Η ΕΕ πρωτοστατεί στην εμπορευματοποίηση του περιβάλλοντος και στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων υποδομών και ελεύθερων χώρων. Οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία, Κώστας Βουρεκάς και Σωτήρης Λιαμπότης, μιλούν για τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών της ΕΕ και για τον αγώνα για μια αρμονική σχέση ανθρώπου και φύσης κόντρα στα κέρδη του κεφαλαίου.
Συνεντεύξεις σε Θεοπίστη Καπέτα, Κυριάκο Νασόπουλο
Οι ευρωπαϊκές οδηγίες έχουν κάνει το ρεύμα πανάκριβο
Κώστας Βουρεκάς, Πρόεδρος Τμήματος Αττικής Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ), υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία
Οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος παραμένουν βραχνάς για τα νοικοκυριά. Τι φταίει;
Σήμερα, μέσω του χρηματιστηρίου ενέργειας, η τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής δεν έχει πλέον καμία σχέση με το κόστος παραγωγής του ηλεκτρικού ρεύματος και σχετίζεται πια αποκλειστικά με την ισορροπία της προσφοράς και της ζήτησης σε μία τεχνητά δημιουργημένη, δήθεν ελεύθερη και δήθεν ανταγωνιστική αγορά, στην οποία η τιμή της ακριβότερης κατανεμόμενης πηγής ενέργειας για κάθε ώρα της επόμενης ημέρας, καθορίζει την αποζημίωση όλων των πηγών ενέργειας. Δηλαδή, π.χ. η τιμή στην οποία αποζημιώνονται οι ακριβές μονάδες που χρησιμοποιούν φυσικό αέριο, καθορίζουν, όταν η λειτουργία τους είναι απαραίτητη για το σύστημα και την οικονομική αποζημίωση λ.χ. των υδροηλεκτρικών μονάδων, το μεταβλητό κόστος των οποίων είναι πρακτικά μηδενικό!
Η πολιτική αυτή βρίσκεται στον πυρήνα των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε παγκόσμιο επίπεδο η ΕΕ ακολουθεί τις πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές, πιο προχωρημένες ακόμα και από τις ΗΠΑ. Η εφαρμογή των κατευθύνσεων αυτών στην Ελλάδα αποτελεί ευθέως αποτέλεσμα της ενσωμάτωσης στην ελληνική νομοθεσία σειράς συγκεκριμένων και δεσμευτικών ευρωπαϊκών Οδηγιών. Φυσικά οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι αυτές που ενσωματώνουν με τα σχετικά νομοθετήματα τις εν λόγω Οδηγίες.
Το πρόβλημα της κατοικίας έχει γίνει εκρηκτικό, ειδικά για τις νεώτερες ηλικίες. Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Εκτιμώ ότι οι αυξημένες το τελευταίο χρονικό διάστημα δυσκολίες πρόσβασης στην κατοικία, σχετίζονται αφενός στο άνοιγμα της ελληνικής κτηματαγοράς σε αγοραστές και επενδυτές από το εξωτερικό και αφετέρου με μία στροφή ιστορικών διαστάσεων: το ελληνικό κράτος, το οποίο διαχρονικά και από την ίδρυσή του αντιμετώπιζε προνομιακά την μικρή ιδιοκτησία, οργανώνοντας ειδικότερα την μεταπολεμική ανοικοδόμηση με το καθεστώς της αυθαίρετης δόμησης και της αντιπαροχής, πλέον αντιμετωπίζει προνομιακά τις μεγάλες επενδύσεις σε μεγάλες ενιαίες ιδιοκτησίες και η έμφαση δίνεται στην προσπάθεια προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων στην ελληνική κτηματαγορά.
Στο πλαίσιο μιας αντικαπιταλιστικής οπτικής, η κατοικία δεν θα αντιμετωπίζεται πλέον σαν εμπόρευμα αλλά σαν δικαίωμα. Αυτό συνεπάγεται την ανάπτυξη ενός ισχυρού δημόσιου τομέα κοινωνικής – εργατικής κατοικίας ενσωματωμένης στον αστικό ιστό και χωρίς τα λάθη σχεδιασμού και χωροθέτησης του παρελθόντος, την αποθάρρυνση των αγοραστών που αντιμετωπίζουν την κατοικία σαν επενδυτικό προϊόν και όχι σαν αξία χρήσης, τον αυστηρό έλεγχο της ζήτησης από το εξωτερικό, και ειδικά αυτής που συνδέεται με τον τουρισμό, την ενίσχυση των δικαιωμάτων των ενοικιαστών, την απαλλαγή της μικρής ιδιοκτησίας από την υπερφορολόγηση και τον ουσιαστικό έλεγχο των χρήσεων γης.
Πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις και κόμματα αναφέρονται στην «πράσινη πολιτική» της ΕΕ. Σε τι συνίσταται;
Η ΕΕ διαθέτει και εκτεταμένη περιβαλλοντική νομοθεσία και ποικίλες σχετικές πολιτικές. Ας σκεφτούμε απλά το δίκτυο NATURA 2000. Δικαιούται συνεπώς κάποιος/α να σκεφτεί ότι η ελληνική αστική τάξη μόνη της, χωρίς την πίεση της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής νομοθεσίας, θα είχε κάνει τα πράγματα χειρότερα, όπως τα έκανε και σε ότι σχετίζεται με την πολεοδομική νομοθεσία, που είναι δική της ευθύνη. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η ΕΕ δρα γενικά και αόριστα «θετικά για το περιβάλλον».
Η πολιτική της ΕΕ, στο πλαίσιο της «βιώσιμης ανάπτυξης», η οποία ως γνωστόν διαθέτει και τη συνιστώσα της οικονομικής μεγέθυνσης, θεωρητικά επιχειρεί να συνδυάσει την ανάπτυξη με την περιβαλλοντική προστασία, στην πράξη όμως είναι η οικονομική ανάπτυξη μέσω των μεγάλων επενδύσεων που θέτει όρια στην προστασία του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ οι περιβαλλοντικοί μελετητές πληρώνονται από τους επενδυτές, επομένως η περιβαλλοντική προστασία επαφίεται σε τελική ανάλυση σε κάποιο είδος «αυτορρύθμισης» της ίδιας της αγοράς και οι απόψεις, οι επιθυμίες και τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών ακούγονται τυπικά αλλά δεν λαμβάνονται ουσιαστικά υπόψη, καθώς η τυπική και γνωμοδοτικού χαρακτήρα διαβούλευση, αντικαθιστά την συμμετοχή με εξουσία επί των αποφάσεων.
Όχι σε εξορύξεις και «πράσινη» οικονομία του κεφαλαίου
Σωτήρης Λιαμπότης, οικοδόμος, μέλος της Επιτροπής Ενάντια στις Εξορύξεις την Ήπειρο, υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία
Και στην Ήπειρο παρατηρείται μια συντονισμένη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των πάντων. Του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, της παραλίας «Ελιά» πρόσφατα κ.α. Πώς έχει η κατάσταση;
Ήταν 2017, με ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, όταν το «κακόφημο» ΤΑΙΠΕΔ έδειξε τις προθέσεις του για τουλάχιστον δέκα λιμάνια της χώρας, με τη συμφωνία και της τρόικας. «Ανάγκη για ανάπτυξη και επενδύσεις» μας είπαν, «ανάγκη για ανάπτυξη ντόπιου και ξένου κεφαλαίου» έλεγε από τότε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσπρωτίας! Τον Οκτώβρη του 2023, κυβέρνηση και οι τοπικοί άρχοντες αποφάσισαν να υπογράψουν το ξεπούλημα όχι του κεντρικού λιμανιού της Ηγουμενίτσας αλλά και των αλιευτικών καταφυγίων σε Σύβοτα, Πλαταριά και Σαγιάδα. Μετά ακολούθησε ο οδικός άξονας της Εγνατίας Οδού, που συνδέει την Αλεξανδρούπολη με τη Ηγουμενίτσα. Στη διαδρομή Ηγουμενίτσα-Θεσσαλονίκη, μέσω Εγνατίας Οδού, το κόστος των διοδίων αυξήθηκε 125%! Επίσης, από το λιμάνι της πόλης μας πέρασαν τα πρώτα τανκ του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία, ενώ συνεχίζουν να περνούν και οι ανεμογεννήτριες των πολυεθνικών που στήνονται σε όλη την βόρειο Ελλάδα. Μετά, σειρά πήραν τα παράλια. Το μαχαίρι έφτασε στο κόκκαλο, όταν έγινε προσπάθεια παραχώρησης της «Ελιάς», μιας απ’ τις ελάχιστες ελεύθερες παραλίες. Η ανάπτυξη κινηματικής δράσης από τους κατοίκους ακύρωσε τα σχέδια παραχώρησης, έδειξε ότι είμαστε εδώ και παλεύουμε για ελεύθερους δημόσιους χώρους.
Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων και η «πράσινη» οικονομία φαίνεται πως αγκαλιάζονται από το τοπικό κράτος, με τις ευλογίες κυβέρνησης και ΕΕ. Η γνώμη της τοπικής κοινωνίας ποια είναι;
«Πράσινη» οικονομία την βάφτισε αρχικά ο ΟΗΕ και έπειτα έτρεξε η ΕΕ να την υιοθετήσει και να την κάνει κυρίαρχη στην πολιτική της απεύθυνση. Τι σημαίνει όμως στην πράξη η «πράσινη» οικονομία; Σημαίνει περαιτέρω ανάπτυξη για τα κέρδη των πολυεθνικών με «περιβαλλοντικό αποτύπωμα» για… ξεκάρφωμα! Στην περιοχή της Ηπείρου, τέσσερα χρόνια πριν, η πολυεθνική Repsol ξεκίνησε έρευνα για υδρογονάνθρακες από την Κρήτη έως την Ήπειρο. Ένα πλατύ κίνημα εναντίωσης αναπτύχθηκε σε όλη τη χώρα, με διαδηλώσεις, παρεμβάσεις στο πεδίο αλλά και σε περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια. Όμως οι κυβερνήσεις έχουν χαρακτηρίσει την υπόθεση των εξορύξεων «υψίστης εθνικής σημασίας». Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου η Repsol απεφάνθη πως σε θέση κοντά στο χωριό Κούρεντα, 30 χιλιόμετρα από την πόλη των Ιωαννίνων, μπορεί να επέμβει η πολυεθνική Energian και να ξεκινήσει γεώτρηση για την εξόρυξη υδρογονανθράκων. Σε πρόσφατη συνέλευση των δυνάμεων του κινήματος αποφασίστηκε για τις 15 Ιουνίου πανηπειρωτική κινητοποίηση στα Γιάννενα! Η μάχη δεν δίνεται μόνο ενάντια στις εξορύξεις αλλά και για την υπεράσπιση των βουνών, τα οποία έχουν κατακρεουργηθεί από τις «ανανεώσιμες» πηγές ενέργειας. Πρόσφατα ακυρώθηκαν προσπάθειες να γίνει εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα όρη της Μουργκάνας και στο Βαράθι, πάνω από την πόλη της Ηγουμενίτσας. Όλα έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα και την πολιτική της ΕΕ, η οποία είναι ληστρική για τους εργαζόμενους και καταστροφική για το περιβάλλον.
Ποια μπορεί να είναι η αντιπρόταση σ’ αυτή την δήθεν «πράσινη» οικονομία;
Το μαζικό κίνημα, κόντρα στις επιλογές του κεφαλαίου, πρέπει να παλέψει για ενέργεια με βάση τις πραγματικές μας ανάγκες, χωρίς περαιτέρω καταστροφικές παρεμβάσεις για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Για ενέργεια πέρα και απέναντι στα χρηματιστήρια ενέργειας, φτηνή για το λαό. Για παραγωγή ενέργειας με εργατικό έλεγχο, από τον λαό για τον λαό!
Υπάρχει κάποια σχέση των παραπάνω με τη μάχη των ευρωεκλογών στις 9 Ιουνίου;
Σαφώς και ναι, μόνο η αντικαπιταλιστική Αριστερά με κομμουνιστική κατεύθυνση, με τις νίκες στο σήμερα, με πρόγραμμα μέσα στο κίνημα, με «απειθαρχία-ρήξη-έξοδο από την ΕΕ» μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη τέτοιων αγώνων, ώστε να χάσει το κεφάλαιο και να κερδίσει ο λαός.
Στέλνουμε το μήνυμα και στις 9 του Ιούνη, ψηφίζοντας ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να αποθαρρύνουμε εχθρούς και να ενθαρρύνουμε τις εργατικές, λαϊκές, αγωνιστικές δυνάμεις!
