Συνέντευξη στον Γιώργο Λαουτάρη
Η αναφορά σας στον Νίκο Δένδια ήταν τελικά αφορμή ή αιτία για την αποπομπή σας από τον «αέρα»;
Είναι αφορμή και γελοία μάλιστα, διότι δεν στηρίζεται σε κανένα κανόνα δημοσιογραφικής γραφής, σε ό,τι αφορά την απάντηση του κ. Λιάτσου και την πιο επικίνδυνη απάντηση που έδωσε ο κ. Σίμος, όχι με την ιδιότητα του προέδρου της ΕΡΤ αλλά αυτή του δημοσιογράφου. Όμως η εκπομπή δεν κόπηκε από τον δημοσιογράφο Σίμο αλλά από τον διευθύνοντα σύμβουλο και τον γενικό διευθυντή ενημέρωσης. Είναι καθαρά πολιτική δίωξη με άστοχη δημοσιογραφική αφορμή. Ο κ. Λιάτσος έχει κάνει τρία μεγάλα δημοσιογραφικά λάθη στην ανακοίνωσή του. Πρώτον, στο σημείο που αναφέρει πως ζητήσαμε την παραίτηση του κ. Δένδια. Δεν τη ζητήσαμε ποτέ. Εμείς θέσαμε μόνο ερωτήματα για τα νέα δεδομένα και τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού. Το δεύτερο λάθος του γενικού διευθυντή ενημέρωσης ήταν ότι υποστήριξε πως δεν κλήθηκε ο κ. Δένδιας να απαντήσει. Στις 6.05 το πρωί ήταν αδύνατο. Επίσης, σε κανένα δημοσιογραφικό σχόλιο δεν απαιτείται η παράλληλη συμμετοχή του ανθρώπου στον οποίο αναφέρεται ο δημοσιογράφος. Στη συγκεκριμένη εκπομπή κάναμε σχόλιο και για τον Ομπάμα. Έπρεπε κατά τον κ. Λιάτσο να παρέμβει ο πρόεδρος των ΗΠΑ για να απαντήσει; Φαντάζομαι ότι έτσι δημοσιογραφούσε ο κ. Λιάτσος όλα αυτά τα χρόνια. Αν μας δείχνει αυτό τον δρόμο, θα τον ακολουθήσουμε στο εξής.
Οι δημοσιογράφοι δεν είναι και δεν πρέπει να είναι απολιτίκ
Κάνατε μία αναφορά σε έναν υπουργό και αυτό έφτασε να αποτελεί αιτία απομάκρυνσής σας. Η ΕΡΤ είναι δημόσιο ή κυβερνητικό μέσο;
Τόσο εγώ όσο και η Μαριλένα Κατσίμη έχουμε μια διαδρομή. Κρινόμαστε όλοι από τις διαδρομές μας. Το περί «στρατευμένης δημοσιογραφίας» που ανέφερε στην επιστολή του ο κ. Σίμος εμάς δεν μας θίγει, διότι είμαστε υπέρ της στρατευμένης δημοσιογραφίας προς όφελος της ελευθεροτυπίας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Δεν είμαστε υπέρ της διατεταγμένης υπηρεσίας. Εκεί στεκόμαστε απέναντι και υπάρχει ένα μεγάλο πολιτικό θέμα για τη δημόσια τηλεόραση και το δημόσιο λόγο, που ξεφεύγει από το κόψιμο μιας εκπομπής ή από το κόψιμο ενδεχομένως μιας σύμβασης. Υπάρχει θέμα δημοκρατίας κι εδώ πλέον τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Το θέμα έχει φύγει από εμάς και βρίσκεται στην κοινωνία και στα συνδικαλιστικά μας όργανα. Αυτή τη στιγμή έχουν καταπατηθεί βασικές αρχές της Γαλλικής Επανάστασης, έχουμε πάει πολύ πίσω. Γι’ αυτό και μας συγκίνησε πολύ η στάση όλων των συναδέλφων στην ΕΡΤ αλλά και η στάση εκτός των συνδικαλιστικών οργάνων, των οποίων είμαστε περήφανα μέλη, άλλων σωματείων, πολιτών και εργαζομένων που έχουν στείλει χιλιάδες γράμματα διαμαρτυρίας. Αυτό για μας είναι η μεγάλη επιτυχία της ιστορίας αυτής, που μπορεί να είναι και μεγάλη ευκαιρία. Για πάρα πολλά χρόνια μέχρι σήμερα, γράφεται το «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» στους τοίχους,. Εμείς λοιπόν όταν περνάμε από τα σημεία αυτά δεν στενοχωριόμαστε ούτε σκύβουμε το κεφάλι. Είμαστε μαζί με τους πολλούς δημοσιογράφους: Ούτε σε «πέι ρολ», ούτε σε γραφεία Τύπου υπουργών, ούτε εκδότες ήμασταν και δεν θα γίνουμε. Γι’ αυτό και περπατάμε με ψηλά το κεφάλι στις γειτονιές.
