του Λεωνίδα Βατικιώτη
Με πάσα προς την κυβέρνηση ώστε να εµφανιστεί µε την πλάτη στον τοίχο και θύµα αφόρητων πιέσεων ισοδυναµεί η αναβολή της επίσκεψης της τρόικας, όπως ανακοινώθηκε την περασμένη Παρασκευή το απόγευµα από διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο. Οι εκπρόσωποι των πιστωτών επρόκειτο να επισκεφθούν την Αθήνα αύριο, Δευτέρα 2 Νοεµβρίου. Κατά τη προσφιλή τους όµως τακτική ανέβαλαν την επίσκεψη και τις προγραµµατισµένες συναντήσεις µέχρις ότου η κυβέρνηση δεχθεί όλες τους τις απαιτήσεις, αίροντας τις επιφυλάξεις που διατηρεί για λόγους εσωκοµµατικών ισορροπιών. Οι πιέσεις της τρόικας επικεντρώνονται σε τρία µέτωπα: Πρώτο, στο θέµα των πλειστηριασµών, ζητώντας την άρση κάθε περιοριστικού µέτρου που αφορά την πρώτη κατοικία. Στόχος τους είναι να πιεστούν οι δανειολήπτες να αποπληρώσουν όσο το δυνατόν µεγαλύτερο µέρος των οφειλών τους. Διαφορετικά τα σπίτια να βγουν στο σφυρί διευκολύνοντας την αύξηση του τζίρου της αγοράς ακινήτων. Το δεύτερο µέτρο σχετίζεται µε τον ξαφνικό θάνατο της αµυντικής βιοµηχανίας. Επισήµως, το ζητούµενο από το κλείσιµο των Ελληνικών Αµυντικών Συστηµάτων και των άλλων µονάδων είναι να τερµατιστεί η επιβάρυνση του προϋπολογισµού και να υλοποιηθεί ο στόχος των απολύσεων. Στην πραγµατικότητα η τρόικα (και η Τασκ Φορς) λειτουργώντας ως µακρύ χέρι της ευρωπαϊκής και δη της γερµανικής βιοµηχανίας ζητάει να βγει από τη µέση ένας επικίνδυνος ανταγωνιστής έτσι ώστε οι δουλειές στο µέλλον και τώρα τα συµβόλαια να περάσουν στις γερµανικές εταιρείες. Το τρίτο µέτρο που ζητάει η τρόικα σχετίζεται µε την κάλυψη του δηµοσιονοµικού κενού, που σηµαίνει επιπλέον µέτρα λιτότητας ύψους άνω των 10 δισ. ευρώ, τα οποία θα ενσωµατωθούν αργότερα στον κρατικό προϋπολογισµό, ακυρώνοντας εκ των προτέρων αυτόν που ήδη συζητιέται στη βουλή και θα ψηφιστεί το επόµενο Σάββατο 7 Δεκέµβρη.
Αίτηµα της τρόικας είναι να µειωθούν περαιτέρω οι συντάξεις. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι πολύ πιθανό να υιοθετηθούν τα µέτρα που πρότεινε ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του για τον ανταγωνισµό, η οποία µάλιστα προλογίζεται από τον γκαουλάιτερ της Τασκ Φορς Χορστ Ράιχενµπαχ, δείχνοντας το συντονισµό που υπάρχει µεταξύ όλων αυτών των ιµπεριαλιστικών οργανισµών. Ο ΟΟΣΑ πρότεινε να αναθεωρηθεί το µοντέλο συνταξιοδότησης και, στο εξής, το ύψος των συντάξεων να είναι συνάρτηση της περιουσιακής κατάστασης του ωφεληµένου, όπως συµβαίνει στην Αυστραλία, όπου το κοινωνικό κράτος είναι θεµελιωµένο σε µια ανταποδοτική βάση. Το ίδιο όµως συµβαίνει και στη Γερµανία κατά ένα τρόπο, µε τα επιδόµατα ανεργίας κι εν γένει την κοινωνική πολιτική να χορηγούνται υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Η διαφορά ωστόσο είναι ότι σε εκείνες τις χώρες το ύψος των παροχών εξασφαλίζει µια αξιοπρεπή διαβίωση. Στην Ελλάδα όµως οι κοινωνικές παροχές είναι ψιχία!
Μάρτυρας του οξύτατου κοινωνικού προβλήµατος είναι η κατάταξη της Ελλάδας στην τέταρτη θέση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο από τη στατιστική υπηρεσία µε κριτήριο το ποσοστό του πληθυσµού που ζει σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισµό (34,6%), µετά τη Βουλγαρία (49,3%), που κατέχει την πρώτη θέση, τη Ρουµανία (41,7%), που κατέχει την δεύτερη, και τη Λετονία (36,6%) στην τρίτη. Ιδιαίτερη πολιτική σηµασία ωστόσο έχει βέβαια το γεγονός ότι, ενώ στον πάτο της κοινωνικής πολιτικής βρίσκονται οι τέσσερις συγκεκριµένες χώρες, που αποδείχτηκαν οι καλοί µαθητές του ΔΝΤ και της ΕΕ συµφωνώντας να εφαρµόσουν τις θεραπείες σοκ των δανειστών, στο άλλο άκρο βρίσκονται στην πλειονότητά τους οι σκανδιναβικές χώρες που απέφυγαν τη µέγγενη του ευρώ. Η χώρα δε µε το µικρότερο ποσοστό πληθυσµού που ζει σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισµό είναι η Ισλανδία, µε ποσοστό 12,7%! Η χώρα αυτή, που όταν το πολιτικό σύστηµα της Ελλάδας αποδεχόταν αδιαµαρτύρητα τα µνηµόνια κινδυνολογώντας µε το επιχείρηµα πως η εναλλακτική λύση σήµαινε χρεοκοπία και αποκλεισµό από τις αγορές (µνηµόνια ή χρεοκοπία, όπως µας απειλούσαν τότε), αρνήθηκε να ακολουθήσει τις συνταγές των πιστωτών και προχώρησε σε παύση πληρωµών, θέτοντας σε προτεραιότητα τις ανάγκες των πολιτών της κι όχι τη διάσωση τραπεζών και πιστωτών. Σήµερα η Ισλανδία δεν έχει µόνο θετικό ρυθµό µεγέθυνσης (4%) και ανεργία που η Ελλάδα δεν έβλεπε ούτε καν την υποτιθέµενη περίοδο της ευηµερίας της (6%), αλλά έχει και το µικρότερο ποσοστό φτώχειας. Ούτε καταστράφηκε, ούτε έγινε κράτος-παρίας της διεθνούς κοινότητας. Κι αυτό το οφείλει στην ανυπακοή της! Να γιατί κι η Ελλάδα πρέπει ακόµη και τώρα να προχωρήσει σε παύση πληρωµών του δηµόσιου χρέους της, στέλνοντας από κει που ήρθαν τρόικα, ΟΟΣΑ κι όλη αυτή τη διεθνή µαφία κι αποφασίζοντας να κατευθύνει όλα αυτά τα δισεκατοµµύρια που πάνε στους απατεώνες των αγορών στην αντιµετώπιση της ανεργίας και τη στήριξη της κοινωνικής πολιτικής.