Ανοικτό πολιτικό κάλεσμα συσπείρωσης και συνεργασίας μπροστά στις μάχες που έρχονται και τις ευρωεκλογές απευθύνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους αγωνιστές/τριες του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος και τις δυνάμεις της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει την από κοινού συμβολή σε μια κοινή πολιτική παρέμβαση «για να στηρίξουμε και να κλιμακώσουμε τις απεργίες και τους αγώνες, σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας ενάντια στον πόλεμο, τη φτώχια, τον ρατσισμό και τον σεξισμό, για τα δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, να δώσουμε ενωτικά τη μάχη των επερχόμενων ευρωεκλογών και μετά από αυτές».
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέτει ως στόχους να μπει «σφήνα» η ανατρεπτική Αριστερά στο πολιτικό σκηνικό, στην μάχη για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, την αντιδραστική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και τη συναινετική αντιπολίτευση, με την ενίσχυση του ρεύματος που παλεύει ενάντια στον βάρβαρο καπιταλισμό και βλέπει έξω από αυτόν. Να εκφραστεί το κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ της ρήξης και της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Να κάνει ένα σημαντικό βήμα μπροστά, το ελπιδοφόρο, μαζικό ρεύμα ριζοσπαστικού, αριστερού προσανατολισμού που εκφράστηκε και στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Το παράδειγμα της «Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα» δείχνει τις δυνατότητες, όπως αναφέρει. Να φράξουμε τον δρόμο στην ακροδεξιά και τον φασισμό που τους τροφοδοτούν οι πολιτικές του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας κυβερνήσεων-ΕΕ.
Το κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΑΝΟΙΚΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
– ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΕΕ-ΝΑΤΟ.
– ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΛΑΤΙΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ
– ΝΑ ΦΡΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
– ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
– ΟΙ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
Συντρόφισσες/οι
Σήμερα, λίγους μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου, βρισκόμαστε σε μία παρατεταμένη περίοδο ενός κύκλου κινηματικής ανόδου που χαρακτηρίζεται από τις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις, τις πορείες και τις καταλήψεις της νεολαίας ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, τις μεγάλες πανεργατικές απεργίες στις 28 του Φλεβάρη στον ένα χρόνο από το έγκλημα των Τεμπών και στις 8 του Μάρτη για τη γυναικεία χειραφέτηση, τις συνεχόμενες απεργίες στα νοσοκομεία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, τις αγροτικές κινητοποιήσεις να πλημμυρίζουν τους δρόμους σε Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ΕΕ ενάντια στην ΚΑΠ, τις μεγάλες διαδηλώσεις για Λευτεριά στην Παλαιστίνη ενάντια στην γενοκτονία που έχει εξαπολύσει το κράτος του Ισραήλ στην Γάζα και στην συνενοχή της ελληνικής κυβέρνησης που στέλνει την φρεγάτα Ύδρα στην Ερυθρά Θάλασσα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά ότι:
- Η προώθηση των βάρβαρων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων της κυβέρνησης της ΝΔ, η μόνιμη λιτότητα, η βαριά φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων, η «απελευθέρωση των αγορών» και οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις κάτω από τις σημαίες του νέου «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης» της ΕΕ, η επιθετική συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, η επίθεση στις λαϊκές ελευθερίες, πρέπει και μπορούν να ανατραπούν, από ένα ρωμαλέο εργατικό και λαϊκό κίνημα και μια ισχυρή ενωτική, ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική αριστερά και όχι από την συναινετική αντιπολίτευση και τις κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις. Η μαζική οργή της εργατικής τάξης και της νεολαίας πολιορκεί την κυβέρνηση της ΝΔ, το αφήγημα της «παντοδυναμίας» της ρηγματώνεται, αλλά η αντιπολίτευση δεν θέλει και δεν μπορεί να την εκφράσει.
- Η συντριπτική ήττα και συνεχιζόμενη κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των υπόλοιπων κομμάτων της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης», είναι αποτέλεσμα όχι μόνο της μνημονιακής κυβερνητικής διαχείρισης τους, αλλά και της απόλυτα συναινετικής, εντός των ορίων του συστήματος αντιπολίτευσης τους. Πρόκειται για μία ιστορική κρίση της στρατηγικής που στήριζε και στηρίζει την λογική ότι μέσα στο πλαίσιο της κυριαρχίας των αγορών και του κεφαλαίου, του «σιδερένιου κλουβιού» της ευρωζώνης και της ΕΕ και του ΝΑΤΟ μπορεί να εξασφαλιστούν τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Η κρίση αυτή γίνεται φανερή στα μάτια χιλιάδων αγωνιστών/τριών που τη «δοκίμασαν» και αναζητούν εναλλακτική λύση, ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα που καταστρέφει και δολοφονεί, που δεν θέλουν να «ξοδέψουν» τους αγώνες τους στα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου της εναλλαγής διαφορετικών κυβερνήσεων με την ίδια πολιτική.
