Παναγιώτης Μαυροειδής
▸ Η πολύχρονη καταπίεση των Παλαιστινίων από το καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ συσσωρεύει την εύφλεκτη ύλη στην περιοχή
To βαρύ πυροβολικό της γκεμπελικής προπαγάνδας της Δύσης παρουσιάζει ως αφετηρία της πολεμικής σφαγής στη Γάζα μια ξαφνική και αναίτια απόφαση κάποιων αιμοδιψών μαχητών της Χαμάς, που αποφάσισαν να πάνε να «αποκεφαλίσουν μωρά Εβραίων». Η τελευταία «είδηση» δεν
άντεξε παρά λίγες ώρες πριν καταρρεύσει ως μακάβριο ψέμα. Ωστόσο, το ερώτημα τι πυροδότησε τη σημερινή ανάφλεξη παραμένει.
Συχνά προβάλλεται ως εξήγηση η απελπισμένη προσπάθεια της Χαμάς να «προβοκάρει» τη δρομολογημένη συμφωνία και εξομάλυνση σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων κ.λπ. Ωστόσο, αν και εκ του αποτελέσματος –αναβολή αυτών των διεργασιών και ένταση ρητορικής από τη Σαουδική Αραβία κατά του Ισραήλ– αυτό μοιάζει με λογική υπόθεση, πρόκειται κυρίως για βολικό αφήγημα που εμφανίζει τους «τρομοκράτες» να ακυρώνουν αθώες ειρηνευτικές διαδικασίες που θα έφερναν αιώνια ειρήνη. Το «δούναι και λαβείν» του Ισραήλ και των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων είναι μια μακροχρόνια διαδικασία που εξελίσσεται εδώ και χρόνια και θα τραβήξει σε μάκρος, χωρίς να λείπουν και οι διακυμάνσεις, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Σύμφωνα με δηλώσεις κάποιων εκπροσώπων της Χαμάς, η τελευταία έκανε για λόγους άμυνας ένα προληπτικό χτύπημα στο Ισραήλ, ακριβώς επειδή γνώριζε ότι ήταν το Ισραήλ που ετοίμαζε μεγάλης κλίμακας επιθετική στρατιωτική επιχείρηση εισβολής. Ο αιφνιδιασμός του Ισραηλινού στρατού και οι μεγάλες απώλειες σε στρατιωτικούς και αμάχους, όμως, φαίνεται να μην συνηγορούν σε αυτόν τον ισχυρισμό. Χωρίς αυτό, ωστόσο, να σημαίνει ότι διατυπώνεται στο κενό. Η εξέλιξη των γεγονότων δείχνει ότι στόχος του Ισραήλ δεν είναι μόνο η εξόντωση 15.000-20.000 ενόπλων της ισλαμιστικής οργάνωσης αλλά η ισοπέδωση της Γάζας, με απώτερο στόχο την εκδίωξη των 2,5 εκ. Παλαιστινίων από την περιοχή, σε επανάληψη του μεγάλου ξεριζωμού του 1948 (Νάκμπα). Οι δήλωση του Νετανιάχου ότι «η επιχείρηση θα διαρκέσει για χρόνια», παραπέμπει σε έναν τέτοιο σχεδιασμό, ο οποίος προς το παρόν περνάει μέσα από την ισοπέδωση των πάντων και την καταδίκη σε πείνα και θάνατο όλου του πληθυσμού της Γάζας, παραπέμποντας –τραγική ειρωνεία της ιστορίας– σε εικόνες ναζιστικού Ολοκαυτώματος.
Άλλοι «πρόθυμοι» προπαγανδιστές στις χώρες του ΝΑΤΟ θεωρούν την είσοδο μαχητών της Χαμάς στο Ισραήλ ως άνοιγμα δεύτερου μετώπου του «άξονα του κακού», για να αδυνατίσει η υποστήριξη του «ελεύθερου κόσμου» προς την Ουκρανία έναντι της Ρωσίας. Στο πλαίσιο αυτό, το Ιράν θεωρείται ως βασικός ένοχος και ενορχηστρωτής. Ωστόσο, παρά τις πιέσεις που δέχονται από τους ισλαμικούς πληθυσμούς που κοχλάζουν από οργή, καμία δύναμη του «άξονα της αντίστασης» (Ιράν, Συρία, Χεζμπολάχ) δεν φαίνεται να θέλει να συρθεί σε μια γενικευμένη πολεμική εμπλοκή με το Ισραήλ.
Το Ιράν περιορίζεται σε διπλωματικές απειλές, η Χεζμπολάχ, με ενέργειες μικρής κλίμακας, επιδιώκει να απασχολήσει μέρος του στρατού στα σύνορα του βόρειου Ισραήλ και όχι κάτι περισσότερο, ενώ η Συρία δεν απαντά ούτε καν στους βομβαρδισμούς των αεροδρομίων της σε Δαμασκό και Χαλέπι. Φυσικά, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβει αύριο όσο το Ισραήλ σφάζει τη Γάζα κατά χιλιάδες.
