Μπάμπης Συριόπουλος
Για το ΚΚΕ υπάρχει επιθετικότητα μόνο από την Τουρκία, βγάζοντας λάδι το ελληνικό κεφάλαιο και τους επιθετικούς άξονες που συμμετέχει
Μια αντιδραστική εθνικιστική σκιά απλώνεται πάνω από τη χώρα με κέντρο την εθνική ομοψυχία για τη βάρβαρη ρατσιστική αντιμετώπιση των προσφύγων στον Έβρο από την ελληνική αστυνομία και στρατό. Η αριστερά και οι κομμουνιστές κρίνονται στη σημερινή συγκυρία έντασης των ενδοαστικών αντιθέσεων και της πολεμικής απειλής. Στο άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου (Ριζοσπάστης 7- 8/3) με τίτλο «Ο πραγματικός εχθρός» γράφεται ότι «κάθε “ειρηνική” ή πολεμική προσπάθεια αναβάθμισης της θέσης της αστικής τάξης συμβαδίζει αναγκαστικά με την αντιλαϊκή πολιτική για επιβολή φθηνής εργατικής δύναμης, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης […]». Εντύπωση κάνει η τήρηση ίσων αποστάσεων από τον πόλεμο και την ειρήνη που παραβλέπει την ιδιαιτερότητα ενός πολέμου, το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, τον εθνικιστικό παροξυσμό, την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και την ένταση της εκμετάλλευσης. Η άρνηση του «πασιφισμού» γίνεται το πρόσχημα για την άρνηση συμβολής σε ένα αντιπολεμικό κίνημα ενάντια και στις δύο αστικές τάξεις, στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, ένα κίνημα διεθνιστικό και όχι πασιφιστικό.
Ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων, εκμεταλλευτικός και άδικος και απ’ τις δύο πλευρές, φέρνει την επιδιαιτησία του ΝΑΤΟ
Ο πραγματικός βέβαια λόγος για την άρνηση από το ΚΚΕ ενός τέτοιου κινήματος σε αντικαπιταλιστική διεθνιστική κατεύθυνση είναι η αντίληψη ότι στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό η επιθετικότητα προέρχεται μόνο από την τουρκική πλευρά. Σε όλα τα ζητήματα, τα κυριαρχικά δικαιώματα της «δικής μας» χώρας είναι που αμφισβητούνται. Τα «κυριαρχικά δικαιώματα» δεν περιλαμβάνουν μόνο τα χωρικά ύδατα αλλά και τα διεθνή, την υφαλοκρηπίδα και τις ΑΟΖ, 200 μίλια μακριά απ’ τις ακτές. Σύμφωνα με το άρθρο «οι σημερινές θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ιδιαίτερα του ΝΑΡ» «προτείνουν στην ουσία την πολιτική της μονομερούς παραίτησης της ελληνικής κυβέρνησης απ’ τις διαδικασίες ανακήρυξης ΑΟΖ» διευκολύνοντας τη διαμόρφωση ενός «πλαισίου συνεκμετάλλευσης», καθώς και «τη συνοχή της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ».
Το ΝΑΡ δεν προτείνει καμία συνεκμετάλλευση, είναι αντίθετο σε κάθε θαλάσσια εξόρυξη από οποιαδήποτε εγχώρια ή ξένη εταιρεία. Ο ανταγωνισμός των δύο αστικών τάξεων, εκμεταλλευτικός και άδικος και απ’ τις δύο πλευρές, φέρνει την επιδιαιτησία του ΝΑΤΟ και αυξάνει την πρόσδεση και των δύο χωρών σε ιμπεριαλιστικά μπλοκ και άξονες. Καμία αντινατοϊκή, αντιΕΕ και αντιιμπεριαλιστική ρητορεία δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι το ΚΚΕ συμφωνεί με τις θέσεις του ελληνικού κράτους για τα χωρικά ύδατα και για τις ΑΟΖ, με την ελληνική ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, με τους χάρτες του ελληνικού ΥΠΕΞ, συμμετέχοντας έτσι στην ενότητα για τα λεγόμενα εθνικά θέματα.
