Η βραβευμένη στη Βενετία γαλλική ταινία Full Time είναι ένα αγωνιώδες θρίλερ σε μοτίβο κοινωνικού μελοδράματος. Μια χωρισμένη μητέρα δίνει τη «μάχη της ζωής της» για να παρέχει στα παιδιά της.
Την αγγλική μετάφραση Full Time αντί για την ελληνική απόδοση «Με πλήρη απασχόληση» της γαλλικής ταινίας À plein temps επέλεξαν οι διανομείς της ταινίας που προβάλλεται στους κινηματογράφους από την περασμένη Πέμπτη. Η ταινία κέρδισε τα βραβεία καλύτερης σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ της Βενετίας και το βραβείο Κοινού στο πρόσφατο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδας. Είναι μια ταινία που έχει στον πυρήνα της τις νέες εργασιακές σχέσεις, με την ιστορία να θυμίζει σε αρκετά σημεία τον κινηματογράφο του Κεν Λόουτς και των αδερφών Νταρντέν –και λίγο το Τρέξε Λόλα τρέξε– με τη διαφορά ότι τον τόνο τον δίνει η αγωνιώδης πλοκή και το μοντάζ, αφήνοντας την αίσθηση ότι ο σκηνοθέτης ιεραρχεί τη μορφή πάνω από το περιεχόμενο. Αν επιδίωξη του σκηνοθέτη ήταν να μεταφέρει το άγχος της εξαιρετικής πρωταγωνίστριας στον θεατή, τότε μάλλον έχει πετύχει το στόχο του, κάτι που φαίνεται και από την αποδοχή της.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα περιπετειώδες θρίλερ με κοινωνικές προεκτάσεις γεμάτο με στιγμές έντασης. Κύρια διαφορά είναι ότι η πρωταγωνίστρια δεν είναι πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών αλλά μια απλή εργαζόμενη, χωρισμένη γυναίκα με παιδιά. Η 45χρονη Ζιλί παλεύει μόνη της να μεγαλώσει τα δυο της παιδιά και να διατηρήσει τη δουλειά της ως καθαρίστρια σε ένα παριζιάνικο ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Όταν καταφέρνει να κλείσει μια συνέντευξη για μια –φαινομενικά καλύτερη– δουλειά που την ενδιαφέρει, ξεκινάει ένας αγωνιώδης αγώνας δρόμου. Διαμένοντας σε μια κωμόπολη αρκετά έξω από το Παρίσι, η Ζιλί πρέπει καθημερινά να κάνει ολόκληρο ταξίδι ως τη γαλλική πρωτεύουσα, αναθέτοντας σε μια ηλικιωμένη γειτόνισσα να προσέχει τα δύο ανήλικα παιδιά της.
Η ταινία επικεντρώνεται στη δύσκολη προσπάθειά της να συνδυάσει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της και τη διατήρηση των εύθραυστων ισορροπιών στη ζωή της, με τη συνέντευξη τύπου για τη νέα δουλειά και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο για αυτή και τα παιδιά της. Σε αντίθεση με άλλες κοινωνικές ταινίες ωστόσο που επικεντρώνονται στην έλλειψη κοινωνικών δομών και δικτύου υποστήριξης η κύρια αναστάτωση στο πρόγραμμα της Ζιλί προκαλείται από την απεργία των εργαζόμενων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που κι αυτοί με τη σειρά τους αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η μάχη για δουλειά και επιβίωση αναδεικνύεται ως η μεγαλύτερη περιπέτεια
Όπως και η αριστουργηματική ταινία Δύο ημέρες, μια νύχτα, το Full Time βάζει στο μικροσκόπιο τις υπαρκτές αντιθέσεις στους κόλπους της εργατικής τάξης και τον ανταγωνισμό που καλλιεργείται ανάμεσα στους εργαζόμενους. Όσον αφορά το ζήτημα των εργασιακών δικαιωμάτων και του αγώνα ενάντια στη διεύρυνση των εργασιακών ωραρίων, η απεργία στα ΜΜΜ εμφανίζεται ότι ασκεί μεγαλύτερη πίεση στους εργαζόμενους άλλων κλάδων παρά στην εργοδοσία. Η μάχη για την επιβίωση και οι ανάγκες των παιδιών της οδηγούν την πρωταγωνίστρια με τη σειρά της σε καταστάσεις που είναι πέρα από τον έλεγχο της, ακόμα και σε αντισυναδελφικές επιλογές. Ο σκηνοθέτης ούτε δικαιολογεί ή εξωραϊζει τις ατέλειες και τις αντιφάσεις αυτές, ούτε εκβιάζει τη συμπάθεια του κοινού. Την ενδιαφέρουσα αλλά άνιση αυτή ταινία «κουβαλάει» και εξιλεώνει σε μεγάλο βαθμό η καθηλωτική ερμηνεία της Λορ Καλαμί (που γνωρίσαμε στο Call my agent του Netflix) που είναι και ο κύριος λόγος της «ταύτισης» πολλών θεατών με την πρωταγωνίστρια.
Δημήτρης Τζιαντζής