Συμμαχώ με τα γεγονότα και όχι με τις εξουσίες, όποιες και αν είναι αυτές, δεξιές, αριστερές, αυτόνομες ή αναρχικές
Αντικειμενική δημοσιογραφία με τους όρους μιας αυστηρής πολιτικής ουδετερότητας, μπορεί να υπάρξει;
Το ξέρουν όλοι πολύ καλά, επαγγελματίες και πολίτες, ότι απόλυτη αλήθεια ή αντικειμενικότητα δεν υπάρχει. Εκεί που κρινόμαστε εμείς επειδή διαχειριστήκαμε δημόσιο λόγο, στο δημόσιο χώρο που είναι η δημόσια τηλεόραση, είναι η δυνατότητα που δίνεις στις φωνές να αναπτυχθούν και να ακουστούν. Σε αυτό ήμασταν έντιμοι. Επίσης, κρίνεται κανείς από την καλή πρόθεση να πει αυτό που βλέπει μέσα από το ιδεολογικό του πρίσμα και την πολιτική αντίληψη των πραγμάτων. Οι δημοσιογράφοι δεν είναι και δεν πρέπει να είναι απολιτίκ διότι χειρίζονται πολιτικά ζητήματα. Όμως με την ίδια τιμιότητα που πρέπει να κάνεις μια συνέντευξη απέναντι σε έναν σοσιαλδημοκράτη, πρέπει να μιλήσεις και με έναν δεξιό ή έναν αριστερό. Στη διαδρομή μου έχω αποφασίσει ότι συμμαχώ με τα γεγονότα και όχι με τις εξουσίες, όποιες και αν είναι αυτές, δεξιές, αριστερές, αυτόνομες ή αναρχικές. Με αυτό απαντούμε και στις ανόητες κατηγορίες κάποιων που θέλησαν όλο το προηγούμενο διάστημα πριν τις εκλογές να χαρακτηρίσουν την ΕΡΤ και την εκπομπή μας, ως καθοδηγούμενη ή με «πλάτες» σε πολιτικό χώρο. Προσωπικά δεν έχω πιει καφέ ούτε έχω περάσει έξω από αυτά τα πολιτικά γραφεία, ούτε έχω αλλάξει πολιτικές απόψεις από όταν ήμουν πιτσιρικάς, τις βελτίωσα. Δεν έχουμε σχέση πέρα από το ρεπορτάζ.
Με μια πολιτική άποψη που απειλεί με αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής δεν μπορώ να κάνω συζήτηση
Από την εκπομπή σας έχουν περάσει οι αρχηγοί των κομμάτων της Αριστεράς. Τον Νίκο Μιχαλολιάκο θα τον καλούσατε;
Όχι! Αυτό είναι θέμα πάλι πολιτικής στάσης. Με μια πολιτική άποψη που απειλεί με αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής δεν μπορώ να κάνω συζήτηση. Βέβαια όταν τέθηκε θέμα πρόσκλησής τους, επειδή είναι δημόσιο το κανάλι και όχι δικό μας, είπαμε ότι μπορεί να γίνει μια σύνδεση κι εμείς να πούμε πως αυτός ο χρόνος ανήκει στο κόμμα της Χρυσής Αυγής, χωρίς διάλογο. Δεν συνομιλούμε με τους φασίστες.