Αυτή η συστράτευση δικαιολογείται στο άρθρο ως εξής: «Η εργατική τάξη υπερασπίζεται σε κάθε περίπτωση τα δικά της συμφέροντα, που βρίσκονται στον αντίποδα αυτών της αστικής τάξης. Οι ενεργειακές πηγές, ο ορυκτός πλούτος που εκμεταλλεύεται σήμερα το κεφάλαιο, τα κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας και η ΑΟΖ αφορούν και το βαθμό των δυνατοτήτων που θα έχει η εργατική τάξη όταν πάρει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας». Με αυτή τη λογική, η εργατική τάξη πρέπει να συμφωνήσει με το «δικό της» κεφάλαιο για τα κυριαρχικά του δικαιώματα ενάντια σε άλλους λαούς, στο όνομα των μελλοντικών δυνατοτήτων της όταν πάρει την εξουσία, ενώ τα συμφέροντά της είναι «στον αντίποδα αυτών της αστικής». Έτσι καταργείται ο εργατικός διεθνισμός σήμερα για το σοσιαλισμό που θα έρθει αύριο.
Απέναντι στην κλιμάκωση της ρατσιστικής βίας εκ μέρους του ελληνικού κράτους το ΚΚΕ χαρακτηρίζει με τον πιο επίσημο τρόπο το κλείσιμο των συνόρων για τους πρόσφυγες στον Έβρο «αναγκαία φύλαξη των συνόρων» (ΠΓ της ΚΕ, γ.γ της ΚΕ). Ο Δημήτρης Κουτσούμπας σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη δήλωσε: «Εκφράσαμε τη μεγάλη ανησυχία μας για τη συνεχή τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα στην ευρύτερη περιοχή […] που βέβαια σήμερα συνδυάζεται […] και με νέες “ασύμμετρες απειλές”, με προκλήσεις, με τα προσφυγικά- μεταναστευτικά ρεύματα στον Έβρο και σε όλα τα νησιά του Αιγαίου». Με τον πιο επίσημο τρόπο υιοθετείται έτσι η ρητορική της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων που νομιμοποιεί τη ρατσιστική βία. Ο όρος «ασύμμετρη απειλή» χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για να δικαιολογήσει επεμβάσεις και ακήρυκτους πολέμους.
Με τη συζήτηση για την υποκίνηση από μέρους του Ερντογάν, και για την «εργαλειοποίηση» των προσφύγων, δεν μπορεί μια αριστερή δύναμη να αποφεύγει να τοποθετηθεί στο ερώτημα της αλληλεγγύης στους κατατρεγμένους από τους πολέμους και την εξαθλίωση, του δικαιώματός τους στην ελεύθερη μετακίνηση στην Ελλάδα και στις χώρες της ΕΕ, του δικαιώματός τους να ζητήσουν άσυλο , προστασία και κοινωνική ένταξη. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προτείνει «τώρα η ΕΕ και ο ΟΗΕ να οργανώσουν διαδικασίες υποβολής αιτήσεως ασύλου μέσα στην Τουρκία και στα σύνορα με την Ελλάδα και στα σύνορα με τη Συρία και απευθείας μετακίνηση στις χώρες προορισμού τους». Οπουδήποτε αλλού μακριά από μας! Το ΚΚΕ είναι αντίθετο και σωστά στην πολιτική του «εγκλωβισμού» των προσφύγων με βάση τη συμφωνία Τουρκίας- ΕΕ. Η «φύλαξη των συνόρων» στον Έβρο όμως απέναντι στους πρόσφυγες γίνεται ακριβώς στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας με τη στήριξη της ΕΕ και της FRONTEX. Το ΚΚΕ συμφωνεί ουσιαστικά με την κυρίαρχη πολιτική με αστερίσκους. Ο Δ. Κουτσούμπας σε συνέντευξή του στη Real News («Ρ» 10/3) δηλώνει ότι «η αναγκαία φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί ούτε να ενοχοποιεί τους πρόσφυγες ούτε να αθωώνει την ΕΕ και το ΝΑΤΟ […]». Μα ο ίδιος δεν τους χαρακτήρισε «ασύμμετρη απειλή»; Δεν είναι ενοχοποίηση αυτό; Δεν υπάρχει δημοκρατικός ή αριστερός ή αντιιμπεριαλιστικός τρόπος εφαρμογής κατ’ εντολή της ΕΕ μιας πολιτικής ρατσιστικής αφ’ εαυτού της. Οι αντιδραστικές ρατσιστικές φωνές που αποθρασύνονται, σύμφωνα με το Δ. Κουτσούμπα, η παγίωση ακροδεξιών αντιλήψεων σε κομμάτι του πληθυσμού, η μετατροπή του Έβρου σε Τέξας με τους κυνηγούς κεφαλών είναι αναγκαία υποπροϊόντα της.