Παρότι κάποιες επιμέρους εξηγήσεις στις παραπάνω προσεγγίσεις μπορούν να βρεθούν,
δεν μπορεί να θαφτεί η μεγάλη αλήθεια: Η κατοχή και το καθεστώς απαρτχάιντ που έχει επιβάλει το Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη εδώ και δεκαετίες, προσφέρουν αναμφίβολα τα εύφλεκτα υλικά για το σημερινό μακελειό. Οι Παλαιστίνιοι, όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο έχουν δίκιο αλλά και δεν έχουν ηττηθεί στον αγώνα για αυτό. Όσοι σε ΗΠΑ, Ισραήλ και γενικότερα στη Δύση, θεώρησαν ότι ξεμπέρδεψαν με το παλαιστινιακό ζήτημα, απλά εξασφαλίζοντας την προδοσία των αντιδραστικών Αραβικών καθεστώτων και την αισχρή συνθηκολόγηση της PLO και της Φατάχ με τη Συνθήκη του Όσλο, απλά τυφλώθηκαν και δεν μπόρεσαν να δουν την οργή να γίνεται ποτάμι αποφασιστικότητας στα προσφυγικά στρατόπεδα και τις παράγκες της Γάζας.
Όποιοι και αν είναι οι παράγοντες που άναψαν το φυτίλι, σημασία έχουν οι επιπτώσεις. Βαδίζουν αγκαλιά, σε χορό θανάτου, από τη μια η επιτάχυνση της συγκρότησης πολεμικών στρατοπέδων ανάμεσα στα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα και, από την άλλη, η εμφάνιση νέων παροξυσμών κρίσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας.
Οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται τον πόλεμο στη Γάζα κυρίως ως επεισόδιο στον αγώνα ζωής και θανάτου που δίνουν για τη διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας
Η αντίδραση Μπάιντεν, που βιάστηκε να δηλώσει ενιαίο πακέτο ενίσχυσης 106 δισ. δολαρίων για Ουκρανία, Ισραήλ, Ταιβάν και «αναχαίτιση» προσφύγων στο Μεξικό, φανερώνει πως στόχος των ΗΠΑ δεν είναι μόνο να σώσουν το Ισραήλ ως κράτος τοποτηρητή τους. Αντιλαμβάνονται τον πόλεμο στη Γάζα κυρίως ως επεισόδιο στον αγώνα ζωής και θανάτου που δίνουν για τη διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας, έναντι της απειλητικής ανόδου του αντίπαλου πόλου Κίνας, Ρωσίας και άλλων — με κάθε τίμημα και με κάθε είδους πόλεμο…
Την ίδια στιγμή, πολλοί εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας μιλούν για κίνδυνο εισόδου σε καταστροφικό κύκλο οικονομικής κρίσης, με πρώτη εκδήλωση αυτής μια πετρελαϊκή κρίση. Προς το παρόν και ενώ δεν έχει ακόμη υπάρξει πλήρης στρατιωτική χερσαία εισβολή στη Γάζα και ευρύτερη ανάφλεξη, οι τιμές του πετρελαίου κρατήθηκαν χαμηλά, με τη βοήθεια και των χειρισμών της Σαουδικής Αραβίας. Ωστόσο, αυτό δεν εξασφαλίζει κάτι για το επόμενο διάστημα. Πολύ περισσότερο αφού οι παράγοντες που τροφοδοτούν την τάση για μια νέα κρίση δεν σχετίζονται μόνο με την πρόσφατη ανάφλεξη αλλά συνδέονται με βαθύτερα αδιέξοδα του σύγχρονου καπιταλισμού.
«Ο θεός ευλογεί τα όπλα» και στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ
Γίνεται προσπάθεια να αναχθεί το μακελειό στη Γάζα σε αντίθεση «ισλαμοφασιστών» τρομοκρατών από τη μια και του «κόσμου της ελευθερίας» από την άλλη. Πρόκειται για αποπροσανατολιστική θεωρία, που συσκοτίζει τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα στη Μέση Ανατολή, δημιουργώντας παράλληλα νέους κύκλους αιματοχυσίας. Η χρήση της θρησκευτικής πίστης ως φονικού εργαλείου πολέμου δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μόνο των ακραίων αντιδραστικών ισλαμιστικών ρευμάτων.
Ας θυμηθούμε τις Σταυροφορίες και τις σφαγές «για του Χριστού την Πίστη την Αγία». Το ίδιο το Ισραήλ είναι κράτος που συγκροτείται σε εθνοθρησκευτική βάση. Ο Νετανιάχου δήλωνε πρόσφατα: «Ο Εβραϊκός λαός έχει αποκλειστικό δικαίωμα στη γη του Ισραήλ»! Τα ακραία ακροδεξιά, θρησκευτικά κόμματα κυριαρχούν. Οι ίδιοι οι Ισραηλινοί πλέον γίνονται θύματα του δικού τους εθνικού και θρησκευτικού σεχταρισμού, αλλά και εκτροπής και από τυπικούς κανόνες της αστικής δημοκρατίας.
Αλλά και η ιδέα ότι «ο θεός ευλογεί την Αμερική» αποτελεί όλο και συχνότερα βάση της δικαιολόγησης των επιλογών των ΗΠΑ. Αρχικά με την Προεδρία Ρίγκαν, μεγάλες πολεμικές αποφάσεις των ΗΠΑ λαμβάνονται με την επίκληση του θεού. Η εφημερίδα Γκάρντιαν στις 7 Οκτώβρη 2005 αποκάλυπτε ότι ο Μπους σε συνάντησή του με Παλαιστίνιους εκπροσώπους, τέσσερις μήνες μετά την εισβολή στο Ιράκ, δήλωνε: «Εμπνέομαι από μια θεϊκή αποστολή. Ο θεός μου είπε “George, πήγαινε να δώσεις μάχες με αυτούς τους τρομοκράτες στο Αφγανιστάν” και το έκανα. Και τότε ο θεός μου είπε “George, πήγαινε να τελειώσεις την τυραννία στο Ιράκ” και το έκανα».