Κοινός τόπος είναι η συζήτηση για την κρίση του Τύπου, κρίση πωλήσεων αλλά και κρίση αξιοπιστίας. Ποιος είναι ο ρόλος της δημόσιας τηλεόρασης στο τοπίο αυτό;
Κατ’ αρχάς πρέπει να καταλάβουν όλα τα κόμματα, μικρά και μεγάλα, ότι η δημόσια ραδιοτηλεόραση οφείλει να είναι ανεξάρτητη, με τη διοίκησή της έξω από τις πολιτικές συγκυρίες. Οι δημοσιογράφοι ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους και ο χώρος έχει κώδικα δεοντολογίας. Αυτό αποδείχτηκε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το προηγούμενο εξάμηνο, όπου υπήρχε η πολιτική αστάθεια, μετά την κυβέρνηση Παπαδήμου. Η δημόσια τηλεόραση και οι εργαζόμενοι έκαναν τη μεγάλη επιστροφή και αυτό το αποδέχτηκαν πολίτες από όλους τους πολιτικούς χώρους, ενώ αποτυπώθηκε ακόμη και στο σικέ σύστημα των μετρήσεων της AGB. Όσο τα κόμματα και η πολιτική εξουσία απομακρύνονται από τη δημόσια τηλεόραση και την αφήνουν να λειτουργεί, θα είναι πραγματικά ανταγωνιστική, πυλώνας δημοκρατίας και θα ανεβάζει τον πήχη ακόμη και της ιδιωτικής τηλεόρασης, διότι όταν έχεις μια καλή, ελεύθερη, δημοκρατική, ανεξάρτητη δημόσια τηλεόραση ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο ο ανταγωνισμός. Αυτό φάνηκε και στην περίοδο 2002-2004 όταν πάλι η δημόσια τηλεόραση με τον πόλεμο στον Περσικό έκανε τη μεγάλη επιστροφή. Η πολύχρωμη αντιμετώπιση των πραγμάτων από ένα δημοσιογράφο δεν σημαίνει ότι αυτός είναι ΚΚΕ ή νεοδημοκράτης. Γι’ αυτό με θύμωσε και η σχετική αναφορά του κ. Σίμου. Εμένα δεν με τοποθέτησε κανένα κόμμα σε κάποια θέση. Αυτός είναι τοποθετημένος. Η ιδεολογική μου οπτική των πραγμάτων είναι τιμή, ομορφιά και κομμάτι της διαλεκτικής της δουλειάς.
Εκτός από το δικό σας «κόψιμο», πριν λίγες μέρες ο Κώστας Βαξεβάνης οδηγήθηκε για ένα δημοσίευμα στο δικαστήριο, ενώ στις 28 Οκτωβρίου ένας εργαζόμενος στην ΕΤ 3 παύθηκε για μια λέξη που χρησιμοποίησε. Συνδέονται όλα αυτά τα γεγονότα;
Συνδέονται σε ό,τι αφορά την ιδεολογική αντίληψη των πραγμάτων. Αυτό νομίζω ότι θίγει τη Δεξιά. Είναι η αντίληψη μιας ομάδας εξουσίας που δρα έτσι και θεωρεί το κράτος λάφυρο και έχει ένα μοτίβο: Όσοι βρίσκονται εντός του καμβά είναι συνομιλητές, όσοι βρίσκονται εκτός είναι άκρο. Εμείς θεωρούμαστε ενδεχομένως άκρο, αλλά για μας είναι τιμή αυτό. Όποιος βρίσκεται μέσα στον καμβά, δεν δημοσιογραφεί, είναι μέρος του συστήματος και ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι απέναντι στο σύστημα, οικονομικό ή πολιτικό. Ακόμη κι αν αλλάξουν τα πράγματα και έρθει η σοσιαλιστική κοινωνία των ονείρων μας, ο δημοσιογράφος οφείλει να είναι απέναντι και αυτή είναι η ομορφιά της δουλειάς.