- Η ΕΕ αποτελεί σήμερα τη δύναμη κρούσης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού για την επίθεση στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Είναι η ΕΕ των πολυεθνικών, της εκμετάλλευσης, του πολέμου, του αυταρχισμού, της αντι-προσφυγικής υστερίας και του ρατσισμού, της νομιμοποίησης της ακροδεξιάς και της περιβαλλοντολογικής καταστροφής.
Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, απευθυνόμαστε στους αγωνιστές/τριες του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος και τις δυνάμεις της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς και προτείνουμε να συμβάλλουμε σε μια κοινή πολιτική παρέμβαση για να στηρίξουμε και να κλιμακώσουμε τις απεργίες και τους αγώνες, σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας ενάντια στον πόλεμο, την φτώχια, τον ρατσισμό και τον σεξισμό, για τα δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, να δώσουμε ενωτικά τη μάχη των επερχόμενων ευρωεκλογών και μετά από αυτές ώστε:
– η ανατρεπτική αριστερά να μπει «σφήνα» στο πολιτικό σκηνικό, στην μάχη για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, την αντιδραστική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και την συναινετική αντιπολίτευση, με την ενίσχυση του ρεύματος που παλεύει ενάντια στον βάρβαρο καπιταλισμό και βλέπει έξω από αυτόν.
– να εκφραστεί το κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ της ρήξης και της αποδέσμευσης από την ΕΕ.
– να κάνει ένα σημαντικό βήμα μπροστά, το ελπιδοφόρο, μαζικό ρεύμα ριζοσπαστικού, αριστερού προσανατολισμού που εκφράστηκε και στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Το παράδειγμα της «Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα» δείχνει τις δυνατότητες.
– να φράξουμε τον δρόμο στην ακροδεξιά και τον φασισμό που τους τροφοδοτούν οι πολιτικές του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας κυβερνήσεων-ΕΕ.
Συντρόφισσες/οι
Είναι κοινός τόπος ότι η ΕΕ στέκεται απέναντι σε κάθε διεκδίκηση του λαϊκού κινήματος, για μισθούς, σταθερή δουλειά, δημόσια αγαθά, περιβάλλον, ειρήνη. Η επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, στηρίζεται στις οδηγίες της, οργανώνεται και επιβάλλεται από τους μηχανισμούς της, όπως τα αντιλαϊκά μνημόνια. Η ελαστική εργασία στηρίζεται στην «Λευκή Βίβλο» και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η επίθεση στην φτωχομεσαία αγροτιά στην ΚΑΠ. Η ενεργειακή φτώχια στα χρηματιστήρια ενέργειας και την «πράσινη συμφωνία». Οι ιδιωτικοποιήσεις στα συνεχή «πακέτα» απελευθέρωσης των αγορών. Η ΕΕ είναι στο πλευρό του κράτους – τρομοκράτη του Ισραήλ, δίνει 50 δις € στον Ζελένσκι και στρατιωτικοποιείται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αλλά και αυτοτελώς. Έχει μετατραπεί σε Ευρώπη – φρούριο που πνίγει και σκοτώνει πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα της, με κορυφαίο το έγκλημα της Πύλου.
Λέμε όχι στις αυταπάτες ότι η ΕΕ «μεταρρυθμίζεται», ότι μπορεί να μετασχηματισθεί σε «κοινωνική Ευρώπη», σε «πράσινη Ευρώπη», σε «Ευρώπη των λαών», του «νέου κοινωνικού κεϋνσιανού συμβολαίου», τον «εναλλακτικό πόλο ειρήνης». ΕΕ και ΝΑΤΟ είναι δύο όψεις του ίδιου αιματοβαμμένου ιμπεριαλιστικού νομίσματος. Είναι η ΕΕ των πολυεθνικών, της εκμετάλλευσης, του πολέμου, του ρατσισμού, της φασιστικής απειλής, της περιβαλλοντικής και κλιματικής καταστροφής.
Η πάλη για απειθαρχία-ρήξη-αποδέσμευση δεν είναι σύνθημα για το μέλλον αλλά για το σήμερα. Δεν μπορεί να «αναβληθεί» μέχρι «να αλλάξουν οι συσχετισμοί και ο λαός να πάρει την εξουσία».
Είμαστε ριζικά αντίθετοι με τον, ακροδεξιό και εθνικιστικό «ευρωσκεπτικισμό».
