Κώστας Παπαγεωργίου
▸Τρεις σχεδόν μήνες μετά τις τοπικές εκλογές και λίγο πριν την έναρξη της νέας χρονιάς, πραγματοποιήθηκαν οι ορκωμοσίες των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών.
Κόντρα στον πανηγυρικό χαρακτήρα των τελετών αυτών, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς δίνουν το «παρών» για να εκφραστεί και εκεί η αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή πολιτική, για να βγουν μπροστά οι μαχητικές, εργατικές, αντικαπιταλιστικές, αντιρατσιστικές, αντιφασιστικές διεκδικήσεις.
Στο σκηνικό της συναίνεσης που διαμορφώθηκε και μετά τις πρόσφατες εκλογές, οι εκλεγμένοι σύμβουλοι της αντικαπιταλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς δεσμεύονται με πολιτικό και όχι θρησκευτικό όρκο στην τιμή και τη συνείδησή τους, να αγωνιστούν υπέρ των συμφερόντων της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή θρησκεύματος και καταγωγής.
Ορκίζονται να συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις για την ανάπτυξη κινήματος ανατροπής των αντιλαϊκών νόμων και πολιτικών ΕΕ, κεφαλαίου, κυβερνήσεων, περιφερειών και δήμων. Να βάλουν φρένο στις πολιτικές του τοπικού κράτους που μέσα από το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας τους, προωθούν την υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, την εμπορευματοποίηση της πόλης και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Να μπουν μπροστά στις νέες μάχες του επόμενου διαστήματος. Μάχες ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τον φασισμό και τον ρατσισμό. Στους αγώνες για αξιοβίωτη ζωή κόντρα στην ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς, την επίθεση στα δημόσια αγαθά. Μάχες ενάντια στην ενεργειακή φτώχεια, τους πλειστηριασμούς και τον εκτοπισμό των κατοίκων από μια σειρά γειτονιές για χάρη της τουριστικοποίησης και των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.
Παράλληλα, το νέο αντιδημοκρατικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα με βάση το οποίο θα λειτουργούν τα συμβούλια από την 1η Γενάρη, δυσκολεύει την εκπροσώπηση για τους συνδυασμούς της μαχόμενης ανατρεπτικής Αριστεράς δείχνοντας ότι το σύστημα θωρακίζεται και από αυτή την πλευρά για να υλοποιεί την πολιτική του χωρίς παρεμβολές. Ταυτόχρονα, αυξάνει την απόσταση της λαϊκής βούλησης από τη σύνθεση των συμβουλίων σε συνδυασμό με το όλο νομικό, οικονομικό, θεσμικό, πολιτικό πλαίσιο λειτουργίας περιφερειών και δήμων, καταδεικνύει ότι δεν πρόκειται για τοπική «αυτοδιοίκηση», καταρρίπτει τις αυταπάτες για φιλολαϊκή πολιτική μέσω δήμων και περιφερειών. Για τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, η πάλη για την κατάργηση του αντιδημοκρατικού καλπονοθευτικού νόμου Βορίδη και όλου του αντιδραστικού πλαισίου της λειτουργίας περιφερειών και δήμων αποτελεί βασικό ζητούμενο και στη νέα περίοδο.
Από την πρώτη μέρα, η στάση και η δράση των εκπροσώπων της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας, μέσα και έξω από τα συμβούλια, αποτελεί δείγμα γραφής και υπόδειγμα για την προβολή των εργατικών αναγκών, την υπεράσπιση των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων, την αγωνιστική συνέπεια, την εμπιστοσύνη στη λαϊκή οργάνωση και στο πέρασμα των αγώνων στα χέρια των κατοίκων. Γι’ αυτό αποκρούει τη λογική της ανάθεσης, διαχωρίζεται από το αστικό πολιτικό σύστημα και τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, συγκρούεται με τα συμφέροντα της αστικής τάξης και τις μεθοδεύσεις της, όπως αυτές υπηρετούνται μέσα από τις περιφέρειες και τους δήμους, εντάσσει αυτή την προσπάθεια στο συνολικό αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης.
Και στο νέο αυταρχικό μοντέλο που διαμορφώνουν οι νόμοι Βορίδη και Θεοδωρικάκου παίρνουμε θέση μαχητικής ταξικής αντιπολίτευσης που δεν εγκλωβίζεται σε ρόλο συμπληρώματος ή μέρους ενός άνευρου και χωρίς πρόσημο μετώπου αντιπολίτευσης των υπόλοιπων παρατάξεων. Η αντιπαράθεση με το δημαρχοκεντρικό και περιφερειαρχοκεντρικό μοντέλο γίνεται από τη σκοπιά της αναμέτρησης με το σύνολο της πολιτικής τους.
Κι αυτό σημαίνει ενιαία στάση καταδίκης της πολιτικής τους και για τα «μεγάλα» θέματα (προϋπολογισμοί, προμήθειες, έργα), αλλά και για τα «μικρά» (πχ προσλήψεις με ελαστικές σχέσεις εργασίας στο όνομα των επειγόντων αναγκών και της μη δυνατότητας κάλυψης με άλλο τρόπο). Σημαίνει στάση διαχωρισμού για τα όργανα διοίκησης, τις επιτροπές και το προεδρείο των συμβουλίων. Σημαίνει παρακολούθηση και όχι συμμετοχή στις διάφορες επιτροπές (επιτροπή παιδείας, πολιτισμού και αθλητισμού, οικονομική επιτροπή, επιτροπή ποιότητας ζωής, δημοτικές επιχειρήσεις) από την σκοπιά της ανάδειξης του αντιδραστικού χαρακτήρα της πολιτικής τους και της μεγάλης συναίνεσης δημοτικών/περιφερειακών αρχών και της συστημικής αντιπολίτευσης.