Πολιτικοί αναλυτές όπως η Ναόμι Κλάιν έχουν υποστηρίξει ότι τα μέτρα σοκ δεν συμβαδίζουν με τη δημοκρατία. Από την εμπειρία σας, θυμάστε άλλη περίοδο τέτοιων παρεμβάσεων στον Τύπο;
Όχι. Αυτό που ζούμε σήμερα, εγώ που δημοσιογραφώ από το 1986, δεν το θυμάμαι. Έχουμε δει κρίσεις και συγκρούσεις, ατυχείς χειρισμούς από διοικήσεις, αλλά αυτό όχι και νομίζω ότι είμαστε στην αρχή. Είναι σαφές και δεν είναι είδηση, ότι για να περάσουν σκληρά μέτρα χρειάζονται πολύ σκληρούς μηχανισμούς. Εδώ κάποιοι δημοσιογράφοι έπαιξαν το παιχνίδι του «αναγκαίου κακού» και κάποιοι αυτό του «παπαγάλου», ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες και κλέφτες, επειδή αυτό εξυπηρετεί τα αφεντικά που έχουν τα κανάλια και τους μηχανισμούς να ελέγχουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Σε λίγο καιρό η νέα γενιά εργαζομένων, που σήμερα είναι 18, δεν θα ξέρουν καν τι σημαίνει συλλογική σύμβαση εργασίας. Εκεί οι δημοσιογράφοι της δικής μου γενιάς ή οι παλιότεροι, δεξιοί ή αριστεροί, οφείλουν να πάρουν τίμια στάση στα πράγματα.
Δεν κάνουμε πίσω ούτε για να πάρουμε φόρα
Πώς σκοπεύετε να απαντήσετε σε αυτή τη δίωξη;
Απαντώ μαζί με τα συλλογικά μας όργανα, την Ένωση Συντακτών και την ΠΟΕΣΥ σε συνεργασία με τους συναδέλφους μας τεχνικούς και την ΠΟΣΠΕΡΤ και είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτές τις συμμαχίες. Το θέμα για μας δεν είναι η εκπομπή καθεαυτή. Ο κόσμος και σήμερα δεν έχει να φάει που δεν βγήκαμε στον «αέρα» και αύριο θα πιεστεί είτε η «Πρωινή ενημέρωση» εκπέμπει είτε όχι. Σήμερα τίθεται ένα ζήτημα δημοκρατίας. Αυτό είναι το στοίχημα. Οι δικές μας συμβάσεις εργασίας είναι αυτές που έχουν οι εργαζόμενοι στον Τύπο, βάσει της συλλογικής σύμβασης της ΕΣΗΕΑ, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ούτε είναι στην πρόθεσή μου να εκποιήσω τη σύγκρουση αυτή για τη μεταγραφή μου σε ένα άλλο μέσο ενημέρωσης. Γι’ αυτό λέμε ότι δεν κάνουμε πίσω ούτε για να πάρουμε φόρα. Έχουμε δίκιο, είμαστε πάρα πολύ πικραμένοι από την ανέντιμη στάση αλλά και πάρα πολύ αποφασισμένοι. Σε ό,τι αφορά και στην περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη και στην περίπτωση του συναδέλφου στην ΕΤ 3, εμείς υποστηρίζουμε το μότο που υπάρχει στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, «η δημοσίευση είναι η ψυχή της δημοκρατίας». Αυτοί κόβουν τη δημοσίευση, οπότε κόβουν τη δημοκρατία. Εμείς λοιπόν ήρθαμε εδώ να υπηρετήσουμε τη δημοκρατία, όχι τη Νέα Δημοκρατία. Το έχουν καταλάβει λάθος.
