Νίκος Πελεκούδας
Διεθνής ανάγκη του κεφαλαίου
Η επείγουσα παροχή άδειας διαμονής ορισμένου χρόνου, συνδεδεμένη πάντα με την εργασία των μεταναστών, δεν είναι μόνο ή κυρίως ελληνική υπόθεση. Ήδη από τον Δεκέμβρη του 2022 η συζήτηση αυτή άνοιξε στη Γαλλία όπου ο υπουργός Εργασίας Ντουσό μιλούσε για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις «με ρεαλισμό και πραγματισμό» πάνω στις ανάγκες της γαλλικής οικονομίας. Στη Γερμανία η εργασία μη γερμανών εργατών χαρακτηρίστηκε στις αρχές του 2023 εξαιρετικά αναγκαία προκειμένου να μην εκδηλωθεί η λεγόμενη συνταξιοδοτική κρίση. Η Ισπανία μείωσε τους περιορισμούς που αφορούσαν την εργασία ακόμα και των φοιτητών, καθώς και γενικότερα ξένων εργατών για τη γεωργική παραγωγή αλλά και τον τομέα τον υπηρεσιών (κυρίως των λεγόμενων επαγγελμάτων φροντίδας, δηλαδή οικιακή, βρεφονηπιακή και ηλικιωμένων). Στη Βρετανία τα ίδια, ιδιαίτερα μετά τα αδιέξοδα που προέκυψαν από το Brexit και την έξοδο δεκάδων χιλιάδων ξένων εργατών από τη χώρα.
Η μετανάστευση αποτελεί δομικό στοιχείο του καπιταλισμού γενικά, του σημερινού σταδίου ανάπτυξης και κρίσης του ειδικότερα. Είναι σύμφυτο με τους όρους οργάνωσης της παγκόσμιας αγοράς. Είναι αποτέλεσμα και σήμερα, της ανάπτυξης της, μέσα από την παγίωση της εισβολής του κεφαλαίου σε περιφερειακές χώρες, τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τους περιφερειακούς ή μεγαλύτερης κλίμακας πολέμους που διεξάγουν ή υποκινούν. Ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός μαζί δεν κάνει (δολοφονίες προσφύγων μαζικά στις θάλασσες ή στα σύνορα και για πολιτικούς λόγους) και χώρια δε μπορεί (άδεια για εργασία και εκμετάλλευση για να μην οξυνθούν τα οικονομικά αδιέξοδα των κρατών) με τα αποτελέσματα της ίδιας της πολιτικής του.
Η πάλη για την κομμουνιστική χειραφέτηση όλων των εργατών ανεξάρτητα από έθνος ή φυλή, αναγνωρίζει αυτή τη διάσταση του αγώνα υπέρ των μεταναστών, ως αγώνα ουσιαστικά ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, απορρίπτοντας από θέση αρχής τους περιορισμούς για τους μετανάστες εργάτες. Από αυτή την αφετηρία αντιμετωπίζει και τους νόμους του αστικού κράτους, όπως ο σημερινός της κυβέρνησης της ΝΔ.
Η νομοθετική παρέμβαση της ΝΔ για τις ειδικές άδειες διαμονής για μια τριετία είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις διεθνείς πρακτικές του κεφαλαίου αλλά, πιο ειδικά, με τις κατευθύνσεις της ΕΕ εδώ και τριάντα χρόνια
Η νομοθετική παρέμβαση της ΝΔ για τις ειδικές άδειες διαμονής για μια τριετία προφανώς και δεν αποτελεί οποιουδήποτε τύπου «νομιμοποίηση» των μεταναστών όπως διατείνεται η κοινοβουλευτική και μη ακροδεξιά, αλλά και οι εσωκομματικές αμφισβητήσεις τύπου Σαμαρά. Είναι ένας νόμος ο οποίος και με βάση τις τοποθετήσεις των κυβερνητικών στελεχών είναι πλήρως εναρμονισμένος με τις διεθνείς πρακτικές του κεφαλαίου αλλά και πιο ειδικά των κατευθύνσεων της ΕΕ εδώ και τριάντα χρόνια. Ήδη από τη Συνθήκη του Άμστερνταμ στο σχετικό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση αναφέρεται ρητά ότι οι νομιμοποιήσεις πρέπει να εξυπηρετούν τις ανάγκες της αγοράς των κρατών-μελών, αλλά και της ΕΕ ως συνόλου. Η αγορά και οι ανάγκες της είναι το κριτήριο και όχι οι λεγόμενοι ανθρωπιστικοί λόγοι, για τους οποίους έχουν χυθεί ωκεανοί κροκοδείλιων δακρύων.
