Συνέντευξη στον Χρίστο Κρανάκη
«Οι ευθύνες βαραίνουν όλες τις κυβερνήσεις που ξεπούλησαν τις δημόσιες μεταφορές και έφεραν τις ιδιωτικοποιήσεις που δολοφονούν», τονίζει η φοιτήτρια Φαίδρα Σούρμπη, που άνοιξε τον κύκλο ομιλιών στη μεγαλειώδη απεργία της 28η Φεβρουαρίου. Η νεολαία νοιώθει πως η ζωή της περνάει σε δεύτερη μοίρα και γι’ αυτό κατακλύζει τους δρόμους.
Η συγκέντρωση της 28ης Φλεβάρης ήταν η μεγαλύτερη με διαφορά από όσες έχει ζήσει η γενιά σου. Πίστευες ποτέ πως θα ζούσες κάτι τέτοιο, τόσο σύντομα;
Η αλήθεια είναι πως άκουγα από μεγαλύτερους μου για τις μεγαλειώδεις πορείες κατά την περίοδο των μνημονίων και τις είχα στο μυαλό μου σαν την μοναδική περίοδο που κατέβαινε όλος ο λαός στον δρόμο, κι όχι μόνο οι «πεισμένοι». Τις θεωρούσα, οριακά σαν κάτι… παραμυθένιο που δύσκολα θα ξανασυμβεί. Πιστεύω το ίδιο πολλοί και πολλές από εμάς. Ως ένα βαθμό δεν περίμενα να ζήσουμε μια τόσο μεγάλη συνολική κοινωνική αναταραχή ξανά, ιδίως σε συνθήκες «κανονικότητας». Όμως, αν το σκεφτείς λογικά, εξηγείται! Ο κόσμος έχει φτάσει στα όριά του με το θέμα των Τεμπών και όχι μόνο. Έψαχνε τη δυνατότητα να βγει στο προσκήνιο και, πλέον, νιώθει πως ήρθε επιτέλους ο καιρός να έρθουν τα πάνω κάτω. Πιθανότατα θα ζήσουμε μέρες που δεν τις φανταζόμαστε…
Η νεολαία έδωσε μαζικότατο παρόν σε όλη την Ελλάδα. Το μείγμα είναι σαφώς ανομοιόμορφο, υπάρχει όμως μία κοινή συνισταμένη που θεωρείς ότι την παρακίνησε μαζικά;
Πράγματι. Στους δρόμους κατέβηκαν χιλιάδες νέα άτομα με διαφορετικές απόψεις και ερεθίσματα. Νομίζω πως η βασικότερη κοινή συνισταμένη αυτών ήταν το στοιχείο της ταύτισης. Όλοι/ες οι νέοι/ες έχουμε σκεφτεί πως κάλλιστα θα μπορούσαμε να είμαστε και εμείς ένα από τα θύματα κι ότι από τύχη ζούμε μέσα σε αυτό το δολοφονικό σύστημα. Αυτό μας προκαλεί τεράστια οργή, η οποία τροφοδοτείται ακόμα παραπάνω από μια κυβέρνηση που μας λέει πλέον εντελώς απροκάλυπτα ότι ο σιδηρόδρομος «θα είναι ασφαλής μέχρι το 2027». Μας λένε δηλαδή ευθέως ότι οι ζωές μας και η ασφάλειά μας δεν ήταν, και εξακολουθούν να μην είναι, προτεραιότητα. Αυτό εκλαμβάνει μαζικά η νεολαία και γι’ αυτό αντιδρά! Μέχρι να αλλάξει κάτι ριζικά, το κοινωνικό ρήγμα που ανοίγει με τέτοιους όρους δύσκολα θα κλείσει οριστικά!
Συγκεκριμένοι αναλυτές και ΜΜΕ εστιάζουν πως ήταν μία «ακομμάτιστη» συγκέντρωση και γι’ αυτό κατέβηκε μαζικά ο κόσμος. Ποιά η δικιά σου άποψη;
Η συγκέντρωση αυτή, ορθώς, καλέστηκε από τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων, ενώ καλούσαν και εργατικά σωματεία, καθώς ήταν μέρα πανελλαδικής απεργίας. Δεν υπάρχει πιο ουσιώδες και ελπιδοφόρο γεγονός από το ότι οι συγγενείς των θυμάτων, αντί να δράσουν ατομικά, έχουν συγκροτήσει μία κοινωνική συλλογικότητα, που έχει αγκαλιαστεί από όλη την κοινωνία. Συνήθως εκείνοι που εστιάζουν στην «ακομμάτιστη» φύση της συγκέντρωσης είναι οι ίδιοι που διαβάλλουν και τον σύλλογο συγγενών, είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν παντελώς αυθαίρετα πως «όποιος κατεβαίνει στηρίζει Κωνσταντοπούλου». Δεν φοβόμαστε την ατόφια και γνήσια λαϊκή οργή που δεν περιμένει τα κόμματα να δράσει. Την αγκαλιάζουμε! Το βασικό είναι να κατεβαίνει ο κόσμος μαζικά στους δρόμους και να πολιτικοποιεί τον αγώνα και τα αιτήματά του, ώστε να μπαίνει στο στόχαστρο ο πραγματικός αντίπαλος. Γι’ αυτό καλούμε σε μαζικοποίηση των δομών οργάνωσης του κινήματος, όπως συνελεύσεις σχολείων, σχολών, σωματείων και τον συντονισμό τους. Οποιαδήποτε άλλη, σκόπιμη συζήτηση περί «ακομμάτιστου» ή «κομματικού» αγώνα, είναι βολική για να μην συζητάμε τα σημαντικά ζητήματα, δηλαδή πως θα κλιμακώσουμε τις δράσεις μας. Ο λαός αυτή τη στιγμή κινητοποιείται, θα επιστρατεύσουν πολλές λαθροχειρίες για να ανατραπεί η κατάσταση αυτή. Δεν θα τους το επιτρέψουμε!