Το δικό μας «Όχι στην ΕΕ» είναι εργατικό, αντικαπιταλιστικό, διεθνιστικό. Ανοίγει δυνατότητες για συνεργασία μεταξύ των λαών στην προοπτική μιας διαφορετικής Ευρώπης που οι εργατικές τάξεις και οι σύμμαχοί τους θα έχουν το τιμόνι της κοινωνίας.
Πάνω σε αυτή την βάση παλεύουμε για την υπεράσπιση των εργατικών και λαικών συμφερόντων, για κατακτήσεις, με καρδιά την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και βασικούς άξονες πάλης (ενδεικτικά) όπως:
- Την ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων σε βάρος του κεφαλαίου, και τα προγράμματα σταθερότητας της ΕΕ, την διαγραφή του χρέους.
- Την υπεράσπιση της ειρήνης ενάντια στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους του κεφαλαίου, το κλείσιμο των βάσεων. Λευτεριά στη Παλαιστίνη – Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ – Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας.
- Του αγώνα για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν αγαθά στην εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια και αλλού, με απειθαρχία στην πολιτική απελευθέρωσης των αγορών της ΕΕ και εθνικοποιήσεις με εργατικό έλεγχο.
- Την υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων της φτωχομεσαίας αγροτιάς με κατάργηση της ΚΑΠ.
- Την πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες.
- Την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, ενάντια στην «γκρι» και την «πράσινη» ανάπτυξη, την «πράσινη Συμφωνία της ΕΕ».
- Τον αγώνα για ανοιχτά σύνορα σε πρόσφυγες και μετανάστες ενάντια στην Ευρώπη φρούριο, στον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τις νέες και παλιές συμφωνίες του Δουβλίνου.
- Τον αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση, , ενάντια στο σεξισμό, την καταπίεση και κάθε είδους διάκριση λόγω φύλο ή σεξουαλικού προσανατολισμού, για ίσα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Η υλοποίηση αυτής της πολιτικής δεν μπορεί να γίνει με κοινοβουλευτικές λύσεις και «αριστερές» κυβερνήσεις. Χρειάζεται ένα ισχυρό εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα την επιβάλλει και μια ισχυρή ανατρεπτική αριστερά. Ένα μαχητικό κίνημα, στα χέρια των εργαζομένων, σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική πέρα από τα όρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Χρειαζόμαστε μια αριστερά που θα είναι πολιτικό στήριγμα στους αγώνες, που θα έχει βγάλει καθαρά συμπεράσματα από την «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» και θα έχει συνείδηση ότι μέσα στο σημερινό πλαίσιο των μεγάλων επιχειρήσεων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική σε όφελος του λαού. Με αντίληψη και πρακτική ότι το πρόγραμμα αυτό μπορεί να υλοποιηθεί ενάντια στην «συνέχεια το κράτους», με την εργατική τάξη στο τιμόνι της κοινωνίας και της εξουσίας.
Μια τέτοια πολιτική δεν ακολουθούν η Νέα Αριστερά, το ΜΕΡΑ25 και το ΚΚΕ. Η Νέα Αριστερά ονειρεύεται την επιστροφή του «παλιού καλού ΣΥΡΙΖΑ», υπερασπίζεται την κυβερνητική του θητεία, χωρίς να έχει διδαχτεί τίποτα από την πορεία κρίσης του. Δεν κλείνει την πόρτα σε διάλογο για την «κυβέρνηση των δημοκρατικών δυνάμεων» με το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Το μπλοκ ΜΕΡΑ25-ΛΑΕ ΑΑ διαμορφώνει ένα πρόγραμμα «ρεαλιστικής ανυπακοής» αποδεχόμενο το πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής, από την σκοπιά και σαν «συμπλήρωμα» διαχειριστικών, «δημοκρατικών» και σοσιαλδημοκρατικών λύσεων. Προτείνει ενα πρόγραμμα εξωραισμού της ΕΕ («πράσινη, κοινωνική συμφωνία»).
Το ΚΚΕ στο όνομα των «αρνητικών συσχετισμών» δεν ακολουθεί μια πολιτική κλιμάκωσης πολιτικοποίησης, και ενοποίησης των αγώνων. Αρνείται τους πολιτικούς στόχους της ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική παραπέμποντάς τους στην «λαϊκή εξουσία». Αυτή η πολιτική δεν οδηγεί στην αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος. Έκφρασε συντηρητικές θέσεις, στην περίπτωση του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών.
Η πρόκληση για το επόμενο διάστημα είναι να αναπτυχθεί παραπέρα η παρέμβαση και η εμβέλεια της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, συγκροτώντας μια σταθερή διαδικασία κοινής δράσης και πολιτικής συσπείρωσης και από κοινού παρέμβασης στις κοινωνικές και πολιτικές μάχες, τις ευρωεκλογές και μετά από αυτές.