Η κίνηση της ΝΔ αποτελεί επιλογή επείγουσας αντιμετώπισης αδιεξόδων του ελληνικού καπιταλισμού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα όπου ο Καιρίδης μίλησε ακόμα και για απώλεια 1 δισ. ευρώ από το ενδεχόμενο μη συγκομιδής της ελιάς. Αποτελεί ένα όπλο τους προκειμένου να καταγράψουν την λεγόμενη «παράνομη» μετανάστευση, στην οποία το ίδιο το κράτος ωθεί διαχρονικά, ενώ δυνατότητα δουλειάς θα έχουν όσοι μετανάστες φέρουν κάποια προσφορά εργασίας. Δηλαδή τα αφεντικά στην πόλη και τον αγρό θα είναι οι τελικοί κριτές του αν και ποιος μετανάστης θα πάρει την άδεια διαμονής. Κοινώς με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Επίσης, όπως αναφέρεται και στην ίδια την τροπολογία, είναι μια επιλογή που πάει μαζί με την πολιτική της αυστηρής φύλαξης των συνόρων, επιχειρώντας να διατηρήσει η κυβέρνηση όχι μόνο τις κοινωνικές της συμμαχίες με το αγροτικό κεφάλαιο που επείγεται για εργατικά χέρια, αλλά και με το ακροδεξιό ακροατήριό της. Με απλά ελληνικά αν θέλετε να συνεχίσουμε να πνίγουμε και να σκοτώνουμε στον Έβρο πρόσφυγες, τότε δεχτείτε και τις ειδικές άδειες διαμονής.
Νέο εργατικό κίνημα για να σπάσουν τα δεσμά των μεταναστών
Μια σύγχρονη κομμουνιστική απελευθερωτική πολιτική προφανώς και δεν αναστέλλει την πάλη της ενάντια στις αντιμεταναστευτικές ακροδεξιές αντιλήψεις. Υπογραμμίζει ότι αυτές παραμένουν επιζήμιες και εγκληματικές για τον κόσμο της εργασίας συνολικά, επιχειρώντας να τον διατηρήσει διχασμένο και υποταγμένο στη στρατηγική του κεφαλαίου. Αντιλήψεις που θέλουν να διατηρήσουν σε καθεστώς τρόμου όποιους μετανάστες πάρουν την άδεια διαμονής, να μη γίνουν πιο απαιτητικοί για τη ζωή και την εργασία τους, να μην επιχειρήσουν να συνδεθούν αγωνιστικά με το εργατικό κίνημα. Η ακροδεξιά μπορεί τακτικά να διαφοροποιείται από τις κεντρικές κρατικές πολιτικές. Πιέζοντας όμως σε ρατσιστική κατεύθυνση εξυπηρετεί το κεφάλαιο, διατηρεί το δικό της πολιτικό κοινό, πιέζει για το κουτσούρεμα των δικαιωμάτων των μεταναστών εργατών.
Κυρίως όμως αντιμάχεται τη νομοθετική ρύθμιση και παλεύει για την παροχή δικαιωμάτων χωρίς περιορισμούς στους μετανάστες, όχι σε σύνδεση με το αν δουλεύουν. Μάχεται για σύνορα ανοιχτά, για να σταματήσουν τα κρατικά εγκλήματα στα σύνορα και στο Αιγαίο. Η πάλη της συνδέεται με την αναγκαία αντιπολεμική, αντιεθνικιστική και αντιιμπεριαλιστική μάχη, σε συνδυασμό με την επίλυση αναγκαίων δημοκρατικών δικαιωμάτων που το κεφάλαιο και το αστικό κράτος αρνείται στους μετανάστες. Η πλήρης ένταξη των μεταναστών στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή, με κριτήριο και τη δική τους θέληση, είναι ζήτημα που αφορά τον πυρήνα της διαμόρφωσης ενός νέου εργατικού κινήματος, απειλητικού για την αστική κυριαρχία. Αυτή η πολιτική σαρώνοντας τους αντιμεταναστευτικούς νόμους βάζει στο κέντρο της πάλης των εργαζομένων το διεθνισμό έμπρακτα, που αποτελεί την «καρδιά» μιας σύγχρονης και αναγκαίας επαναστατικής πολιτικής στο εδώ και το τώρα.
