του Γιώργου Δελαστίκ
Δυσάρεστη είναι η είδηση. Τόσο για μας, τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για την έκδοση του Πριν, όσο και για τους αναγνώστες μας, υποθέτουμε. Το Πριν δεν θα κυκλοφορήσει καθόλου τις τέσσερις Κυριακές του Αυγούστου. Το επόμενο φύλλο του θα βρίσκεται στα περίπτερα την Κυριακή, 1η Σεπτεμβρίου. Για πρώτη φορά από το χάραμα του 21ου αιώνα, από το 2001 και μετά, η εφημερίδα μας υποχρεώνεται να απουσιάσει για έναν ολόκληρο μήνα. Όχι, δεν έπιασε ξαφνικά τους συντάκτες του Πριν διάθεση να πάνε όλοι μαζί διακοπές. Όχι, δεν εκτιμήσαμε ότι έχουμε μπροστά μας έναν Αύγουστο χωρίς πολιτικά γεγονότα ουσίας και έτσι σκεφτήκαμε να …«ξεκουραστούμε πριν από τις μεγάλες μάχες του φθινοπώρου». Η αιτία της αυγουστιάτικης διακοπής είναι απλή και επώδυνη: Δεν έχουμε λεφτά να βγάλουμε την εφημερίδα! Αυτή είναι η ωμή αλήθεια, χωρίς φτιασιδώματα και υπεκφυγές. Προσπαθούμε να γλιτώσουμε τα έξοδα ενός μήνα προκειμένου να είμαστε σε θέση να βγάλουμε την εφημερίδα το φθινόπωρο, προσαρμοζόμενοι στις νέες «πολεμικές» συνθήκες της οικονομίας και κάνοντας τις αναγκαίες αλλαγές. Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα τα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά. Είμαστε αποφασισμένοι να κρατήσουμε το Πριν με νύχια και με δόντια. Δεν φτάσαμε ως εδώ μαχόμενοι μέσα στις πιο αντίξοες πολιτικές συνθήκες, για να τα παρατήσουμε τώρα, ακριβώς στις παραμονές των μεγάλων γεγονότων που θα συγκλονίσουν την Ελλάδα και την Ευρώπη, αναστατώνοντας τις ζωές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν θα είμαστε απόντες τώρα που το μεταπολιτευτικό καθεστώς έχει σαπίσει και καταρρέει μέσα στη μπόχα του τυμπανιαίου πτώματος, τώρα που η ΕΕ έχει ανοιχτά μετατραπεί σε αρπακτικό καθεστώς πανευρωπαϊκής λησταρχίας που εξαθλιώνει όλους τους λαούς της Ευρώπης. Τώρα που αυτοί γκρεμίζονται με πάταγο ως υποτελείς δούλοι και σύμμαχοι του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας, εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να έρθει η δική μας ώρα, για να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στις πολιτικές εξελίξεις – και στην προσπάθεια αυτή το Πριν παίζει σημαντικό ρόλο.
