Αφιέρωμα: Παιδεία στο Ύψος των Αναγκών μας!
Μάθε παιδί μου γράμματα… Στην ομότιμη ταινία του Θ. Μαραγκού (1981), ένας μαθητής ενός φτωχού ορεινού χωριού θυμάται πως ο ανώνυμος πατέρας του συνεχώς του λέει αυτή την φράση.
Τα γράμματα, η παιδεία, η εκπαίδευση αποτελεί την ελπίδα των απλών καθημερινών ανθρώπων να ξεφύγουν από την μέγγενη της φτώχειας. Η φράση περιγράφει την ευχή και το όραμα των γονιών για μια καλύτερη ζωή στα παιδιά τους. Με παραλλαγές έχουμε ακούσει όλα μας την ίδια προτροπή, “να τελειώσουμε τις σπουδές μας”, “να πιάσουμε μια καλή δουλειά”, να έχουμε “καλή πρόοδο”. Είναι κουραστικά κλισέ οι προτάσεις. Όμως, ακουμπάνε την αλήθεια.
Η εκπαίδευση, ειδικά τον προηγούμενο αιώνα, αποτελούσε έναν βασικό μηχανισμό κοινωνικής ανέλιξης. Οι γενιές εκείνης της εποχής σπουδάζανε και βρίσκανε δουλειές, προκόβανε και ζούσαν καλύτερες ζωές από τους γονείς τους. Όπως διακωμωδεί η ίδια ταινία, “Όλοι πηγαίνουν στην Αθήνα”. Η καπιταλιστική πρόοδος της χώρας, ερήμωσε τα χωριά αφού όπως σημειώνει κι ο Μαρξ στο Κεφάλαιο συντελείται σε βάρος των ανθρώπων και του τόπου τους.
Σήμερα, αυτός ο χαρακτήρας του εκπαιδευτικού συστήματος έχει άρδην υποβαθμιστεί.Το ελληνικό καπιταλιστικό σύστημα και η αστική τάξη της χώρας δε χρειάζεται επιστημόνισσες, δάσκαλους, νοσηλευτές όσο μπάτσους και σερβιτόρους. Ο γραφικός υπουργός Άδωνης, αγχώνεται πως οι φίλοι του δε βρίσκουν λατζιέριδες να κάνουν “fix the kitchen”. Οι άνθρωποι που έχουν ουσιαστική εποπτεία των αντικειμένων τους και ευρύτερη παιδεία έχει διάφορα κόστη που όσο γίνεται πρέπει να περιορίζονται.
Διαβάστε το Editorial στο site των Αναιρέσεων: https://tinyurl.com/yc8s4vuc
Το νέο Περιοδικό Αναιρέσεις μπορείτε να προμηθευτείτε στη Λέσχη Αναιρέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ιωάννινα, στις φεστιβαλικές εκδηλώσεις των Αναιρέσεων αλλά και από τις οργανώσεις της νΚΑ πανελλαδικά!