Παλεύουμε τώρα για την πλήρη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, είτε εργάζονται είτε όχι. Να σταματήσει η ομηρία των αδειών διαμονής με το σταγονόμετρο και με τελικό κριτή τα αφεντικά. Η οικονομική αφαίμαξη μέσα από έναν απίστευτο κυκεώνα παραβόλων και προστίμων. Να αναγνωριστούν όλα τα κοινωνικά, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Να έχουν όλοι οι μετανάστες ισότιμη και χωρίς όρους πρόσβαση τους στην εκπαίδευση και την υγεία. Να κλείσουν όλου του τύπου οι φυλακές όπως και αν έχουν ονομαστεί (κέντρα υποδοχής, camp κ.τ.λ.), και να δοθεί άμεσα στέγη σε όλους τους μετανάστες και πρόσφυγες που βρέθηκαν στη χώρα ως αποτέλεσμα της δολοφονικής πολιτικής του κεφαλαίου, μαζί και του ελληνικού στο πλαίσιο των δικών του επιδιώξεων.
Η εργατική μεταναστευτική πολιτική πρόταση αντιπαλεύει την ΕΕ και όλη τη νομική «φυλακή» της για τους μετανάστες. Για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από αυτήν και την διάλυσή της. Το τριαντάχρονο αντιμεταναστευτικό κεκτημένο της ΕΕ είναι όπλο στα χέρια του ελληνικού κράτους, το οποίο έχει χρησιμοποιήσει αρκετές φορές και στο παρελθόν, όπως στις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αλλά και αργότερα όταν χρειαζόταν φτηνή και άμεση εργασία.
Για τη διάλυση όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και την έξοδο της Ελλάδας από αυτούς, για ψωμί, ειρήνη και δουλειά. Η μάχη για την θέση των μεταναστών ισότιμα μαζί μας στη ζωή και την εργασία είναι μια από τις πλέον ουσιαστικές πλευρές της αντιπολεμικής και αντιιμπεριαλιστικής πάλης του εργατικού κινήματος.
Αποκαλύπτει την τρομοϋστερία για τους μετανάστες και πρόσφυγες που «κατακλύζουν» τις δυτικές κοινωνίες και αλλάζουν την πληθυσμιακή σύνθεση. Το καπιταλιστικό κράτος διατηρεί και ανανεώνει την «εθνική ταυτότητα» ενσωματώνοντας και καταπατώντας δικαιώματα και ταυτότητες μεταναστευτικών πληθυσμών δεκαετίες ολόκληρες. Αυτός ο τρομοκρατικός λόγος από τα άκρα δεξιά εξυπηρετεί τις κεντρικές κρατικές πολιτικές στην καλλιέργεια μια σοβινιστικής συνείδησης. Εξάλλου δεν είναι αλήθεια: 80% της παγκόσμιας μετανάστευσης, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, κατευθύνεται στις γειτονικές χώρες.
Αναγκαία είναι η ένταξη των μεταναστών στα συνδικάτα και τα σωματεία. Η πάλη για ένα νέο εργατικό κίνημα έχει ως όρο ύπαρξής της την θέση στην πρώτη γραμμή των πλέον καταπιεσμένων τμημάτων της εργατικής τάξης. Η κοινή πάλη ελλήνων και αλλοδαπών εργατών επιχειρώντας να ολοκληρώσει τα κουτσουρεμένα δικαιώματα των δεύτερων, θέτει ταυτόχρονα σε διαφορετική βάση το περιεχόμενο και τον ορίζοντα των διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος συνολικά, με στόχο να πάρουν οι εργαζόμενοι την τύχη των κοινωνιών στα χέρια τους. Δεν είναι ζήτημα ανθρωπισμού, ή απλά αλληλεγγύης, ή μόνο δημοκρατίας η συντριβή όλων των αντιμεταναστευτικών δεσμών με τα οποία τυλίγει το κεφάλαιο όλους τους εργαζόμενους. Είναι όρος υπέρβασης και τσακίσματος του κεφαλαίου, του αστικού κράτους και των συμμάχων του διεθνώς.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (23.12.23)
Τροπολογία Καιρίδη: Κίνηση ανάγκης του συστήματος, μετά από πολύχρονη ρατσιστική βία