\Γιώργος Παυλόπουλος
«Στριμωγμένος» από την ηρωική παλαιστινιακή αντίσταση και την αδυναμία του να τη συντρίψει, ο Νετανιάχου ετοιμάζεται για εισβολή στον Λίβανο κατά της Χεζμπολάχ. Άμεση η απειλή γενίκευσης του πολέμου σε όλη τη ΝΑ Μεσόγειο.
«Η αντίληψη περί συντριβής της Χαμάς αποτελεί απλώς άμμο στα μάτια του κόσμου (…) Η Χαμάς είναι μια ιδέα (…) Η Χαμάς είναι ένα πολιτικό κόμμα (…) και οποιοσδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να εξαλείψει τη Χαμάς κάνει λάθος». Διαβάζοντας τη παραπάνω δήλωση θα νόμιζε κανείς ότι προήλθε από το στόμα κάποιου Παλαιστίνιου, ενδεχομένως και στελέχους της συγκεκριμένης οργάνωσης – ή, έστω, από κάποιον/-α που στέκονται αλληλέγγυοι στην ηρωική αντίσταση των Παλαιστινίων απέναντι στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
Κι όμως. Ο «δράστης» στην περίπτωση αυτή δεν είναι άλλος από τον εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού, Ντάνιελ Χαγκάρι, ο οποίος άφησε να φανεί ακόμη πιο καθαρά το ρήγμα που έχει προκληθεί ανάμεσα στον Νετανιάχου και τους στρατηγούς του (ή κάποιους από αυτούς). Είχε προηγηθεί, εξάλλου, η δημόσια διαφωνία τους μετά την ανακοίνωση των ενόπλων δυνάμεων ότι προχωρούν σε «παύσεις» των επιθέσεων στη Λωρίδα της Γάζας προκειμένου να διευκολυνθούν και να αυξηθούν οι παραδόσεις ανθρωπιστικής βοήθειας – κάτι το οποίο ο πρωθυπουργός της χώρας έσπευσε να διαψεύσει και να δηλώσει πως οι επιχειρήσεις συνεχίζονται κανονικά και χωρίς αλλαγή στα σχέδια ή την έντασή τους.
Παράλληλα, ο Νετανιάχου προχωρούσε και σε μια ακόμη κίνηση: Τη διάλυση του αποκαλούμενου «πολεμικού συμβουλίου», του ολιγομελούς δηλαδή οργάνου που είχε συγκροτηθεί μετά την 7ηΟκτωβρίου και λάμβανε τις κρίσιμες αποφάσεις για τον πόλεμο. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μια κίνηση η οποία του επιβλήθηκε από τους ακροδεξιούς συμμάχους του, εξαιτίας της έντασης των διαφωνιών για την πορεία των στρατιωτικών επιχειρήσεων, αλλά και για την επόμενη μέρα στη Γάζα.
Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: Αιτία για όλα αυτά είναι τα πλήγματα που έχει επιφέρει η παλαιστινιακή αντίσταση στον στρατό κατοχής, παρά το γεγονός ότι σε δύο εβδομάδες συμπληρώνονται εννιά μήνες από την έναρξη της εισβολής. Παρά τους σχεδόν 40.000 νεκρούς (που πιθανότατα είναι πολύ περισσότεροι), παρά την ισοπέδωση του μεγαλύτερου μέρους της Λωρίδας, παρά την καταστροφή του συστήματος υγείας και των υποδομών, παρά τον λιμό που απειλεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, οι συνασπισμένες παλαιστινιακές οργανώσεις καταφέρνουν να αντέχουν. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι σε θέση να θέτουν όρους στις διαπραγματεύσεις και να αναγκάζουν τον εχθρό να προβαίνει σε ολοένα περισσότερα λάθη.
«Ρήγματα» στις τάξεις της ισραηλινής κυβέρνησης και ανάμεσα σε Νετανιάχου και στρατό
Σε αυτό το φόντο, το Ισραήλ μοιάζει έτοιμο να αντιδράσει με περαιτέρω κλιμάκωση και «χτυπώντας τη γροθιά (του) στο μαχαίρι». Οι πληροφορίες που υπάρχουν και οι δηλώσεις που γίνονται – «το σχέδιο έχει εγκριθεί», όπως ανακοινώθηκε επισήμως – οδηγούν στο συμπέρασμα πως από στιγμή σε στιγμή θα εκδηλώσει μια γενικευμένη επίθεση στον Λίβανο, κατά της Χεζμπολάχ και άλλων οργανώσεων που δρουν από εκεί. Προφανώς δε, στο μυαλό του Νετανιάχου και όσων τον στηρίζουν (στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται πως είναι οι περισσότεροι) υπάρχει και η «ρεβάνς» για την ταπείνωση που υπέστη ο στρατός του Ισραήλ στον τελευταίο πόλεμο, του 2006, όταν είχε αναγκαστεί να αποχωρήσει κακήν-κακώς από το έδαφος της γειτονικής χώρας.
Μια τέτοια εξέλιξη, φυσικά, φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο το σενάριο ενός γενικευμένου πολέμου στην περιοχή (το οποίο, άλλωστε, ποτέ δεν έπαψε να υφίσταται). Είναι δεδομένο ότι το ένοπλο τμήμα της Χεζμπολάχ έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες σε σύγκριση με τη Χαμάς και τις άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις, ενώ και χωροταξικά διαθέτει σαφώς περισσότερα περιθώρια ελιγμών και αιφνιδιασμού από εκείνα που προσφέρει η ασφυκτικά μικρή Λωρίδα της Γάζας.
Τα όσα είπε την περασμένη Τετάρτη ο ηγέτης της λιβανέζικης οργάνωσης, Χασάν Νασράλα, μαρτυρούν τη διάσταση που μπορεί να λάβει ο πόλεμος εάν το Ισραήλ ξεκινήσει την επίθεση. Όπως ο ίδιος είπε, μια τέτοια εξέλιξη θα αλλάξει δραματικά την κατάσταση σε ολόκληρη τη Μεσόγειο – με την Κύπρο, μάλιστα, να γίνεται στόχος από τη στιγμή που θα διαπιστωθεί ότι παρέχει διευκολύνσεις προς τους Ισραηλινούς, προσφέροντάς τους βάσεις, πληροφορίες και πρόσβαση στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο της. Δεν αποκλείεται, η επόμενη δήλωσή του να περιλαμβάνει και την Ελλάδα, η οποία έχει εξαρχής ταχθεί στο πλευρό του Νετανιάχου, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει εσχάτως για να «θολώσει τα νερά».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (22.6.24)