Γιώργος Κρεασίδης
Φάκελος Ευρωεκλογές
Άνοδος του ΚΚΕ σε ποσοστά, ειδικά σε αστικά κέντρα, αλλά και αγρότες. Ικανοποίηση στην ΚΕ για το αποτέλεσμα, προβληματίζει η αναφορά σε «λεγόμενη ακροδεξιά»
Ικανοποίηση για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δείχνει η σχετική ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς με 367.796 ψήφους και 9,25% ανέβασε τα ποσοστά του σε σχέση με τις περσινές βουλευτικές εκλογές, αλλά και τις ευρωεκλογές του 2019. Βρέθηκε όμως πίσω από την Ελληνική Λύση που πήρε 9,3%, διπλασιάζοντας τα ποσοστά της.
Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ιδιαίτερα την τρίτη θέση στην Αττική και την ανάλογη θέση που έχει σε εργατικές-λαϊκές περιοχές και δήμους. Γεγονός είναι ότι η σταθερή του παρουσία σε αυτές τις περιοχές, αλλά σε μια σειρά από κλάδους που βρέθηκαν σε αγώνες, εξασφαλίζουν δεσμούς που του επιτρέπουν μια ενισχυμένη αντοχή στο φαινόμενο της αποχής. Έτσι το ΚΚΕ κράτησε τον κύριο όγκο των 401.224 ψήφων που πήρε στις βουλευτικές τον περσινό Ιούνη. Η αξιοσημείωτη άνοδος σε σχέση τις ευρωεκλογές του 2019, όπου πήρε 302.603 ψήφους και 5,5%, ήρθε σε ένα πολύ διαφορετικό πολιτικό τοπίο και με μικρότερη συμμετοχή. Η άνοδος κατά 65.000 ψήφους σε συνδυασμό με την αυξημένη αποχή, έφερε σοβαρή ενίσχυση των ποσοστών. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η ενσωμάτωση στελεχών προερχόμενων από ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ, αλλά και του Ν. Μαριά που στις ευρωεκλογές του 2019 είχε αποσπάσει με το σχήμα του «Ελλάδα – Ο Άλλος Δρόμος» 70.347 ψήφους και 1,24%.
Το ΚΚΕ τονίζει ότι είναι τρίτο κόμμα στους μισθωτούς και στους νέους ηλικίας 24-35, σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία του κοινού έξιτ πολ που παρουσιάστηκαν στον Ριζοσπάστη την Πέμπτη. Τα ίδια στοιχεία όμως δείχνουν ότι οι διαφορές με την Ελληνική Λύση είναι της τάξης του 0,3%, στους μισθωτούς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όπως και στους συνταξιούχους. Παράλληλα στις ηλικίες 17-24, αλλά και στους φοιτητές, το ΚΚΕ βρίσκεται πέμπτο κόμμα, πίσω από την Πλεύση Ελευθερίας, αν και η φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ είναι πρώτη δύναμη.
Το ΚΚΕ εκτιμά πως οι ευρωεκλογές απλώς αποτύπωσαν έναν αρνητικό συσχετισμό, με την αποχή να εκπροσωπεί μια αδιαμόρφωτη τάση διαμαρτυρίας. Παραπέρα βλέπει το ποσοστό του σαν στοιχείο αισιοδοξίας, αλλά και δικαίωσης της γραμμής του. Υποβαθμίζει την ήττα της ΝΔ, για την οποία διαπιστώνει πως «υπέστη σημαντική μείωση σε ποσοστό και ψήφους», χωρίς όμως να βλέπει αλλαγή φάσης και δυνατότητες να μπει στην ημερησία διάταξη η ανατροπή της πολιτικής της. Μιλώντας για ενίσχυση της «λεγόμενης ακροδεξιάς», σε δυο σημεία μάλιστα, το ΚΚΕ υποβαθμίζει την ενίσχυση στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Την παρουσιάζει σαν αντιδραστικό ρεύμα με ψευδεπίγραφο αντισυστημικό λόγο, που αξιοποιείται για τη δημοκρατική νομιμοποίηση της κεντροαριστεράς και των παραδοσιακών αστικών δυνάμεων. Παραγνωρίζεται όμως ο ρόλος που παίζουν στην άνοδό της ο εθνικισμός και η «οικονομία πολέμου» της ΕΕ που έρχεται με τη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Δεν είναι τυχαίο ότι το ΚΚΕ προεκλογικά όχι μόνο δεν άνοιξε μέτωπο στη γραμμή των «εθνικών κινδύνων» από Αλβανία, Β. Μακεδονία και Τουρκία, που αθωώνει την ελληνική άρχουσα τάξη, αλλά σιγόνταρε. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η συνεργασία με τον Ν. Μαριά, που χρησιμοποιεί ανάλογη εθνικιστική ρητορική.
Το ΚΚΕ αν και διαπιστώνει ότι το πολιτικό σύστημα υποβάθμισε προεκλογικά το θέμα της ΕΕ, επιμένει σε γενικόλογη γραμμή πάλης ενάντια στις συνέπειες από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ. Με αυτή τη λογική στοχεύει στην ενισχυμένη παρουσία στο ευρωκοινοβούλιο, για το οποίο η ανακοίνωση επαναλαμβάνει πως είναι θεσμός όπου «παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις», αν και στην πραγματικότητα απλά επικυρώνει κάποιες από αυτές. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ανακοίνωση καταγγέλλει την απαξίωση από το σύστημα της ψήφου στο ΚΚΕ με το «επίμονο ερώτημα ‘’γιατί να ψηφίσει κάποιος ΚΚΕ, το οποίο είναι εναντίον της ΕΕ’’…». Παράλληλα αναφέρεται, χωρίς σύνδεση με τα προηγούμενα, πως είναι ρεαλιστική «η αποδέσμευση από την ΕΕ, με την εργατική τάξη, τον λαό στην εξουσία». Κι αυτό, τη στιγμή που η συμμετοχή στην ΕΕ διασφαλίζει ότι η εξουσία δεν θα φύγει ποτέ από τα χέρια της αστικής τάξης, όπως φάνηκε και με την εξέλιξη γύρω από το δημοψήφισμα του 2015.