Γεράσιμος Λιβιτσάνος
▸ Αποκαλυπτικές οι συζητήσεις για τον προϋπολογισμό και για τους μετανάστες, δεξιόστροφη τάση σε όλα τα αστικά κόμματα
Σε «επιθετική νόσο» που επεκτείνεται στο πολιτικό σύστημα, μετακινώντας το αρκετά «κλικ» πιο συντηρητικά, εξελίσσεται ο ακροδεξιός λόγος. Στο επίκεντρο μοιάζει να βρίσκεται το κυβερνών κόμμα, ως ο σημαντικότερος φορέας του, επηρεάζοντας όμως αμφίπλευρα το πολιτικό σκηνικό. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα την προηγούμενη εβδομάδα, όταν στην Βουλή ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός αλλά και η τροπολογία για τις άδειες παραμονής και εργασίας μεταναστών.
Στην ονομαστική ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό, το σκέλος των εξοπλιστικών δαπανών συγκέντρωσε μια ευρύτατη συναίνεση, αφού υπερψηφίστηκε από 249 βουλευτές, δηλαδή από 91 βουλευτές περισσότερους από όσους διαθέτει η κυβερνητική πλειοψηφία. Στις ψήφους της ΝΔ συναθροίστηκαν μεταξύ άλλων αυτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη νέα ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνει πως στηρίζει τις δαπάνες γιατί «προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν πάντα και είναι η αμυντική θωράκιση της χώρας και η επαρκής άμυνα», όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. Σωκράτης Φάμελλος.
Εξάλλου, ο Στέφανος Κασσελάκης όλο το προηγούμενο διάστημα έχει δώσει ρεσιτάλ… «πατριωτισμού» και συντηρητισμού. Είτε μιλώντας αρνητικά για την αριστερά που δεν συμπαθεί την έγερση της σημαίας, είτε για «νοικοκυραίους», είτε ανάγοντας σε μείζον θέμα της αντιπολιτευτικής ρητορικής του
ΣΥΡΙΖΑ το εάν ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης υποκλίθηκε ή όχι στον Ερντογάν κατά την τελευταία επίσκεψη του Τούρκου προέδρου. Όλα αυτά, έχοντας ως βασικό σύμβουλο σε τέτοια ζητήματα τον πρώην αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ευάγγελο Αποστολάκη, γνωστό για τις φιλονατοϊκές του πεποιθήσεις.
Την ίδια εβδομάδα, η περίφημη τροπολογία για τη χορήγηση άδειας παραμονής-εργασίας σε μετανάστες που βρίσκονται τρία χρόνια στην Ελλάδα υπήρξε αφορμή για να εκτεθεί για μία ακόμη φορά το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού σκηνικού. Ο Αντώνης Σαμαράς, ζητώντας με ξενοφοβική-ακροδεξιά κριτική την απόσυρσή της, ανέδειξε τους συσχετισμούς που υπάρχουν στο εσωτερικό της ΝΔ. Μπορεί το κοινοβουλευτικό πρόβλημα να επιλύθηκε για το κυβερνητικό κόμμα με την επίκληση της κομματικής πειθαρχίας (καταψήφισε μόνο ο Α. Σαμαράς, αν και περίπου οκτώ βουλευτές δήλωσαν πως διαφωνούν), όμως είναι σαφές πως υφίσταται πολιτικό ζήτημα. Αυτά, ενώ ο υπουργός Μετανάστευσης Δημήτρης Καιρίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης ομολογούσαν ευθέως στη Βουλή πως η τροπολογία έρχεται κατ’ απαίτηση των μεγάλων εταιρειών στους κλάδους των κατασκευών και του επισιτισμού με την αιγίδα της ΕΕ. Ως εκ τούτου, είναι αναπόφευκτη.
Την ίδια στιγμή, όμως, αποκαλυπτική ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Αμφότερα τα κόμματα δήλωσαν πως θα υπερψηφίσουν την τροπολογία, έχει όμως μεγάλη σημασία το σκεπτικό με το οποίο το έκαναν — αποδεχόμενα ουσιαστικά τη φοβική λογική του…
«νοικοκυραίου».
Η Θεοδώρα Τζάκρη, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για «παράτυπους μετανάστες», εκφράζοντας την προτίμηση σε μία ρύθμιση με… περισσότερες «ασφαλιστικές δικλίδες». Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κατρίνης, λέγοντας ότι το κόμμα του θα υπερψηφίσει τη ρύθμιση, επισημαίνοντας όμως πως «δεν πρέπει να δοθεί το λάθος μήνυμα».
Τα παραπάνω καταδεικνύουν πως και στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό διαφαίνονται καθαρά πλέον τα σημάδια που καταγράφονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκεί όπου η ακροδεξιά ατζέντα τείνει να αναχθεί στην εναλλακτική της νεοφιλελεύθερης. Στην κοινή βάση όμως της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Καθόλου τυχαίο δεν είναι πως στην κριτική που ασκείται στη ΝΔ από τους φορείς της ακροδεξιάς (Ελληνική Λύση, ΝΙΚΗ, Σπαρτιάτες) γίνεται συνεχώς επίκληση στη «νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα». Ενώ ανάλογα επιχειρήματα χρησιμοποιούν και οι οπαδοί του Σαμαρά στο εσωτερικό της ΝΔ.
Για την ώρα τα δύο αυτά στοιχεία, ακροδεξιά και νεοφιλελευθερισμός, ενυπάρχουν στο σχήμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το υπουργείο Εργασίας, όπου ο ακροδεξιός Άδωνις Γεωργιάδης συνεργάζεται εξαίρετα με τον εκσυγχρονιστή νεοφιλελεύθερο Πάνο Τσακλόγλου. Όσον αφορά την αντιπολίτευση, κι εκεί φαίνεται να κερδίζουν συνεχώς έδαφος με βασικό όχημα τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη. Ουδείς όμως μπορεί να αποκλείσει πως η ακροδεξιά ατζέντα το επόμενο διάστημα μπορεί να αποδειχτεί «κλειδί» για αναδιατάξεις στο πολιτικό σκηνικό.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (23.12.23)
