«Πολύ λίγο, πολύ καθυστερημένα, πολύ αργά». Αυτό θα έπρεπε, ουσιαστικά, να είναι το σύνθημα της φετινής διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα (COP28), η οποία ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα στο Ντουμπάι. Πρόκειται, άλλωστε, για μια διάσκεψη που είναι υποταγμένη (στη χειρότερη περίπτωση) ή εγκλωβισμένη (στην καλύτερη) στα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου, για το οποίο το περιβάλλον αποτελεί μια ακόμη πηγή κερδοφορίας — έστω κι αν αυτή τη φορά βαφτίζεται «πράσινη».
Άλλο πόλεμος και άλλο (;) οικονομία
Περισσότερα από χίλια φορτηγά που μεταφέρουν εμπορεύματα παρέμεναν εγκλωβισμένα στα σύνορα της Πολωνίας με την Ουκρανία, καθώς οι οδηγοί της πρώτης τα εμπόδιζαν να εισέλθουν στη χώρα τους, κάνοντας λόγο για αθέμιτο ανταγωνισμό. Υπενθυμίζεται, μάλιστα, πως δεν πρόκειται για την μοναδική κατηγορία Πολωνών εργαζομένων που αντιδρά. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι αγρότες, κατηγορώντας Κίεβο και ΕΕ πως αντί να χρησιμοποιούν τη χώρα τους απλώς για τη διέλευση σιτηρών προς τον Τρίτο Κόσμο, τελικώς διαθέτουν σε αυτήν μεγάλο μέρος τους, με αποτέλεσμα οι τιμές παραγωγού να κατρακυλούν και να απειλούνται με χρεοκοπία. Ανάλογες αντιδράσεις έχουν προκληθεί και σε Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία και Ρουμανία, με αποτέλεσμα η «κούραση» από τον πόλεμο –που συμπλήρωσε 21 μήνες– να εντείνεται. Ειδικά καθώς η ΕΕ προτείνει νέο «πακέτο» στήριξης της Ουκρανίας, ύψους 50 δισ. ευρώ…
Η κυβερνώσα Ακροδεξιά «κατακτά» την Ευρώπη
Ορατό – αν και κάθε άλλο παρά δεδομένο, τουλάχιστον για την ώρα – είναι το σενάριο του σχηματισμού της δεύτερης κυβέρνησης σε κράτος-μέλος της ΕΕ, μετά την Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι, με επικεφαλής πολιτικό προερχόμενο από τον χώρο της ακροδεξιάς. Ο λόγος γίνεται, φυσικά, για την Ολλανδία και τον Γκερτ Βίλντερς ο οποίος, μετά την άνετη και καθαρή επικράτησή του στις πρόσφατες εκλογές, προσπαθεί να βρει τους συμμάχους που χρειάζεται. Αν και η διασφάλιση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας (τουλάχιστον 76 στους 150) μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη, οι πιθανότητες να προκύψει μια κυβέρνηση μειοψηφίας με τη στήριξη άλλων κομμάτων μοιάζουν να έχουν αυξηθεί σημαντικά. Η νομιμοποίηση της Ακροδεξιάς και σε ρόλους διακυβέρνησης μοιάζει δε να βολεύει πολλούς –μαζί και τις Βρυξέλλες– που την παρουσιάζουν είτε ως… μπαμπούλα είτε ως αναγκαίο κακό, υιοθετώντας παράλληλα βασικές θέσεις της.
Εσείς «Black Friday», εμείς απεργία
Είναι γνωστό ότι πίσω από τις διαφημίσεις και τους πάσης φύσης «κράχτες» για την αποκαλούμενη «Black Friday», αυτοί που βιώνουν στην κυριολεξία μαύρες ημέρες (όχι μία, αλλά πολλές εξαιτίας της απαιτούμενης προετοιμασίας, του χρονικού… ξεχειλώματος των «προσφορών» και της διαρκούς πίεσης) είναι οι εργαζόμενοι. Ειδικά εκείνοι των μεγάλων παγκόσμιων αλυσίδων, οι οποίοι «λιώνουν» προκειμένου τα αφεντικά τους να αποκομίσουν κέρδη από όλο τον πλανήτη, με πρώτη στη λίστα την Amazon του δισεκατομμυριούχου Τζεφ Μπέζος. Μόνο που τα… δουλικά μοιάζουν να είναι πλέον διατεθειμένα να σηκώσουν κεφάλι, διεκδικώντας να «πάει αλλιώς». Κάτι που φάνηκε και από την πολυεθνική απεργία που πραγματοποιήθηκε τη περασμένη Παρασκευή, με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων του ομίλου σε τουλάχιστον 30 χώρες, πολλές της Ευρώπης, αλλά όχι μόνο, και κεντρικό σύνθημα «Make Amazon Pay» (αναγκάστε την Amazon να πληρώσει).
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (2.12.23)