Το Πριν θα συνεχίσει να υπάρχει – με οποιοδήποτε τρόπο χρειαστεί. Εμείς δεν ξεχνούμε ποτέ ότι η έκδοση του Πριν ως εφημερίδας οφείλεται –πέρα από την αυτοθυσία των κατά καιρούς συντακτών του– πάνω απ’ όλα στην ανιδιοτέλεια του συντρόφου Δημήτρη Δεσύλλα, όταν αυτός ήταν ευρωβουλευτής. Η στάση του μας δημιούργησε την ηθική και πολιτική υποχρέωση να συνεχίσουμε αυτό που ο ίδιος έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο για να ξεκινήσει. Είμαστε υπερήφανοι που είκοσι σχεδόν χρόνια μετά τη λήξη της ευρωβουλευτικής του θητείας, το Πριν συνεχίζει να βγαίνει αδιάλειπτα, περνώντας από αλλεπάλληλες Συμπληγάδες. Δεν θεωρούμε όμως ότι έχουμε έτσι εκπληρώσει το ηθικό και πολιτικό μας χρέος. Οφείλουμε ακόμη πάρα πολλά σε πάρα πολλούς – τόσο σε εκείνους που ξεκίνησαν την πολιτική προσπάθεια του ΝΑΡ πριν από ένα τέταρτο του αιώνα και πια δεν βρίσκονται ανάμεσά μας όσο και πολύ περισσότερο σε αυτούς που συνεχίζουν και σήμερα το δρόμο της επαναστατικής Αριστεράς. Σε ό,τι αφορά την εφημερίδα μας, θεωρούμε ότι θα ήταν ασυγχώρητη δειλία εκ μέρους μας να χάσουμε τη μάχη της έκδοσης τώρα που δικαιώνονται όλα όσα λέγαμε για τον ελληνικό καπιταλισμό, την αληθινή φύση της ΕΕ και του ευρώ. Αντέξαμε στα δίσεκτα χρόνια της κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και της νεοφιλελεύθερης «φούσκας» της ψεύτικης ευημερίας που ελάχιστοι είχαν τη διάθεση να μας ακούσουν και ακόμα λιγότεροι να μας πιστέψουν. Θα ήταν έγκλημα να λυγίσουμε τώρα που το σύστημα, η ΕΕ και το ευρώ μισούνται βαθύτατα από τους Έλληνες και σχεδόν όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Ωραία τα μεγάλα λόγια και η επίδειξη αποφασιστικότητας, αλλά μόνο οι πράξεις μετρούν. Χωρίς πράξεις, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας – μοίρας οικτρής. Για να κυκλοφορεί το Πριν «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων». Χρειάζονται λεφτά και χωρίς αυτά δεν μπορεί να γίνει τίποτα από όσα πρέπει. Για μια ακόμη φορά πρέπει να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες έκδοσης. Η φάση της Ευρωβουλής, η φάση των συνδρομών, η φάση των διαφημίσεων, η φάση των εξορμήσεων για την οικονομική ενίσχυση της έκδοσης ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα πλέουμε σε ένα ανταριασμένο πέλαγος βαθύτατα οργισμένου, αλλά πολύ φτωχότερου λαού. Μας αγαπούν πολλοί περισσότεροι, αλλά μπορούν να μας βοηθήσουν οικονομικά πολύ λιγότεροι. Ταυτόχρονα, είμαστε πολιτικά πιο δυνατοί παρά ποτέ. Κανένα σχήμα στο οποίο συμμετείχε ποτέ το ΝΑΡ στα σχεδόν 25 χρόνια της ύπαρξής του, δεν είχε την πολιτική απήχηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την ίδια ώρα η κοινωνία σείεται συθέμελα. Είναι βέβαιο ότι το παλιό θα καταρρεύσει με ορυμαγδό. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο τι θα είναι αυτό που θα γεννηθεί – και έχει τεράστια σημασία να κάνουμε τα πάντα ώστε το νέο να είναι δικό μας! Τόσο το Πριν όσο και όλες οι δυνάμεις μας πρέπει να διαταχθούν σε θέσεις μάχης. Ο πολιτικός πόλεμος που ήδη μαίνεται είναι αδύνατον να κερδηθεί με τον τρόπο που παλέβαμε μέχρι χθες! Η Αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις στη χώρα μας δεν δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει σε βάθος αυτή τη θεμελιώδη αλλαγή που θα κρίνει τα πάντα. Έχουμε ίσως ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή μας πριν ξεσπάσουν οι ταξικές καταιγίδες που θα σαρώσουν τα πάντα στο πέρασμά τους – και πρωτίστως τις πολιτικές δυνάμεις που δεν θα έχουν αντιληφθεί την ουσία της νέας εποχής, όπως και αν ονομάζονται αυτές και οτιδήποτε και αν πρεσβεύουν πολιτικά και ιδεολογικά. Το Πριν θα ζητήσει τη βοήθεια των συντρόφων αγωνιστών και αναγνωστών του για να μπορέσει να συμβάλει πιο αποφασιστικά στον ανελέητο αυτόν πόλεμο, στον οποίο έτσι κι αλλιώς θα είναι παρόν. Οι καιροί ου μενετοί!