Μιλώντας από την εξέδρα στο Σύνταγμα αναφέρθηκες προς όσους/ες κάθονται στα έδρανα της Βουλής και φώναξες: «Εμείς σας έχουμε ήδη καταδικάσει!». Γιατί;
Κάθε εκπρόσωπος της κυβέρνησης που βγαίνει στα κανάλια εδώ και δύο χρόνια, λέει πως βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα για τα Τέμπη, και πως «θα αποφανθεί η δικαιοσύνη». Ποιά δικαιοσύνη; Τα αστικά δικαστήρια που εκείνοι κατευθύνουν και στα οποία ορίζουν τους εκλεκτούς τους; Με τι στοιχεία; Με τα στοιχεία που οι ίδιοι παραποιούν; Ο κόσμος δεν είναι χαζός, βλέπει πολύ καλά τη συγκάλυψη, τη διαφθορά και τα συμφέροντα που υπάρχουν πίσω από το έγκλημα στα Τέμπη. Ξέρουμε πολύ καλά πως την δικαιοσύνη μπορεί να την φέρει μόνο ο λαός μέσα από τους αγώνες του. Οι ευθύνες βαραίνουν όλες τις κυβερνήσεις που ξεπούλησαν τις δημόσιες μεταφορές και έφεραν τις ιδιωτικοποιήσεις που δολοφονούν. Αυτό είναι σαφές και γι’ αυτό στα μάτια όσων διαδηλώνουν, το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο είναι ένοχο.
Η 28η Φλεβάρη δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Ποιες διεργασίες είχαν προηγηθεί στους κόλπους της νεολαίας;
Σίγουρα τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε ένα σχετικό «μούδιασμα» στο κίνημα. Δεν μπορούμε, όμως, να ξεχάσουμε την περσινή χρονιά, όπου φοιτητές/τριες δώσαμε μεγάλο αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Καταλήψεις για τρεις μήνες, συνελεύσεις, μαζικά συλλαλητήρια κάθε εβδομάδα, αντίσταση στην καταστολή του κράτους. Το επισημαίνω αυτό για να δείξω πως (ειδικά) στους κόλπους της φοιτητικής νεολαίας η συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Το περσινό φοιτητικό κίνημα μας έμαθε πολλά, μας έμαθε πως μέσα από αγώνες διαρκείας μπορούμε πραγματικά να πιέσουμε τις κυβερνήσεις, μας έμαθε πως να συντονιζόμαστε στη βάση τακτικά, ώστε να συνεχίζουμε τον αγώνα μας ενιαία. Σε ένα βαθμό οι εμπειρίες αυτές, μας βοήθησαν να βγούμε και φέτος στους δρόμους.
Το φοιτητικό κίνημα είναι ένα από τα πιο συγκροτημένα τμήματα της νεολαίας; Τι ρόλο έπαιξε και τι ρόλο πρέπει -για σένα- να παίξει;
Η νεολαία συχνά αποτελεί εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που βάζει τη σπίθα για να γίνει η οργή του κόσμου φωτιά. Το φοιτητικό κίνημα, θεωρώ, έπαιξε ενισχυτικό ρόλο. Πήραμε αγωνιστικές αποφάσεις και συνεχίζουμε να παίρνουμε. Συμμετείχαμε σε προπαγανδιστικές δράσεις, όπως μοτοπορεία σωματείων, τοπικά μοιράσματα κλπ. Διοργανώσαμε μία ιδιαίτερα μαζική εκδήλωση, άκρως αποκαλυπτικού χαρακτήρα για το έγκλημα των Τεμπών, στο ΕΜΠ. Συνεχίζουμε σε αυτή τη ρότα, ακόμα πιο μαζικά! Η νεολαία μπορεί να εμπνεύσει την υπόλοιπη κοινωνία, ώστε αυτός ο αγώνας να μην μείνει σε μια απλή διαμαρτυρία αλλά να μετουσιωθεί σε αγώνα με επιθετικά αιτήματα, όπως είναι η κρατικοποίηση του σιδηροδρόμου με εργατικό-λαϊκό έλεγχο και το διώξιμο της Hellenic Train χωρίς αποζημίωση!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στο φύλλο 8-9 Μαρτίου
