καλό είναι να νιώθει η Βαρσοβία πιέσεις, που ίσως την κάνουν να «μαλακώσει» κάπως στο προσφυγικό, τότε ισχυροποιείται ο κίνητρο για την ΕΕ να… θυμηθεί τις «αξίες» της.
Με ποιο σημείο αναφοράς να αρχίσουμε το φρεσκάρισμα της μνήμης; Τα «κατά τόπο», δηλαδή την Πολωνία και κατ’ επέκταση την Ανατολική Ευρώπη; Τα «καθ’ ύλη», δηλαδή τα των δημόσιων μέσων ενημέρωσης; Ας αρχίσουμε από το γεωγραφικό προσδιορισμό: Έως τώρα η ΕΕ δεν διέγνωσε καμία σημαντική παραβίαση των «δημοκρατικών αξιών» στον πολυποίκιλο νέο- μακαρθισμό, με τον οποίον αντιμετωπίζονται, διώκονται ή και απαγορεύεται να δρουν κομμουνιστές και αριστεροί σε χώρες της Αν. Ευρώπης και της Βαλτικής. Αντιθέτως, όλα αυτά συνιστούν μια κάπως «προχωρημένη» πρακτική εφαρμογή της θεωρίας των «εγκληματικών δυο άκρων», επίσημου δόγματος της ΕΕ. Ως προς τα «καθ’ ύλη»: Χρειάζεται άραγε να αντιπαραβάλουμε στην ένταση των αντιδράσεων, τις οποίες προκαλεί στις Βρυξέλλες η σχετική με τα δημόσια μέσα ενημέρωσης μεθόδευση των κυβερνώντων δεξιών «ευρωσκεπτικιστών» της Πολωνίας, με όσα είπαν ή δεν είπαν τα κονκλάβια της ΕΕ τον Ιούνιο του 2013, όταν οι «ευρωπαϊστές» Σαμαρά – Βενιζέλου έβαζαν κοτζάμ λουκέτο στην ΕΡΤ;
Και να πει κανείς ότι οι Σαμαροβενιζέλοι ομολογούσαν, τότε, τα κίνητρά τους με τρόπο περισσότερο διακριτικό και «διπλωματικό», απ’ όσο οι Πολωνοί δεξιοί… Κάθε άλλο. Στα «μεσαία διαζώματα», μάλιστα, των κομματικών «πυραμίδων», η ειλικρίνεια περίσσευε. Η ΕΡΤ έκλεισε, διότι οι δημοσιογράφοι κι οι τεχνικοί «έδειξαν πως με κανέναν τρόπο δεν ήθελαν να υποστηρίξουν τη νόμιμη κυβερνητική προσπάθεια», είχε πει ανερυθρίαστα ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Καβάλας της ΝΔ, Κώστας Ευθυμιάδης. Ο σκοπός ήταν ιερός. Σιγά μην αποδεικνύονταν ανόσια τα ιερατεία των Βρυξελλών κι εξεγείρονταν…
Παραθέτουμε ενδεικτικά «θαύματα» μιας δεκαετίας, κινούμενοι από το εγγύτερο προς το μακρινότερο παρελθόν. «Θαύματα» που συνίστανται στην «ικανότητα» της ΕΕ να ανησυχεί σφόδρα για τις «δημοκρατικές αξίες» και το «κράτος δικαίου» και ταυτοχρόνως να χρεώνεται τα παρακάτω, δια της πρακτικής ή δια της απραξίας της…
«Θαύμα 1»: Μαζί με το ΔΝΤ, έκανε τον μισό πλανήτη να σχολιάζει «this is a coup», τον περασμένο Ιούλιο, επιβάλλοντας στην Ελλάδα ένα πρόγραμμα «φρικαλεοτήτων», κατά το σχόλιο του Spiegel. Νωρίτερα, είχε στην ουσία διακηρύξει ότι η έκφραση της λαϊκής βούλησης σε μια χώρα, εν προκειμένω στην Ελλάδα, παρουσίαζε έντονο… ακαδημαϊκό ενδιαφέρον.
«Θαύμα 2»: Ατάραχη άκουγε τον Β. Σόιμπλε να κάνει κοτζάμ Γαλλία (!) ρεζίλι, έναν ξανθό Απρίλη (2015). Ο Γερμανός όχι μόνο χαρακτήρισε το κοινοβούλιο της χώρας ως εμπόδιο στη θέσπιση των «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας», αλλά εξέφρασε και ειρωνικότατη …κατανόηση για τους οικονομικούς επιτελείς του Παρισιού, που ήταν υποχρεωμένοι να συμβιβαστούν με την ιδέα πως υπάρχει ακόμη (κάτι σαν) αστική δημοκρατία…
«Θαύμα 3»: Ανοίγει σαμπάνιες όταν κατορθώνει να εξοβελίσει από τους πρωθυπουργικούς θώκους εκλεγμένους πολιτικούς και να τοποθετήσει τραπεζίτες, σαν τον Μόντι και τον Παπαδήμο. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, για αυτήν δεν αποτελεί -φυσικά- καν πταίσμα η πρακτική της διακυβέρνησης με διαδοχικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Διότι την «ευελιξία» δεν την χρειάζεται μόνο η αγορά εργασίας. «Ευελιξία» χρειάζεται και η πολιτική «της αγοράς» και της αγοραίας «δημοκρατίας».
«Θαύμα 4»: Ουδόλως χαλάει η ζαχαρένια της, κάθε φορά που σε χώρες της Ευρώπης απαγορεύονται «ενοχλητικές» διαδηλώσεις. Κι αν κατά την πρόσφατη COP21 για την κλιματική αλλαγή που έγινε στο Παρίσι στον απόηχο των επιθέσεων του ISIS προβλήθηκε η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ως «δικαιολόγηση» της απαγόρευσης συγκεντρώσεων, όπως και των «προληπτικών» συλλήψεων 289 ακτιβιστών (οι οποίοι είχαν με τους τζιχανιστές τόση σχέση, όση και οι Motorhead με τον Μητροπολίτη Άνθιμο), σε πλείστες άλλες περιπτώσεις ουδέν τέτοιο πρόσχημα νοείται. Λόγου χάρη, το 2014 απαγορεύτηκαν στη Γαλλία διαδηλώσεις καταδίκης της ισραηλινής στρατιωτικής επιδρομής στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και της συνακόλουθης μαζικής εξόντωσης αμάχων, αλλά η ΕΕ κανένα μεμπτό δεν είδε.
«Θαύμα 5»: Από την άνοιξη του 2014 και εντεύθεν «δεν βλέπει» ανατριχιαστικά στοιχεία στον βίο και την πολιτεία της ουκρανικής κυβέρνησης, «ψυχή» της οποίας είναι ο νεοναζιστικός «Δεξιός Τομέας». Διότι για την ΕΕ τα «άκρα είναι εγκληματικά», εκτός ορισμένων, «ωφέλιμων», που γίνονται ανεκτά…
«Θαύμα 6»: Δεν ενοχλήθηκε, όταν η δικαστική εξουσία της Ισπανίας έθετε το ένα αριστερό κόμμα μετά το άλλο εκτός νόμου στη Χώρα των Βάσκων, με αποτέλεσμα να αποκλειστούν από τις εκλογές της 1ης Μαρτίου 2009 πολιτικοί σχηματισμοί που αντιπροσώπευαν τουλάχιστον το 10 – 15% του εκλογικού σώματος. Δεν είδε καμία διατάραξη της «δημοκρατικής τάξης», ούτε καν όταν – τον Σεπτέμβριο του 2008 – τέθηκε εκτός νόμου το ιστορικό αριστερό κόμμα της Βασκικής Εθνικής Δράσης, το ΑΝV, στο οποίο πρόσκεινταν 42 δήμαρχοι και περίπου 500 δημοτικοί σύμβουλοι (κατασχέθηκε μάλιστα και η περιουσία του)!
Ούτε έκρινε η ΕΕ ότι «αγκομαχούσε» το «κράτος δικαίου», όταν σύρονταν στα δικαστήρια και τις φυλακές δεκάδες Βάσκοι αυτονομιστές, αλλά και δημοσιογράφοι, με διαδικασίες που δεν είχαν και πολλά να ζηλέψουν από τα ήθη των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής, σε παλιότερες εποχές.
«Θαύμα 7»: Το 2005 μερίμνησε ώστε να ματαιωθούν άρον – άρον όλα τα προγραμματισμένα ανά την Ευρώπη δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα, μόλις υπερίσχυσε το «Όχι» σε Γαλλία και Ολλανδία.
Τα «θαύματα» δεν θα ήταν επτά, αλλά 70 ή και 700, εάν προεκτείναμε τη σταχυολόγηση σε παλαιότερες εποχές. Ομοίως, εάν την επεκτείναμε σε θέματα διεθνούς δικαίου και ανθρωπιστικών αξιών, οπότε θα «πιάναμε» και τα νέο- αποικιοκρατικά ήθη, τις επεμβάσεις σε τρίτες χώρες ή και τη διάλυσή τους, το προσφυγικό (προτού καταφθάσει η κλάψα για την άνοδο της Λεπέν…).
Επίσης, εάν εστιάζαμε σε επί μέρους κωμικοτραγικά «κλέη», που τυχόν αφορούσαν πχ τη Ρωσία, θα μνημονεύονταν επί δεκαετίες στη Δύση. Ενδεικτικά, υπενθυμίζουμε ότι κατά την εποχή της επιδρομής στο Ιράκ, στην Αγγλία βρέθηκε στο γραφείο κάποιου ανακριτή ο άτυχος Χαράζ Μαν. Τι τον καθιστούσε ύποπτο, πέραν του σκούρου χρώματος του δέρματός του; Το γεγονός ότι ζήτησε από έναν οδηγό ταξί να δυναμώσει την ένταση του ραδιοφώνου, την ώρα που ακουγόταν το «London Calling» των Clash!
«Λεπτομέρειες»… Τώρα η ΕΕ «θυμώνει» με την Βαρσοβία, οπότε – επαναλαμβάνουμε- αφήστε ένα δάκρυ συγκίνησης να κυλήσει. Αν πάλι δεν πεισθήκατε, αφήστε κάποιο σιχτίρισμα να αντηχήσει. Απολύτως το αξίζει η ΕΕ…
